Η Θράκη στον αστερισμό της συνδιοίκησης

Του Γιάννη Κουριαννίδη
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η Τουρκία είναι ένας απειλητικός γείτονας, με υπερεκτιμημένη ίσως από πλευράς μας την στρατιωτική αποτελεσματικότητά του, αλλά σίγουρα προκλητικός και επικίνδυνος για την ειρήνη στην περιοχή μας.
Η επιβουλή της προς εδάφη της πατρίδας μας είναι διαρκής και απροκάλυπτη, με κυριώτερο χώρο δράσης της το Αιγαίο, όπου εξαιτίας τής ανεύθυνης πολιτικής και της ηττοπαθούς διαχειρίσεως των κρίσεων από την πλευρά της Ελλάδος, είναι αλήθεια ότι έχει καταγάγει σημαντικές διπλωματικές νίκες.
Δεν είναι λίγοι αυτοί που ισχυρίζονται ότι ο πρωτεύων στόχος της δεν είναι το Αιγαίο, αλλά η Θράκη μας. Δεν χωρά βεβαίως αμφιβολία ότι η προκλητική παρεμβατικότητά της στον χώρο της ελλαδικής Θράκης πολλές φορές ξεπερνά τα «επιτρεπτά» όρια. Δεν είναι όμως η προτεραιότητά της η Θράκη. Η Άγκυρα γνωρίζει πολύ καλά ότι σε επίπεδο διπλωματίας δεν μπορεί να διεκδικήσει ―και πολύ περισσότερο να κερδίσει― κάτι ουσιώδες στην περιοχή αυτή. Γνωρίζει επίσης ότι μία στρατιωτική επέμβαση στην ελλαδική Θράκη θα αποβεί ολέθρια γι’ αυτήν. Στρέφει λοιπόν το κύριο ενδιαφέρον της στον χώρο του Αιγαίου, όπου έχει ήδη επιτύχει να περάσει διεθνώς τον όρο «γκρίζες ζώνες», ενώ είναι υπαρκτά τόσο το θέμα της οριοθετήσεως της υφαλοκρηπίδας, όσο και η απειλή του casus belli, στην περίπτωση που η χώρα μας ασκήσει το διεθνώς κατοχυρωμένο δικαίωμά της για επέκταση των χωρικών υδάτων της στα 12 μίλια.
Στην Θράκη, το μεγάλο της όπλο είναι οι μουσουλμάνοι που ζουν εκεί και στους οποίους δυστυχώς, εξαιτίας της ελλαδικής αβελτηρίας, έχει κατορθώσει σε μεγάλο βαθμό να εμφυσήσει τουρκική συνείδηση ή, τουλάχιστον, να τους γοητεύσει ως η κρατική οντότητα που ενδιαφέρεται πραγματικά γι’ αυτούς! Το εθνοτικό μωσαϊκό που συνθέτει τον μουσουλμανικό πληθυσμό της Θράκης (Πομάκοι, Τσιγγάνοι, Τσερκέζοι, διάφορα τουρκογενή φύλα, εξισλαμισμένες μικρές πληθυσμιακές ομάδες που κατοίκησαν στην περιοχή κατά την βυζαντινή περίοδο, ακόμη και μαύροι από την Αφρική!), ουδόλως δείχνει να ενδιαφέρει την προπαγάνδα και τον σχεδιασμό της Άγκυρας. Γι’ αυτήν είναι όλοι ... Τούρκοι!
Υπό την θεώρηση αυτή η παρέμβαση της Άγκυρας στην Θράκη κινείται σ’ ένα πλαίσιο διαφυλάξεως «των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Τούρκων της Δυτικής Θράκης». Στόχος της, στην παρούσα φάση τουλάχιστον, δεν είναι η απόσχιση της Θράκης μας από την Ελλάδα. Φρόντισαν εξάλλου να μας διαβεβαιώσουν γι’ αυτό στο πρόσφατο 3ο συνέδριο του «Κέντρου Σπουδών Τούρκων της Δυτικής Θράκης», που πραγματοποιήθηκε στο Μόναχο (31/1-1/2/2009), όπου διά στόματος του προέδρου του, Οζκιάν Χουσεΐν, ακούστηκε ότι «εμείς δεν θέλουμε Θράκη χώρια από την Ελλάδα». Αυτό όμως που επιδιώκει να επιτύχει η Άγκυρα είναι η συνδιοίκηση στην περιοχή της Θράκης μας. Γνωρίζοντας τις αδυναμίες της ελλαδικής πλευράς, αλλά και την διαρκώς και ποικιλοτρόπως εκδηλωμένη υποχωρητικότητά της απέναντι σε κάθε πίεση και διεκδίκηση από πλευράς της, κινείται συστηματικά προς την κατεύθυνση αυτή.
Αυτό φυσικά δεν είναι ένας απλός στόχος. Χρειάζεται και μακροχρόνιο σχεδιασμό και τμηματική αποδόμηση των μηχανισμών του ελληνικού κράτους στην περιοχή, με παράλληλο χτίσιμο «τουρκικών» υποδομών και μηχανισμών. Στο πλαίσιο αυτό, έχει συγκροτηθεί και λειτουργεί εδώ και πολλά χρόνια η άτυπη «Συμβουλευτική Επιτροπή των Τούρκων της Δυτικής Θράκης», που δεν είναι τίποτε άλλο από μία λανθάνουσα μορφή «κοινοβουλίου». Σ’ αυτή συμμετέχουν όλοι οι επιφανείς τουρκόφρονες εκπρόσωποι της πολιτικής, θρησκευτικής, επιστημονικής και επαγγελματικής κοινωνίας των μουσουλμάνων της Θράκης μας.
Η πολιτική εκπροσώπηση των τουρκοφρόνων στοιχείων στον χώρο της Θράκης φυσικά δεν απουσιάζει. Εκτός από αυτούς που βρίσκονται μέσα στο πλήθος των μουσουλμάνων δημάρχων και δημοτικών και νομαρχιακών συμβούλων που εκλέγονται εδώ και δεκαετίες, τα τελευταία χρόνια είχαμε και την εκλογή ανεξάρτητων βουλευτών στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Το «πλαφόν» του 3% που θεσπίστηκε αργότερα, τάχα για να εμποδίσει την εκλογή ακραίων εξτρεμιστικών τουρκοφρόνων στοιχείων στην Βουλή, αποδείχθηκε προσχηματικό, αφού τα κόμματα εξουσίας (και όχι μόνο) διαγκωνίζονταν για να συμπεριλάβουν στους συνδυασμούς τους τα ίδια ακριβώς φανατισμένα και ακραία τουρκόφρονα άτομα! Όλα δηλαδή έγιναν, όχι για το συμφέρον της πατρίδας, αλλά για να μη τυχόν τους ξεφύγει καμία ψήφος!
Η διαχείριση της βακουφικής περιουσίας, των κληροδοτημάτων δηλαδή ευσεβών μουσουλμάνων σε τεμένη, σχολεία κ.λπ., αποτελούσε μέχρι πρότινος σοβαρότατο εμπόδιο στην υλοποίηση των τουρκικών σχεδιασμών στην περιοχή. Πάγιο αίτημα επί σειράν ετών της Άγκυρας και των εδώ εκφραστών της γραμμής της, ήταν οι διαχειριστικές επιτροπές των βακουφιών να μη διορίζονται από το ελληνικό κράτος, αλλά να εκλέγονται. Διά στόματος της κας Ντόρας Μπακογιάννη, στα τέλη του 2007, ανακοινώθηκε ότι ικανοποιείται η απαίτηση αυτή και λίγους μήνες αργότερα απετέλεσε νόμο του «κράτους»! Σήμερα, η διαχείριση της βακουφικής περιουσίας πέρασε σχεδόν απόλυτα στον έλεγχο των τουρκοφρόνων στοιχείων και όπου αυτό δεν έχει επιτευχθεί ακόμη, ασκούνται ισχυρές πιέσεις από τρίτους φορείς, που στόχο έχουν όσους μουσουλμάνους εξακολουθούν να αντιστέκονται στους τουρκικούς σχεδιασμούς. Χαρακτηριστική είναι η πρόσφατη περίπτωση της μετατροπής του Οικοτροφείου του Μειονοτικού Γυμνασίου Κομοτηνής, σε Οικοτροφείο και Διαπολιτισμικό Κέντρο, όπως απαίτησε από την αρμόδια Διαχειριστική Επιτροπή κάποια «Πολιτιστική Εκπαιδευτική Εταιρεία της Μειονότητας της Δυτικής Θράκης». Επειδή το αίτημά της δεν έγινε δεκτό, ασκήθηκαν απίστευτες πιέσεις και «τρομοκρατία» σε βάρος των μελών της Δ.Ε., με σκοπό να ανατραπεί η απόφασή τους.
Ο διορισμός των μουφτήδων, των θρησκευτικών ηγετών δηλαδή των μουσουλμάνων, από την ελληνική πολιτεία, όπως δηλαδή συμβαίνει σε όλες τις χώρες του κόσμου, μηδέ της Τουρκίας εξαιρουμένης, είναι ακόμη ένα εμπόδιο στην υλοποίηση των σχεδιασμών της Άγκυρας. Για να το ξεπεράσει προσωρινά, οι άνθρωποί της προχωρούν εδώ και μερικά χρόνια στην εκλογή «μουφτήδων – μαϊμού», διά ανατάσεως της χειρός σε τεμένη της Θράκης. Οι «μουφτήδες» αυτοί είναι οι μόνοι που αναγνωρίζονται επίσημα από την Άγκυρα ως τέτοιοι και φυσικά έχουν τον τρόπο να «δελεάζουν» τους μέχρι πρότινος άμισθους ιμάμηδες που πλαισίωναν τον νόμιμο μουφτή, ώστε να αποκτήσουν και «ιερατείο». Το ελληνικό κράτος μέχρι σήμερα δεν αναγνωρίζει τους «μουφτήδες» αυτούς, στο παρελθόν μάλιστα είχε σύρει στα δικαστήρια κάποιους από αυτούς, με την κατηγορία της αντιποίησης αρχής, τακτική που έχει όμως εγκαταλείψει τελευταία.
Τον τελευταίο καιρό, οι νόμιμοι μουφτήδες δέχονται έναν ύπουλο πόλεμο από διάφορους «εκσυγχρονιστές», που ουσιαστικά αλείφουν βούτυρο στο ψωμί των Τούρκων, κατακρίνοντας την πολιτεία που επιτρέπει στους νόμιμους μουφτήδες να εφαρμόζουν διατάξεις της «σαρίας», του ισλαμικού νόμου δηλαδή, σε υποθέσεις οικογενειακού δικαίου. «Αυτό», λένε, «δεν ταιριάζει σε μία πολιτισμένη ευρωπαϊκή χώρα». Το ότι οι ίδιοι άνθρωποι υπεραμύνονται του «δικαιώματος» των εκατομμυρίων μουσουλμάνων λαθρομεταναστών να υψώνουν τεμένη στις χώρες που επέλεξαν με το «έτσι θέλω» να εγκατασταθούν, προφανώς θεωρούν ότι αρμόζει σε «πολιτισμένες ευρωπαϊκές χώρες»! Δυστυχώς, η θέση αυτή δείχνει να υιοθετείται και από κάποιους εκπροσώπους του πατριωτικού χώρου. Αυτό, όμως, που δεν γνωρίζουν ίσως, είναι ότι το μοναδικό επιχείρημα που έχει να αντιπαραβάλει η χώρα μας στα διάφορα διεθνή φόρα, όπου με αυθάδεια καλείται να δώσει εξηγήσεις, για ποιόν λόγο δεν επιτρέπει την εκλογή των μουφτήδων, είναι το ότι ένας άνθρωπος που έχει δικαστικές αρμοδιότητες δεν μπορεί να είναι αιρετός! Κι όμως, υπάρχουν βάσιμες πληροφορίες ότι η κυβέρνηση προτίθεται σύντομα να καταργήσει τις δικαστικές αρμοδιότητες των μουφτήδων, με αποτέλεσμα να ανοίξει διάπλατα ο δρόμος για την εκλογή τους!
Η δημιουργία συλλόγων και άλλων νομικών προσώπων, τόσο στην Θράκη όσο και σε άλλες περιοχές της πατρίδας μας, που να περιέχουν στην ονομασία τους τον όρο «τουρκικός» είναι από τις βασικές προτεραιότητες και επιδιώξεις της Τουρκίας. Η κατ’ αρχήν μη αναγνώρισή τους από το ελληνικό κράτος τους οδήγησε στα ευρωπαϊκά δικαστήρια, όπου «δικαιώθηκαν», και με την ψήφο Ελλήνων μάλιστα! Σήμερα έχουν ήδη αναβιώσει αρκετοί από τους συλλόγους αυτούς, ενώ μετά και την επικείμενη αναγνώρισή τους και από το ελληνικό κράτος (το εγχώριο δίκαιο κάμπτεται μπροστά στο ευρωπαϊκό!) είναι βέβαιο ότι θα υπάρξει μία πλημμυρίδα αναλόγων νέων συλλογικοτήτων. Με τον τρόπο αυτό θα επιχειρηθεί η πλήρης ποδηγέτηση του πολιτισμικού και κοινωνικού γίγνεσθαι των Ελλήνων μουσουλμάνων.
Στον χώρο της Εκπαίδευσης είναι ιδιαιτέρως στραμμένη η προσοχή της Άγκυρας. Οι διατάξεις της Συνθήκης της Λωζάνης αφορούν ουσιαστικά μόνο την Πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Γι’ αυτό και είναι διαρκείς και πολυετείς οι πιέσεις της Τουρκίας για ίδρυση «μειονοτικών» νηπιαγωγείων και γυμνασίων – λυκείων στην Θράκη. Στον τομέα αυτό δεν θα λέγαμε ότι έχουν να παρουσιάσουν μέχρι σήμερα κάποιες αξιόλογες επιτυχίες. Η παρουσία μάλιστα στην ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας του Θρακιώτη Ευριπίδη Στυλιανίδη, αλλά κυρίως του Άγγελου Συρίγου ως Γ.Γ. Μειονοτικής Εκπαίδευσης μόνο αισιόδοξες προοπτικές δημιουργούσε μέχρι πρότινος, αφού το έργο που επιτελούσαν ήταν προς την σωστή κατεύθυνση. Δυστυχώς, μικροκομματικές σκοπιμότητες έκοψαν απότομα το έργο αυτό στην μέση αφήνοντάς το ημιτελές.
Η δημιουργία μιας αξιόλογης επιχειρηματικής τάξης στον χώρο των μουσουλμάνων της Θράκης αποτελεί επίσης σημαντική προτεραιότητα για την Άγκυρα. Προς την κατεύθυνση αυτή αναμένεται να παίξει καταλυτικό ρόλο η δραστηριότητα της κρατικής τουρκικής Τράπεζας Ziraat, που ήδη λειτουργεί στην Κομοτηνή. Εν τω μεταξύ είναι κοινό μυστικό ότι συγκεκριμένοι μουσουλμάνοι επιχειρηματίες παρουσίασαν μία ξαφνική και απότομη διόγκωση του κύκλου εργασιών τους και διεύρυνση των τομέων δραστηριοποιήσεώς των, που δεν δικαιολογείται με τίποτε από την οικονομική επιφάνεια και δυνατότητά τους. Κι εδώ φυσικά το κράτος με τους ελεγκτικούς μηχανισμούς του είναι επιδεικτικά απόν.
Όλα τα παραπάνω, σε συνδυασμό και με την χρηματοδότηση αθλητικών σωματείων, την ίδρυση ραδιοφωνικών σταθμών, την έκδοση εφημερίδων και περιοδικών, ακόμη και την ανάπτυξη φιλανθρωπικών δράσεων και παρεμβάσεων, δομούν και σφυρηλατούν το συνολικό πλαίσιο της κοινωνικής και οικονομικής παρέμβασης της Άγκυρας στην Θράκη. Οι μουσουλμάνοι της περιοχής χρησιμοποιούνται ως μοχλός πιέσεως από την Άγκυρα και ως φόβητρο προς τις συνήθως δειλές ελληνικές κυβερνήσεις, για να καταγάγει σημαντικές διπλωματικές νίκες τόσο στον χώρο του Αιγαίου όσο και της Θράκης.
Η αποφασιστική στάση της ελληνικής διοικήσεως, που πρέπει επιτέλους να μάθει να λειτουργεί ως κυρίαρχη και όχι ως υποτελής, αποτελεί μονόδρομο για την αντιμετώπιση των προκλήσεων. Ως δικός μας μοχλός αντιστάσεως θα πρέπει να είναι η υποβοήθηση των νέων κυρίως εκπροσώπων των διαφόρων συνιστωσών των μουσουλμάνων της Θράκης (Πομάκοι κ.λπ.), να αναδείξουν την πολιτισμική τους ιδιαιτερότητα και διαφοροποίηση από αυτό που συνιστά την «τουρκική ταυτότητα». Για να μας εμπιστευθούν όμως οι καλοπροαίρετοι μουσουλμάνοι συμπατριώτες μας, πρέπει εμείς πρώτοι να δείξουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο τεύχος 16 (Μάρτιος 2009) του διμηνιαίου περιοδικού Patria.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση