Τρόμαξαν με τον «νέο ρόλο» της ΕΥΠ

Όταν μιλάμε παγίως για «έλλειψη κουλτούρας» στα θέματα ασφαλείας γενικά στη χώρα, δεν το λέει τυχαία. Το επιχείρημα είναι ότι απουσιάζει παντελώς η απαραίτητη εξειδικευμένη παιδεία που θα επιτρέψει την ταχεία υποχώρηση στερεοτυπικών πεποιθήσεων – καταλοίπων από περιόδους της ελληνικής Ιστορίας όπως η δικτατορία, που δεν αφήνουν τη χώρα να εκσυγχρονιστεί πραγματικά και να διεκδικήσει με αξιώσεις τη θέση της στο διεθνές γίγνεσθαι.

Του Μιχαήλ Βασιλείου

Ας δούμε το δημοσίευμα που αφορούσε την ΕΥΠ, μια υπηρεσία της οποίας ο ρόλος, από καταβολής κόσμου, είναι κομβικός για την ασφάλεια και την ευημερία της κοινωνίας.

Αυτό το απλό και παγκοσμίως κατανοητό, αδυνατούν να αντιληφθούν πάρα πολλοί εν Ελλάδι, η πλειοψηφία προερχομένων από τον χώρο της Αριστεράς. Αυτό εξηγείται ως αποτέλεσμα των ιδιαιτέρων βιωμάτων των Αριστερών στο παρελθόν, που διαπράττουν το σφάλμα να αποδίδουν στην αποστολή των μυστικών υπηρεσιών λειτουργίες που δε συνάδουν με το δημοκρατικό πολίτευμα, τη στοχοποίηση δηλαδή του «εσωτερικού εχθρού».

Τι δεν αντιλαμβάνονται όμως; Ότι ακριβώς το ίδιο συνέβαινε και συμβαίνει και στην αντίθετη περίπτωση, όπου δηλαδή δεν υπήρχε πολιτική κυριαρχία της «Δεξιάς» (η οποία προέβαινε σε κατάχρηση των εξουσιών που έχει μια υπηρεσία πληροφοριών, καθώς προτεραιότητα ήταν η δίωξη των πολιτικών αντιπάλων), αλλά της «Αριστεράς», απλά άλλαζε ο στόχος!

Το ζητούμενο είναι η πολιτική ωριμότητα όλων, ώστε να «ωριμάσει» συνολικότερα ένα σύστημα πληροφοριών με αποκλειστικό γνώμονα την ασφάλεια και την ευημερία της χώρας, άρα και της ελληνικής κοινωνίας. Τι το παράξενο είχε η εικόνα του διοικητή της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΕΥΠ), Γιάννη Ρουμπάτη, να συμμετάσχει – χωρίς να κρύβεται, το τονίζουμε – στη σύσκεψη του κυβερνητικού συμβουλίου;

Εδώ χώρες με τεράστια παράδοση στον τομέα των μυστικών υπηρεσιών, όπως η Βρετανία, όπου μέχρι και η ταυτότητα των επικεφαλής των υπηρεσιών πληροφοριών θεωρούνταν κρατικό απόρρητο, έφεραν τα πάντα στο φως και προχωρούν σε επικοινωνιακές καμπάνιες για να προσελκύσουν «the best and the brightest», την ελίτ δηλαδή των νέων ανθρώπων. Αυτά δεν μπορούμε να τα αντιληφθούμε εμείς οι «έξυπνοι» Έλληνες;

Πόσο δύσκολο είναι να καταλάβουμε ότι η ΕΥΠ είναι ένα «γρανάζι» στο σύστημα διακυβέρνησης της χώρας; Όταν υπάρχουν θέματα επί των οποίων είναι λογικό να εργάζεται η υπηρεσία για να συλλέγει και να αξιολογεί πληροφορίες, ενημερώνοντας την πολιτική ηγεσία και εκπονώντας σενάρια δυνητικών εξελίξεων, συν προτεινόμενες ελληνικές αντιδράσεις, για ποιον λόγο να μη δίνεται μια ιδέα και στο κυβερνητικό συμβούλιο;

Με τον τρόπο αυτόν η προσπάθεια είναι να δημιουργηθεί συναίσθηση της κρισιμότητας της κατάστασης σε όλους, με στόχο να επιτευχθεί αυτοπεριορισμός ενός εκάστου, για να προλαμβάνονται καταστάσεις που οδηγούν σε επικοινωνιακά «Βατερλό» που δεν έχουν επιπτώσεις απλά στα πρόσωπα, αλλά στην ίδια τη χώρα.

Χωρίς την παραμικρή διάθεση άσκησης κριτικής, το φερόμενο ως αναφορά του Βασίλη Κικίλια και του Δημήτρη Σταμάτη, των βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας, ως σχολιασμός της συμμετοχής Ρουμπάτη στο κυβερνητικό συμβούλιο, «αυτό είναι επικίνδυνο και για την κυβέρνηση και για τη χώρα», στερείται σοβαρότητας. Ειδικά για τον πρώτο, εκτιμούμε τον ενθουσιασμό και τη φιλομάθειά του στο αντικείμενο, εάν ευσταθούν οι πληροφορίες μας.

Το πρώτο όμως που θα πρέπει να μάθει ο φέρελπις πολιτικός του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είναι ότι για να μπορέσει να σταθεί και ο ίδιος πολιτικά, εάν και όταν επιστρέψει «στα πράγματα», είναι το να επιδιώκει ένα μίνιμουμ συνεννόησης σε αυτά τα θέματα και να μην του περνά ούτε ως σκέψη το να τα αξιοποιεί στο πλαίσιο της αντιπολιτευτικής κομματικής στρατηγικής. Αν μας ακούσει, μπορούμε να του εγγυηθούμε, ότι μακροπρόθεσμα μόνο κερδισμένος μπορεί να βγει.

Πάμε όμως και λίγο παρακάτω: Είχε ασκηθεί ή όχι από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας κριτική – και δίκαια – στην κυβέρνηση Σημίτη για τον χειρισμό της κρίσης στα Ίμια, επειδή είχαν αφήσει τον τότε διοικητή της υπηρεσίας, ναύαρχο Λεωνίδα Βασιλικόπουλο να κόβει βόλτες έξω από το γραφείο του πρωθυπουργού στη Βουλή και ο Κώστας Σημίτης να μην τον δέχεται, ενώ όπως έχει αποδειχθεί, η υπηρεσία διέθετε απόλυτα συγκεκριμένες πληροφορίες που αφορούσαν τουρκική πρόθεση δράσης επακριβώς στις βραχονησίδες Ίμια;

Κατά τα άλλα, τα περί… ειδικής αποστολής Ρουμπάτη «να ετοιμάσει για λογαριασμό της κυβέρνησης το θέμα του δημοψηφίσματος όταν και όποτε αυτό απαιτηθεί», στους στοιχειωδώς γνωρίζοντες τα των υπηρεσιών αυτών, δεν δείχνουν να αντέχουν σε σοβαρή κριτική. Όχι ότι δεν αναφέρονται στην πολιτική και τη δημοσιογραφική «πιάτσα». Όταν ακούς κάτι, πρέπει βέβαια να αξιολογείς και την αξιοπιστία του.

Επίσης όμως ισχύει, το ότι από τη στιγμή που το αναφέρουν, είναι είδηση, καθώς αποκαλύπτει την αρρωστημένη νοοτροπία του πολιτικού συστήματος εν γένει. Και μόνο η αντίδραση Ρουμπάτη, που με σκωπτική διάθεση (κι όχι «μυστηριώδες ύφος» κύριε Βηματοδότα μου… υπάρχει και το χιούμορ!), ότι «η μυθοπλασία γύρω από ένα πρόσωπο ποτέ κανέναν δεν έβλαψε», αποκαλύπτει τα αισθήματα ιλαρότητας που προκαλεί η αναφορά!

Μπορεί κανείς να αντιτείνει ότι οι παθογένειες και τα προβλήματα των ελληνικών μυστικών υπηρεσιών είναι παγκοίνως γνωστά. Συμφωνούμε και δεν έχουμε αναφερθεί λίγες φορές σε αυτά. Όμως, αυτό δεν μπορεί να αποτελεί στο διηνεκές άλλοθι απραξίας. Τα πράγματα είναι απλά. Απαιτείται πολιτική βούληση και όχι διάθεση συγκάλυψης των προβλημάτων.

Τίποτα δεν πρέπει να κρύβεται κάτω από την «κουβέρτα», δεν χωρά εδώ πολιτικός – κυβερνητικός στρουθοκαμηλισμός. Όλα τα θέματα πρέπει να ανοίξουν και να επιχειρηθεί να κλείσουν οι πληγές που τραυματίζουν ακόμα και σήμερα την υπηρεσία. Το πώς θα κλείσουν είναι αδιάφορο. Είναι δουλειά των υπευθύνων, την οποία φέρονται αποφασισμένοι να κάνουν, σε αντίθεση με την ηλίθια («to say the least» που λένε στα χωριά μας…) στάση – άλλος λιγότερο κι άλλος περισσότερο – προκατόχων, σε κυβερνητικό και υπηρεσιακό επίπεδο.

Ο σοφός λαός συνηθίζει και λέει, «το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι». Επειδή είναι όμως καλό στη συγκυρία που βρισκόμαστε να βλέπουμε «το ποτήρι μισογεμάτο και όχι μισοάδειο», ας το αντιστρέψουμε: Εάν το κεφάλι – προς το παρόν έστω – δεν «βρωμάει», τώρα είναι για μια ακόμη φορά η ώρα να γίνει έργο στον τομέα που θα αποτελέσει κέρδος για τις επερχόμενες γενιές.

Το «κεφάλι» ακούει στα ονόματα Τσίπρας και Ρουμπάτης και τα σημερινά δεδομένα επιμένουν – για τα άτομα και τις προθέσεις τους μιλάμε, αυστηρά – ότι κάνουν… χρήση εύοσμων σαμπουάν πολύ συχνά. Το βέβαιο είναι, ότι μπαίνοντας σε ένα σπίτι, μερικές ματιές και μόνο, αρκούν για να αντιληφθείς αν είναι νοικοκυρεμένο ή όχι. Και κάτι φαινομενικά… άσχετο: Σε πολλές χώρες, οι διοικητές των μυστικών υπηρεσιών, είναι γνωστοί στο παρασκήνιο της διεθνούς πολιτικής, ως άνθρωποι ειδικών αποστολών, ας μην το μπερδεύουμε όμως με το εσωτερικό μέτωπο.

Βασικότερη προϋπόθεση για να ξεφύγουμε από σημερινό συλλογικό μας αδιέξοδο, είναι το να τακτοποιήσουμε «τα του οίκου μας», ώστε να μην προσφέρουμε ξανά στο μέλλον «σχοινί να μας κρεμάσουν». Είναι προφανές, ότι για μας, η αυτοκριτική είναι προτιμότερη από… ψεκασμένες συνωμοσιολογικές «ερμηνείες» με λογική συλλογικού συνδρόμου καταδίωξης.

Οπότε, κι ο δημοσιογραφικός κόσμος, ας ασχοληθεί λίγο με την ουσία, «να βάλει πλάτη» μπας και καταφέρουμε να γίνουμε επιτέλους μια φυσιολογική χώρα. Με ανοιχτά μυαλά, με «πόρτες» ανοιχτές στο πάλαι ποτέ «άβατο», με δημόσια συζήτηση, με αυτοπεριορισμό εκεί που πρέπει. Αν αποκτήσει τον αυτοσεβασμό της η υπηρεσία, μόνο καλές υπηρεσίες θα προσφέρει στη Δημοκρατία μας.

Πηγή Defence-Point


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση