Το χαμένο «Όχι»
Γράφει ο Γιώργος Μαλούχος
Επέτειος του «Όχι» σήμερα. Ενός «Όχι» που περιβάλλεται από δύο μεγάλους μύθους, οι οποίοι μάλιστα καλύπτουν και τις δύο πλευρές του πολιτικού φάσματος έτσι ώστε να είναι όλοι ευχαριστημένοι - ο ένας έρχεται από «δεξιά» και ο άλλος έρχεται από «αριστερά»:
Ο πρώτος, είναι η ίδια η λέξη «Όχι» η οποία στην πραγματικότητα δεν ειπώθηκε ποτέ από τον Ιωάννη Μεταξά. Εκείνο που απάντησε ο Μεταξάς στο τέλος της συζήτησής του με τον Ιταλό πρέσβη στην Αθήνα όταν του παρουσιάστηκαν οι απαιτήσεις του ιταλικού τελεσιγράφου, ήταν, στα γαλλικά, «Συνεπώς έχουμε πόλεμο». Το «Όχι» δεν ήταν λέξη. Εγινε όμως πράξη.
Ο δεύτερος μύθος έρχεται από Αριστερά και σύμφωνα με αυτόν «το Όχι το είπε ο ελληνικός λαός». Ο δεύτερος αυτός μύθος δεν απαντά στο ερώτημα τι θα είχε συμβεί αν ο (δήθεν) γερμανόφιλος Μεταξάς, είχε απαντήσει κάτι άλλο εκείνα τα χαράματα στους Ιταλούς…
Ο ελληνικός λαός είπε το τεράστιο δικό του «Όχι» από εκείνη την ημέρα και μετά, όταν πέτυχε την πρώτη νίκη κατά του Αξονα στην Αλβανία, όταν κράτησε τα σύνορα της Μακεδονίας απέναντι στους Γερμανούς για πολλαπλάσιο χρόνο από κάθε άλλη χώρα της δυτικής ηπειρωτικής Ευρώπης που αντιμετώπισε τις ορδές τους, όταν αντιστάθηκε πληρώνοντας βαρύτατο τίμημα στους τρεις κατακτητές του.
Εκείνα τα χαράματα την απόφαση είχαν ήδη λάβει ο Μεταξάς μαζί με τον Βασιλέα Γεώργιο και τον διάδοχο Παύλο, που όλοι έγιναν εκείνες τις ώρες καρδιά και ψυχή του μεγάλου πατριωτικού πολέμου, της αντίστασης κατά των εισβολέων εμψυχώνοντας συνεχώς το λαό και το στρατό σε μία στιγμή που όλη η Ελλάδα ήταν πια μία οντότητα και πολεμούσε λυσσαλέα. Αυτή είναι η πραγματικότητα πέρα από ιδεολογήματα και εκ των υστέρων προσθήκες – μπορεί άλλωστε να τη διαπιστώσει πολύ εύκολα ο οποιοσδήποτε ανατρέχοντας στα αρχεία, τις εφημερίδες, τις φωτογραφίες, τις δηλώσεις της εποχής.
Από τον μεγάλο εθνικό αυτό αγώνα δεν έλλειψε κανείς Ελληνας, από τη μία άκρη του φάσματος ως την άλλη: από τους πιο σκληρούς κομμουνιστές μέχρι τους πιο ακραίους μεταξικούς, οι Ελληνες πήγαν με ενθουσιασμό να πολεμήσουν μαζί για την ελευθερία της πατρίδας – γι αυτό και όποιος δει τα κινηματογραφικά αρχεία της εποχής διαπιστώνει κάτι μοναδικό στα διεθνή χρονικά: ότι οι στρατιώτες φεύγουν στα τραίνα για το μέτωπο και γελάνε σα να πηγαίνουν σε γλέντι, ενώ πάνε να πολεμήσουν ευτυχείς για την πατρίδα. Ηταν φυσικό, ήταν αυτονόητο, ήταν το μόνο…
Γιατί πολέμησαν έτσι ηρωικά και νικηφόρα οι Ελληνες; Επειδή πίστευαν σε αυτή τη μάχη. Αυτή την πτυχή της Ελλάδας, την πίστη στο δίκαιο αγώνα, που τόσο πολύ χάθηκε τις τελευταίες θλιβερές, διεφθαρμένες δεκαετίες, είναι που αδυνατούν να καταλάβουν άλλοι και που επειγόντως πρέπει κι εμείς να ξαναβρούμε. Τη χαρά του να πιστεύεις, του να παλεύεις για τα ιδανικά γεμίζοντας δύναμη.
Αυτό το χαμένο σήμερα «Όχι» είναι που ζητείται ξανά σήμερα - όχι η λέξη, μα η ουσία. Ομως σήμερα, ποιοι μπορούν να το πουν; Σε τι; Και σε ποιους;…
Πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Επέτειος του «Όχι» σήμερα. Ενός «Όχι» που περιβάλλεται από δύο μεγάλους μύθους, οι οποίοι μάλιστα καλύπτουν και τις δύο πλευρές του πολιτικού φάσματος έτσι ώστε να είναι όλοι ευχαριστημένοι - ο ένας έρχεται από «δεξιά» και ο άλλος έρχεται από «αριστερά»:
Ο πρώτος, είναι η ίδια η λέξη «Όχι» η οποία στην πραγματικότητα δεν ειπώθηκε ποτέ από τον Ιωάννη Μεταξά. Εκείνο που απάντησε ο Μεταξάς στο τέλος της συζήτησής του με τον Ιταλό πρέσβη στην Αθήνα όταν του παρουσιάστηκαν οι απαιτήσεις του ιταλικού τελεσιγράφου, ήταν, στα γαλλικά, «Συνεπώς έχουμε πόλεμο». Το «Όχι» δεν ήταν λέξη. Εγινε όμως πράξη.
Ο δεύτερος μύθος έρχεται από Αριστερά και σύμφωνα με αυτόν «το Όχι το είπε ο ελληνικός λαός». Ο δεύτερος αυτός μύθος δεν απαντά στο ερώτημα τι θα είχε συμβεί αν ο (δήθεν) γερμανόφιλος Μεταξάς, είχε απαντήσει κάτι άλλο εκείνα τα χαράματα στους Ιταλούς…
Ο ελληνικός λαός είπε το τεράστιο δικό του «Όχι» από εκείνη την ημέρα και μετά, όταν πέτυχε την πρώτη νίκη κατά του Αξονα στην Αλβανία, όταν κράτησε τα σύνορα της Μακεδονίας απέναντι στους Γερμανούς για πολλαπλάσιο χρόνο από κάθε άλλη χώρα της δυτικής ηπειρωτικής Ευρώπης που αντιμετώπισε τις ορδές τους, όταν αντιστάθηκε πληρώνοντας βαρύτατο τίμημα στους τρεις κατακτητές του.
Εκείνα τα χαράματα την απόφαση είχαν ήδη λάβει ο Μεταξάς μαζί με τον Βασιλέα Γεώργιο και τον διάδοχο Παύλο, που όλοι έγιναν εκείνες τις ώρες καρδιά και ψυχή του μεγάλου πατριωτικού πολέμου, της αντίστασης κατά των εισβολέων εμψυχώνοντας συνεχώς το λαό και το στρατό σε μία στιγμή που όλη η Ελλάδα ήταν πια μία οντότητα και πολεμούσε λυσσαλέα. Αυτή είναι η πραγματικότητα πέρα από ιδεολογήματα και εκ των υστέρων προσθήκες – μπορεί άλλωστε να τη διαπιστώσει πολύ εύκολα ο οποιοσδήποτε ανατρέχοντας στα αρχεία, τις εφημερίδες, τις φωτογραφίες, τις δηλώσεις της εποχής.
Από τον μεγάλο εθνικό αυτό αγώνα δεν έλλειψε κανείς Ελληνας, από τη μία άκρη του φάσματος ως την άλλη: από τους πιο σκληρούς κομμουνιστές μέχρι τους πιο ακραίους μεταξικούς, οι Ελληνες πήγαν με ενθουσιασμό να πολεμήσουν μαζί για την ελευθερία της πατρίδας – γι αυτό και όποιος δει τα κινηματογραφικά αρχεία της εποχής διαπιστώνει κάτι μοναδικό στα διεθνή χρονικά: ότι οι στρατιώτες φεύγουν στα τραίνα για το μέτωπο και γελάνε σα να πηγαίνουν σε γλέντι, ενώ πάνε να πολεμήσουν ευτυχείς για την πατρίδα. Ηταν φυσικό, ήταν αυτονόητο, ήταν το μόνο…
Γιατί πολέμησαν έτσι ηρωικά και νικηφόρα οι Ελληνες; Επειδή πίστευαν σε αυτή τη μάχη. Αυτή την πτυχή της Ελλάδας, την πίστη στο δίκαιο αγώνα, που τόσο πολύ χάθηκε τις τελευταίες θλιβερές, διεφθαρμένες δεκαετίες, είναι που αδυνατούν να καταλάβουν άλλοι και που επειγόντως πρέπει κι εμείς να ξαναβρούμε. Τη χαρά του να πιστεύεις, του να παλεύεις για τα ιδανικά γεμίζοντας δύναμη.
Αυτό το χαμένο σήμερα «Όχι» είναι που ζητείται ξανά σήμερα - όχι η λέξη, μα η ουσία. Ομως σήμερα, ποιοι μπορούν να το πουν; Σε τι; Και σε ποιους;…
Πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
ΤΟ ‘’ΟΧΙ’’ ΣΤΗ ΒΙΑ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓράφει ο Ν Βράχος
Η Ελλάδα του σήμερα ζει στη διαχρονική σκιά ‘’της δεξιάς του χθες, της λερναίας δεξιάς’’
Ο Έλληνας του σήμερα βρίσκεται περίπου στην ίδια θέση που βρισκόταν ο Έλληνας του 1940 μέσα στο ίδιο κλίμα φασιστικής νοοτροπίας, καταπίεσης και ανθελληνικής πραγματικότητας .Ο Έλληνας του σήμερα και ειδικά ο νέος, ’’μαθαίνει’’ τι σημαίνει φασισμός με όλες τις συνιστώσες του και τις παγίδες του. Μαθαίνει τι σημαίνει μίσος, διχόνοια, ρουφιανιά , φτώχεια, ξεπούλημα, ηθική και εθνική κατάντια Μαθαίνει , τι σημαίνει το διαχρονικό σύνθημα όλων των νέων και γερόντων της πατρίδας μας: {{ Ο Λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά }}.
Με απλά λόγια, ας κοιτάξουμε πρώτα από όλα τον Αντώνη του χθές , Πρωθυπουργό και αρχηγό της δεξιάς σήμερα. Ναι σήμερα, ο Αντώνης Σαμαράς είναι πρωθυπουργός της εθνικής μας ντροπής και της ηθικής κατάπτωσης. Κάθε του πράξη, κάθε του νόμος, κάθε του ενέργεια συμβάλλει στην φτωχοποίηση και στην υποδούλωση των Ελλήνων στα συμφέροντα εκείνων, που τον ‘’έκαναν’’ πρωθυπουργό. Η πίεση και η εξαθλίωση του λαού μας, είναι στα ίδια επίπεδα καταπίεσης του λαού την εποχή του 1940.
Ο λαός μας σήμερα, προδομένος από πολλές πλευρές είναι έτοιμος να εκραγεί και να συντρίψει τη φασιστική βία των ανδρείκελων που κυβερνούν, που συγκυβερνούν, των δεξιών και υπερδεξιών συνιστωσών και παραφυάδων της εσωκομματικής δεξιάς, που αγωνίζονται για αλλαγή ηγεσίας, προσδοκώντας μεγαλύτερη μερίδιο από την ΠΙΤΑ της διαπλοκής.
Ο λαός μας σήμερα είναι έτοιμος να τιμωρήσει τους ‘’ολίγιστους’’ που προ του εθνικού κινδύνου του 2010, πρόδωσαν την Ελλάδα, ανέτρεψαν την νόμιμη κυβέρνηση του 43% συκοφάντησαν προσέβαλαν, τον Γιώργο Παπανδρέου και επιχειρούν το ξεπούλημα της Ελλάδας, γεγονός που ήξεραν ότι ΔΕΝ ! θα συνέβαινε με μία δημοκρατική κυβέρνηση και με πρωθυπουργό, το Γιώργο Παπανδρέου.
Ο λαός μας σήμερα είναι έτοιμος να τιμωρήσει τους ψευδεπίγραφους αριστερο -α-δέξιους συνασπισμούς ιδιοτελών προσωπικών συμφερόντων του Αλέξη και του Πάνου. Αν είναι δυνατόν, να βρεθούν στο ΙΔΙΟ τραπέζι , ο Αλέξης και ο Πάνος για να συζητήσουν ΤΙΙΙΙ????
Φανταστείτε την ηθική και εθνική μας κατάντια. Αναβιώνουν το βρώμικο 89!
Να μιλήσουν για ποιο θέμα ο υποτιθέμενος, άκαπνος ηγετίσκος –νεανίσκος, της ΝΕΟ-ψευτοκουλτουριάρικης αριστεράς και ο πνευματικά ακαλλιέργητος και πολιτικά επικίνδυνος ‘’ Νέο Καντάφι’’ λουφαδοφαντάρος της ‘’έγχορδης’’ δεξιούλας του περιπτέρου της γωνίας.
Τι θα πει και τι θα κάνει μωρέ ή ΑΚΑΠΝΗ ομάδα των παρεπιδημούντων ψηφοφόρων του κουμουνιστή Αλέξη και του φασίστα Πάνου; Η εξωμήτριος αυτή ’’συνεργασία’’ λέγεται κοροϊδία και ξεπούλημα του λαού μας.
Αν ο λαός μας, θέλει και μπορεί, καλόν είναι να μη ξεχνάμε τόσο εύκολα τι σημαίνει δεξιά, τις σημαίνει φασισμός, τι σημαίνει βία, τι σημαίνει εκμετάλλευση , τι σημαίνει ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ !!!
Περιμένεις λαέ να σε σώσει ο Αντώνης με τα Βαγγέλη? Ή, ο Αλέξης με το Πάνο;
Περιμένεις να σε σώσει ο ..Λαγός, ή ο Παπαδιάς???
Λαέ τον Οκτώβριο του 2009, αποφασίσαμε να αλλάξουμε την πατρίδα μας και να θεμελιώσουμε ένα καλλίτερο μέλλον για εμάς και τα παιδιά μας. Όμως οι ’’αιρετοί φασίστες’’ της Ευρώπης αποφάσισαν να διαλύσουν την Ελλάδα μας.
Σήμερα, ο Σαμαράς του τότε και πρωθυπουργός του σήμερα, μαζί με το πολιτικό συνονθύλευμα του χθες επιχειρούν τα ίδια.
Η ηγεσία της αριστεράς, διαρκώς εγκλωβισμένη και ανελεύθερη, χορεύει στους ρυθμούς της ‘’ξένης μουσικής’’ των αφεντικών.
Μόνο μονιασμένοι και με λογική θα αντιμετωπίσουμε τους αιώνιους εχθρούς μας μέσα και έξω .
ΜΗ ντρέπεσαι που τους άκουσες και σε πρόδωσαν. Τιμώρησέ τους σήμερα φέρνοντας στην εξουσία, αυτούς που αποδειγμένα μας ΕΣΩΣΑΝ και δεν μας πρόδωσαν
Σήμερα ξέρεις τι πρέπει να κάνεις …