Οι αντιμνημονιακές δυνάμεις νίκησαν και τα μνημόνια... παραμένουν!

Εκλογές 2012: Θρίαμβος των Αντι-Μνημονιακών Δυνάμεων και συντήρηση (μέχρι νεωτέρας) των Μνημονίων!

Γράφει ο Όθων Ιακωβίδης

Τα “αντι-Μνημονιακά κόμματα”, θριάμβευσαν.

Τα “Αριστερά”, αύξησαν τα ποσοστά τους, (από τις εκλογές του 2009) κατά δυσθεώρητους ρυθμούς και, δικαίως, θριαμβολογούν.
Η Αριστερά, συνολικά, αύξησε τα ποσοστά της κατά 250 % !! (από 12 σε 30), ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ αύξησε το ποσοστό του κατά 360 %! (από 4,5 σε 16,5)

Τα “Δεξιά”, (νεοσύστατα, κυρίως) έκαναν το πιό δυνατό κομματικό ντεμπούτο, με τους “Ανεξάρτητους” να θυμίζουν το Πα.Σο.Κ του Ανδρέα, αμέσως μετά τη “μεταπολίτευση”.

Έ, και; Έχει αυτό, κάποια (έστω και ελάχιστη) άμεση επίπτωση στην αιχμαλωσία της Ελληνικής κοινωνίας στα Μνημόνια των δυναστών της; Όχι!

Ρε, δεν πάτε στο Διάολο, όλες οι αρχηγάρες και οι κομματάνθρωποι των “αντιμνημονιακών” κομμάτων που με τις κομματικές παρωπίδες σας κλείσατε (για άλλη μία φορά) το οπτικό πεδίο των πολιτών στον περιορισμένο κομματικό ορίζοντα και με το κομματικό καπίστρι (το ίδιο που χρησιμοποιείτε σ' όλη τη “μεταπολίτευση”, αυτό που μας κατέστρεψε) αφήνετε τον πολίτη, για άλλη μια φορά, αμήχανο, στο δρόμο της απώλειας της πολιτικής και οικονομικής του ανεξαρτησίας, στο δρόμο της μετανάστευσης, έρμαιο της ανεργίας, της φτώχειας, της ξεφτίλας, της αυτοκτονίας!...

Αν ο θρίαμβος ο δικός σας, είναι ταυτισμένος με την τελειωτική ήττα της κοινωνίας, να χέσω την πολιτική σας σκέψη, στάση και ιδεολογία.
Οι πολιτικές ιδεολογίες και τα κόμματα, δεν υπάρχουν για να οδηγούν τις κοινωνίες στο ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που στοχεύουν!
Εσείς (αν δεν είναι αυτός είναι ο ρόλος σας) πώς το καταφέρνετε αυτό;

Δηλαδή, τί καλύτερο περίμεναν και ήθελαν οι δυνάστες μας, όταν, (χάριν της παροιμιώδους ανικανότητας ή της χαρισματικής ηλιθιότητάς σας) έχοντας χάσει την δυνατότητα εξουσίας, τη διατηρούν και οργανώνονται για να συνεχίσουν να μας λεηλατούν και να μας βασανίζουν;

Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που, “εν μία νυκτί”, χάσατε όλα αυτά που κομπάζατε ότι κερδίσατε, υπέρ της εργατικής τάξης, όλα αυτά τα χρόνια της μεταπολίτευσης, χάσατε και την ευκαιρία, σε αυτές τις εκλογές, να βγάλετε την κοινωνία από την αιχμαλωσία της στα Μνημόνια και να ανοίξετε το δρόμο για την Ανεξαρτησία της και την ανακατάληψη της χαμένης Δημοκρατίας της.

Η πρακτική σας και τα αποτελέσματά της, δείχνει ότι, όχι μόνο δεν είσαστε προοδευτικά, (όπως σας αρέσει να μοστράρεστε), αλλά είσαστε κόμματα της μαύρης συντήρησης.

Είσαστε υπόδικοι, λοιπόν, στη συνείδηση του λαού και ας μην το έχει καταλάβει ακόμη, λίγες ώρες μετά τον κομματικό “θρίαμβο”...

Και, για να είμαι δίκαιος, από όλα αυτά πρέπει να εξαιρέσω τους “Ανεξάρτητους” του “Δεξιού” Πάνου Καμμένου, του “Αριστερού” Νότη Μαριά και του, επίσης “Αριστερού” Γιάννη Δημαρά.

Είναι ο μόνος κομματικός χώρος που έκανε (όχι μόνο στη σύνθεσή του, αλλά και στη διάρκεια της σκληρής προεκλογικής μάχης) την υπέρβαση τού καταστροφικού φράχτη “Αριστερά/Δεξιά”.

Ο μόνος που μίλησε και έπραξε (ως τώρα) πρωτίστως αντιμνημονιακά και δευτερευόντως κομματικά, πρωτίστως πατριωτικά και δευτερευόντως οικονομικά, καθ' όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, κατά την οποία όλοι οι άλλοι κιότεψαν από την υπηρέτηση στην εθνική ανάγκη, δείχνοντας ότι αυτό που τους ενδιαφέρει πρωτίστως (αν δεν είναι και το μόνο), είναι τα ψηφαλάκια του κόμματος.

Απλά, ας σκεφτούμε, ποια θα ήταν σήμερα, την επομένη των εκλογών, η κυβέρνηση της Ελλάδας, με κοινό αντι-Μνημονιακό Μέτωπο των “ΣΥΡΙΖΑ”- “ΔΗΜΑΡ”- “ΚΚΕ” - “ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ”.

Ή και μόνο των δυνάμεων των “ΣΥΡΙΖΑ”/”ΔΗΜΑΡ” ή και “ΣΥΡΙΖΑ”/“ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ”...
Θα είχαμε, ή δεν θα είχαμε, σήμερα το πρωί, “το 'πάνω χέρι” απέναντι στις Μνημονιακές δυνάμεις;

Μετά από αυτές τις διαπιστώσεις, τα ψέμματα τελείωσαν, μαζί με τα ανούσια κομματικά παιχνίδια της καταστροφικής “κομματοκρατίας”, τη λειτουργία της οποίας αποκάλυψε το δίλημμα (υπέρ ή κατά των “Μνημονίων”) των εκλογών αυτών.

Η ανικανότητα των κομμάτων να υπερβούν την αρρώστια της κομματοκρατίας (οριζόμενης σαν “πολιτική νοοτροπία και πρακτική που προτάσσει πάντοτε το κομματικό συμφέρον από το κοινωνικό όφελος”) πρέπει, επί τέλους, να μας “ανοίξει τα μάτια”...

Να οδηγήσει στην απεξάρτηση τού πολίτη από αυτούς τους συντηρητικούς μηχανισμούς (τα κόμματα) που συντηρούν την αιχμαλωσία της κοινωνίας στις επιθυμίες των δυναστών της.
Και, αμέσως μετά αυτή την απεξάρτησή του, να οδηγήσει τον πολίτη στη συσπείρωσή του για τη δημιουργία μίας μεγάλης, πραγματικά (και όχι ψευδεπίγραφα) προοδευτικής λαϊκής δύναμης, που θα αρχίζει από τη Δημοκρατική “Δεξιά” και θα τελειώνει στη Δημοκρατική “Αριστερά”.

Η δύναμη αυτή θα απαιτήσει την κυβερνητική εξουσία στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, πριν η κοινωνία χάσει ότι της έχει απομείνει από τη ανελέητη λεηλασία που υφίσταται.

Χωρίς την “άδεια” ή τη συγκατάνευση των κομματικών ηγεσιών.

Χωρίς ψευδεπίγραφες ταμπέλες και χωρίς ιδεολογικές υστερίες που, το μόνο που κάνουν είναι να απομακρύνουν την πρόοδο της κοινωνίας και να αναβάλλουν συνεχώς την πραγματικά ευτυχή διαβίωση των πολιτών.

Σε ένα Μέτωπο που η πολιτική του πρόταση θα συνδυάζει τα βασικά προτάγματα της “Αριστεράς” και της “Δεξιάς”, όπως, την κοινωνική δικαιοσύνη με την ελευθερία του επιχειρείν, την Εθνική Ανεξαρτησία με την πολυεθνική συνεργασία, την Εθνική ασφάλεια με την ειρηνική συμβίωση, την κραταιά Δημοκρατία με τα ανθρώπινα δικαιώματα και τον κοσμοπολίτικο χαρακτήρα της κοινωνίας, την “αντι-κατανάλωση” με την ευχάριστη καθημερινότητα.

Για όλα υπάρχουν λύσεις. Αρκεί να υπάρχει η διάθεση εξεύρεσής των και η απόφαση να μη κρεμάμε ταμπέλες οριοθετώντας ιδιοκτησίες ιδεών.

Χρόνος για χάσιμο, δεν υπάρχει.

Εσύ, που ψήφισες αντι-Μνημονιακά και σου βγήκε Μνημόνιο, ένα σου μένει: να γκρεμίσεις κάθε σχέση με το κόμμα που ματαίωσε την απόδρασή σου από τα Μνημόνια (τόσο γλυκά που το ευχαριστιέσαι κι όλας, γιορτάζοντας μαζί του τον θρίαμβό του !!!) κι έλα να χτίσουμε το Μέτωπο ΕΛ.ΛΑ.Δ.Α (Ελληνική Λαϊκή Δημοκρατική Αντίσταση) επάνω στη βάσης της λαϊκής θέλησης, έξω από τις κομματικές ηγεσίες που σαμποτάρισαν (προεκλογικά) τη δημιουργία του και στέρησαν από την κοινωνία την απελευθέρωσή της από τα Μνημόνια και τους φύλακές τους.

Άλλη διέξοδος και άλλος χρόνος, δεν υπάρχει.

Αυτή η πολιτική πρόταση (του Μίκη Θεοδωράκη) για το Μέτωπο ΕΛ.ΛΑ.Δ.Α, είναι η μόνη που (με τα αποτελέσματα των χθεσινών εκλογών) αποδείχθηκε σοφή, καθώς έδειξε ότι Ο ΜΟΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΗ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΑΡΤΗΣΗ (που ενσαρκώνεται με τις διατάξεις των Μνημονίων & Δανειστικών Συμβάσεων) ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΣΕ ΕΝΑ ΕΥΡΥΤΑΤΟ ΠΑΛΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ που θα αρχίζει από τη Δημοκρατική “Δεξιά” και θα τελειώνει στη Δημοκρατική “Αριστερά”, με κυρίαρχους άξονες την Εθνική Ανεξαρτησία, την Παλλαϊκή Εξουσία και την Πατριωτική Αναγέννηση.

Είναι οδυνηρό να έχεις τη λύση για ένα μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα, να την προτείνεις, να προσπαθείς με όλη σου τη δύναμη να την κάνεις κατανοητή και να μη μπορείς να την κάνεις να επιβληθεί, δια της κοινής λογικής.
Αυτό θα ένοιωσε, σίγουρα, ο Μίκης Θεοδωράκης, (μαζί με όλους εμάς που συμμεριστήκαμε το όραμά του για τη δημιουργία του μετώπου ΕΛ.ΛΑ.Δ.Α) το βράδυ των εκλογών, βλέποντας τα αποτελέσματά τους.

Τα αποτελέσματα αυτών των εκλογών στα οποία συνδυάζεται ο θρίαμβος της κομματικής επιτυχίας των “Αντι-Μνημονιακών” κομμάτων και η ταυτόχρονη συντήρηση της αφόρητης κατάστασης της καθημερινότητάς μας, δείχνουν τί πρέπει να κάνουμε: Για να αποδράσουμε από την αιχμαλωσία μας στα Μνημόνια, και να συντρίψουμε το καθεστώς που μας τα επέβαλε, πρέπει προηγουμένως να αποδράσουμε από την εξάρτησή μας από τα κόμματα, και να ενταχθούμε σε ένα παλλαϊκό Μέτωπο, που λέει την Αλήθεια απλά, χωρίς ιδεολογικούς αυτοκαταστροφικούς κομπλεξισμούς και αποπροσανατολιστικές ιδεοληψίες.

Χρόνος για χάσιμο, δεν υπάρχει.
Οι δυνάμεις της συντήρησης της αιχμαλωσίας μας, μαζί με τα σχέδια λεηλασίας της εθνικής περιουσίας μας, απεργάζονται νέα μέτρα που θα καθιστούν τη δραπέτευσή μας, κάθε μέρα όλο και δυσκολότερη....

Υ/Γ: Συγχωρείστε μου την υβρεολογική διάθεσή μου σε ορισμένες στιγμές, αλλά η ελλιπής γνώση μου της Ελληνικής, δεν με βοήθησε να αποδώσω καλύτερα τα συναισθήματα απογοήτευσης, θυμού και απελπισίας που με κατακλύζουν, από τη θλιβερή διαπίστωση της συνέχισης της αιχμαλωσίας μας, εξ αιτίας της πλήρους κατάληψης των (δυναμένων να μας ελευθερώσουν) κομμάτων, από το σαράκι της κομματοκρατίας....

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση