«Δε λεν' κουβέντα – κρατάν' κρυμμένα μυστικά και ντοκουμέντα»…

…στην Ελλάδα τα μέσα ενημέρωσης και το πολιτικό σύστημα
- Μήπως φοβούνται και τις δικές μας πλατείες, όπως την πλατεία Ταχρίρ; Εκεί όμως η “πλατεία” έκανε "το θαύμα" της
- Ένα παράδειγμα εθνικής αξιοπρέπειας προς μίμηση

Γράφει ο Απολιτικός

[Το παρακάτω δελτίο τύπου με θέμα τη σχετική έκκληση προς τα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, εκδόθηκε από τη Δημόσια Εκστρατεία απόρριψης του χρέους της Αιγύπτου την 1η Απριλίου, 2012]

«Το τέλος της δικτατορίας του Μουμπάρακ εγκατέλειψε στην Αίγυπτο τη βαριά κληρονομιά των αποτυχημένων οικονομικών πολιτικών και μια παραμορφωμένη διαχείριση κρατικού χρέους, από έργα, από τα οποία δεν επωφελήθηκε κατ 'ανάγκη η συντριπτική πλειοψηφία του αιγυπτιακού λαού.

Σήμερα, η Αίγυπτος φέρει το βάρος του δημόσιου εξωτερικού χρέους ύψους 35 δισεκατομμυρίων$ και καταναλώνει τα δύο πέμπτα του εθνικού προϋπολογισμού της, για την εξυπηρέτηση και την αποπληρωμή αυτού του κεφαλαίου.

Η εξυπηρέτηση του χρέους το 2011 ανήλθε σε ποσό, που αντιστοιχούσε περισσότερο από εκείνο των κρατικών δαπανών για την υγεία, την εκπαίδευση και της στέγαση. Η ελλειμματική οικονομία του Μουμπάρακ, η πλήρης έλλειψη κοινωνικής δικαιοσύνης, και οι κατάφωρες παραβιάσεις των κοινωνικών και οικονομικών δικαιωμάτων των πολιτών, ήταν δυνατόν να πραγματοποιηθούν μόνο με μια σιδερένια πυγμή, που κατέπνιγε τις διαμαρτυρίες του δοκιμαζόμενου, αλλά αγωνιζόμενου λαού. Επιπλέον, το χρέος του Μουμπάρακ που συσσωρεύθηκε καθ' όλη την διάρκεια των τριών τελευταίων δεκαετιών εξυπηρέτησε σαφώς ορισμένες οικονομικές πολιτικές, οι οποίες όταν συνδυάζονται με τη διαφθορά, επέτρεψαν τη συγκέντρωση τόσο της πολιτικής όσο και οικονομικής δύναμης στα χέρια των λίγων. Αυτό σημαίνει ότι ένα τέτοιο χρέος και οι προϋποθέσεις που το συνοδεύουν, ενισχύουν την εξουσία εκείνων, οι οποίοι συστηματικά περιθωριοποιούσαν, καταπίεζαν και βασάνιζαν τον Αιγυπτιακό λαό, μέχρι μέχρι που εκείνος επαναστάτησε.

Επιπλέον, με ένα σοβαρό έλλειμμα στο ισοζύγιο πληρωμών της και με μια κρίσιμη μείωση των αποθεματικών της σε ξένο συνάλλαγμα, η Αίγυπτος πρέπει σήμερα να αξιοποιήσει κάθε εγχώριο πόρο ώστε να επενδυθεί στη δημιουργία κοινωνικών υποδομών και να επιταχύνει την οικονομική της ανάπτυξη*. Ένας ανεξάρτητος λογιστικός έλεγχος του εθνικού χρέους, θα καθιστούσε το χρέος του Μουμπάρακ απεχθές ή παράνομο και θα επέτρεπε στις τρέχουσες και στις μελλοντικές κυβερνήσεις να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους απέναντι στους πολίτες τους. Θα αποτελούσε ένα μέσο για την επίτευξη των κύριων στόχων της επανάστασης της 25ης Ιανουαρίου: “Ψωμί - ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη”, απαλλάσσοντας τους πολίτες της Αιγύπτου από την υποχρέωση της εξυπηρέτησης και αποπληρωμής των χρεών, που ούτε είχαν ζητήσει, αλλά και ούτε ωφελήθηκαν.

Επιπλέον, υπό το φως του ψηφίσματος [1] της Μικτής Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης (ACP-EU/100.958/11)** στα τέλη του Μαΐου του 2011, που απαιτούσε συγκεκριμένα τον έλεγχο του εξωτερικού στις χώρες που βρίσκονται στη διαδικασία της δημοκρατικής μετάβασης, συμπεριλαμβανομένης και της Αιγύπτου, και τη προσωρινή αναστολή της αποπληρωμής του.

Εν όψει της πρόσφατης πρόσκλησης [2], στους βουλευτές της Εθνικής Αντιπροσωπείας και της ΕΕ. για έναν έλεγχο του χρέους της Τυνησίας με την ΕΕ, η εκστρατεία (απόρριψης του χρέους) καλεί όλους τους αιγυπτίους βουλευτές και τους ευρωβουλευτές να υιοθετήσουν κοινή στάση έναντι του εξωτερικού χρέους της Αιγύπτου, προκειμένου να αναδείξει όλες τις παράνομες, αθέμιτες ή απεχθείς οφειλές μετά την τελευταία διαδικασία αναδιάρθρωσης του χρέους το 1991 κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης του δικτάτορα.

Με δεδομένο το παραπάνω πλαίσιο, η εκστρατεία πιστεύει ότι ένα μέρος του χρέους της Αιγύπτου προς την Ευρώπη θα μπορούσε κάλλιστα να εμπίπτει στον νομικό ορισμό του παράνομου, αθέμιτου ή απεχθούς χρέους, ο προσδιορισμός του οποίου είναι δυνατόν να γίνει μόνο μέσα από Ανεξάρτητης Επιτροπής Πολιτών για τον ελέγχου του. Ο έλεγχος, στον οποίο τα μέλη της κοινωνίας των πολιτών πρέπει να συμμετέχουν, όπως ήταν στη περίπτωση του Εκουαδόρ το 2007-2008, θα αποκαλύψει τους σκοπούς για τους οποίους είχε πραγματοποιηθεί το συγκεκριμένο χρέος, τις και τους όρους του δανεισμού, καθώς και τις περιβαλλοντικές, κοινωνικές και οικονομικές τους επιπτώσεις. Ο έλεγχος θα πρέπει επίσης να χρησιμεύσει για να αποτραπεί ένας νέος κύκλος παράνομων και μη βιώσιμο χρεών, υπογραμμίζοντας ταυτόχρονα και την ευθύνη των ευρωπαϊκών πιστωτών, των διεθνών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, στα οποία τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης παίζουν κυρίαρχο ρόλο, καθώς και εκείνη της αιγυπτιακής κυβέρνησης.

Για τους λόγους αυτούς, εμείς οι υπογράφοντες, μέλη των διάφορων κοινοβουλίων της Ευρώπης, τόσο σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, κάνουμε έκκληση για άμεσο έλεγχο του χρέους».

(*) ότι ακριβώς έκανε και κάνει το πολιτικό σύστημα σήμερα στην Ελλάδα και ότι μας επιβάλλει το μνημόνιο !!!

(**) Η ACP-EU (ΑΚΕ-ΕΕ) είναι η Μικτή Κοινοβουλευτική Συνέλευση, που δημιουργήθηκε για να φέρει σε επαφή τους εκλεγμένους αντιπροσώπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης (τους βουλευτές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου) και τους εκλεγμένων αντιπροσώπους των κρατών της Αφρικής, της Καραϊβικής και των χωρών του Ειρηνικού (χώρες ΑΚΕ) που έχουν υπογράψει το 2000 τη συμφωνία Cotonou (τη μεγαλύτερη πόλη στο Μπενίν της Αφρικής). Μαζί με αυτές και η Ελλάδα!

Η απόφαση αυτή υπογράφηκε το 2011, δηλαδή όταν η Ελλάδα, είχε μπει ήδη στη διαδικασία να “καλέσει” το ΔΝΤ και να “αυτοκαταταγεί” στις χώρες που εκείνο κυβερνάει.

Ας ελεγχθεί ποιος ήταν ο επίσημος εκπρόσωπος της χώρας μας που υπέγραψε τη συμφωνία. Στην περίπτωση που ήταν ο τότε πρωθυπουργός GAP, ας ελεγχθεί αν και κατά πόσον ήταν παρών στις διαδικασίες ή αν περιφέρονταν μιλώντας όπως και στην ΑSΤΑΝΑ του Αζερμπαϊτζάν για “global governements”!!!

Ο λαός μας τα ξέρει αυτά, άραγε; ή φαίνεται ότι αυτά δεν αποτελούν “είδηση” στα “ουδετερόφυλα” - ως προς το φύλο - Πρωϊνάδικα - Μεσημεριανάδικα και τα “ειδικού” - ως προς τη πολιτική - “Δελτιάδικα”, τηλεοπτικά απορρυπαντικά του συστήματος που “τρώμε καθημερινά στη μάπα”

Συγκεκριμένα η παρ. 4 της συμφωνίας αναφέρει:

“Καλεί την Ευρωπαϊκή Ένωση να εξετάσει το ενδεχόμενο προσωρινής αναστολής της αποπληρωμής των χρεών των εν λόγω χωρών, και τονίζει την αναγκαιότητα να διεξαχθεί έλεγχος των χρεών. Απαιτεί να δεσμευθεί η περιουσία των διεφθαρμένων ηγετών και να επιστραφεί στα Υπουργεία Οικονομικών των εν λόγω χωρών”.

Μήπως η δικαιολογία είναι ότι εμείς δεν ανήκουμε στις χώρες, που βρίσκονται στη διαδικασία του δημοκρατικού μετασχηματισμού και ότι είμαστε μέλος της ΕΕ;

Δηλαδή, εδώ, πλέον, θα τρελαθούμε τελείως;

Από τη μια μεριά έχουμε συμμετάσχει - σαν χώρα της ΕΕ - στο δανεισμό των χωρών αυτών, από την άλλη όταν αποδεδειγμένα δεν έχουμε τη δυνατότητα να αποπληρώσουμε το δικό μας χρέος, δεν έχουμε τη δυνατότητα, την υποχρέωση και το δικαίωμα να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας μέσα από τις διεθνείς διαδικασίες!!!

Μόνο ηλίθιοι εθνοσωτήρες θα μπορούσαν να ακολουθούν μια τέτοια πολιτική, υποστηριζόμενοι από μια αντιπολίτευση, που “διυλίζει τον κώνωπα και καταπίνει την κάμηλο” και τελικά “συναινεί”, ή γενικά “ εσαεί καταγγέλλει...

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση