Ελλάδα, θέματα ασφαλείας, άγνοια ή και αδιαφορία

Είναι σημαντικό για μια χώρα να γνωρίζει την κατάσταση που βρίσκεται για να μπορέσει μετά να σχεδιάσει και να εφαρμόσει ένα πλάνο ασφαλείας για την ίδια.

Μιλώντας φυσικά για την Ελλάδα όπου κανείς δεν ασχολείται με συγκροτημένο τρόπο για τα προβλήματα, αλλά ανατρέχουν όλοι σε λύσεις a la carte, όπου φυσικά δεν αποδίδουν.

Το άρθρο δεν έχει σκοπό να προτείνει λύσεις καθώς έτσι θα πέφταμε και εμείς στην ίδια παγίδα όπως πιο πάνω, αλλά να εντοπίσει ένα προς ένα τα προβλήματα ασφαλείας της χώρας από το εσωτερικό προς το εξωτερικό της, για να υπάρχει μια απεικόνιση προς τον μέσο πολίτη, σε τι θέση είναι η χώρα, κάτι που σε κανένα ΜΜΕ δεν θα είναι εύκολο να βρεθεί.

1.    Κρίση. Σίγουρα όλοι γνωρίζουμε πώς η Ελλάδα βρίσκεται σε μια οικονομική κρίση που οδηγεί πολλούς συνανθρώπους μας , ακόμα και σε αυτοχειρίες. Εκείνο όμως που είναι ανησυχητικό είναι οι παρενέργειες αυτού σε θέματα ασφαλείας.

a.    Μια αίσθηση απελπισίας στην κοινωνία , είναι ικανή να οδηγήσει σε εκτροχιασμό της εσωτερικής ειρήνης , είτε αυθόρμητα, είτε με χειραγωγούμενο τρόπο. Κατά συνέπεια αυτό μπορεί να οδηγήσει σε «άνοιγμα κερκόπορτας» για τρίτες παρεμβάσεις εκτός συνόρων.

b.    Οι μειωμένες κοινωνικές παροχές στον τομέα της υγείας μπορούν να δημιουργήσουν πολύ άσχημες καταστάσεις , με επιδημικά φαινόμενα αλλά και αύξηση των ποσοστών θνησιμότητας για τον ήδη πολύ μειωμένο και γερασμένο πληθυσμό της Ελλάδος. Προσθετικά αυτού, η τάση πολλών νέων να εγκαταλείπουν την χώρα, επιβαρύνει το πρόβλημα και δημιουργεί συνθήκες «εικονικής εθνοκτονίας». Χώρα που δεν κατοικείται από ιθαγενείς του έθνους , είτε αλλάζει όνομα, είτε αλλάζει σύνορα.

c.    Εγκληματικότητα. Αρκετοί αναφέρουν πώς οι πλούσιες χώρες είναι εκείνες που έχουν να φοβηθούν πολύ περισσότερα από το φαινόμενο. Η πραγματικότητα όμως είναι πώς στις φτωχότερες χώρες είναι εκεί που το φαινόμενο λαμβάνει τρομακτικές διαστάσεις. Για παράδειγμα θα ακούσουμε ελάχιστα εγκλήματα σε Λουξεμβούργο, Ελβετία, Μονακό σε σχέση με Σομαλία, Νίγηρα, …ακόμα και Ελλάδα.

    Εθνική Άμυνα – Ασφάλεια. Σε μια χώρα που βασανίζεται από το πρόβλημα της κρίσης, η μειωμένη φόρο-αποδοτική ικανότητα των πολιτών της , έχει αντίκτυπο σε εξοπλισμούς και συντήρηση δομών εθνικής άμυνας.

Τα εξοπλιστικά σε πρώτη εικόνα έχουν μια εικόνα περικοπών τόσο όσον αφορά νέες αγορές αλλά και όσον αφορά υπάρχοντα υλικά. Ήδη έχουμε αποσύρσεις οχημάτων, αεροσκαφών και πλοίων που δεν θα αντικατασταθούν και θα αφήσουν κενό πολλαπλασιάζοντας τον χρόνο χρήσης άλλων μέσων για να το καλύψουν , με αποτέλεσμα περισσότερες φθορές και σε αυτά αλλά και μειωμένη ικανότητα κάλυψης , αφού δεν είχαν σχεδιαστεί για τον ρόλο αυτό. (π.χ. το Α7 και η απόσυρση του, δεν μπορεί να καλυφθεί πλήρως από τα υπάρχοντα F16 και Μ2000 ).

Μια μειωμένη ικανότητα εθνικής άμυνας είναι πολύ σοβαρό μειονέκτημα σε μια χώρα που βρίσκεται σε μια περιοχή με έντονες αναφλέξεις (Συρία, Ιράκ, Λωρίδα Γάζας) αλλά και εχθρικούς «γείτονες» (βλ. Τουρκία, ΠΓΔΜ, Αλβανία). Ακόμα περισσότερο όταν η Ελλάδα πλέον θεωρείται χώρα παραγωγής ενέργειας, κάτι που σίγουρα λειτουργεί σαν φάρος σε σκοτάδι.

    Εσωτερική Ασφάλεια. Η Ελλάδα μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του 1990 , είχε την τύχη να απολαμβάνει μια ιδιαίτερη αίσθηση εσωτερικής ασφάλειας , με ελάχιστα εγκλήματα και συνήθως μεμονωμένων πράξεων. Αυτό άλλαξε και σήμερα έχει να κάνει με ιδιαίτερα σκληρά δεδομένα στον χώρο της εγκληματικότητας. Χρήση πολεμικών όπλων, παρουσία οργανωμένων ομάδων στον χώρο του εγκλήματος και της τρομοκρατίας, πολλαπλά περιστατικά αιματηρών εγκλημάτων. Μην κρυβόμαστε. Ακόμα και τώρα που γράφεται το άρθρο, η ΕΛ.ΑΣ προσπαθεί να ανταπεξέρθει , αλλά μόνο με μια ισχυρή και ριζική ανατροπή των δομών και των λειτουργιών της θα μπορεί να την κάνει αποτελεσματική. Αυτό όμως χρειάζεται χρήματα, πολιτική βούληση και αλλαγή νομοθετικού πλαισίου και ποινικού δικαίου. Ακόμα όμως και με αυτά, υπάρχουν κάποια θέματα που θέλουν πρόσθετη αντιμετώπιση.

a.    Οργανωμένη εγκληματικότητα. Ειδικότερα από την δεκαετία του 2000 και ύστερα, η Ελλάδα έχει γίνει κέντρο διακίνησης όπλων, ναρκωτικών , ακόμα και διακίνησης εμπορίου ανθρώπων. Συμβόλαια δολοφονιών επι πληρωμή, ληστείες μετά φόνων με χρήση πολεμικού εξοπλισμού, οικογένειες και σπείρες με οργανωμένη δράση και τακτικές. Όλα αυτά δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με τον αστυνομικό της δεκαετίας του 1990 με το 9αρι στην θήκη και το σαπισμένο αλεξίσφαιρο και μια εκπαίδευση 3-4 ετών στην ακαδημία, μόνο.
b.    Τρομοκρατία. Από την εποχή της 17Ν και του πολιτικού εξτρεμισμού όπως αυτοχαρακτηρίζονταν, φτάσαμε στο σήμερα με διάφορες οργανώσεις που ξεπήδησαν από αυτήν (splintering effect) , με μεθόδους όμως και τρόπους εκτέλεσης που είναι αντίγραφα πλέον τρομοκρατικών οργανώσεων και πολύ λίγο έχουν να κάνουν με πολιτικές ατζέντες και σκοπιμότητες. Οι περισσότερες άλλωστε επιστολές των οργανώσεων , μόνο πολιτικό μανιφέστο δεν είναι. Ίσως περισσότερο μια ανάλυση δικαιολογιών από εγκεφάλους σε τρικυμία σκέψεων εν συγχύσει. 
Οι Αρχές εδώ πραγματικά έχουν κάνει βήματα μπροστά αλλά το φρένο αρχίζει πλέον στο δικαστικό σύστημα που λόγω της δαιδαλώδους μορφής και ικανότητας ερμηνείας του νόμου προς συμφέρον του κατηγορουμένου παρά ως μοντέλο εφαρμογής και τιμωρίας, διευκολύνει την επαναδραστηριοποίηση τους, από την αδρανοποίηση τους.

Τεχνολογική ασφάλεια. Η Ελλάδα θέλοντας και μη περνάει στην φάση της ψηφιακής εποχής όπως ακριβώς ισχύει για όλη την περιοχή της υδρογείου που θεωρείται πολιτισμένη. Η ασφάλεια σε τομείς τεχνολογίας γίνεται πολύ σημαντική πλέον και για την Ελλάδα. Και όχι .. πλέον ένα αντιικό πρόγραμμα και ένα τοίχος προστασίας ( antivirus – firewall) καθώς και ένα σετ ανεφάρμοστων πολιτικών , δεν είναι αρκετά. Θέλει μεθόδευση, θέλει ανάλυση, θέλει εξειδίκευση, θέλει ειδικούς και θέλει και αφοσίωση/στήριξη από το κράτος και τις δομές του. Εκτός και αν κάποια μέρα θέλουμε να βρεθούμε χωρίς παροχή κοινωνικών υπηρεσιών και μηχανογράφηση σε όλα τα επίπεδα σε επίπεδο κοινωνίας και χωρίς μάχιμες ικανότητες στις ένοπλες δυνάμεις.

 Μεταναστευτικό. Το θέμα δεν είναι τόσο απλό και έχει πολλαπλές απολήξεις στον τομέα ασφαλείας. Η Ελλάδα σήμερα αποτελεί την Νοτιό-Ανατολικότερη χώρα της Ε.Ε. όπου μάλιστα δεν έχει συγκροτημένη γραμμή συνόρων άρα και καλύτερα φυλασσόμενη. Τα σύνορα μας , είναι διάσπαρτα (αν μου επιτρέπεται η λέξη) σε νησιά , θάλασσες, Πελάγη και μια λωρίδα γης προς την Τουρκία. Η γεωγραφικής της θέση συνορεύει τόσο με την Ασία, όσο και με τα Βαλκάνια και Αφρική. Είναι δηλαδή σαν ένα τερματικό , κεντρικής εισόδου σαν σταυροδρόμι που έρχονται διάδρομοι από 3 ηπείρους. Σε πρόσθεση αυτών , θα πρέπει να δούμε ότι η Ελλάδα έχει και μια ιδιότυπη κλειδαριά εξόδου από αυτήν που δεν της επιτρέπει εύκολα να προωθήσει τον όγκο των μεταναστών προς τα εσωτερικά της Ε.Ε. όπου και θέλουν φυσικά να πάνε οι περισσότεροι (βλ. Πάτρα, Ηγουμενίτσα κοκ). Αποτέλεσμα είναι η Ελλάδα , σιγά-σιγά να μετατρέπεται σε ένα camp υποδοχής όπου οι "φίλοι" μας Ευρωπαίοι το χρησιμοποιούν ως φίλτρο για να μην έχουν εκείνοι προβλήματα που έχουμε εμείς τώρα.

Οι μετανάστες στην πλειοψηφία τους μουσουλμάνοι, μπαίνοντας τώρα σε μια χώρα που παραδοσιακά έχει πολύ απόλυτες θρησκευτικές δομές και μάλιστα κάθετα αντίθετες με τον Ισλαμισμό (βλ. ορθοδοξία) έχει πλέον και ένα πρόσθετο πρόβλημα που έχει να κάνει με την αντιμετώπιση του διαφορετικού. Τόσο της κουλτούρας ανά χώρα προέλευσης όσο και της θρησκευτικής αντιμετώπισης. Μην έχοντας μάλιστα τρόπο να ελέγχει ποιοί έρχονται εντός της χώρας, τα προβλήματα που προκύπτουν είναι ακόμα πιο μεγάλα , πέρα από την εγκληματικότητα.

- Προκύπτει πρόβλημα αφομοίωσης αφού είναι φύσιν αδύνατον για μια χώρα με 10.000.000 πληθυσμό να αφομοιώσει ένα επιπρόσθετο 10-15% σε κόσμο. Ούτε φυσικά μπορεί να τους συντηρήσει σε κοινωνικές υπηρεσίες και δικαίωμα εργασίας. Αυτό οδηγεί σε καταστάσεις κοινωνικής πόλωσης με τους νόμιμους κάτοικους της χώρας.
- Προκύπτει πρόβλημα διεθνούς ασφάλειας , αφού κάλλιστα μπορούν να μπουν μέλη από διεθνείς πυρήνες τρομοκρατίας εντός αυτής και μάλιστα να έχουν και δικαίωμα εισόδου στην Ε.Ε. με τα ελεύθερα σύνορα (βλ. Συρία και Jihad-ISIS).
- Προκύπτει πρόβλημα ρατσισμού. Είναι λογικό το διαφορετικό να προκαλεί για τα όποια προβλήματα μιας χώρας ακόμα και όταν η ευθύνη τους για αυτό είναι πολύ λιγότερη απο όσο προβάλλεται (βλ. θέματα Υγείας, Εργασίας κτλ. ). Οι ιθαγενείς της χώρας είναι λογικό να κατηγορήσουν το διαφορετικό για την αλλαγή που έχει προκύψει.
- Προκύπτει πρόβλημα εσωτερικής ασφάλειας, αφού η μη γνώση του ποιος είναι ο παράνομος μετανάστης, από πού προέρχεται και γιατί είναι εδώ , είναι ένα σημαντικό κενό ασφαλείας. Σε αντίστοιχες περιπτώσεις σε κράτη κυρίως της Μέσης Ανατολή, οι μετακινήσεις εθνικών πληθυσμών έχουν δημιουργήσει και άλλα πολύ πιο σοβαρά προβλήματα (δήθεν μειονότητες κτλ. )
 - Προκύπτει πρόβλημα εθνικής υγείας, αφού οι πληθυσμοί αυτοί μεταφέρουν ασθένειες που έχουν ξεπεραστεί εδώ και δεκαετίες στην Ελλάδα και ο τοπικός πληθυσμός δεν έχει αντισώματα πλέον (βλ. Φυματίωση π.χ. ). Η παράνομη είσοδος τους , χωρίς ιατρικό έλεγχο πολύ εύκολα μπορεί να οδηγήσει σε ένα επιδημικό φαινόμενο. Ακόμα και μια μεταφορά του ιού Έμπολα είναι δυνατή, αν πάει από ξενιστή σε ξενιστή (δύσκολη , αλλά όχι απίθανη).

 «Γείτονες». Χώρες γύρω από την Ελλάδα με δηλωμένη την εχθρική στάση τους προς αυτήν , με βλέψεις προς τα εδάφη της. Τουρκία, Αλβανία, ΠΓΔΜ, έχουν εκφραστεί ανοιχτά για την διάθεση τους προς κατάκτηση Ελληνικών εδαφών. Είναι ένα θέμα ασφαλείας τεράστιο που έχει απήχηση και βάσεις σε όλα τα προηγούμενα. Όταν μια χώρα , σαν την Ελλάδα, έχει τέτοια προβλήματα, έχει πλεονεκτήματα και πλούτο γεωγραφικό και ορυκτό, είναι λογικό πως θα μαζέψει κοράκια, ύαινες και κάθε λογής άλλα σαρκοβόρα γύρω της. 

Αν τα παραπάνω μάλιστα μεγαλώσουν ως διαστάσεις/φαινόμενα, τότε αντίστοιχα οι απειλές των «γειτόνων» θα γίνουν και αυτές πιο έντονες και πιο επίμονες.

Η Ελλάδα έχει σίγουρα και άλλα θέματα ασφαλείας , σε υποκατηγορίες, (π.χ. διαχείριση ορυκτού πλούτου, υποδομές κτλ. ) , όμως σκοπός μας δεν είναι να κάνουμε ανάλυση επί κάθε σημείου. Σκοπός μας είναι μια συγκεντρωτική οπτική εικόνα, της κατάστασης ασφαλείας που βιώνει η χώρα, διότι δυστυχώς στην Ελλάδα, ούτε οι πολίτες αλλά ούτε και οι πολιτικοί έχουν γνώση ολική των παραπάνω. Και το χειρότερο είναι πώς εμμένουν και σε μια οπτική που δείχνει πως δεν ενδιαφέρονται κιόλας παρά όταν χρειαστεί η a la carte λύση που περισσότερο χάσιμο χρόνου και χρημάτων θα είναι παρά θα αποδώσει το αναμενόμενο αποτέλεσμα.
 

Για το Geopolitics.com.gr

 
Αλέξανδρος Νίκλαν
Σύμβουλος Θεμάτων Ασφαλείας.
IISCA group/think tank

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση