Ο Άκης, ως “Ιφιγένεια εν Αθήναις”

Γράφει ο Όθων Ιακωβίδης

Και, επειδή και οι θεοί απέστρεψαν το πρόσωπό τους από το στρατόπεδο που διέπραξε το στυγερό έγκλημα της φτωχοποίησης της κοινωνίας (το καθεστώς πολιτικό σύστημα), κάθε άνεμος κόπασε, καταδικάζοντας τα πλοία των κυρίως ενόχων (“κόμματα εξουσίας”)σε πλήρη ακινησία (κατάρρευση της κομματικής δύναμής τους).

Έτσι, για να εξευμενιστεί ο παντοδύναμος θεός της κάλπης, αποφασίστηκε η θυσία: Ο Άκης (Τσοχατζόπουλος), ο επί δεκαετίες “πρώτος τη τάξει” στο σοσιαλιστικό κόμμα εξουσίας, το κόμμα της κοινωνικής δικαιοσύνης και της αξιοκρατίας, το κόμμα της ηθικής και ο μόνιμος υπουργός στα σημαντικότερα υπουργεία, ο παρ' ολίγον πρωθυπουργός, μετά το θάνατο του Ανδρέα, ο Αρχιερέας της υπεράνω του πλουτισμού ιδεολογίας, οδηγείται “στη στενή”, κατηγορούμενος για “διακίνηση μαύρου χρήματος”, σε βαθμό κακουργήματος !!!

Οι, ολούθε ευρισκόμενοι κομματάνθρωποι, πολλοί εκ των οποίων οφείλουν την κομματική τους ανέλιξη (αλλά και ολόκληρη την άνετη έως χλιδάτη ζωή τους και των παιδιών τους) στον Άκη και στην στρατηγική πλουτισμού του, που υπαγόρευε την τοποθέτηση “δικών του” σε θέσεις κλειδιά, ώστε να μπορεί να ξεκλειδώνει όποτε ήθελε το δημόσιο ταμείο, έχουν πέσει σε βαθιά μελαγχολία, φοβούμενοι μήπως τους πάρει κι αυτούς η φωτιά της θυσίας και καούν άδοξα, σαν “παράπλευρες απώλειες”.
Οι θρήνοι και τα μοιρολόγια τους, μέρες που είναι, συναγωνίζονται το θρήνο της Μ. Εβδομάδας.

Κλάφτε μανούλες τα παιδιά, κλάφτε τα παλικάρια.
Κλάψετε κομματόσκυλα, μας πήραν τα καμάρια.

Όμως, ούτε αυτή η θυσία θα πιάσει τόπο, καθώς η ηγεσία της εγκληματικής συμμορίας, μέσα σ' όλα τα λάθη και τα ψέμματά της, παρέλειψε μία σημαντική λεπτομέρεια: Οι θεοί για να κατευνασθούν, θέλουν αίμα παρθένας. Η (σύμφωνα με τη κατηγορητήριο) “εκδιδόμενη επί χρήμασι” (δηλαδή πόρνη) που οδηγείται στο βωμό του θυσιαστηρίου (και να δούμε αν θα καεί ή θα τη στείλουν στα θερινά ανάκτορά της για παραθέριση) μόνο παρθένα δεν μπορεί να είναι....

Οπότε και η θυσία “θα πάει τζάμπα” και οι παρατρεχάμενοι του Άκη κινδυνεύουν να “πάνε σαν το σκυλί στ' αμπέλι” και ο άνεμος (για τον οποίο γίνεται η θυσία) όχι μόνο δεν θα είναι ούριος, αλλά προμηνύεται κατούρειος, καθώς όλα δείχνουν ότι η κοινωνία θα τους κατουρήσει επιδεικτικά και προς παραδειγματισμό...

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση