Στρατιώτης ζωής

Γράφει ο Ξενοφώντας Ερμείδης

Το μεγαλύτερο παράσημο του κόσμου θα πάρει ο 34χρονος λοχίας ΕΠΟΠ, Αντώνης Ντεληγιώργης. Δεν είναι το "Εξόχου Πράξεως" που του κάρφωσε στο πέτο σήμερα ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, αλλά αυτό που του κάρφωσε η Ντεμπιγιάτ στην καρδιά. Το αγόρι που έφερε στον κόσμο η πρόσφυγας Νεμπιγιάτ από την Ερυθραία λίγο μετά την σωτηρία της από τον Έλληνα λοχία, θα πάρει το όνομα Αντώνης. Την ανακοίνωση έκανε η ίδια η μητέρα στον κ. Ντεληγιώργη όταν πήγε στην κλινική να την επισκεφτεί μετά τον τοκετό της στον Ερυθρό Σταυρό Ρόδου.

Η Ντεμπιγιάτ μόλις είδε τον σωτήρα της να μπαίνει στο δωμάτιο έβαλε τα κλάματα και του κάρφωσε το παράσημο ευγνωμοσύνης και αθανασίας κατάσαρκα.

H εφημερίδα Guardian έκανε αφιέρωμα στον λοχία που έσωσε 20 από τους 93 πρόσφυγες που έπεσαν στην θάλασσα από το σαπιοκάραβο ανοιχτά της Ρόδου. Ο κ. Ντεληγιώργης μίλησε στην εφημερίδα για εκείνες τις τραγικές ώρες. Έπινε καφέ σε καφετέρια όταν εξελίχθηκε η τραγωδία. Όπως δήλωσε ο ίδιος δεν κατάλαβε για το πότε καθόταν στην καρέκλα και για το πότε βούτηξε στα νερά.

"Το πλοίο διαλύθηκε σε λίγα λεπτά. 'Εμοιαζε σα να ήταν φτιαγμένο από χαρτί. Τη στιγμή που άφησα την καφετέρια για να πάω κοντά, αρκετοί ήταν οι άνθρωποι που βρίσκονταν ήδη εκεί. Είχε φτάσει η ακτοφυλακή, ένα Super Puma πετούσε από πάνω, ασθενοφόρα είχαν ήδη φτάσει, ενώ και ψαράδες είχαν συγκεντρωθεί με τα καΐκια τους. Χωρίς να το σκεφτώ δευτερόλεπτο, έκαναν αυτό που έπρεπε να κάνω. Έβγαλα τα ρούχα μου και έπεσα στο νερό".

Παρά τους όσους απίστευτους χαρακτηρισμούς που ακούμε συνήθως για τον "ρατσισμό" των Ελλήνων ο κ. Ντεληγιώργης είναι ο κανόνας του Έλληνα και όχι η εξαίρεσή του.

"Στην αρχή φορούσα τα παπούτσια μου, όμως σύντομα έπρεπε να τα βγάλω. Το νερό ήταν γεμάτο πετρέλαιο από τη βάρκα και τα βράχια ήταν ολισθηρά και κοφτερά. Κόπηκα άσχημα στα χέρια και στα πόδια μου, αλλά το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ εκείνη την ώρα ήταν να σώσω τους δύστυχους αυτούς ανθρώπους".

Ο μικρός Αντώνης από την Ερυθραία είναι για τον κ. Ντεληγιώργη εκτός από απόδειξη του ανθρωπισμού του και μια παρηγοριά και για όσους δεν κατάφερε να σώσει. Το ήθος του στην συνέντευξη που έδωσε στην βρετανική εφημερίδα αποδεικνύεται, όχι από την αναφορά του σε αυτούς που κατάφερε να τραβήξει έξω από το νερό, αλλά σε αυτόν που δεν κατάφερε να σώσει.

"Αυτό που θυμάμαι ήταν να κοιτάζω έναν άντρα γύρω στα 40 να πεθαίνει. Παρασυρόταν και χτυπιόταν, δεν μπορούσε να αναπνεύσει, πνιγόταν, αλλά ήταν αδύνατο να τον φτάσω..."

Πηγή "Στον Τοίχο"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση