Κανείς δεν ξέρει που πηγαίνουν τη χώρα...

Δεν είναι καθόλου σαφές ποιό θα είναι το μοντέλο της ελληνικής οικονομίας από εδώ και πέρα. Και δυστυχώς όπως προκύπτει από τις πληροφορίες που υπάρχουν αλλά και από τις δημόσιες δηλώσεις της κυβέρνησης, δεν το γνωρίζει ούτε η ίδια. Απλώς ακολουθεί ένα πρόγραμμα που αποσκοπεί στην αποπληρωμή των χρεών στους ξένους...
Η ασφυκτική πίεση που υφίσταται σήμερα ο κάθε εργαζόμενος και ο κάθε οικογενειάρχης, είναι το επώδυνο σύμπτωμα των αλλαγών που επιχειρούν η τρόικα και η κυβέρνηση για τον περιορισμό του ελλείμματος.
Το ερώτημα είναι τι ακολουθεί.
Και δεν είναι ενα ρητορικό ερώτημα που..τίθεται προς τους πολίτες. Είναι ενα ερώτημα προς την κυβέρνηση. Ουδείς εκ του οικονομικού επιτελείου - ούτε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός - δεν μας έχει πει που πάμε. Μας έχουν πεί οτι είναι μονόδρομος, μας έχουν πεί τι πάμε να αποφύγουμε ( την πτώχευση της χώρας) δεν μας έχουν πεί ποιό είναι το σχέδιο. Είτε διότι δεν το γνωρίζουν είτε διότι δεν θέλουν να μας το πούν, είτε διότι δεν υπάρχει. Και τα τρία είναι πολύ ανησυχητικά.
Αν προσπαθήσουμε να δούμε τα πράγματα ψύχραιμα διαπιστώνουμε ότι: Πρώτον η τρόικα εκ μέρους των πιστωτών μας, υποχρεώνει την κυβέρνηση να υιοθετήσει νόμους που αλλάζουν την Ελλάδα και τη μετατρέπουν σε ενα "υποδειγματικό" δυτικοευρωπαικό κράτος. Θα μου πείτε οτι αυτή ήταν η επιλογή μας όταν μπήκαμε στην ΕΟΚ και όταν υιοθετήσαμε το Καραμανλικό "ανήκομεν εις την Δύσιν". Ναι, αλλά η αλλαγή αυτή στη Δύση έγινε σε διάστημα πολλών δεκαετιών και υπήρχαν και οι βάσεις για να γίνει, αιώνες πριν. Εδώ αφενός ούτε οι βάσεις υπήρχαν, - το ελληνικό κράτος ήταν πάντα με το ένα πόδι τουλάχιστον στην Ανατολή - και αφετέρου καλούμεθα να υιοθετήσουμε όλες τις αλλαγές μέσα στα επόμενα δύο χρόνια. Πράγμα δύσκολο αν όχι ανέφικτο. Και σίγουρα εξαιρετικά επώδυνο.
Το δεύτερο πράγμα που διαπιστώνουμε σε μια σχετικά ψύχραιμη θεώρηση των πραγμάτων είναι οτι το δυτικο μοντέλο, δεν ταιριάζει ακριβώς με την ελληνική πραγματικότητα. Το ελληνικό οικονομικό "μοντέλο" στηριζόταν σε τεράστιο δημόσιο τομέα, σε λίγες μεγάλες επιχειρήσεις που είχαν στην πλειοψηφία τους πελάτη μόνο το δημόσιο και σε εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις και αυτοαπασχολούμενους οι οποίοι λειτουργούσαν μόνο εντός των συνόρων συνεπώς έπαιρναν λεφτά από την κατανάλωση όλων όσων πληρωνόντουσαν από το δημόσιο. Με λίγα λόγια το δημόσιο ευθέως ή εμμέσως "τάιζε" το σύνολο των Ελλήνων.
Όπως έχουν σήμερα τα πράγματα, το δημόσιο δεν έχει χρήματα και περιορίζεται. Οι μεγάλες επιχειρήσεις που ζούσαν από το δημόσιο υποφέρουν επειδή το δημόσιο ούτε καταναλώνει ούτε επενδύει. Οι μικρομεσαίοι και οι αυτοαπασχολούμενοι διαλύονται κατά χιλιάδες καθημερινά. Αυτό το "οικονομικό μοντέλο" εγκαταλείπεται. Το ερώτημα λοιπόν είναι με ποιό τρόπο, ή ποιό άλλο μοντέλο θα αντικατασταθεί.
Αν δηλαδή οι αυτοαπασχολούμενοι, οι μικρομεσαίοι και οι δημόσιοι υπάλληλοι, πάψουν να υπάρχουν τι θα γίνουν; Θα μου πείτε ιδιωτικοί υπάλληλοι. Μάλιστα. Ποίου ιδιώτη; Ποιά μεγάλη ελληνική ή ξένη επιχείρηση θα κάνει προσλήψεις; Και αν δεν είναι ελληνική αλλά ξένη που εισάγει προιόντα και υπηρεσίες, τι θα τους κάνει τους Έλληνες υπαλλήλους; Δεν είναι καθόλου σαφές ποιό θα είναι το μοντέλο της ελληνικής οικονομίας από εδώ και πέρα. Και δυστυχώς όπως προκύπτει από το ρεπορτάζ αλλά και από τις δημόσιες δηλώσεις της κυβέρνησης, δεν το γνωρίζει ούτε η ίδια. Απλώς ακολουθεί ένα πρόγραμμα που αποσκοπεί στην αποπληρωμή των χρεών στους ξένους. Είναι ένα πρόγραμμα "εσωτερικής πτώχευσης" για να αποφευχθεί ή στην χειρότερη περίπτωση να περιοριστεί η επίπτωση στους πιστωτές απο την πτώχευση της χώρας.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση