Συμβαίνουν αυτά

Γράφει ο Γιάννης Λαζάρου

Αυτό που δεν σχολίασε κανείς πολιτικός στην Ελλάδα για τον τάφο-ορυχείο εκατοντάδων ανθρακωρύχων στην Τουρκία είναι ότι τέτοια είναι τα αποτελέσματα της δήθεν ανάπτυξης που επιχειρούν όλα τα κράτη εις βάρος των πολιτών μιας χώρας για ένα φτηνό μεροκάματο.

Δεν είναι μικροπολιτική , ούτε λαϊκισμός. Όταν οι αποκρατικοποιήσεις γίνονται με τις υποσχέσεις θέσεων εργασίας χωρίς κανείς να περνάει από κόσκινο επενδυτές που μόνο για το αυξημένο κέρδος τους αλωνίζουν σε χώρες που τα δικαιώματα εργασίας είναι στην βάση του μηδενός, τότε τα έργα και επιχειρήσεις ανάπτυξης δεν είναι τίποτε άλλο από κιμαδομηχανές ανθρώπων που στην προσπάθεια για ένα μεροκάματο κάνουν τα πάντα. Ακόμα και να θάβονται σε αναπτυξιακούς τάφους.

Κανείς δεν πήρε ως παράδειγμα τέτοιου είδους «αναπτυξιακά» έργα χωρών που έχουν δώσει άνευ όρων την κρατική υποδομή για να επιδεικνύουν δείκτες ανάπτυξης στα παζάρια των διεθνών χρηματιστηρίων. 

Πέφτει η τιμή του κάρβουνου σημαίνει πέφτει και η τιμή του ανθρακωρύχου. 

Πέφτει η τιμή της ενέργειας πέφτει και η τιμή του εργάτη στα φράγματα, πέφτει η τιμή του χρυσού πέφτει και η τιμή των εργατών στα ανάλογα ορυχεία. 

Πέφτει η τιμή του πετρελαίου, πέφτει και η τιμή των εργατών που το διυλίζουν. Αγοράζουν μπιρ παρά τις μετοχές τα λαμόγια κερδίζοντας, αλλά παράλληλα υπογράφουν και την θανατική καταδίκη αυτών που δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί σε αυτά. Και όταν συμβεί το μοιραίο, εφόσον χέστηκε ο πλιατσικολόγος επενδυτής για τα ακριβά μέτρα ασφαλείας, έρχεται ο ξεπουλητής - ηγέτης και λέει αυτό που είπε ο Ερντογάν: «Συμβαίνουν αυτά».

Αυτά συμβαίνουν, έχει δίκιο ο τούρκος πρόεδρος. Αυτά συμβαίνουν όταν εξαθλιώνεις τον ίδιο σου τον λαό ανοίγοντας τις πόρτες στην δήθεν ανάπτυξη που δεν είναι τίποτε άλλο παρά πλιάτσικο. 

Τι κι αν η Τουρκία δεν είναι μέλος-κράτος της ΕΕ (ακόμα) όπως η Ελλάδα; 

Τις ίδιες ακριβώς πολιτικές ανάπτυξης δεν χρησιμοποιούν και οι δύο χώρες των εξαθλιωμένων πολιτών; 

Δείξε επενδύσεις εντυπωσιασμού και βάλε τον λαό με το αίμα του να φτιάχνει τα θεμέλια των μεγάλων έργων.

Όταν ακούς τον υπουργό Μανιάτη να υπόσχεται 400,000 θέσεις εργασίας στα εργοτάξια που θα λάβουν χώρα στην Ελλάδα από ξένους επενδυτές σε μεγάλα έργα, πρέπει να αρχίζεις να ανατριχιάζεις και όχι να χαίρεσαι. 

Ποιος θα εξετάσει τα εργασιακά δικαιώματα αυτών των 400,000 ανθρώπων που θα τρέξουν για δουλειά για ένα ξεροκόμματο; 

Η κυβέρνηση που χρησιμοποιεί τους επενδυτές ως χορηγούς της για να μπορεί να υπόσχεται σκλαβοπάζαρα; 

Πόσες φορές δεν ακούσαμε ένα ανάλογο «Συμβαίνουν αυτά» στην Ελλάδα που έχει πάρει τον δρόμο της ανάπτυξης. Από τον υπουργό Υγείας της κυβέρνησης όταν αναφέρεται σε ανασφάλιστους που δεν είδαν την πόρτα του χειρουργείο και της θεραπείας, μέχρι τον Ρέπα όταν αναφερόταν στους Έλληνες αυτόχειρες.

«Συμβαίνουν αυτά» αλλά δεν ήταν 300 συγχρόνως οι νεκροί όπως στο ορυχείο της Σόμα για να πάρουμε πέτρες και παλούκια να τους κυνηγήσουμε. Ήταν μεμονωμένα περιστατικά που αθροίζοντάς τα σήμερα φθάνουμε στο πολλαπλάσιο νούμερο των νεκρών Τούρκων ανθρακωρύχων. Ούτε στο κυνήγι δεν τους πήραμε, ούτε ένα φτύσιμο στα μούτρα δεν τους δώσαμε αντιθέτως έτοιμος είναι ο εξαθλιωμένος λαός να τους δώσει την ψήφο του για άλλη μια φορά διότι τους υπόσχονται δουλειά κι ας είναι χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου.

«Συμβαίνουν αυτά» αλλά δεν συμβαίνουν σε χώρες που η αξία της ζωής δεν μπαίνει σε διαπραγμάτευση. Είτε είσαι ευρωπαίος, είτε είσαι ασιάτης η μοίρα είναι κοινή όταν βάζεις το πολιτικό κέρδος πάνω από την αξία της ζωής. Δεν υπάρχουν μέτρα ασφαλείας ζωής σε καμία χώρα που δεν σέβεται τους πολίτες της. Πόσο μάλλον όταν είσαι μέλος μιας ομοσπονδίας κρατών που τα περισσότερα από αυτά σε θεωρούν αναλώσιμο και τελευταίο.

«Συμβαίνουν αυτά» όχι μακριά από το δικό μας κόσμο αλλά μέσα στην χώρα που ζούμε όσο κι αν το σελοφάν των εκλογών και των πανηγυρισμών των υποστηρικτών της «ανάπτυξης» θέλουν να καλύψουν την μυρωδιά των επικείμενων αναπτυξιακών τάφων μας. 

«Συμβαίνουν αυτά» διότι τα επιτρέπουμε να συμβαίνουν.

Πηγή "Στον Τοίχο"

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση