Καταντούν καλαμπούρι την εθνική συναίνεση!

Γράφει ο Γιώργος Κ. Στράτος

Από τις στήλες αυτές, με κάθε ευκαιρία, έχουμε επισημάνει ότι ο δημόσιος βίος μας και οι πρωταγωνιστές του έχουν χάσει από καιρό την αίσθηση του μέτρου και της σοβαρότητας. Αυτός είναι και ο κύριος λόγος που δεν τους επιτρέπει να αντιληφθούν και τη δραματική πραγματικότητα που ζούμε. Πάνω από ένας στους τρεις κατοίκους της Ελλάδας (35,7%) ζει κοντά στο όριο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Το δε 23% των Ελλήνων ζει με πενιχρό εισόδημα, ακόμη και μετά τη χορήγηση των κοινωνικών επιδομάτων, σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat για το 2013. Τα ποσοστά αυτά κατατάσσουν την Ελλάδα στις χώρες της Ε.Ε. με το υψηλότερο ποσοστό πληθυσμού κοντά στο όριο της φτώχειας, μετά τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία.

Μέσα σε αυτό το ασφυκτικό περιβάλλον και με τις τουρκικές φρεγάτες πρόθυμες να ενταχθούν στην... ακτοπλοΐα μας έως και στα νησιά του Αργοσαρωνικού, οι ανεπάρκειες και η ανικανότητα του πολιτικού προσωπικού μας γίνονται ακόμη πιο προφανείς. Και τότε ψάχνει να κρατηθεί απ' όπου να 'ναι. Το σωσίβιο που φοριέται πολύ αυτόν τον καιρό λέγεται «εθνική συναίνεση».

Η ετυμολογική αναζήτηση και η ανάλυση της σύνθετης λέξης είναι αποκαλυπτικές. Συν-αίνεση είναι η συμφωνία με κάποια πρόταση που διατυπώθηκε από άλλους. Το δεύτερο συνθετικό είναι ο αίνος, δηλαδή λόγος δοξαστικός υπέρ τρίτου. Ακριβέστερα συνεπώς, συναίνεση σημαίνει προσχώρηση / υποστήριξη του λόγου ή της άποψης άλλου.

Πόση σχέση έχουν όλα τα παραπάνω με τον τρόπο που ασκείται η πολιτική μας; Πόση σχέση έχουν με τις έννοιες αυτές οι χαρακτήρες που καλούνται να τις παράξουν; Εδώ δεν κατάφεραν να πουν, στο πλαίσιο της ευγένειας και μόνο, ούτε μία ολιγόλεπτη «καλησπέρα» μεταξύ δύο διαδοχικών συναντήσεων στο Προεδρικό Μέγαρο!

Η κοροϊδία γίνεται όμως μεγαλύτερη, αν αναλογιστούμε ποιοι μας ζητούν να συναινέσουμε και σε τι. Στη δική τους παρούσα πρόταση και πρακτική διακυβέρνησης με τα γνωστά αποτελέσματα; Στα πεπραγμένα τους των προηγούμενων δεκαετιών, όταν με την ανοχή, αν όχι με την ενθάρρυνσή τους, ξεχαρβαλώθηκε το σύμπαν παντού; Τι ακριβώς μας ζητούν μέσα από τη συναίνεση; Μήπως την παράταση της παρουσίας τους στην εξουσία και την παραγραφή των ευθυνών τους;

Και πότε αυτή η «συναίνεση» έγινε και... «εθνική»; Τι έκαναν όλοι αυτοί οι όψιμοι νονοί της συναίνεσης σε εθνική όλα αυτά τα χρόνια για το έθνος, την υπόσταση και τα δίκαιά του, εντός κι εκτός; Τι είναι το έθνος, άσος για να βγαίνει από το μανίκι, όταν πιέζουν εκλογικά όσοι το καπηλεύονται με τον χειρότερο τρόπο;

Αντε να πούμε ότι τα ξεπερνάμε αυτά. Πώς θα μας πείσουν ότι τα εννοούν κιόλας; Εχουν δρομολογήσει πουθενά καμία συναινετική διαδικασία που να ζητά τη συμμετοχή των εμπλεκομένων, αφού προηγουμένως τους αναλύσουν ειλικρινά και με αδιάσειστα επιχειρήματα την κατάσταση; Υπάρχει επιτέλους για κάποιον τομέα στην πατρίδα μας σχέδιο που να το πιστεύουν οι εμπνευστές του για να μπορέσουν να το υπερασπιστούν και μπροστά σε αυτούς από τους οποίους θα ζητήσουν την υλοποίησή του; Κοντολογίς, νοιάζονται καθόλου γι' αυτόν τον πάνω από έναν στους τρεις που ζει κοντά στο όριο της φτώχειας;

Αν νοιάζονται, θα πρέπει να αντιληφθούν ότι το νοιάξιμο αυτό δεν περνά ούτε μέσα από τις Εισαγγελίες ούτε μέσα από τους μηχανισμούς καταστολής. Οι θύελλες που έσπειραν 40 χρόνια δεν μαζεύονται με... σακούλες. Και μια και αποφάσισαν να αναζητήσουν τη συναίνεση, ας έχουν υπόψη τους ότι «ξαδέλφια» της είναι η παραίνεση και ο έπαινος. Καλό είναι να τα βάλουν και αυτά στο λεξιλόγιό τους κι ακόμη καλύτερο και στην πρακτική τους προς την κοινωνία.

Πηγή "Δημοκρατία"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση