Νά’το και το «οικονομικό ΝΑΤΟ»…
Η τάση που δημιουργεί η κρίση για περαιτέρω ενοποιήσεις επιβεβαιώθηκε στην ετήσια ομιλία του προέδρου των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα «προς το Έθνος» στις 12 Φεβρουαρίου, όπου ουσιαστικά εξαγγέλθηκε αυτό που έχει ήδη ονομασθεί ένα «οικονομικό ΝΑΤΟ», δηλαδή «ένας ευρύς Διατλαντικός Συνεταιρισμός Εμπορίου και Επενδύσεων». Αν και όταν πραγματοποιηθεί, θα πρόκειται «για την μεγαλύτερη ζώνη ελεύθερου εμπορίου στον κόσμο».
Κατ’ αρχάς αυτό σημαίνει την δυνατότητα να εμπορεύονται οι Αμερικανοί τα πρόϊόντα και τις υπηρεσίες τους χωρίς δασμούς στην Ευρώπη και τούμπαλιν, με την δημιουργία μιας… ακόμα πιο κοινής αγοράς. Οι υποσχέσεις που σχετίζονται με αυτό, σύμφωνα με τον Λευκό Οίκο, ξεκινούν από τα 13 εκατομμύρια νέων θέσεων εργασίας και προχωρούν αρκετά παραπέρα. Η Γερμανία είναι μέχρις στιγμής απολύτως σύμφωνη, αφού το «οικονομικό ΝΑΤΟ» θα αύξαινε το ΑΕΠ της σε μεγαλύτερο ποσοστό απ’ ότι θα αύξαινε το ΑΕΠ των ίδιων των ΗΠΑ, μα δεν ισχύει το ίδιο για τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου και κυρίως την Γαλλία, η οποία θα επιθυμούσε την αυτοπροστασία της από μια τέτοια «επίθεση» όχι μόνον ανταγωνισμού, αλλά και πρακτικών που εκεί θα θεωρούντο αθέμιτες ή και απαγορευμένες, όπως τα γενετικώς τροποποιημένα τρόφιμα κλπ.
Οι εκατέρωθεν ενθουσιασμοί κρύβονται δυσχερώς: ο πρέσβης της Ευρωπαϊκής Ενώσεως στην Washington DC, Joao Vale de Ameida, δήλωσε «εξαιρετικά χαρούμενος» για τις εξελίξεις: «θα ασκούμε πολύ μεγαλύτερη επιρροή αν δρούμε από κοινού». Πολιτικοί αξιωματούχοι κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ενώσεως εκδηλώθηκαν ήδη θετικά, καλώντας σε ταχεία πρόοδο των διαπραγματεύσεων.
Το προφανές είναι ότι σε μια τέτοια αχανή αγορά, τυχόν απρόβλεπτες αναταράξεις και η αναγκαιότητα για την αντιμετώπισή τους μεταγγίζουν περισσότερη εξουσία στον ισχυρότερο κρίκο της συνεργασίας – σε αυτήν την περίπτωση, τις ΗΠΑ, και όσον αφορά την Ευρώπη και την Γερμανία. Παράλληλα, ενώ κάποιες ευρωπαϊκές χώρες θα κερδίσουν από αυτήν την ιστορία (όπως η παραπάνω μνημονευθείσα Γερμανία), κάποιες άλλες έχουν μόνο να χάσουν από αυτήν.
Αν και όταν πραγματοποιηθεί το «οικονομικό ΝΑΤΟ», θα πρόκειται για εξέλιξη πραγματικά ιστορικών διαστάσεων. Σε κάθε περίπτωση, θα ήταν μάλλον ακριβές να μιλάμε για πολύ πιο σαφή συγκυβέρνηση ΗΠΑ-Γερμανίας στα ευρωπαϊκά πράγματα: μετά από μια τέτοια εξέλιξη, η έννοια της «κοινής αγοράς», της ζώνης ελεύθερου εμπορίου, υφίσταται «μετάβασιν εις άλλο γένος»…
Όσον αφορά στην Ελλάδα, οι επιπτώσεις του συνακόλουθου (για να διευκολυνθούν οι ΗΠΑ) «φθηνότερου Ευρώ» και της γερμανο-αμερικανικής (ή, αν προτιμάτε, αμερικανο-γερμανικής) ηγεμονίας στην Ευρώπη συνεπάγονται πως η εξέλιξη της οικονομικής καταστάσεως στην Ελλάδα θα αποτελεί αποκλειστικά και μόνον αντικείμενο της γερμανοαμερικανικής «ελεημοσύνης», στα πλαίσια μιας πολύ πιο κυνικής αντίληψης περί Ευρώπης από αυτήν των ευρω-ρομαντικών. Παράλληλα, η ακόμα μεγαλύτερη στροφή της κοινής ευρωπαϊκής διακυβέρνησης στην κατά πρώτον οικονομική διακυβέρνηση συνεπάγεται τους όρους, τις προτεραιότητες και την νοοτροπία που αυτή νομοτελειακά θέτει.
Εν ολίγοις, η εγχείρηση πέτυχε, ο ασθενής απέθανε και η κατάσταση της υγιείας των γιατρών θα βαίνει όλο και βελτιούμενη…
Την ίδια περίπου χρονική περίοδο με τις πρόσφατες εξαγγελίες περί «οικονομικού ΝΑΤΟ», η Αμερική εξέφρασε την ικανοποίησή της για την προοπτική να καταστεί η Τουρκία γέφυρα για τα πετρέλαια του Ιράκ, αναδεικνύοντας έτσι έτι περαιτέρω την θέση της Τουρκίας στην αμερικανική οπτική.
Ταπεινή εκτίμηση: όλα αυτά τα γεγονότα θα άξιζαν πολύ περισσότερης ελληνικής προσοχής από όση θα τους δοθεί στον ελλαδικό δημόσιο λόγο…
Αναρτήσεις
Ο καπιταλισμός είχε καί παραγωγικά κριτήρια και όχι μόνο αποκλειστικά επεκτατικά όπως τώρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην Μέκκα του (ΗΠΑ) υπήρχαν-ουν αυστηροί κανόνες αντιμονοπωλιακών ελέγχων και πολιτικών αντιτράστ προκειμένου να μη νοθεύεται ο δημιουργικός ανταγωνισμός, ώστε να επιτυγχάνεται το θεωρητικά ζητούμενό του... δηλ το ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ "ΘΕΤΙΚΟ" ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΜΕ ΤΟ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟ ΚΟΣΤΟΣ (αφού πρώτα επιτύχουμε αυτό μετά το "μοιράζουμε", That's the spirit of Capitalism).
Αυτό ισχύει πλέον για ξεκάρφωμα προκειμένου να επιβληθεί ένα πρόστιμο σε κάποιον ιδιώτη, Γκέιτς πχ... μέχρις εκεί και κάπου κάπου.
Οι προωθούμενες τεράστιες πλέον ενοποιήσεις ασύλληπτων οικονομικών κλιμάκων (Κρατών ιδιωτικής χρήσεως), που έτσι αποφασίζουν και διατάσσουν χωρίς αντίπαλο για το πού θα κατευθυνθούν οι επενδύσεις, παρακάμπτουν δολίως τον ανταγωνισμό (απλό παράδειγμα τα δικά μας ΣΔΙΤ, ΠΟΤΑ κλπ ιδιωτικά δηλ με μάσκα δημοσίου-νομου σχήματα).
Το τι θα παράγεται, από ποιούς, σε ποιά τιμή θα διατίθεται, με τι μεροκάματα κλπ είναι πλέον ιδιωτική απόφαση με ΚΡΑΤΙΚΗ βούλα καί όχι απόφαση "αοράτου χειρός"... πολύ ορατή πλέον η μακρά χείρ!
Έτσι αφαιρούν και το τελευταίο φύλλο συκής από αυτό που γνωρίζαμε ως κλασικό καπιταλισμό.
Επομένως απροκάλυπτος κομμουνισμός με ευάριθμους "μανατζερ" ιδιώτες και χωρίς, έστω!, τις παραδοσιακές φιλολαικές "προβλέψεις" του!!
Τον κομμουνισμό όμως, οι σκεπτόμενοι, δεν τον καταπολέμησαν γιά τον οικονομικό του τόσο στραγγαλισμό, αλλά γιά την πολιτική του ασφυξία που επιφέρει ο οικονομικός γιά τους πολλούς στραγγαλισμός (οι νενοηκότες νενοήκασι).
Συγκεντρωτική οικονομία παγκόσμιας κλίμακας λοιπόν (και πολιτικής φυσικά!), που το παραμικρό λάθος (ή και εσκεμμενο, πχ Lehman Brothers) επιφέρει "άδειασμα" του βαρελιού σε μία τσέπη με μονόδρομες αντιδράσεις που μόνο ένα κέντρο μπορεί να χειρισθή και ο Θεός και η ψυχή του.
Μία βάση, ένα εποικοδόμημα, μία οικονομία, μία πολιτική, μία παιδεία, ένας στρατός (να μας φυλάει από τους εξωγήινους προφανώς!), ένα ΤΥΠΟΣ ανθρώπου κλπ κλπ.
Να κάψουμε τον Δαρβίνο λοιπόν και τα φυσικά σχέδια ποικιλίας... εμείς οι άνθρωποι;; ξέρουμε καλλίτερα.
Αφιερωμένο στους απανταχού, συνοδοιπόρους κατά τα άλλα, "ευρωφύλακες".
Καλώς το "μοιράζουμε" είναι σε παρένθεση, γιατί για τον καπιταλισμό η συγκέντρωση είναι αυτοσκοπός και εμείς τον χρησιμοποιούμε επειδή μας "τρέχει" πιό γρήγορα (εάν το ζητούμε βέβαια).
ΔιαγραφήΈτσι όμως απαραίτητα είναι και τα ηνία (φόροι και αναδιανομή), τόσο όμως που να εξακολουθεί να τρέχει (φιλοδοξία έως ματαιοδοξία)... εκτός και εάν δεν θέλουμε, ή βαρεθήκαμε το τρεχαλητό οπότε να το κάνουμε ιδεολογία, να το τεκμηριώσουμε και να κινηθούμε μερικά κλικ πίσω γνωρίζοντας και τα επακόλουθα... άλλωστε "ουκ εν τω πολλώ το ευ αλλά εν τω ευ το πολύ".