«Ηγεσίες» καταδικασμένες να εκλείψουν

Γράφει ο Σταύρος Χριστακόπουλος

Εν όψει των όσων ζητημάτων θα ρυθμιστούν σήμερα από τη σύσκεψη των συγκυβερνώντων πολιτικών αρχηγών, δεν μπορούμε παρά να δούμε από μια «λοξή» γωνία όσα συνέβησαν στην κρίση γύρω από την ΕΡΤ. Δυστυχώς ο απολογισμός αυτός μόνο πικρός μπορεί να είναι.

Κατ’ αρχάς να σημειώσουμε ότι ετέθησαν θέματα δημοκρατίας με άξονα το «μαύρο» στην ΕΡΤ από τους δύο συγκυβερνώντες μικρούς εταίρους του Σαμαρά, αλλά και από την αξιωματική αντιπολίτευση. Το ίδιο ζήτημα ετέθη και από διεθνή ΜΜΕ και ξένους πολιτικούς.
  Ορθώς, αφού η επίδειξη δύναμης και η μεθόδευση του βίαιου κλεισίματος εκ μέρους του Σαμαρά και του επιτελείου του άγγιζε το όριο της προσβολής του δημοκρατικού αισθήματος και ανακάλεσε μνήμες μαύρων εποχών.

Ωστόσο αυτό που προκαλεί αίσθημα πικρίας είναι ότι οι ίδιοι παράγοντες, ιδιαίτερα τα ξένα ΜΜΕ και οι εταίροι της Ν.Δ. στη συγκυβέρνηση, δεν έθεσαν –ούτε θα θέσουν– ζητήματα δημοκρατίας σε πολύ σοβαρότερα ζητήματα, τα οποία έχουν άμεση αντανάκλαση στη ζωή ολόκληρου του ελληνικού πληθυσμού. Μερικά εξ αυτών:

● Οι εξευτελιστικές συντάξεις και οι μισθοί πείνας που καταδικάζουν 3,5 εκατομμύρια Έλληνες να ζουν μεταξύ ανέχειας και εξαθλίωσης.

● Η κατάργηση – μέχρι εξαφανίσεως – του κοινωνικού κράτους.

● Η διακυβέρνηση της Ελλάδας με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και σχεδόν πλήρη παράκαμψη της Βουλής – αυτό κι αν είναι ζήτημα δημοκρατίας!

● Το ξεπούλημα, «μπιρ παρά», βασικών δημόσιων υποδομών κοινής ωφέλειας, οι οποίες όμως στην υπόλοιπη Ευρώπη παραμένουν... δημόσιες.

● Η απειλή κλεισίματος και άλλων σχολείων και νοσοκομείων, με συνέπεια τη δυσχερή πρόσβαση ή τον αποκλεισμό των πολιτών από βασικές υπηρεσίες και αγαθά όπως η υγεία και η εκπαίδευση.

Ο κατάλογος είναι μακρύς και δεν θα τον εξαντλήσουμε. Όμως το συμπέρασμα είναι προφανές:
  1. Για τους διεθνείς εταίρους και φίλους μας προέχει η αποπληρωμή των δανείων στο σύνολό τους, ακόμη και στις περιπτώσεις που η δανειοδότηση της Ελλάδας αποβαίνει εξαιρετικά επωφελής και κερδοφόρος και τα κέρδη υπερβαίνουν ακόμη και την πιθανή χασούρα από μια πραγματική και ουσιαστική μείωση του ελληνικού χρέους.

Η αποπληρωμή των δανείων από την Ελλάδα πάση θυσία, με όποιο εθνικό, κοινωνικό και ανθρωπιστικό κόστος, ακόμη και κόντρα σε διεθνείς συμβάσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, δεν εγείρει – κατ’ αυτούς – ζήτημα δημοκρατίας.
  2. Για τους εγχώριους υποκριτές τα ζητήματα είναι απλούστερα. Η έγερση ζητήματος δημοκρατίας με αφορμή την ΕΡΤ θεωρούν ότι «ξεπλένει» την ανοχή και τη συνέργειά τους σε μια καταστροφή η οποία γυρίζει την Ελλάδα δεκαετίες πίσω, δημιουργεί πολιτικό κενό και δημιουργεί κίνδυνο μεγάλων εθνικών περιπετειών.

Φαίνεται να πιστεύουν ότι οι εξαϋλωμένοι «σκληροί» πυρήνες τους ίσως να συσπειρωθούν σε κάποιον βαθμό αν αυτοί κοντράρουν τη Ν.Δ. ζητώντας μεγαλύτερη συμμετοχή σε μια διακυβέρνηση που οδεύει με ταχύτητα προς το πλήρες αδιέξοδο.

Όμως εύκολα αποκαλύπτονται όταν οι ίδιοι δηλώνουν ότι το ζητούμενο γι’ αυτούς δεν είναι ούτε το κλείσιμο της ΕΡΤ ούτε οι απολύσεις ούτε κάτι άλλο απ’ αυτά που κυριάρχησαν στον δημόσιο διάλογο: το πρόβλημά τους είναι ότι δεν έχουν επαρκές μερίδιο στη νομή της εξουσίας, η οποία ελέγχεται και ασκείται ανισομερώς, προς όφελος της Ν.Δ. – ως αποτέλεσμα, όμως, κυρίως δικών τους επιλογών κατά τη συγκρότηση της συγκυβέρνησης.

● Δεν θεωρούν πρόβλημα δημοκρατίας το ότι η Ελλάδα αποκαλείται σε όλο τον κόσμο – και είναι – «αποικία χρέους της ευρωζώνης».

● Δεν θεωρούν πρόβλημα δημοκρατίας το ότι η χώρα, όσο περισσότερο βυθίζεται και όσο δεν φαίνεται κανένα φως εξόδου από την κρίση, τόσο περισσότερο θα διακυβερνάται από τον εξωτερικό παράγοντα και οι ίδιοι θα καθίστανται απλώς ανδρείκελα και μαριονέτες των δανειστών.

● Δεν θεωρούν πρόβλημα δημοκρατίας το ότι η Βουλή έχει καταντήσει θέατρο πολιτικών σκιών.

● Δεν θεωρούν πρόβλημα δημοκρατίας το ότι οι ίδιοι κατρακυλούν συνεχώς στις δημοσκοπήσεις και τείνουν να εκλείψουν από το πολιτικό σύστημα, την ώρα που μια κοινωνία απελπισμένη, δίχως εθνική ηγεσία, δίχως προοπτική και όραμα, κατρακυλάει στον βούρκο των σύγχρονων ναζί.

Το βασικό τους πρόβλημα είναι η συμμετοχή στη νομή της εξουσίας. Στήνουν, ως εκ τούτου, κρίσεις – αντιρατσιστικό, ΕΡΤ και τρέχα γύρευε τι άλλο αύριο – σε ζητήματα τα οποία έχουν προδιαγεγραμμένη κατάληξη.

Μόνη επιδίωξή τους είναι να φιλοτεχνήσουν προφίλ «δημοκρατών» πάνω στο πτώμα της δημοκρατίας, την οποία οι δανειστές σκοτώνουν αργά και βασανιστικά και οι ίδιοι θάβουν όλο και πιο βαθιά.

Να φιλοτεχνήσουν προφίλ «αντιστασιακών», αλλά απέναντι σε καταστροφικές επιλογές τις οποίες οι ίδιοι συμφωνούν και προσυπογράφουν.

Να φιλοτεχνήσουν προφίλ «ηγετών», την ώρα που αποτελούν αθύρματα της γερμανικής πολιτικής, χωρίς κανένα περιθώριο διαφοροποίησης ακόμη και σε γελοία ζητήματα, όπως ο... ΦΠΑ στην εστίαση, τον οποίο ανήγαγαν σε «εθνικό θέμα» παρότι γνωρίζουν ότι κανένα αποτέλεσμα ουσίας δεν μπορεί να έχει στην κατάσταση της ημιθανούς ελληνικής οικονομίας.

Όμως τέτοιες «ηγεσίες», τόσο εξόφθαλμα υποκριτικές, προφανέστατα ένοχες γι’ αυτά για τα οποία καμώνονται ότι «ανησυχούν», είναι απλώς καταδικασμένες να σμικρυνθούν έως να εκλείψουν υπό το βάρος του αυτοεξευτελισμού τους...

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση