PASOK - Game Over

«Μας έλεγαν θα νικήσετε, όταν υποταχθείτε,

Υποταχθήκαμε και βρήκαμε τη στάχτη…»

Γιώργος Σεφέρης

Τούτες τις δύσκολες ώρες που περνάμε, με τους συνταξιούχους να τα βγάζουν πέρα με το ζόρι, τους νέους να βιώνουν τον εφιάλτη της ανεργίας, τους επαγγελματίες να τους σφίγγει όλο και περισσότερο η θηλιά των τραπεζών και την απογοήτευση να έχει ρίξει βαρύ το πέπλο της, θα περίμενε κάποιος από τους ταγούς, πνευματικούς και πολιτικούς, μια αμυδρά ελπίδα. Ένα φώς αισιοδοξίας ό,τι υπάρχει μέλλον.

Και όχι να μας λένε να μην ελπίζουμε.

Και τι ακούμε αντ’ αυτού;

Ότι είμαστε μια διαφθαρμένη χώρα.

Λυπούμαι, αλλά είναι άλλο πράγμα να υπάρχουν φαινόμενα διαφθοράς σε μια χώρα και άλλο να είναι διαφθαρμένη η χώρα.

Αυτή η ..μικρή διαφορά διέφυγε από τον κ. Παπανδρέου.

Ομως, ο κ. Παπανδρέου ήταν μέλος των κυβερνήσεων από τη δεκαετία του ογδόντα, πέρασε μάλιστα και από πολλές σημαντικές θέσεις, τώρα ανακάλυψε τα φαινόμενα διαφθοράς; Τι έκανε για να τα καταπολεμήσει; Να του προτείνω κάτι: Κύριε πρωθυπουργέ ο πρώην στενός συνεργάτης του κ. Σημίτη, ο κ. Τσουκάτος, έβαλε στο ταμείο του κόμματος, του οποίου ηγείσθε, ένα εκατομμύριο μάρκα, τα οποία πήρε από τη Siemens. Τα χρήματα αυτά, τα επιστρέψατε; Μάλλον όχι! Ε, τότε πως θα με πείσετε ότι καταπολεμάτε τη διαφθορά;

Ακούμε από τον κ. Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης ο,τι τα ..φάγαμε μαζί. Λυπούμαι κύριε Αντιπρόεδρε, αλλά εγώ στο δείπνο αυτό δεν ήμουν προσκεκλημένος. Εργάζομαι στον ιδιωτικό τομέα, ατελείωτες ώρες, πληρώνω κανονικά τους φόρους μου, καταβάλλω επίσης τις εισφορές μου στο ΤΕΒΕ και επειδή είναι άθλιες οι υπηρεσίες του, πληρώνω και ιδιωτική ασφάλιση. Με άλλα λόγια ούτε το ταμείο μου επιβαρύνω, ούτε το κράτος. Αρα σε ποιο …συμπόσιο συμμετείχα και δεν το πήρα είδηση; Και δεν θυμάμαι να έχω εξουσιοδοτήσει κανέναν να παρευρεθεί εκ μέρους μου. Επομένως, να βρείτε αυτούς με τους οποίους …συμφάγατε και να τους χρεώσετε τον λογαριασμό. Εγώ, δεν πληρώνω!

Ακούμε, ότι η οικονομία μας έχει προβλήματα. Βέβαια, προεκλογικά μας έλεγαν ότι «λεφτά υπάρχουν», αλλά να δεχτώ ότι τα κόμματα λένε και υπερβολές για να κερδίσουν την εξουσία! Μετά αρχίσατε να ψάχνετε για λεφτά. Θεμιτός ο στόχος. Όμως, από πού αποφασίσατε να πάρετε λεφτά: Παραλάβατε τον ΦΠΑ στο 19% και τον πήγατε στο 23%! Περικόψατε τις συντάξεις της τρίτης ηλικίας και τώρα διαβάζω ότι ένα ταμείο δεν δίνει στους διαβητικούς τα ειδικά παπούτσια, επειδή λέει ότι …κοστίζει φθηνότερα ο ακρωτηριασμός! Μετατρέπετε την κοινωνία μας σε κοινωνία ..κανιβάλων! Από την άλλη μεριά βρήκατε λεφτά για να διευκολύνετε τις τράπεζες να δανείζονται με 1% από την ΕΚΤ και στη συνέχεια να χρεώνουν τους έλληνες καταναλωτές πολλαπλάσια! Επίσης, μέσω της περαίωσης, δίνετε μαζική ασυλία σε όλους αυτούς που επι χρόνια έκλεβαν το κράτος! Δεν πολεμάτε τη διαφθορά έτσι. Την επιβραβεύετε!

Ακούμε, ότι δεν υπάρχει άλλη διέξοδος παρά μόνο το μνημόνιο με το οποίο υποθηκεύτηκε η χώρα! Τώρα μας λένε ότι το πρόγραμμα αυτό θα μπορούσε να επιμηκυνθεί για μερικά χρόνια. Δηλαδή, να παραταθεί ο χρόνος αποπληρωμής των δανεικών. Μα αφού μπορεί να παραταθεί τώρα, γιατί από την αρχή δεν ζητήσατε μεγαλύτερο περιθώριο χρόνου; Γιατί επιλέξατε να οδηγήσετε την κοινωνία σε ασφυξία ή μήπως σας επέβαλλαν αυτήν την επιλογή;

Υστερα, ποιος μας εξήγησε, πειστικά, ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος; Εσεις κ. Παπανδρέου μας λέγατε προεκλογικά ότι το ΔΝΤ όχι μόνο δεν λύνει προβλήματα, αλλά δημιουργεί. Ότι η αύξηση της φορολογίας είναι αντίθετη στη φιλοσοφία σας γιατί είστε σοσιαλιστές. Ακόμα και η κοροϊδία έχει κάποια όρια.

Ο κ. Σαμαράς ισχυρίζεται ότι υπάρχει άλλη λύση. Μπήκατε ποτέ στον κόπο να εξετάσετε την πρότασή του λεπτομερώς και να μας απαντήσετε ότι αυτά που λέει δεν γίνονται! Πρώτος εγώ, να σηκώσω τον λίθο του αναθέματος! Όμως, εσείς απορρίπτεται μια πρόταση την οποία δεν έχετε διαβάσει! Και το μνημόνιο δεν το διαβάσατε για αυτό και πέφτετε από αιφνιδιασμού εις αιφνιδιασμόν. Και ποιος ξέρει τι άλλο μας περιμένει…

Χθες βράδυ άκουσα τον κ. Μητσοτάκη. Από έναν παλαίμαχο πολιτικό που διανύει την δέκατη δεκαετία, θα περίμενε κανένας λόγια ώριμα, σοφά, χωρίς εμπάθεια και μνησικακία. Και αντί αυτού είδα ένα άνθρωπο να μην μπορεί να υπερβεί τις προσωπικές του πικρίες και να επιτίθεται με τρόπο λίαν επιεικώς απαράδεκτο προς τον αρχηγό του κόμματος που τον τίμησε και το έκανε πρωθυπουργό.

Ο κ. Μητσοτάκης, δηλαδή, μας είπε να μην ελπίζουμε!

Λυπούμαι κ. Μητσοτάκη, αλλά αυτό το δικαίωμα δεν το έχετε!

Μπορείτε να λέτε ό,τι θέλετε. Κατανοητή και η πρόθεσή σας να συνδράμετε στις φιλοδοξίες της θυγατρός σας.

Όμως, αλήθεια έχετε την ψευδαίσθηση ότι μ’ αυτή τη σφοδρή και ανοίκεια επίθεση προς τον κ. Αντώνη Σαμαρά, θα ανακόψετε τον δρόμο του;

Στη μακραίωνη ιστορική μας διαδρομή υπήρχαν κρίσεις, που ως λαός, δεν ξεπεράσαμε τον εαυτό μας, φοβηθήκαμε να αποτολμήσουμε και υποταχθήκαμε. Κάναμε, αυτό που μας επέβαλλαν οι άλλοι, οι ισχυροί. Γιατί πιστέψαμε πως ήθελαν το καλό μας ή γιατί θέλαμε να είμαστε καλά παιδιά.

Άλλες πάλι φορές σηκώσαμε μπαϊράκι και είπαμε πώς θα καταφέρουμε μόνοι μας. Και τα καταφέραμε.

Αυτό που βιώνουμε τώρα, υπερβαίνει κατά πολύ τους κομματικούς σχηματισμούς (με τις γνωστές αγκυλώσεις και τα συμφέροντα που εξυπηρετούν), αφορά απ’ ευθείας το λαό.

Έναν λαό, όμως, ζωντανό και όχι υπνωτισμένο.

Έναν λαό, έτοιμο να υποβληθεί σε θυσίες, όχι επειδή τις επέβαλλαν κάποιοι χαμηλόβαθμοι γραφειοκράτες που βλέπουν αριθμούς και αδιαφορούν για τους ανθρώπους, αλλά επειδή πείσθηκε ότι είναι αναγκαίες και θα πιάσουν τόπο.

Ένα λαό έτοιμο να πεί όχι στο μνημόνιο της υποδούλωσης.

Και για να γίνει αυτό, χρειάζεται ένας αρχηγός

που θα είναι «γκρεμιστής και κτίστης!

Γιατί, όπως λέει και ο Παλαμάς.

«Ακούστε. Εγώ είμαι ο γκρεμιστής, γιατί είμ’ εγώ κι ο κτίστης,
ο διαλεχτός της άρνησης κι ο ακριβογιός της πίστης.
Και θέλει και το γκρέμισμα νου και καρδιά και χέρι.
Στου μίσους τα μεσάνυχτα τρέμει ενός πόθου αστέρι.
Κι αν είμαι της νυχτιάς βλαστός, του χαλασμού πατέρας,
πάντα κοιτάζω προς το φως το απόμακρο της μέρας.
εγώ ο σεισμός ο αλύπητος, εγώ κι ο ανοιχτομάτης·
του μακρεμένου αγναντευτής, κι ο κλέφτης κι ο απελάτης
και με το καριοφίλι μου και με τ’ απελατίκι
την πολιτεία την κάνω ερμιά, γη χέρσα το χωράφι.»

Κώστας Ροδινός

Υ.Γ. Τρέφω άπειρο σεβασμό για τους Κύπριους, που το 2004 είπαν όχι στο Σχέδιο Ανάν, ενώ όλος ο κόσμος του έλεγε να πούνε «ναι».

Και τους φοβέριζαν πως αν πουν «όχι» θα απομονωθούνε και θα έρθουν όλα τα δεινά της γής.

Απλώς να θυμήσω ό,τι δυο εκ των υπερμάχων του «ναι» ήσαν οι κύριοι Παπανδρέου και Μητσοτάκης.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση