Σπάνε (ξανά) την καρδάρα;

Του Γιώργου Καρελιά 

Το 2012 ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε τις εκλογές εξαιτίας διαφόρων ανοησιών που έλεγαν ορισμένα στελέχη του, τα οποία δεν μπορούσε να ελέγξει η ηγεσία του.

Πότε ο ένας έλεγε ότι, αν χρειαστεί, θα εγκαταλείψουν το ευρώ, πότε ο άλλος ότι θα δημεύσουν ένα τμήμα των τραπεζικών καταθέσεων για να κάνουν ανάπτυξη και πότε ο τρίτος ότι

θα καταφύγουν σε αναγκαστικό εσωτερικό δανεισμό για όσους έχουν εισόδημα από ένα ποσό και πάνω.

Σαν να μη διδάχτηκαν τίποτα από εκείνο το πάθημα, κάποιοι επανέρχονται και λένε είτε παρόμοια είτε και άλλα, που δεν αντέχουν στη βάσανο της κοινής λογικής. Ας δούμε δυο παραδείγματα:

1. Ο Μανώλης Γλέζος σέρνει -και πάλι- τον χορό του «αναγκαστικού δανείου» για όσους έχουν υψηλά εισοδήματα, «ας πούμε πάνω από 100 χιλιάδες ευρώ», όπως είπε στην «Ελευθεροτυπία». Του την έπεσαν από τη Ν.Δ., λέγοντας ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει κατάσχεση καταθέσεων» (διαστρέβλωση), ο Γλέζος έκανε διορθωτική επεξηγηματική δήλωση και πάει λέγοντας.

Η ουσία βρίσκεται αλλού, αλλά δεν την έχει αντιληφθεί ούτε ο Γλέζος και δεν θέλει να την προβάλει η κυβερνητική πλευρά, γιατί τη βολεύει η σπέκουλα με τις καταθέσεις. Ας πούμε ότι μια νέα κυβέρνηση (του ΣΥΡΙΖΑ) αναγκάζεται να κάνει αυτό που λέει ο Γλέζος, για να βρει πόρους. Δεν είναι παράλογο. Να επιβάλει, δηλαδή, σε όσους έχουν υψηλό εισόδημα (άνω των 100 χιλιάδων ευρώ) να πάρουν ένα ομόλογο των 100 ευρώ, όπως λέει ο Γλέζος.

Τι θα μαζέψουν; Ψίχουλα. Διότι όσοι δηλώνουν τέτοια εισοδήματα είναι ελάχιστοι, περίπου 15.000 (εδώ η καταγραφή). Κάντε έναν απλό πολλαπλασιασμό και θα δείτε ότι η φασαρία είναι περί όνου σκιάς.

Ένα τέτοιο μέτρο είναι άνευ αξίας. Αλλά παρ' όλα αυτά προκαλεί μεγάλη ζημιά στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Γλέζος πετάει μια στρακαστρούκα -για καλό, όπως το βλέπει εκείνος- αλλά, εντέλει, κάνει κακό. Και ουδείς τολμάει να του πει κάτι. Σιγά που θα τους ακούσει.

Ο Γλέζος είναι ιδιόμορφη περίπτωση. Μπορεί να πιστεύει κάτι εντελώς παράδοξο και το υποστηρίζει ως το τέλος. Τον ξέρω εδώ και 30 χρόνια. Το 1985, πρόεδρος της μικρής ΕΔΑ ων, είχε συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ και επανεξελέγη βουλευτής. Σε συνέντευξη που του είχα πάρει, τον είχα ρωτήσει γιατί προσχώρησε στο ΠΑΣΟΚ, ενώ προηγουμένως έλεγε ότι δεν θα το κάνει. Μου απάντησε: «Κάνεις λάθος. Δεν προσχωρήσαμε εμείς. Το ΠΑΣΟΚ προσχώρησε στην ΕΔΑ»!

2. Ο καθηγητής Γ. Κατρούγκαλος, υποψήφιος ευρωβουλευτής, δήλωσε ότι μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα διαπραγματευθεί με τους δανειστές μόνο τα δάνεια. «Στο εσωτερικό δεν διαπραγματευόμαστε, είναι δική μας δουλειά τι θα κάνουμε», είπε (εδώ οι λεπτομέρειες).

Σαν να λέει, θα ζητάει μεν δανεικά από τους Ευρωπαίους κι εκείνοι θα τα δίνουν αφειδώς και χωρίς να ρωτάνε καθόλου πού πάνε. Μπορεί ο άνθρωπος να το λέει καλόπιστα και σοβαρά, αλλά ούτε αυτό αντέχει στην κοινή λογική.

Αντί άλλης απάντησης, θυμήθηκα τι είχε πει το 2010 ο πρώην υπουργός Οικονομικών και πρωθυπουργός της Σουηδίας Γκόραν Πέρσον σε μια ομιλία του στην Αθήνα. Ο Πέρσον διαχειρίστηκε την οικονομία της Σουηδίας τη δεκαετία του ’90, όταν φούντωσε το έλλειμμα και η ανεργία και η χώρα έφτασε ένα βήμα πριν από το ΔΝΤ (ναι, η κραταιά και πλούσια Σουηδία).

Ο τότε πρωθυπουργός της, λοιπόν, έκανε ένα ταξίδι στις ΗΠΑ αναζητώντας κεφάλαια. Σε μια συνάντησή του με τρεις νεαρούς εκπροσώπους κάποιου fund (αυτά που έχουν τα λεφτά) τον ξετίναξαν στις ερωτήσεις. Κάποια στιγμή τον ρώτησαν μια λεπτομέρεια. Γιατί στο πρόγραμμά του προβλέπει τόσα πολλά κονδύλια για τους παιδικούς σταθμούς. Εκπληκτος εκείνος τους ρώτησε: «Τι σας νοιάζει εσάς αυτό;». Και πήρε την απάντηση: «Δανείζουμε τα λεφτά μας και θέλουμε να ξέρουμε πού πάνε».

Δεν θυμάμαι αν ο Πέρσον είπε τι έκανε, αν πήρε ή δεν πήρε τα λεφτά αυτών των γιάπηδων. Αλλά αν ο υπουργός Οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ βρεθεί μπροστά σε ανάλογο ερώτημα, θα απαντήσει όπως ο Κατρούγκαλος («εμείς στο εσωτερικό μας κάνουμε ό,τι θέλουμε»); Αστειότητες.

Με τούτα και με τ΄ άλλα ο ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύει να πάθει και σ’ αυτές τις εκλογές τα ίδια. Εκεί που η ηγεσία του προσπαθεί να κάνει ένα βήμα προς την πραγματικότητα, έρχονται κάποια στελέχη του και, με τις παραδοξολογίες τους, γυρνάνε πίσω.

Όμως, ένα κόμμα -και δη ένα κόμμα εξουσίας- δεν είναι σκορποχώρι. Δεν λέει και δεν κάνει ο καθένας ό,τι θέλει. Αν το βράδυ της 18ης και της 25ης Μαϊου ο ΣΥΡΙΖΑ πάθει νέο κάζο, δεν θα του φταίει ούτε η «γαλάζια μονταζιέρα», ούτε «η διαπλοκή», ούτε τίποτα. Θα φταίει το κακό του το κεφάλι.

Πηγή protagon.gr


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση