MME: Οι δοσίλογοι του 2010
Ο πόλεμος μεταξύ κυβέρνησης και μεσαίας τάξης γίνεται κατά κύριο λόγο με όπλο τα ΜΜΕ. Στο πλαίσιο αυτό και ο Γιώργος Παπανδρέου (εν συντομία ΓΑΠ) δεν πείραξε το ταμείο των δημοσιοκάφρων, αναδιπλώθηκε στο θέμα αδειών και συχνοτήτων στη ραδιοφωνία, εξασφαλίζοντας με τον τρόπό αυτό την αμέριστη στήριξή τους.Αν αυτά που κάνει η κυβέρνηση αυτή, τα έκανε ο Καραμανλής που δεν είχε ανάλογη στήριξη από τα ΜΜΕ, θα έτρεχαν μέχρι και οι γιαγιάδες με μολότοφ στο χέρι και η Βουλή θα ήταν ήδη στάχτη και γκρεμισμένα ερείπια...
Αυτή τη στιγμή ζούμε ιστορικά γεγονότα, μιας και επίταξη και επιστράτευση δεν έχει γίνει στη μεταπολίτευση ποτέ, αλλά αυτά είναι ψιλοπράματα για τους φασιστο-δημοκράτες που βρίσκονται στην κυβέρνηση και πέριξ αυτής!!!
Το κύριο χαρακτηριστικό της δημοσιογραφικής προπαγάνδας είναι η τακτική του διαίρει και βασίλευε…
Πιο συγκεκριμένα:
1. Στόχος τους είναι η κοινωνική ομάδα που πρέπει να χάσει τα κεκτημένα της να παρουσιαστεί σαν εχθρός για το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο (κοινωνικός αυτοματισμός, μέθοδος της Κοινωνικής Μηχανικής για έλεγχο μαζών).
Για παράδειγμα: Οι δημόσιοι υπάλληλοι φταίνε για το χρέος (και όχι η πολιτεία που άφησε το δημόσιο στην τύχη του ), το σαμποτάζ που δεν έχουμε τουρισμό (και όχι οι άθλιες διαφημιστικές καμπάνιες με γνώμονα τη μίζα κ.τ.λ.), οι μεταφορείς που το γάλα στη Γερμανία κοστίζει μισό ευρώ κι εδώ ένα ευρώ (και όχι οι πολυεθνικές που διπλοτιμολογούν κ.τ.λ.)…
2. Στη συνέχεια επινοούνται πλεονεκτήματα από την ηθική (και όχι μόνο) καταστροφή της υποψήφιας κοινωνικής ομάδας.
Για παράδειγμα: Με το να χάσουν τις άδειές τους οι μεταφορείς θα γίνουν πιο φθηνά τα προϊόντα (την στιγμή που τα μεταφορικά είναι αμελητέα πλέον στην τιμή) και είδαμε σε κανάλια όλο αυτό το διάστημα πίνακες με τιμές που δε λένε όλη (και όλοι) την αλήθεια, αλλά την παρουσιάζουν όπως θέλουν αυτοί. Λέγαμε κάτι για φασιστο-δημοκράτες;
3. Το τρίτο στάδιο εφαρμόζεται μόλις ξεκινούν οι κινητοποιήσεις. Είναι η ποινικοποίηση της κινητοποίησης του κλάδου. Το στάδιο αυτό πραγματοποιείται μέσω της παρουσίασης και της δραματοποίησης των συνεπειών της κινητοποίησης.
Για παράδειγμα: Βγάζουμε μανάδες να κλαίνε όταν κάνουν απεργία οι εκπαιδευτικοί, ξενοδόχους να κλαίνε επειδή είχαν ακυρώσεις κρατήσεων κ.τ.λ.
4. Το τέταρτο και τελευταίο στάδιο είναι η φίμωση και η ουσιαστική ταφόπλακα του κλάδου. Σε κάποιο πάνελ καλείται ο ηγέτης των συνδικαλιστών έχοντας απέναντί του ανάλογα με την ικανότητά του από 2 ως 5 δασκαλεμένα παπαγαλάκια να λένε σκευωρίες χωρίς να τον αφήνουν να μιλήσει, χάνοντας το κυριότερο όλων: Το παιχνίδι των εντυπώσεων…!
Συνοψίζουμε τα στάδια
- Δαιμονοποίηση του “κλάδου”
- Κατασκευή για ”Πλεονεκτήματα” του να σκοτώσουμε τον “κλάδο”
- Ποινικοποίηση των κινητοποιήσεων
- Φίμωση και απώλεια εντυπώσεων
Ήδη εμείς, ως χώρα που κυβερνάται από τους φασιστο-δημοκράτες και τα τσιράκια τους (βλ. ΜΜΕ) έχουμε περάσει το στάδιο της δαιμονοποίησης. Μας κατηγορούν ως υπαίτιους της ανεργίας, βγάζουν από τα συρτάρια τους τα κλασσικά επιχειρήματα για συνταγές του ΙΚΑ κ.τ.λ. Όλο και κάτι θα βρουν (στην εξέλιξη της υπόθεσης κυβερνητική προπαγάνδα). Και το αποκορύφωμα ήταν το «χτύπημα» της Γιαμαρέλου στο Λουράντο που έκανε μελέτη ότι τα φαρμακεία δίνουν αντιβίωση χωρίς συνταγή…! Του το φύλαγε, γιατί ο φαρμακοποιός στη Νέα Σμύρνη ταπείνωσε τα ψευδοεμβόλια σε πάνελ της Γιαμαρέλου επί γρίπης (της γνωστής γρίπης που χρέωσε το Ελληνικό Δημόσιο με άγνωστο ποσό εκατομμυρίων ευρώ και τώρα ψάχνουν να βρούνε που θα τα πετάξουν)…
Στο επόμενο στάδιο θα αρχίσουν για το τι καλό θα γνωρίσει η κοινωνία εάν ανοίξει το επάγγελμα (να μπορούν οι αλυσίδες να ανοίξουν φαρμακείο εχμμμμ συγγνώμη οι νέοι άνθρωποι θα λένε κ.τ.λ. να έχουν όλοι από ένα φαρμακείο στο γκαράζ της πολυκατοικίας τους και άλλα πολλά θλιβερά που θα υποτιμούν τη λογική μας εν ψυχρώ…
Το δύσκολο κομμάτι είναι όμως η απόφαση για την κινητοποίηση που θα πάρουμε. Για παράδειγμα: Σε μια απεργία θα ακούμε για μωρά που δε βρίσκουν γάλα (όμορφο επιχείρημα και συναισθηματικό, πολύ «πιασάρικο»). Το καλύτερο όπλο σε μια τέτοια ποινικοποίηση είναι να μην παρουσιάσουμε ταπεινά κίνητρα αλλά ανώτερα. Δεν θα είναι το άνοιγμα του επαγγέλματος, το ποσοστό του κέρδους κ.τ.λ., αλλά μαζί με αυτά θα είναι και η δραστική έλλειψη φαρμάκου και η πρόσβαση στην ίαση, και στη συνέχεια προστίθενται και τα νοσοκομειακά προβλήματα καθώς και οι ελλείψεις των εταιριών...! Κίνητρα δηλαδή που δε θα μπορεί να τους κάνει κανείς κουβέντα για το δίκιο τους…!!!
Το τέταρτο είναι ο άνθρωπος που θα πρέπει να μας εκπροσωπήσει σε ένα πάνελ. Βλέποντας το παράδειγμα των μεταφορέων είχαν έναν ήπιο αλλά έξυπνο άνθρωπο, συμπαθή και ήρεμο, θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με την ανάλογη «δοσολογία»…! Κάτι τέτοιο θα πρέπει και τα ΜΜΕ να κάνουν. Να έχουν δηλαδή έναν ίδιας «επικοινωνιακής εμβέλειας» εκπρόσωπο. Προς Θεού όμως, αυτός που θα αναλάβει την εκπροσώπηση, ειδικά σε πάνελ, να μην είναι μόνος του και να έχει ταυτόχρονα συνομιλητή σε ξεχωριστό παράθυρο έναν άλλον συνάδελφό του. Διαφορετικά, ελλείψει του κατάλληλου «προσώπου», ένα απλό δελτίο τύπου και δε μας βλέπουν ούτε ζωγραφιστούς…
Αναρτήσεις
Εντάξει.. Και πάλι στον εύκολο και εκτεθειμένο στόχο. Οι δημοσιογράφοι. Και στο ακατάληπτο μανιακό σου μίσος εναντίον ενός κλάδου που πολλά έχει προσφέρει στον τόπο αυτοαναιρείσαι και παραπληφορείς υποκαθιστώντας όσους ψαρεύοντας στα θολά νερά κατηγορείς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρώτον: Το ταμείο μας δεν μας το παραχώρησε κανένας μα κανένας Παπανδρέου. Πέντε χρόνια προ αυτού το επιχείρησε ανεπιτυχώς και ο Σημίτης δίχως να εξαιρείται και η Φάνη Πάλι Πετραλιά. Για να συσταθεί το ανώτατο ειδικό δικαστήριο και να αποφασίσει πως το ταμείο μας είναι ιδιωτικό με μετόχους ασφαλισμένους και όχι μέλη ασφαλισμένους. Η απόφαση αυτή επικυρώθηκε και από το Ευρωπαίκό δικαστήριο στηριζόεμνο στην θέση πως οι δημοσιογράφοι ανά τον κόσμο έχουν δικό αποκλειστικά ταμείο. Επομένως αν θες να καταγγείλεις τον Παπανδρέου έχεις μπροστά σου πεδίο δόξης λαμπρό δίχως να εκτίθεσαι σε ανακρίβειες. (ψεύδη είναι ο σωστός όρος και μεταξύ μας αν διέλυαν το ταμείο όφειλαν να καταβάλλουν αναλογικά ως προς τα έτη προυπηρεσίας του και τις κρατήσεις από δέκα ως σαράντα εκατομμύρια ευρώ. κι αυτά επειδή επιπλέον αγνοείς πως οι κρατήσεις από τον μισθό ενός δημοσιογράφου για ασφαλιστικές εισφορές υπερβαίνουν το 33%)
Και επιπλέον. Οι "προβεβλημένοι" συνάδελφοι ελάχιστα απασχολούνται με το ταμείο δεδομένου ότι βιοποριστικά έχουν λύσει το πρόβλημα ως και των δισέγγονών τους. Άρα ουδεμία κάψα είχαν να συνδιαλαγούν με την κυβέρνηση για την στήριξη ενός ταμείου που απλώς προστατεύει τους μικρομεσαίους συναδέλφους.
Τώρα μήπως κατάλαβες ποια ακριβώς είναι η διαφορά μεταξύ ενός ανεύθυνου μπλόκερ ή ενός αξωνημένου δημοσιογράφου κι ενός ηθικών αξιών δημοσιογράφου ο οποίος προσφέρει την εργασία του αμειβόμενος γι αυτή και τίποτα πέραν αυτής. Εσύ και ο εξωνημένος είστε ακριβώς ίδιοι. Φυσικά μην εντυπωσιάζεσαι από την παρουσία μου επειδή ότι γράφεται για τον κλάδο με απασχολεί και δεν το αφήνω να πέσει κάτω γιατί παράγει θόρυβο..
επωνύμως
ευγ.ανδρικ.
το σχολιο σου επωνυμε ανωνυμε ειναι εκτος τοπου κ χρονου.ειπαμε δημοσιογραφος εισαι????
ΑπάντησηΔιαγραφή09 Αυγούστου 2010 6:22 π.μ
ΑπάντησηΔιαγραφήKατά κανόνα δεν απαντώ σε σχόλια ανωνύμων στην περίπτωσή σου όμως θα κάνω μια εξαίρεση. Το αν εγώ είμαι εντός εκτός και επι τ' αυτά αποδεικνύεται και εκ του γεγονότος πως εν τω σκότος της άγνοιάς σου αυτοεπαναλαμβάνεσαι καταφεύγοντας στους γνωστούς αφορισμούς του τύπου δημοσιογράφος είσαι μπλα μπλα μπλα.. Ναι δημοσιογράφος και όχι περιφερόμενη διαδικτυακή λάσπη όπως εσύ κατά παντός ανευθύνου και υπευθύνου. Να γιατί σε κυβερνούν όμοιοί σου. Γιατί είναι ο καθρέπτης σου..
ευγ.ανδρικ.
Κύριε Ανδρικόπουλε, εξηγήστε μας πρώτα το κείμενο που ακολουθεί, κι έπειτα μπορούμε να μιλήσουμε και για την επωνυμία (που τόσο σας απασχολεί) ή την ανωνυμία του διαδικτύου...
ΑπάντησηΔιαγραφήO πρώην αρχισυντάκτης των New York Times Τζών Σουϊντον (John Swinton) στην αποχαιρετιστήρια δεξίωση, αφού θα έβγαινε στη σύνταξη. Κάποιος έκανε πρόποση για τον ανεξάρτητο τύπο. Ο Σουίντον είπε:
«Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα, σε αυτή τη περίοδο της ανθρώπινης ιστορίαςε που να αποκαλείται ανεξάρτητος Τύπος. Το γνωρίζετε και το γνωρίζω. Ούτε ένας ανάμεσά σας θα τολμούσε να εκστομίσει μια έντιμη γνώμη. Και αν τολμούσατε να την εκφράσετε γνωρίζετε εκ των προτέρων ότι ποτέ δεν θα εμφανιζόταν τυπωμένη στο χαρτί. Πληρωνόμαστε αρκετά ώστε να κρατάμε την τίμια άποψή μας, έξω από την εφημερίδα για την οποία γράφω. Εσείς επίσης παίρνετε ικανοποιητικός μισθούς για παρόμοιες υπηρεσίες. Και αν κάποιος τολμούσε ή ήταν τόσο τρελός ώστε να γράψει την τίμια γνώμη του, θα βρισκόταν πολύ σύντομα στο δρόμο….
Είναι δουλειά και καθήκον κάθε δημοσιογράφου να καταστρέφει την αλήθεια, να ψεύδεται να διαστρεβλώνει, να εξυβρίζει, να κολακεύει γονυπετής το Μαμωνά και να πουλάει τη Πατρίδα του για τον άρτο τον επιούσιο….
Είμαστε υποτελείς. Όργανα των πλουσίων που βρείσκονται στο παρασκήνιο. Είμαστε καραγκιόζηδες. Αυτοί οι άνθρωποι κινούν τα νήματα και εμείς χορεύουμε στο ρυθμό τους. Ο χρόνος, η ζωής μας, οι ικανότητές μας είναι ιδιοκτησία αυτών των ανθρώπων.
Είμαστε διανοούμενες πόρνες».
Πηγή «Η ανύποτη ιστορία της εργασίας», του Richard O. Bayer, εκδόσεις United Electrical, Radio & Machine Workers of America, NY 1979.
Αγαπητέ κύριε Ανδρικόπουλε,
ΑπάντησηΔιαγραφήεπειδή τα ιστολόγια είναι τόσο βρώμικα και δεν έχουν ιδέα για όσα γράφουν, παραπληροφορώντας όλους εμάς τους πολίτες, διαστρεβλώνοντας την άποψή μας για τα τεκταινόμενα, μήπως εσείς ως έντιμος δημοσιογράφος μπορείτε να μας παραθέσετε την "λίστα" των δημοσιογράφων (με τα μεγάλα ονόματα και όχι με τα χαζοτουτσέκια) που βρίσκονται σε γραφεία τύπου υπουργών, βουλευτικών γραφείων και άλλων τινών; Η εντιμότητά σας, αλλά και οι γνώσεις σας, επιβάλλουν να ανακοινώσετε μέσα από το συγκεκριμένο βήμα (όπου λάβατε δόξαν λαμπράν μέσω της τοποθέτησής σας) τα ονόματα εκείνων των συναδέλφων σας που συναλάσσονται με την εξουσία και αποτελούν αγαστά μέρη της διαφθοράς...
Και κάτι ακόμη. Μέτοχικό ταμείο έχετε εσείς, αλλά και ο στρατός. Ο στρατός πως κατάφερε και ΔΕΝ γλίτωσε το "χαράτσι" και το γλιτώνετε μόνο εσείς; Με συγχωρείτε που σας θέτω δύο θέματα ταυτόχρονα, αλλά δεν άντεχα στον πειρασμό. Αν ποτέ τα απαντήσετε (αφού τοποθετηθείτε πρώτα στα όσα είπε ο διάσημος συνάδελφός σας για την ποιότητα του επαγγέλματός σας) ευχαρίστως να σας θέσω σειρά σημαντικότατων αποριών μου για την αγέλη των δημοσιογράφων.
Υ.Γ.: Εσείς δεν είστε κύριε Ανδρικόπουλε που κάποτε (στη δεκαετία του '80 νομίζω) εργαζόσασταν στην κρατική τηλεόραση;