Ποιοί είναι οι «ψεύτες» και οι «επικίνδυνοι» για το μεταναστευτικό;
Του Γιάννη Κολοβού
Απελπιστική μονομέρεια χαρακτήριζε το άρθρο των καθηγητριών κυριών Λυμπεράκη και Τριανταφυλλίδου για την μετανάστευση προς την Ελλάδα, το οποίο δημοσιεύθηκε προσφάτως στο «Βήμα» (Βήμα Ιδεών, Αύγουστος 2009).
Αναφερόμενες στον ετήσιο αριθμό συλληφθέντων για παράνομη είσοδο και παραμονή στην χώρα (146.337 κατά το 2008) μας παρέθεσαν κάποια επιχειρήματα και υποθέσεις που, κατά την άποψή τους, έδειχναν ότι ο πραγματικός αριθμός των παρανόμως εισερχομένων στην χώρα μας είναι μικρότερος. Απέφυγαν όμως να αναφέρουν άλλες εκτιμήσεις και υποθέσεις που θα αύξαναν (ενδεχομένως κατά πολύ) τον αριθμό αυτό, όπως για παράδειγμα το ότι υπάρχει ένας άγνωστος αριθμός παρανόμων μεταναστών που εισέρχεται στην χώρα χωρίς να συλληφθεί ούτε στα σύνορα ούτε στην ενδοχώρα και επομένως δεν καταμετράται.
Ενδεικτικό του γεγονότος ότι ο υπολογισμός του αριθμού των παρανόμων μεταναστών είναι δύσκολος και βασίζεται σε σημαντικό βαθμό σε υποθέσεις είναι το ότι το Ινστιτούτο Μεταναστευτικής Πολιτικής κάνει λόγο για 250.000 παράνομους μετανάστες στην χώρα μας ενώ ο αρμόδιος αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών κ. Χρήστος Μαρκογιαννάκης θεωρεί ότι αυτοί μπορεί να φθάνουν και τις 700.000. Επίσης, οι κυρίες Λυμπεράκη και Τριανταφυλλίδου στάθηκαν μόνο στον αριθμό των συλληφθέντων κατά το 2008 και δεν είδαν την σωρευτική διόγκωση του προβλήματος καθώς στους συλληφθέντες του 2008 θα πρέπει να προστεθούν και οι 112.364 συλληφθέντες του 2007, οι 95.239 συλληφθέντες του 2006, οι συλληφθέντες της φετινής χρονιάς και ούτω καθ’ εξής.
Κατόπιν, οι κυρίες Λυμπεράκη και Τριανταφυλλίδου εξαπέλυσαν έναν καταιγισμό εν πολλοίς εικαζόμενων θετικών οικονομικών συνεπειών για την χώρα μας λόγω της μετανάστευσης. Όμως και αυτή η αναφορά ήταν μονόπλευρη, γενικόλογη και χωρίς να στοιχειοθετείται – έγινε μόνο μία αναφορά σε (μη-κατονομαζόμενες) «εκτιμήσεις του ΔΝΤ». Και πάλι οι κυρίες Λυμπεράκη και Τριανταφυλλίδου απέφυγαν να αναφερθούν στις αρνητικές οικονομικές επιπτώσεις του φαινομένου όπως η μείωση των μισθών σε κλάδους όπου εισήλθαν μετανάστες, η αναδιανομή του εισοδήματος σε βάρος των ασθενέστερων εισοδηματικά στρωμάτων και η μείωση του κατά κεφαλήν ΑΕγχΠ. Απέφυγαν επίσης να αναφερθούν και στο τεράστιο κόστος που έχει επωμισθεί η χώρα μας εξ’ αιτίας της μετανάστευσης (ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, νοσηλεία, κόστος εκπαίδευσης των παιδιών των μεταναστών, κόστος αστυνόμευσης, κόστος φύλαξης, διοικητικά κόστη κλπ).
Πάντως, με το σκεπτικό των κυριών Λυμπεράκη και Τριανταφυλλίδου η Ελλάδα, έχοντας μία πανθομολογουμένως ανύπαρκτη μεταναστευτική πολιτική, πέτυχε τέτοια μεγιστοποίηση του οφέλους την οποία δεν είχαν άλλες χώρες με πιο συγκροτημένη μεταναστευτική πολιτική και πιο αποτελεσματικό κρατικό μηχανισμό (όπως οι ΗΠΑ και η Βρετανία). Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Harvard George J. Borjas, ειδικός σε θέματα Οικονομικής της Μετανάστευσης, αναφερόμενος στις ΗΠΑ, επισημαίνει ότι «το αποτέλεσμα του ισολογισμού [της μετανάστευσης] δεν είναι ούτε συντριπτικά θετικό ούτε συντριπτικά αρνητικό – και ένας εχέφρων άνθρωπος θα συμπέραινε πιθανότατα ότι βρίσκεται πολύ κοντά στο μηδέν» (Borjas George “Heaven’s Door: Immigration policy and the American economy”, Princeton University Press, Princeton, New Jersey 1999, σελ. 126). Στην Βρετανία πρόσφατη σχετική έκθεση της Διακομματικής Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής των Λόρδων υπογραμμίζει ότι «Το γενικό μας συμπέρασμα είναι ότι τα οικονομικά οφέλη της θετικής καθαρής μετανάστευσης είναι μικρά ή ασήμαντα» (House of Lords Select Committee on Economic Affairs, 1st Report of Session 2007-08 “The Economic Impact of Immigration, Volume I: Report”, 1 April 2008, London: The Stationery Office, σελ. 52). Όταν, λοιπόν, σε χώρες όπως οι ΗΠΑ και η Βρετανία γίνεται λόγος για πενιχρά ή αμελητέα οικονομικά οφέλη από την μετανάστευση, θα πρέπει να μας προβληματίσει η αντίστοιχη ανερμάτιστη θριαμβολογία των συγγραφέων του άρθρου.
Εκεί όμως που οι κυρίες Λυμπεράκη και Τριανταφυλλίδου πραγματικά ξεπέρασαν τον ίδιο τους τον εαυτό ήταν στο σημείο όπου τόνισαν ότι «όποιος ισχυρίζεται ότι γνωρίζει [πόσους μετανάστες αντέχουν η οικονομία και η κοινωνία μας] λέει ψέματα και είναι επικίνδυνος»! Με το σκεπτικό τους αυτό έβγαλαν ως «ψεύτες» και «επικίνδυνους» ολόκληρο το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο το οποίο τον Οκτώβριο του 2008 επικύρωσε το Ευρωπαϊκό Σύμφωνο για την Μετανάστευση και το Άσυλο όπου ξεκάθαρα αναφέρεται ότι η μεταναστευτική πολιτική θα πρέπει να λαμβάνει υπ’ όψιν της «την χωρητικότητα υποδοχής της Ευρώπης από πλευράς της αγοράς εργασίας της, της κατοικίας, και των υπηρεσιών υγείας, εκπαίδευσης και κοινωνικών υπηρεσιών» (σελ. 3). Μάλιστα, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο υπογραμμίζει ότι η νόμιμη μετανάστευση θα πρέπει «να λαμβάνει υπ’ όψιν της τις προτεραιότητες, τις ανάγκες και τις χωρητικότητες υποδοχής που καθορίζονται από κάθε Κράτος-Μέλος» (σελ. 4). Άρα, κατά τις κυρίες Λυμπεράκη και Τριανταφυλλίδου, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο προτείνει να «μετρηθεί» κάτι που κατ’ εκείνες δεν μετριέται! Όμως, υπάρχουν χώρες που εδώ και πολλά χρόνια προβαίνουν σε εκτιμήσεις των αναγκών της οικονομίας τους σε εργατικό δυναμικό (πόσοι, σε ποιους κλάδους, για πόσο χρονικό διάστημα). Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Βρετανία, όπου αυτόν τον ρόλο έχει η Migration Advisory Committee υπό τον καθηγητή του London School of Economics David Metcalf. Προφανώς, με το σκεπτικό των κυριών Λυμπεράκη και Τριανταφυλλίδου, είναι και εκείνος ένας ψεύτης και επικίνδυνος, όπως και όλη η Επιτροπή την οποία διευθύνει! Αναφορικά με την «χωρητικότητα» της κοινωνίας, αυτή καταδεικνύεται από την πορεία των δεικτών ενσωμάτωσης (οικονομικής, κοινωνικής, πολιτισμικής, εκπαιδευτικής, πολιτικής κλπ) των νομίμων μεταναστών καθώς και από την εξέλιξη των στάσεων του φιλοξενούντος πληθυσμού απέναντί τους. Επειδή η επίτευξη της κοινωνικής ενσωμάτωσης είναι αρκετά δύσκολη και γίνεται σε βάθος χρόνου, απαιτείται η εγκατάσταση μεταναστών να είναι ελεγχόμενη και σε σχετικά μικρούς αριθμούς.
Πάντως, η ελληνική κοινή γνώμη δεν συμμερίζεται την ελαφρότητα με την οποία αντιμετωπίζουν το θέμα οι κυρίες καθηγήτριες. Πρόσφατη δημοσκόπηση έδειξε ότι το 93% των Ελλήνων θεωρεί ότι η χώρα έχει φθάσει στα όριά της αναφορικά με την εισροή μεταναστών ενώ το 72% επιθυμεί μία αυστηρότερη μεταναστευτική πολιτική (Καθημερινή, 5/7/2009).
ΥΓ: Το άρθρο βασίζεται στην επιστολή-απάντηση την οποία απέστειλε ο γράφων στο «Βήμα Ιδεών» κατά τα μέσα Αυγούστου και η οποία δεν έχει ακόμα δημοσιευθεί.
* Ο Γιάννης Κολοβός είναι επικοινωνιολόγος. Το τελευταίο του βιβλίο με τίτλο «Το τέλος μίας ουτοπίας: η κατάρρευση των πολυπολιτισμικών κοινωνιών στην Δυτική Ευρώπη» κυκλοφόρησε το 2008 από τις Εκδόσεις Πελασγός.
Η επιστολή του Γ. Κολοβού στο "Βήμα Ιδεών" δημοσιεύθηκε στο τεύχος Νοεμβρίου συνοδευόμενο από απάντηση της καθηγήτριας κας Τριανταφυλλίδου.
Το σχετικό link είναι εδώ
Απελπιστική μονομέρεια χαρακτήριζε το άρθρο των καθηγητριών κυριών Λυμπεράκη και Τριανταφυλλίδου για την μετανάστευση προς την Ελλάδα, το οποίο δημοσιεύθηκε προσφάτως στο «Βήμα» (Βήμα Ιδεών, Αύγουστος 2009).
Αναφερόμενες στον ετήσιο αριθμό συλληφθέντων για παράνομη είσοδο και παραμονή στην χώρα (146.337 κατά το 2008) μας παρέθεσαν κάποια επιχειρήματα και υποθέσεις που, κατά την άποψή τους, έδειχναν ότι ο πραγματικός αριθμός των παρανόμως εισερχομένων στην χώρα μας είναι μικρότερος. Απέφυγαν όμως να αναφέρουν άλλες εκτιμήσεις και υποθέσεις που θα αύξαναν (ενδεχομένως κατά πολύ) τον αριθμό αυτό, όπως για παράδειγμα το ότι υπάρχει ένας άγνωστος αριθμός παρανόμων μεταναστών που εισέρχεται στην χώρα χωρίς να συλληφθεί ούτε στα σύνορα ούτε στην ενδοχώρα και επομένως δεν καταμετράται.
Ενδεικτικό του γεγονότος ότι ο υπολογισμός του αριθμού των παρανόμων μεταναστών είναι δύσκολος και βασίζεται σε σημαντικό βαθμό σε υποθέσεις είναι το ότι το Ινστιτούτο Μεταναστευτικής Πολιτικής κάνει λόγο για 250.000 παράνομους μετανάστες στην χώρα μας ενώ ο αρμόδιος αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών κ. Χρήστος Μαρκογιαννάκης θεωρεί ότι αυτοί μπορεί να φθάνουν και τις 700.000. Επίσης, οι κυρίες Λυμπεράκη και Τριανταφυλλίδου στάθηκαν μόνο στον αριθμό των συλληφθέντων κατά το 2008 και δεν είδαν την σωρευτική διόγκωση του προβλήματος καθώς στους συλληφθέντες του 2008 θα πρέπει να προστεθούν και οι 112.364 συλληφθέντες του 2007, οι 95.239 συλληφθέντες του 2006, οι συλληφθέντες της φετινής χρονιάς και ούτω καθ’ εξής.
Κατόπιν, οι κυρίες Λυμπεράκη και Τριανταφυλλίδου εξαπέλυσαν έναν καταιγισμό εν πολλοίς εικαζόμενων θετικών οικονομικών συνεπειών για την χώρα μας λόγω της μετανάστευσης. Όμως και αυτή η αναφορά ήταν μονόπλευρη, γενικόλογη και χωρίς να στοιχειοθετείται – έγινε μόνο μία αναφορά σε (μη-κατονομαζόμενες) «εκτιμήσεις του ΔΝΤ». Και πάλι οι κυρίες Λυμπεράκη και Τριανταφυλλίδου απέφυγαν να αναφερθούν στις αρνητικές οικονομικές επιπτώσεις του φαινομένου όπως η μείωση των μισθών σε κλάδους όπου εισήλθαν μετανάστες, η αναδιανομή του εισοδήματος σε βάρος των ασθενέστερων εισοδηματικά στρωμάτων και η μείωση του κατά κεφαλήν ΑΕγχΠ. Απέφυγαν επίσης να αναφερθούν και στο τεράστιο κόστος που έχει επωμισθεί η χώρα μας εξ’ αιτίας της μετανάστευσης (ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, νοσηλεία, κόστος εκπαίδευσης των παιδιών των μεταναστών, κόστος αστυνόμευσης, κόστος φύλαξης, διοικητικά κόστη κλπ).
Πάντως, με το σκεπτικό των κυριών Λυμπεράκη και Τριανταφυλλίδου η Ελλάδα, έχοντας μία πανθομολογουμένως ανύπαρκτη μεταναστευτική πολιτική, πέτυχε τέτοια μεγιστοποίηση του οφέλους την οποία δεν είχαν άλλες χώρες με πιο συγκροτημένη μεταναστευτική πολιτική και πιο αποτελεσματικό κρατικό μηχανισμό (όπως οι ΗΠΑ και η Βρετανία). Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Harvard George J. Borjas, ειδικός σε θέματα Οικονομικής της Μετανάστευσης, αναφερόμενος στις ΗΠΑ, επισημαίνει ότι «το αποτέλεσμα του ισολογισμού [της μετανάστευσης] δεν είναι ούτε συντριπτικά θετικό ούτε συντριπτικά αρνητικό – και ένας εχέφρων άνθρωπος θα συμπέραινε πιθανότατα ότι βρίσκεται πολύ κοντά στο μηδέν» (Borjas George “Heaven’s Door: Immigration policy and the American economy”, Princeton University Press, Princeton, New Jersey 1999, σελ. 126). Στην Βρετανία πρόσφατη σχετική έκθεση της Διακομματικής Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής των Λόρδων υπογραμμίζει ότι «Το γενικό μας συμπέρασμα είναι ότι τα οικονομικά οφέλη της θετικής καθαρής μετανάστευσης είναι μικρά ή ασήμαντα» (House of Lords Select Committee on Economic Affairs, 1st Report of Session 2007-08 “The Economic Impact of Immigration, Volume I: Report”, 1 April 2008, London: The Stationery Office, σελ. 52). Όταν, λοιπόν, σε χώρες όπως οι ΗΠΑ και η Βρετανία γίνεται λόγος για πενιχρά ή αμελητέα οικονομικά οφέλη από την μετανάστευση, θα πρέπει να μας προβληματίσει η αντίστοιχη ανερμάτιστη θριαμβολογία των συγγραφέων του άρθρου.
Εκεί όμως που οι κυρίες Λυμπεράκη και Τριανταφυλλίδου πραγματικά ξεπέρασαν τον ίδιο τους τον εαυτό ήταν στο σημείο όπου τόνισαν ότι «όποιος ισχυρίζεται ότι γνωρίζει [πόσους μετανάστες αντέχουν η οικονομία και η κοινωνία μας] λέει ψέματα και είναι επικίνδυνος»! Με το σκεπτικό τους αυτό έβγαλαν ως «ψεύτες» και «επικίνδυνους» ολόκληρο το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο το οποίο τον Οκτώβριο του 2008 επικύρωσε το Ευρωπαϊκό Σύμφωνο για την Μετανάστευση και το Άσυλο όπου ξεκάθαρα αναφέρεται ότι η μεταναστευτική πολιτική θα πρέπει να λαμβάνει υπ’ όψιν της «την χωρητικότητα υποδοχής της Ευρώπης από πλευράς της αγοράς εργασίας της, της κατοικίας, και των υπηρεσιών υγείας, εκπαίδευσης και κοινωνικών υπηρεσιών» (σελ. 3). Μάλιστα, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο υπογραμμίζει ότι η νόμιμη μετανάστευση θα πρέπει «να λαμβάνει υπ’ όψιν της τις προτεραιότητες, τις ανάγκες και τις χωρητικότητες υποδοχής που καθορίζονται από κάθε Κράτος-Μέλος» (σελ. 4). Άρα, κατά τις κυρίες Λυμπεράκη και Τριανταφυλλίδου, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο προτείνει να «μετρηθεί» κάτι που κατ’ εκείνες δεν μετριέται! Όμως, υπάρχουν χώρες που εδώ και πολλά χρόνια προβαίνουν σε εκτιμήσεις των αναγκών της οικονομίας τους σε εργατικό δυναμικό (πόσοι, σε ποιους κλάδους, για πόσο χρονικό διάστημα). Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Βρετανία, όπου αυτόν τον ρόλο έχει η Migration Advisory Committee υπό τον καθηγητή του London School of Economics David Metcalf. Προφανώς, με το σκεπτικό των κυριών Λυμπεράκη και Τριανταφυλλίδου, είναι και εκείνος ένας ψεύτης και επικίνδυνος, όπως και όλη η Επιτροπή την οποία διευθύνει! Αναφορικά με την «χωρητικότητα» της κοινωνίας, αυτή καταδεικνύεται από την πορεία των δεικτών ενσωμάτωσης (οικονομικής, κοινωνικής, πολιτισμικής, εκπαιδευτικής, πολιτικής κλπ) των νομίμων μεταναστών καθώς και από την εξέλιξη των στάσεων του φιλοξενούντος πληθυσμού απέναντί τους. Επειδή η επίτευξη της κοινωνικής ενσωμάτωσης είναι αρκετά δύσκολη και γίνεται σε βάθος χρόνου, απαιτείται η εγκατάσταση μεταναστών να είναι ελεγχόμενη και σε σχετικά μικρούς αριθμούς.
Πάντως, η ελληνική κοινή γνώμη δεν συμμερίζεται την ελαφρότητα με την οποία αντιμετωπίζουν το θέμα οι κυρίες καθηγήτριες. Πρόσφατη δημοσκόπηση έδειξε ότι το 93% των Ελλήνων θεωρεί ότι η χώρα έχει φθάσει στα όριά της αναφορικά με την εισροή μεταναστών ενώ το 72% επιθυμεί μία αυστηρότερη μεταναστευτική πολιτική (Καθημερινή, 5/7/2009).
ΥΓ: Το άρθρο βασίζεται στην επιστολή-απάντηση την οποία απέστειλε ο γράφων στο «Βήμα Ιδεών» κατά τα μέσα Αυγούστου και η οποία δεν έχει ακόμα δημοσιευθεί.
* Ο Γιάννης Κολοβός είναι επικοινωνιολόγος. Το τελευταίο του βιβλίο με τίτλο «Το τέλος μίας ουτοπίας: η κατάρρευση των πολυπολιτισμικών κοινωνιών στην Δυτική Ευρώπη» κυκλοφόρησε το 2008 από τις Εκδόσεις Πελασγός.
Η επιστολή του Γ. Κολοβού στο "Βήμα Ιδεών" δημοσιεύθηκε στο τεύχος Νοεμβρίου συνοδευόμενο από απάντηση της καθηγήτριας κας Τριανταφυλλίδου.
Το σχετικό link είναι εδώ
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...