Μάχη μέχρις εσχάτων
Για πρώτη φορά από το 2010 όταν η κυβέρνηση Παπανδρέου έθεσε αδικαιολόγητα τη χώρα υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο ενώ είχε σαφείς δυνατότητες να τον αποφύγει, η Ελλάδα δίνει σήμερα μια πολύ μεγάλη και δύσκολη μάχη, μάχη μέχρις εσχάτων.
Οι χθεσινές εξελίξεις με την ημέρα να ξεκινά με ξαφνικές προσδοκίες για άμεση επίτευξη συμφωνίας και να καταλήγει σε ένα κυβερνητικό non paper που περιέγραφε την (από καιρό δεδομένη) βαθιά σύγκρουση μεταξύ των δανειστών και τις συνέπειές της για την Ελλάδα, διαμόρφωσαν μία περίπου δραματική κατάσταση.
Όμως όλα αυτά που αναφέρονται είναι αληθή: η σύγκρουση υπάρχει και κορυφώνεται γύρω από το τι θα γίνει με το χρέος, κάτι το οποίο η γερμανική (η λεγόμενη «ευρωπαική») πλευρά δεν θέλει να αγγίξει, σε αντίθεση με εκείνη του ΔΝΤ.
Συνεπώς, όποιος βγάλει το γραμμικό συμπέρασμα ότι η κίνηση του ΔΝΤ να σκληρύνει τη στάση του έναντι συγκεκριμένων ζητημάτων της διαπραγμάτευσης αλλά και έναντι των άλλων δύο μελών της πλευράς των δανειστών είναι κίνηση «εναντίον» της Ελλάδας, ίσως βιάζεται και πέφτει σε πλάνη.
Αυτή τη στιγμή, το ελληνικό ζήτημα, ιδίως μετά τη χθεσινή θέση που πήρε η Αθήνα, αποκτά εκ νέου φλέγουσες διεθνείς διαστάσεις και αυτό, όσο κι αν είναι επικίνδυνο, έπρεπε να συμβεί.
Βρισκόμαστε στο πιο δύσκολο και επικίνδυνο, πλην όμως απαραίτητο αν θέλουμε να πετύχουμε αλλαγές, σημείο. Συνεπώς και στο πιο αμφιλεγόμενο.
Πολλοί είναι εκείνοι που θα πουν να «καθίσουμε στα αυγά μας» και να μην παίζουμε με τη φωτιά – γιατί, κακά τα ψέματα, αυτό συμβαίνει αυτή τη στιγμή.
Όμως, όσο κι αν οι κίνδυνοι είναι μεγάλοι, άλλος δρόμος δεν υπάρχει.
Δεν έχουν αφήσει άλλο δρόμο σε μία χώρα που την έσυραν ουσιαστικά στην πλήρη καταστροφή μέσα από ένα πρόγραμμα δήθεν «σωτηρίας» το οποίο διέλυσε τα πάντα στο πέρασμά του και το οποίο στήθηκε μόνον και αποκλειστικά με το βλέμμα στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων των δανειστών και την προστασία του «κοινού» νομίσματος εις βάρος όμως της Ελλάδας.
Γι αυτό και ο αγώνας είναι τόσο δύσκολος και είναι μέχρις εσχάτων. Και πρέπει να είναι.
Είναι επικίνδυνος, μα, άλλος δρόμος, δεν μας έμεινε.
Πηγή "Το Βήμα"
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Αναρτήσεις
Κάθε χρόνος που φεύγει η Ελλάδα θα βρίσκεται σε δεινότερη θέση.Από το 2010 με χρέος 120% σήμερα αγγίξαμε το 180%.Όταν μπορούσαμε να φύγουμε το 2010 δε το κάναμε επειδή μας υποσχέθηκαν βοήθεια,η οποία όμως δεν ήταν προς δικό μας όφελος αλλά των ιδιωτών.Εξασφάλισαν-δώθηκε χρόνος-τις τράπεζές τους,εμάς μας φέσωσαν.Σήμερα,εξευτελίζουν έναν- έναν το πολιτικό προσωπικό μας,διέλυσαν τη χώρα,κατάστρεψαν τη πραγματική οικονομία,και μας μετέτρεψαν έναν ερειπιώνα της Ευρώπης μέσα σε μια πενταετία.Αλλά δε βάζουμε μυαλό,νομίζουμε ότι θα μας συμπαραστέκονται,λάθος,θέλουν πλήρη υποταγή,πλήρη αποδυνάμωση των δυνατοτήτων της χώρας,εξαγορά όλων των πλουτοπαραγωγικών πηγών της,πλήρη απονεύρωση της κοινωνίας,αρπαγή όλων των ιδιωτικών και δημόσιων κτήσεων χώρο και πεδίο δοκιμών της νέας-ενοχλεί αυτό και το αποκαλούν συνομωσία.αλλά είναι αλήθεια-τάξης πραγμάτων.Βάζουν ένα φτηνό διλημμα,ευρώ ή δραχμή λες και τώρα έχει σημασία έτσι που τα διαμόρφωσαν τα πράγματα,αν και με τη δραχμή σε βραχύ χρόνο θα ταλαιπωριόμασταν αλλά θα σωζόμασταν μέσα σε 1 με 2 χρόνια με ανάπτυξη πάνω από 10%.Αλλά θέλει και χρειάζεται ψυχή,δύναμη αντοχής,και δεν την έχουμε επειδή ήμαστε πλέον λιλλιπούτιοι,αγύμναστοι στη ψυχή,λιγόψυχοι,βολεμένοι,αδιάφοροι,μαλθακοί...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜας ρώτησαν τι θέλουμε; Πώς συμπεραίνεις ότι είμαστε λιγόψυχοι; Μάλλον φοβούνται ότι δεν είμαστε, γι' αυτό δε μας ρωτάνε.
ΔιαγραφήΠοιός θυσιάζει τη βολή του?Το ακριβό αυτοκίνητο,το καλό φαί,την ηλεκτρική κουζίνα,το πλυντήριο με τα 10 προγράμματα,το πανάκριβο κινητό με τις χίλιες δυό εφαρμογές,τη lous voiton τσάντα κλπ..Μας κατάντησαν δούλους πολλών αντικειμένων μιας καταναλωτικής κοινωνίας που βιώνει περισσότερο την εικονική πραγματικότητα από τη πραγματική ελευθερία και ζωή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ΔΝΤ, ούτως ή άλλως, θα τα πάρει τα λεφτά του, που είναι μικρό μέρος του όλου δανεισμένου ποσού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ζήτημα είναι τι γίνεται με τους... εταίρους.
Δεν μας δάνεισαν για το καλό μας, αλλά για να σωθούν οι μεγάλες κεντροευρωπαικές τους τράπεζες, που σπεκουλάριζαν στα ελληνικά ομόλογα με τα μεγαλύτερα επιτόκια.
Μεγάλα καράβια μεγάλες φουρτούνες όμως λένε, δεν μπορείς να τα έχεις όλα δικά σου
Άδειασαν αυτές, φορτώθηκαν οι δικες μας, τα ταμεία κλπ και μετά ήλθαν απανωτά δυο κουρέματα εν χρώ, σχεδόν στο 70%!
Όταν όλα ήσαν στον αέρα, και το ελληνικό χρέος κυρίως σε εγχώριο δίκαιο, και μπορούσε να τιναχτεί η μπάγκα, έσπευσαν μελιστάλακτοι για να "βοηθήσουν".
Τον εαυτόν τους δηλ, δανείζοντας με αγγλικό δίκαιο εγγυήσεων.
Δεν έδωσαν χρυσό, ό,τι απέκοψαν δήθεν από το χρέος το αντικατέστησαν με υποσχετικές χρηματοδοτήσεις.
Ένα τρις μονέδα έκοψε γενικώς η ΕΚΤ και τώρα πάει και για άλλα.
Χρήμα στην πραγματικότητα δεν υπάρχει, μόνο απαιτήσεις καταθετών που με την μόχλευση και τα κλασματικά αποθέματα καλύπτονται κατά το 1/3... παντού.
Τα εμπράγματα όμως που σου παίρνουν δεν είναι στο 1/3 αλλά στα 3/3... colpo grosso.
Βάλαμε συνταγματολόγους και λοιπούς ευρωλάγνους επιστήμονες να κλείσουν οικονομικές υποθέσεις υψίστης σημασίας.