Απoψεις

[Απόψεις][bleft]

Ελλαδα

[Ελλάδα][threecolumns]

Ευρωπη

[Ευρώπη][bsummary]

Κοσμος

[Κόσμος][grids]

Σ᾽ ἀποζητοῦμε, Χριστόδουλε!…


  • Γράφει ο Σαράντος Καργάκος
Ὅταν ἔφυγε ἔγραψα: «Σέ κλαίει ὁ λαός!». Σήμερα, μετά ἀπό τήν παρέλευση τόσων ἐτῶν ἀπό τή θανή του εἶμαι ὑποχρεωμένος νά γράψω: «Σέ θέλει ὁ λαός!».

Στό διάστημα τῆς ἐπίγειας ἀπουσίας του «ἔφυγαν κι ἄλλοι πολλοί, μεγάλοι καί τρανοί, πού ἦσαν πασίγνωστοι ἐδῶ κι ἐκεῖ. Ὅλους ὅμως τούς πῆρε τό ποτάμι τῆς Λήθης. Μόνον ὁ Χριστόδουλος ζῆ -ἄσβηστο καντήλι στήν ψυχή τοῦ ἁγνοῦ λαοῦ πού πονεῖ γιά τήν ἔρμη πατρίδα.

Ὅσο ζοῦσε ὁ Χριστόδουλος ὁ λαός εἶχε μιάν ἐλπίδα: εἶχε ἕναν ἡγέτη! Ἦταν γιά τό λαό μας ὅ,τι καί ὁ Χρυσόστομος γιά τόν ἐγκαταλελειμμένο λαό τῆς Σμύρνης. Καί οἱ δύο ὁδηγήθηκαν στό μαρτύριο: ὁ Σμύρνης ἀπό τόν τουρκικό ὄχλο, ὁ Ἀθηνῶν καί Ἑλλήνων πάντων ἀπό τόν δημοσιογραφικό καί χαμηλοπολιτικό ὄχλο.
Ὁ ἕνας πέθανε βασανισμένος, ὁ ἄλλος πέθανε φαρμακωμένος.
Κανείς δέν ἤπιε τόσο φαρμάκι ὅσο ὁ Χριστόδουλος.
Γιατί εἶχε Παπαφλέσσειο ἀνάστημα καί ὕψωνε φωνή ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος.
Κουβαλοῦσε μέσα του τήν παράδοση τοῦ 1821.
Μέ τόν λόγο του ξαναζωντάνευε τ᾽ ἀρματολίκι, τούς καιρούς τῆς παλληκαριᾶς καί τῆς λεβεντιᾶς..

Τόν ἔφαγε ἡ χαμέρπεια καί ἡ κακομοιριά.
Ἡ χυδαία κακολογία καί μικρολογία.
Ἔπρεπε νά πέσει γιά νά πεισθοῦν οἱ κακόπιστοι πόσο μεγάλος ἦταν!
Δανείζομαι μιά φράση τοῦ Παν. Κανελλόπουλου γιά νά τόν παραστήσω: «Τόν μικρό τόν γνωρίζει κανείς ἀπό τήν ἄνοδό του• τόν μεγάλο ἀπό τήν πτώση του».
Ναί, ὅταν ἔπεσε ὁ Χριστόδουλος, ἦταν σάν νά ἔπεσε ἡ Βασιλική Δρῦς τῆς πατρίδας.
Ὁ λαός ἔχασε τόν ἄνθρωπο πού τοῦ προσέφερε ὅραμα, δύναμη, ἀντιστασιακή διάθεση...

Ὁ Χριστόδουλος χτυποῦσε διαρκῶς τήν καμπάνα τοῦ συναγερμοῦ, διότι «ἄκουε τήν βοήν τῶν πλησιαζόντων γεγονότων». Γι᾽ αὐτό εἶχε ἀπέναντί του ὅλους αὐτούς πού ἀπεργάστηκαν τήν σημερινή μας κατάντια. Δ
υστυχῶς, στήν Ἑλλάδα, ἀντί νά χτυπᾶμε αὐτούς πού βάζουν τήν φωτιά, χτυπᾶμε ἐκείνους πού βαρᾶνε τήν καμπάνα τοῦ συναγερμοῦ.

Δεκάδες οἱ φαρέτρες μέ τά δηλητηριασμένα βέλη πού στρέφονταν ἐναντίον του.
Μέ τήν δῆθεν σάτιρα ἀπό τήν τηλοψία, ἀπό τό ραδιόφωνο, ἀπό τό πάλκο καί τόν τύπο, οἱ νάνοι ἀντίπαλοί του, τοῦ ἔκαναν τή ζωή του φαρμάκι.
Κι αὐτός σάν τόν μάρτυρα Χρυσόστομο συγχωροῦσε...

Εἴχαμε στενή φιλία ἀπό παλιά, ἀλλά ποτέ συνεργασία σέ ἐπαγγελματική βάση. Ἡ γνωριμία μας ξεκίνησε ἀπό μιά ἐπιθετική ἐπιστολή πού τοῦ ἔστειλα ἀπό τό ἐρημητήριό μου στόν Πάρνωνα. Ἔσχισε λαγκάδια καί βουνά νά μέ βρεῖ. Ἔκτοτε δεθήκαμε μέ μιά σχέση ἀδελφική.

Δέν θά πῶ ποτέ ὅσα μοῦ εἶχε ἐμπιστευθεῖ. Σέ πολλά μέ ἔπειθε. Σ᾽ ἕνα μόνον δέν μέ ἔπειθε: νά εἶμαι συγχωρητικός.

«Εἶμαι Μανιάτης, τοῦ ἔλεγα, καί μέσα στό μανιάτικο φυσικό εἶναι ἡ ἀναίδεια». Ἀναίδεια στ᾽ ἀρχαῖα ἑλληνικά σημαίνει ἄρνηση συγγνώμης.
Κι αὐτός γελοῦσε παταγωδῶς. Γιατί ἤξερε πώς δέν σοβαρολογῶ.
Ἁπλῶς ἐρέθιζα τήν διάθεσή του γιά εὐτραπελία.

Ναί, ἦταν ἕνας μεγάλος «μαΐστορας» τοῦ χιοῦμορ. Στά χρόνια του ἡ Ἐκκλησία «ἔλαμπε ἀπό χαμόγελο», μπῆκε τό γέλιο στήν Ἐκκλησία.
Κέρδισε τήν παραπαίουσα νεολαία. «Κι ἐγώ μαζί σας ἀλλά κι ἐσεῖς μαζί μου».
Κι οἱ νέοι θά πήγαιναν μαζί του, ἔστω κι ἄν τούς ὁδηγοῦσε στό Ζάλογγο. Θά ἔπεφταν, ἀλλά θά ἔπεφταν σάν τόν Ἴκαρο ἀπό ψηλά...
Εἶχε Ἰκάρειο πνεῦμα μέσα του ὁ Χριστόδουλος.
Πετοῦσε πάνω ἀπό τά εὐτελῆ καί τούς εὐτελεῖς σάν τόν βασιλικό ἀητό.
Ἐκάλυπτε τούς πάντες μέ τήν καλλιφωνία του, τήν πολυγνωσία του, τήν πολυγλωσσία του, μέ τό ἱλαρό φῶς τοῦ προσώπου του.
Ἄγρυπνος σάν τόν Ἄργο, μελετοῦσε τά πάντα κι ἦταν ἐνήμερος γιά τά πάντα.
Ἔγραφε ἀκατάπαυστα ἀκόμη κι ὅταν συνομιλοῦσε, ἀκόμη κι ὅταν τηλεφωνοῦσε.

Συχνά τόν μάλωνα: «Πότε ξεκουράζεσαι;». Κι αὐτός μέ τό δροσᾶτο γέλιο του: «Ὅταν δουλεύω…!».

Τοῦ ἄρεσε νά μέ νευριάζει καί νά μέ πιάνει τό «μανιάτικο», ὁπότε οἱ τύποι πήγαιναν περίπατο.
Μέ φώναζε -γιά νά μέ ἐρεθίζει-, Σαράντη.
Τοῦ ᾽λεγα, τοῦ ξανάλεγα ὅτι Σαράντο -κι ὄχι Σαράντη- λέμε στή Μάνη.
Κι αὐτός ἐπέμενε στό Σαράντη, ἔτσι γιά νά μέ «φουρτουνιάζει».
Τοῦ ἄρεσε ἡ «φουρτούνα» μου.

Κάποτε μοῦ εἶπε περιπαικτικά: «Νά δοῦμε πῶς θά περνᾶς στόν Παράδεισο…».
Τόν κοίταξα λοξά καί τοῦ εἶπα εἰρωνικά: «Ἔχω κάνει αἴτηση ὡς ἱστορικός νά πάω στήν Κόλαση. Ἐκεῖ θά βρῶ ὅλους τούς μεγάλους τῆς Ἱστορίας. Κι ἀκόμη θά γλυτώσω κι ἀπό σᾶς τούς δεσποτάδες».
Κι ὁ μεγαλόθυμος Χριστόδουλος μέ ἀποστόμωσε -παρότι Θρᾶξ- μέ τό λακωνικό: «Μήν τό πολυελπίζεις αὐτό!..»..

Ἔτσι, μέ τό χιοῦμορ, τήν ἑτοιμολογία, τήν λεκτική εὐθυβολία, τήν εὐθυφροσύνη καί τήν μεγαλοφροσύνη ἤξερε νά κερδίζει καρδιές.

Βέβαια οἱ μικρόψυχοι τόν φθονοῦσαν.
Τόν φθονοῦσαν καί ὅσοι εἶχαν βαλθεῖ νά ξεριζώσουν τή γλῶσσα μας, νά ξεπατώσουν τήν παιδεία μας, νά ξεδοντιάσουν τήν Ἐκκλησία μας, νά σπιλώσουν τήν ἱστορία μας, νά ἀκρωτηριάσουν τήν πατρίδα μας.
Τόν φθονοῦσαν ὅλοι αὐτοί πού προσπάθησαν καί προσπαθοῦν νά μετατρέψουν ἕναν γίγαντα λαό, σέ λαό νάνων.
Σέ λαό θάμνων, κατά τό δικό τους ἀνάστημα..

Τοῦ ὀφείλω ἄπειρη εὐγνωμοσύνη γιά ὅσα ἔκανε γιά τήν ἡμετέρα φουκαροσύνη: προλόγισε τό βιβλίο μου «Ἀπό τό Μακεδονικό Ζήτημα στήν Ἐμπλοκή τῶν Σκοπίων», πού βγῆκε τόν Ἰανουάριο τοῦ 1992, προλόγισε -καί μάλιστα σέ Ἀττική διάλεκτο- τήν τρίτομη «Ἱστορία τῶν Ἀρχαίων Ἀθηνῶν» καί στάθηκε πάντα πατρικά συμβουλευτικός ἀπέναντι στά παιδιά μου..

Ἀφ᾽ ὅτου ἔφυγε, δέν ἔγραψα οὔτε μίλησα ποτέ γι᾽ αὐτόν.
Μόνον μιά φορά, τήν ἡμέρα τῆς κηδείας του εἶπα κάποια λόγια πικρά -ὄχι γι᾽ αὐτόν φυσικά στό Ραδιόφωνο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

Σήμερα μιλοῦν ἄλλοι, πού κάποτε τόν εἴχανε πικράνει.
Τώρα νιώθουν τί «τζοβαϊρικό» ἀξετίμητο χάσαμε.
Κι ἄν σήμερα ἀνταποκρίθηκα στό αἴτημα νά χαράξω τίς γραμμές αὐτές, εἶναι γιατί σέ μιά πρόσφατη ἐπίσκεψή μου στό Α ́ Νεκροταφεῖο τῶν Ἀθηνῶν, εἶδα τάφους γυμνούς ἐπιφανῶν, ἐνῶ ὁ τάφος τοῦ Χριστόδουλου ἦταν πνιγμένος στά λουλούδια.
Πῆγα νά κόψω ἕνα γαρύφαλλο κι ἀπό κάτω σ᾽ ἕνα χαρτάκι εἶδα γραμμένη τή φράση:
«Σ᾽ ἀποζητοῦμε, Χριστόδουλε!…».

Post A Comment
  • Blogger Comment using Blogger
  • Facebook Comment using Facebook
  • Disqus Comment using Disqus

11 σχόλια :

  1. Η ΑΘΕ'Ι'Α ΕΙΝΑΙ ΑΡΕΤΗ28 Ιανουαρίου 2012 στις 1:30 μ.μ.

    αμα τον αποζητατε...ειναι ευκολος ο δρομος να πατε να τον βρητε...α'ι'ντε με τον πουστοδουλο σας...

    ΖΗΤΩ Ο ΣΕΡΑΦΙΜ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ο Θεος να τον αναπαυσει
    και εμας εν μετανοια να παραλαβει.
    θυμαμαι ομως..
    την αποδοχη και χρηση της ευρωπαικης βδελας...
    την χλιδατη χλιδη...
    την πλατη που εβαλε στην υποθεση Οτσαλαν...
    τα κολιτιλικια με τον α,παπα..
    την μη κυβερνητικη οργανωση...
    την σιωπη ,μετα τις υπογραφες...
    παντως και ο Ανδρεας Παπανδρεου ελεγε οτι η ελλαδα ανηκει στους ελληνες..
    και ειχε εκεινο το γαμημενο το λεγειν...
    γι αυτο αφηστε τους νεκρους...
    γραφτε για την ξεφτυλα των ζωντανων...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γιατι οι Αγιοι Ιεραρχες της Εκκλησιας μας , ανεβασαν στην θεση του Α-ΘΑΝΑΤΟΥ Χριστοδουλου , τον Ιερωνυμο ;
    ΚΥΡΙΟΣ ΟΙΔΕ !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ο Χριστοδουλος οτι κι αν εκανε σαν ανθρωπος [ποιος ο αναμαρτητος;]στο τελος συναισθανθηκε και ειπε εκεινο το περιφημο -με επεσκεφθη ο Κυριος εν ραβδω-,κλειστηκε στο σπιτι του και παρεδωσε ψυχη εν μετανοια.
    Καποτε πρεπει να μιλησουν αυτοι που τον παραστεκαν τοτε και να πουν για τις εξομολογησεις του και τη μετανοια του.
    Παρεδωσε ψυχη σαν γνησιος Ορθοδοξος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Kalos ipe o protos sholiastis.oplos ton apositi na pai na ton wrei!!!!
    Afti ine ipeftini me ta amithita plouti tous ola se waros tou laou.madisan olon ton kosmo dihos kamia woithia gia tous ftohous.meta sou lei eklisia kerdoforos eteria!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. παραμαινει στην μνημιμας στην καρδια μας πεταξε στην γειτονια των αγγελων ζουζε στην γειτονια των λυκων μας λιπει ετσι σας παω ειπε στη νεολεα και τον ακολουθησαν ολοι εμας συγουρα ετι δεν θα μας πηγεναι θα μας εκανε με τον πυρινο λογοτου να μην μας πανε οι προδοτες εφυγε νεος και τωρα που τον χριαζομαστε δεν τον εχουμε να μας βοοιθησει μεγαλος ηγετης ναδιοξουμε τα καθικια χαλαγε την μανεστα στα λαμογια για αυτο βγαζανε χολη εναντιον του ο ιερωνιμος μουγγα σε ολα ανιπαρκος αλειθια ζη που ειναι ειμαστε ελληνες μωρε γρεκηλοι ειχ πι τοτε τους πολητικους ποσο δικιο ειχε εχει πυστευω και εικει που ειναι αγωνιζεται για την ελλαδα και τους ελληνες δεν ξεχνιεται ο θεος να τον αναπαυσει και να βοηθησει εμας να ξεφορτοθουμε τα προδοτακια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Η μεγαλοσύνη του ανθρώπου δεν έχει σχέση με τη θέση του, φίλε ανώνυμε. Ο Χριστόδουλος θα ήταν επιφανής (χωρίς να συμφωνώ μαζί του σε πολλά) σε όποια θέση κι αν βρισκόταν. Οι μικροί, αντίθετα, είναι ολίγιστοι όσο ψηλά κι αν τους ανεβάσουν τα συμφέροντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Όπως έλεγε ο αείμνηστος μακαριστός Χριστόδουλος, "μας θέλουν να είμαστε κιμάς, που θα τον πλάθουν όπως θέλουν". Πόσο πραγματικά μας λείπει, αυτές τις ώρες, που είναι οι δυσκολότερες που έχει βιώσει ο Ελληνισμός στη σύγχρονή του ιστορία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Κατάλαβε ο αναγνώστης γιατί μας "αγάπησαν" τόσο ξαφνικά και τόσο πολύ οι ομόδοξοι του Βορρά; Οι ομόδοξοι, που, αφού απαλλάχθηκαν από τους κομμουνιστές, άρχισαν τα παιχνίδια της τσαρικής εποχής. Ξέχασαν τις "κλωτσιές και τις μπουνιές" που έτρωγαν από τους κομμουνιστές και θυμήθηκαν την τσαρική εποχή, που "κλωτσούσαν και βαρούσαν" οι ίδιοι.

    Άρχισαν πάλι ν' αντι¬λαμ¬βά¬νονται τα Βαλκάνια σαν το πίσω μέρος της "αυλής" τους. Γι’ αυτόν τον λόγο κατηγορούμε ευθέως τον αρχιεπίσκοπο για εσχάτη προδοσία. Το ίδιο θα κάνουμε και εις βάρος της κυβέρ¬νησης, αν δεν τον περιορίσει το συντο¬μότερο δυνατό στις παράνομες διεκδικήσεις του.

    Αν χάσει το Πατριαρχείο τα "κλειδιά" της Μακεδονίας, ανοίγουν όλες οι "πόρτες" της κι αυτό είναι εξόχως επικίνδυνο. Όποιος πολιτικός υπογράψει το διάταγμα διορισμού των παράνομων μητροπολιτών, ανοίγει άσχημους "λογαριασμούς" με την ιστορία του ελληνικού έθνους.
    ------------------------------------
    ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ vs ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
    www.Eamb.gr
    ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΤΡΑΙΑΝΟΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ξεχνιούνται οι κρουαζιέρες εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ? ξεχνιούνται τα πετραχείλια και ο πλούτος μέσα στον οποίο κυλιόταν? και πως είπατε? μετανόησε στο τέλος? χαχαχαχα αυτό το παθαίνουν όλοι στο τέλος, αλλά "τώρα είναι αργάααααααααα".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Και εγώ διαφωνούσα σε πολλά τότε... Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου όμως και κατάλαβα ότι σε πολλά είχε δίκιο. Θυμάμαι λοιπόν την κοροϊδία στο πρόσωπό του από τα ΜΜΕ. Τσιμπούσα και εγώ! Θυμάμαι που τον λοιδορούσαν οι πολιτικοί και έλεγαν να κοιτάει το έργο του. Τσιμπούσα και εγώ!
    Θυμηθείτε τι κράξιμο θα φάει όποιος βγει μπροστά από το σύστημα και αρχίσει να έχει έρεισμα στον λαό. Θα πέσουν πάνω του όλοι οι παπαγάλοι και θα τον παρουσιάζουν γραφικό.
    Για όσους τον κράζουν θα πω ότι είμαστε πολύ μικροί για να τον αγγίξουμε… ακόμα και κοιμισμένο!
    Δυστυχώς αποδείχτηκε ότι ο αντικαταστάτης του είναι πολύ «λίγος» για τις περιστάσεις που βιώνει ο λαός.
    ΥΓ Και κάτι άλλο… Πόσο τυχαίες μπορεί να είναι πλέον αυτές οι αρρώστιες?

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...



Ελληνοτουρκικα

[Ελληνοτουρκικά][bleft]

ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ

[Γεωπολιτική][grids]

διαφορα

[διάφορα][bsummary]

ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ

[μυστικές υπηρεσίες][bleft]