Ανεβάζει τον πήχη των προκλήσεων κατά του Ισραήλ ο Ερντογάν

• Τεράστιο πανό που προσβάλει τον Σιμόν Πέρες και γίνεται αιτία και άλλων συγκρούσεων μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ
• Όπλο συνοχής των ισλαμιστών κατά των στρατηγών κι ενός πιθανού πραξικοπήματος
  

Μια τεράστια αφίσα που παρουσιάζει τον Πρόεδρο του Ισραήλ Σιμόν Πέρες να γονατίζει μπροστά στον Τούρκο πρωθυπουργό Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κρεμάστηκε την Κυριακή από γερανούς στην Κωνσταντινούπολη.
Ο Ερντογάν επρόκειτο να επισκεφτεί την περιοχή για να εγκαινιάσει ένα νέο οδικό δίκτυο, και οι ανώτεροι υπάλληλοι από το γραφείο του αφαίρεσαν την αφίσα προτού να φθάσει.
Όπως αναφέρει η εφημερίδα Akşam στο Web site της δεν είναι σαφές ποιος ήταν πίσω από αυτή την κίνηση, το πιο πιθανό όμως είναι να πρόκειται για αντίποινα στην πράξη εξευτελισμού του Τούρκου πρέσβη στο Ισραήλ τον περασμένο μήνα.
Στην πραγματικότητα, όμως, η συγκεκριμένη ενέργεια αποτελεί ένα πολιτικό όπλο του τούρκου πρωθυπουργού, ο οποίος πλέον «νιώθει την ανάσα των στρατηγών» και επιθυμεί διακαώς να σταθεί απέναντί τους με ένα ευρύ κοινωνικό μέτωπο. Έτσι, ο δαιμόνιος τούρκος πρωθυπουργός βρήκε την λύση στο όνομα του… Ισραήλ και στην μέγιστη ίσως προσβολή που θα μπορούσε να κάνει απέναντι στους Εβραίους…
Καθισμένος χαμηλότερα (και με σεξουαλικά υπονοούμενα) ο πρόεδρος του Ισραήλ αναρτήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, προκειμένου να μπορέσει ο Ερντογάν να συσπειρώσει γύρω του τον μέγιστο δυνατό αριθμό ισλαμιστών της Τουρκίας, απέναντι στους φονιάδες εβραίους που σκοτώνουν τους Παλαιστίνιους μουσουλμάνους…
Γιατί όμως ο Ταγίπ Ερντογάν αποφάσισε να «χοντρύνει» το πολιτικό του παιχνίδι; Η απάντηση βρίσκεται στα γραφεία των στρατηγών που δεν έχει μπορέσει μέχρι στιγμής να συλλάβει και να τους κατηγορήσει για συμμετοχή στην Εργκένεκον, αν και δεν είναι λίγοι εκείνοι που αναρωτιούνται στην Τουρκία: «Αφού η Εργκένεκον και οι στρατηγοί είχαν τον απόλυτο έλεγχο της πολιτικής εξουσίας και «διόριζαν» πολιτικούς, πως μπόρεσε ο Ταγίπ Ερντογάν να γίνει πρωθυπουργός;»
Η απάντηση είναι απλή! Ο σημερινός πρωθυπουργός της Τουρκίας πριμοδοτήθηκε και ανδρώθηκε πολιτικά από το βαθύ κράτος της Τουρκίας, οι ηγέτες του οποίου του έδειξαν πλήρη εμπιστοσύνη και του ανέθεσαν την ηγεσία της χώρας. Στη συνέχεια ο Ταγίπ Ερντογάν, μεθυσμένος από την ηδονή της εξουσίας, αποφάσισε να «δαγκώσει το χέρι που τον τάισε». Μόνο που δεν μπορούσε να κερδίσει τον στρατό, ο οποίος βρισκόταν ήδη στα χέρια των πρώην φίλων και ευεργετών του. Έτσι, αποφάσισε να παίξει το «χαρτί» του Ισλάμ για να κερδίσει έναν σημαντικό αριθμό τούρκων πολιτών οι οποίοι θα τον στήριζαν –αλλά και θα τον προστάτευαν- στην επερχόμενη σύγκρουση… Έτσι, ενώ σήμερα βρισκόμαστε στο απόγειο –ίσως- της σύγκρουσης μεταξύ Ερντογάν και του τουρκικού κατεστημένου κι ενώ ο τούρκος πρωθυπουργός έχει καταφέρει χειρουργικά χτυπήματα στους πρώην φίλους του (δικαστές, στρατηγούς, οικονομικούς παράγοντες, μυστικές οργανώσεις) διαισθανόμενος πως η «υπομονή» των στρατηγών έχει τελειώσει, περνάει σε ένα καθαρά θρησκευτικό «χτύπημα» κατά του προέδρου του Ισραήλ, του Σιμόν Πέρες, τον οποίο εξευτελίζει το δυνατόν περισσότερο για να μπορέσει να κερδίσει ο ίδιος το μέγιστο δυνατό αποτέλεσμα…
Τα μέλλει γενέσθαι; Οι γνωρίζοντες τα συμβαίνοντα στο εσωτερικό της Τουρκίας, εδώ και μήνες αναφέρονται σε πραξικόπημα που πλησιάζει και που θα αποκαταστήσει την «τάξη». Το βέβαιο, πάντως, είναι πως ελάχιστα ενδιαφέρεται ο τούρκος πρωθυπουργός για το Ισραήλ, από το οποίο ζητάει πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά οφέλη. Και αυτά του προσφέρονται αφειδώς με το πέρας κάθε «κρίσης» μεταξύ των δύο πλευρών…
Ο τούρκος πρωθυπουργός μέσα από όλα αυτά αναδεικνύεται –μέχρι στιγμής- σε έναν πολύ καλό τζογαδόρο, που υπολογίζει τα «ανοίγματά» του, ενώ διαθέτει και ταυτόχρονα και την «στόφα» του γνήσιου ανατολίτη που παζαρεύει για να κερδίσει το μέγιστο δυνατό για τον ίδιο. Ο συγκερασμός των δύο αυτών ιδιοτήτων του κυρίου Ερντογάν είναι ένα αρκετά ενδιαφέρον στοιχείο, το οποίο όμως ενέχει και την πιθανότητα να καταστρέψει τον «παίκτη» και να εξευτελίσει τον «παζαρτζή» ανατολίτη.
- Θα μπορέσει να αντέξει τις πιέσεις της δύσης για εκδημοκρατισμό της Τουρκίας;
- Θα μπορέσει να προλάβει τους στρατηγούς που τον «περιμένουν στη γωνιά» για να τον εξαφανίσουν από τον πολιτικό χάρτη;
- Θα μπορέσει να συνεχίσει να είναι πειστικός απέναντι στους μέχρι στιγμής αφελείς μουσουλμάνους της Τουρκίας, αλλά κυρίως στους μουσουλμάνους της Ασίας και των Αραβικών κρατών;
- Θα μπορέσει να «ηρεμήσει» τους Κούρδους που απειλούν την κοινωνική, οικονομική και –κυρίως-πολιτική και γεωγραφική συνοχή της Τουρκίας;
- Ο νεο-οθωμανιστής πρωθυπουργός θα σταθεί ικανός να περπατήσει στο τεντωμένο σχοινί που έχει ο ίδιος απλώσει;
Τα ανοίγματα του τούρκου πρωθυπουργού είναι πάρα πολλά, η διεθνής σκακιέρα τον έχει υποδεχτεί σαν «βοηθό παίκτη», αλλά ο ίδιος κινδυνεύει να βρεθεί -από τη μια στιγμή στην άλλη- έξω από τα παιχνίδια των μεγάλων και αντιμέτωπος με τους τούρκους στρατηγούς, οι οποίοι δεν τρέφουν και τα αγαθότερα αισθήματα απέναντί του…
Παρατηρώντας αντικειμενικά τις κινήσεις του κυρίου Ερντογάν, ο οποίος δεν διστάζει να συγκρούεται αφού πρώτα υπολογίσει πολύ καλά τα θετικά και τα αρνητικά των προσωπικών πολιτικών συγκρούσεών του, οφείλουμε να αποδεχθούμε πως είναι ο ικανότερος πολιτικός της ανατολικής Μεσογείου και πολύ καλά θα έκαναν οι «δικοί» μας πολιτικοί ηγέτες να «μάθουν» πως δημιουργείται αλλά και πως εφαρμόζεται μία στρατηγική πολιτική μέσα σε ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο πολιτικό τοπίο είτε στην εσωτερική είτε στην εξωτερική και διεθνή πολιτική σκηνή…
Κωνσταντίνος

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση