Ένας αγώνας ξεκινάει, για την ελευθερία

• Ας είναι αυτός ο Δεκαπενταύγουστος η αρχή του αγώνα για ελευθερία και όχι η πικρή ανάμνηση της απώλειάς της

Πολύ φοβάμαι ότι αυτός ο Αύγουστος θα μείνει στη μνήμη των Ελλήνων για πολλά χρόνια.
Θα είναι ίσως ο τελευταίος Αύγουστος που ο Έλληνας πολίτης, έστω και «παγωμένος» από το φόβο του μέλλοντος, θα απολαύσει την ανεμελιά των καλοκαιρινών διακοπών έχοντας ακόμα την ελπίδα ότι «κάτι καλό» θα συμβεί που θα ανατρέψει την πορεία προς το γκρεμό και την υποδούλωση.
Θα είναι λοιπόν μια πικρή ανάμνηση για τον κάτοικο της Ελλάδας και μια περίοδος μαζικής «λαϊκής ψευδαίσθησης» για τον ιστορικό του μέλλοντος;
Δεν είναι ότι μου αρέσει να μεμψιμοιρώ, ούτε ότι θέλω να τρομοκρατήσω τον ήδη στριμωγμένο στη γωνιά συμπολίτη μου, το αντίθετο μάλιστα.
Θέλω να βγει από το «δωμάτιο του πανικού», να σηκωθεί όρθιος και με λεβεντιά να σταθεί απέναντι στα κοράκια που του κάθισαν στον σβέρκο.
Πρέπει επιτέλους να ξυπνήσουμε και να πάψουμε να εθελοτυφλούμε και να ακούμε τους μισθωμένους τελάληδες της «Νέας Εποχής».
Ο Παπανδρέου, ο Σαμαράς, ο Καρατζαφέρης. Ο Τσίπρας, η Παπαρήγα και όλοι όσοι μετέχουν σε αυτήν τη θλιβερή και ένοχη (τηρουμένων των αναλογιών) παρέα, μας οδηγούν, ο κάθε ένας με τον τρόπο του, στα κρεματόρια της παγκόσμιας Σιωνιστικής φυλακής. Μιας φυλακής που άλλοι με προσδοκία, άλλοι με υποκριτική ανησυχία και άλλοι με αδιαφορία ονομάζουν «Παγκόσμια Κυβέρνηση».
Η ρητορική του θράσους της ψευτιάς και του νεοφιλελεύθερου «Μαλθουσιανού» κυνισμού της κατοχικής κυβέρνησης, ο ψευτοπατριωτισμός των σύγχρονων ταγματασφαλιτών του «ελλαδεμπορικού» ψευτοσυναγερμού, μαζί με τις κίβδηλες αριστεροδέξιες κορώνες της μεταλλαγμένης αριστεράς και τις εκτονωτικές αποστειρωμένες παρελάσεις των Σταλινικών υπολειμμάτων του δήθεν «ορθόδοξου » σοσιαλισμού, έκαναν έναν έξυπνο και ανήσυχο λαό να "κοπανιέται" πανικόβλητος από τοίχο σε τοίχο σαν τον πρεζάκια που περιμένει με αγωνία τον έμπορο να τον βγάλει από την μιζέρια του.
Ναι! Φταίμε και εμείς που ακόμα και τώρα νομίζουμε ότι θα σωθούμε από το κακό και τη δουλεία παίζοντας την τυφλόμυγα φορώντας πράσινα, μπλε, ροζ, κόκκινα ή μαύρα μαντήλια..
Σαν τα πρόβατα θα μας οδηγήσουν στο σφαγείο αν συνεχίσουμε να έχουμε τα μάτια κλειστά και τα αυτιά βουλωμένα.
Κάποτε σε αυτόν τον τόπο υπήρξαν Έλληνες που παράτησαν οικογένειες και σπίτια, ξεβολεύτηκαν και με λεβεντιά και ελπίδα πολέμησαν για την «πίστιν του Χριστού την Αγία και της πατρίδος την ελευθερίαν».Χωρίς να έχουν βαθιές θεολογικές γνώσεις και δίχως την «θύραθεν παιδεία» των Φράγκων ψαλιδόκολων, ξεσηκώθηκαν και μάτωσαν για να υπερασπιστούν αυτό που θεωρούσαν σαν δώρο Θεού και φυσικά λόγο ύπαρξης.
Αν και πέρασαν 400 χρόνια στη σκλαβιά δεν «συνήθισαν» στη ζωή του σκυμμένου και στην καταχνιά της κατοχής.
Δεν είχαν ούτε αυταπάτες, ούτε και διλήμματα.
Μάτωσαν, πόνεσαν, διώχτηκαν, μαρτύρησαν και στο τέλος κατάφεραν να δουν όρθιοι τον ήλιο και να αναπνεύσουν τον αέρα που ήθελαν και όχι τη δυσωδία που τους προσέφεραν για επιβίωση.
Ποτέ δεν απελευθερώθηκε δούλος επειδή τον λυπήθηκε ο αφέντης του και ποτέ δεν κέρδισε Παράδεισο Χριστιανός γιατί ο διάβολος του έδειξε τον δρόμο.
Έτσι και σήμερα κανείς από όλους αυτούς τους προδότες που καμώνονται τους αιρετούς και τους "αρίστους" της Ελληνικής κοινωνίας δεν πρόκειται να μας βγάλει από αυτή τη φωτιά στην οποία εξάλλου οι ίδιοι μας πέταξαν με τα έργα και τις πολιτικές τους.
Η κατοχική μας κυβέρνηση, τα ευρω-ατλαντικά αφεντικά τους και όλες οι αντίχριστες δυνάμεις του νεοταξικού Άδη, δεν φοβούνται ούτε τα κόμματα, ούτε τα συνδικάτα, ούτε τις συντεχνίες και ούτε φυσικά τις «τρομοκρατικές οργανώσεις» και «σέχτες» που κατά πάσα βεβαιότητα είναι υπό τον έλεγχο και την καθοδήγησή τους.
Αυτό που τρέμουν, είναι μη τυχόν και οι λαοί αποκτήσουν συνείδηση της αξίας αυτού που θέλουν πραγματικά να τους αρπάξουν, της ελευθερίας.
Αν καταλάβουμε τώρα που δεν είναι ακόμη αργά ότι αυτό που θέλουν τα κοράκια της «Νέας Τάξης Πραγμάτων» είναι η απόλυτη υποδούλωσή μας σε μια απίστευτη παγκόσμια δικτατορία και απλώς χρησιμοποιούν σαν όπλο την οικονομική μας εξόντωση, τότε έχουμε ελπίδα να τους καταστρέψουμε τα σχέδια.
Ο Θεός δεν μας έδωσε ένα τέτοιο δώρο για να αφήσει τον κάθε αντίχριστο λεχρίτη να μας το κλέψει. Αυτό που πρέπει να δείξουμε είναι ότι τιμούμε το δώρο και τον Δωρητή και να αφυπνισθούμε στον καλό αγώνα, ώστε με τη βοήθειά Του να συντρίψουμε το σαθρό και ψευτο-ισχυρό οικοδόμημα της παγκόσμιας κυβέρνησής τους.
Οι «οικοδόμοι» αυτής της παγκόσμιας τυραννίας δεν είναι ούτε πανίσχυροι, ούτε παντοδύναμοι όπως θέλουν να δείχνουν. Είναι ευάλωτοι και εύθραυστοι γιατί τα θεμέλιά τους είναι η σαπίλα και το ψέμα και δεν θα αντέξουν ούτε στιγμή στο φως και αλήθεια.

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση