Το «Δόγμα» Μαγκρίτ!
Γράφει ο Γιώργος Καπόπουλος
Το «Δόγμα Μπρέζνιεφ» για περιορισμένη κυριαρχία των κρατών-μελών του Συμφώνου της Βαρσοβίας δεν ισχύει, η κάθε χώρα μπορεί να κάνει τις επιλογές της, όπως λέει ο Σινάτρα στο «I did it my way». Τη δήλωση αυτή του ΥΠΕΞ της ΕΣΣΔ Σεβαρντνάντζε στις αρχές του 1989 ο διεθνής Τύπος έσπευσε να ονομάσει «Δόγμα Φρανκ Σινάτρα»!
Στην προσέγγιση αυτή θα μπορούσαμε να δώσουμε ένα όνομα στην πολιτική του Βερολίνου, που επί της ουσίας προσεγγίζει συνολικά ως πολιτική διαπραγμάτευση την κρίση στην Ευρωζώνη από την άνοιξη του 2010 μέχρι και σήμερα στην αναζήτηση συμβιβασμού με την Αθήνα και επιμένει για προφανείς πολιτικές σκοπιμότητες να την αποκαλεί τεχνική, με τα αρμόδια κλιμάκια των θεσμών να υποτίθεται ότι έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο! Το όνομα που ταιριάζει σε αυτή τη ρητορική, που είναι στους αντίποδες της πραγματικότητας, θα μπορούσε να είναι το «Ετσι είναι αν έτσι νομίζετε» του Πιραντέλο, αλλά μάλλον ταιριάζει ο γνωστός πίνακας του Μαγκρίτ που απεικονίζει μια πίπα γεμάτη καπνό και έχει τον τίτλο «Αυτό δεν είναι μία πίπα». Προχθές το βράδυ στη Ρίγα απ' ό,τι φαίνεται το Βερολίνο δεν θέλησε την παρουσία του Γιούνκερ στην τριμερή συνάντηση με την αιτιολογία ότι δεν θα ήταν παρόντες οι επικεφαλής των άλλων δύο θεσμών, ο Ντράγκι και η Λαγκάρντ.
Οι αποφάσεις για κούρεμα, διαγραφή ή διευθέτηση δημόσιου χρέους και πολεμικών αποζημιώσεων ήταν πάντοτε πολιτικές, κάτι που το γνωρίζουν πολύ καλά στη Γερμανία. Με πολιτική σκοπιμότητα και με πρωταγωνιστικό ρόλο των ΗΠΑ διευθετήθηκε οριστικά η εκκρεμότητα των πολεμικών αποζημιώσεων της Γερμανίας το 1926 και στην ίδια λογική κουρεύτηκε το χρέος της το 1953. Ολα είναι στον έναν ή τον άλλον βαθμό πολιτικά: από την απόφαση των οίκων αξιολόγησης να αναβαθμίσουν ή να υποβαθμίσουν την πιστοληπτική αξιοπιστία μιας χώρας, μέχρι την παραμονή, την απώλεια πρόσβασης αλλά και την επιστροφή μιας χώρας στις αγορές.
Πολιτική απόφαση ήταν η υπαγωγή της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας μετά την Ελλάδα στον Προσωρινό Μηχανισμό EFSF στα τέλη του 2011 και στην άνοιξη του 2012 αντίστοιχα, πολιτική απόφαση ήταν και η προνομιακή μεταχείριση της Ισπανίας που αυτοδεσμεύτηκε σε εσωτερικό μνημόνιο παρά το γεγονός ότι οι δείκτες της ήταν εξίσου αρνητικοί με αυτούς που έστειλαν εκτός αγορών το Δουβλίνο και τη Λισαβόνα.
Πηγή "Έθνος"
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Το «Δόγμα Μπρέζνιεφ» για περιορισμένη κυριαρχία των κρατών-μελών του Συμφώνου της Βαρσοβίας δεν ισχύει, η κάθε χώρα μπορεί να κάνει τις επιλογές της, όπως λέει ο Σινάτρα στο «I did it my way». Τη δήλωση αυτή του ΥΠΕΞ της ΕΣΣΔ Σεβαρντνάντζε στις αρχές του 1989 ο διεθνής Τύπος έσπευσε να ονομάσει «Δόγμα Φρανκ Σινάτρα»!
Στην προσέγγιση αυτή θα μπορούσαμε να δώσουμε ένα όνομα στην πολιτική του Βερολίνου, που επί της ουσίας προσεγγίζει συνολικά ως πολιτική διαπραγμάτευση την κρίση στην Ευρωζώνη από την άνοιξη του 2010 μέχρι και σήμερα στην αναζήτηση συμβιβασμού με την Αθήνα και επιμένει για προφανείς πολιτικές σκοπιμότητες να την αποκαλεί τεχνική, με τα αρμόδια κλιμάκια των θεσμών να υποτίθεται ότι έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο! Το όνομα που ταιριάζει σε αυτή τη ρητορική, που είναι στους αντίποδες της πραγματικότητας, θα μπορούσε να είναι το «Ετσι είναι αν έτσι νομίζετε» του Πιραντέλο, αλλά μάλλον ταιριάζει ο γνωστός πίνακας του Μαγκρίτ που απεικονίζει μια πίπα γεμάτη καπνό και έχει τον τίτλο «Αυτό δεν είναι μία πίπα». Προχθές το βράδυ στη Ρίγα απ' ό,τι φαίνεται το Βερολίνο δεν θέλησε την παρουσία του Γιούνκερ στην τριμερή συνάντηση με την αιτιολογία ότι δεν θα ήταν παρόντες οι επικεφαλής των άλλων δύο θεσμών, ο Ντράγκι και η Λαγκάρντ.
Οι αποφάσεις για κούρεμα, διαγραφή ή διευθέτηση δημόσιου χρέους και πολεμικών αποζημιώσεων ήταν πάντοτε πολιτικές, κάτι που το γνωρίζουν πολύ καλά στη Γερμανία. Με πολιτική σκοπιμότητα και με πρωταγωνιστικό ρόλο των ΗΠΑ διευθετήθηκε οριστικά η εκκρεμότητα των πολεμικών αποζημιώσεων της Γερμανίας το 1926 και στην ίδια λογική κουρεύτηκε το χρέος της το 1953. Ολα είναι στον έναν ή τον άλλον βαθμό πολιτικά: από την απόφαση των οίκων αξιολόγησης να αναβαθμίσουν ή να υποβαθμίσουν την πιστοληπτική αξιοπιστία μιας χώρας, μέχρι την παραμονή, την απώλεια πρόσβασης αλλά και την επιστροφή μιας χώρας στις αγορές.
Πολιτική απόφαση ήταν η υπαγωγή της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας μετά την Ελλάδα στον Προσωρινό Μηχανισμό EFSF στα τέλη του 2011 και στην άνοιξη του 2012 αντίστοιχα, πολιτική απόφαση ήταν και η προνομιακή μεταχείριση της Ισπανίας που αυτοδεσμεύτηκε σε εσωτερικό μνημόνιο παρά το γεγονός ότι οι δείκτες της ήταν εξίσου αρνητικοί με αυτούς που έστειλαν εκτός αγορών το Δουβλίνο και τη Λισαβόνα.
Πηγή "Έθνος"
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...