Έλλειμμα πολιτικού σχεδίου και συντονισμού
Του Σταύρου Λυγερού
Ο Γιώργος Παπανδρέου έχει την πιο καθαρή εντολή για να κυβερνήσει. Το γεγονός ότι για ένα διάστημα θα παίζει ουσιαστικά χωρίς αντίπαλο δεν σημαίνει πολλά. Καμία κυβέρνηση δεν απαξιώθηκε από τη δράση της αντιπολίτευσης.
Όλες απαξιώθηκαν όταν δεν κατάφεραν να προσκομίσουν ρεαλιστικές λύσεις στα συσσωρευμένα και οξυμένα προβλήματα.
Αυτά τα προβλήματα είναι ο πραγματικός αντίπαλος του πρωθυπουργού και το πολιτικό στοίχημά του είναι το ίδιο που έχασε ο προκάτοχός του.
Αν και είναι πολύ νωρίς για προβλέψεις, είναι ορατό διά γυμνού οφθαλμού ότι το θετικό κλίμα των πρώτων ημερών αρχίζει να γυρίζει. Δεν πρόλαβε καλά καλά να βγει στην ανοικτή θάλασσα και το κυβερνητικό σκάφος εμφανίζει προβλήματα.
Είναι αλήθεια ότι αντιμετωπίζει πολλά μποφόρ. Δεν πρέπει, ωστόσο, ο Γ. Παπανδρέου να παραπονιέται γι’ αυτό. Αυτά τα μποφόρ κατακρήμνισαν την κυβέρνηση Καραμανλή και τον έστειλαν με τέτοια πλειοψηφία στην εξουσία. Δεν τον έστειλε ούτε η προσωπική ακτινοβολία του ούτε η αξιοπιστία του κόμματός του.
Σε μία τόσο δύσκολη συγκυρία, ο νέος πρωθυπουργός προτίμησε τους συμβολισμούς, με αποτέλεσμα να βάλει εξ αρχής τρικλοποδιές στον εαυτό του. Αναδομώντας τα υπουργεία με διασπάσεις και συγχωνεύσεις, έδωσε την εντύπωση ενός δυναμικού ξεκινήματος. Παραβίασε, όμως, την αρχή ότι καταργείς μία δομή όταν είσαι έτοιμος να την αντικαταστήσεις με μία άλλη, η οποία μπορεί να λειτουργήσει αμέσως. Πενήντα ημέρες μετά, οι υπουργοί ακόμα ψάχνονται.
Η επιλογή γενικών/ειδικών γραμματέων με βιογραφικά έδωσε την εντύπωση αξιοκρατίας. Στην πράξη, όμως, καθήλωσε την κυβερνητική μηχανή. Η μετάβαση από τη «γαλάζια» στην «πράσινη» διακυβέρνηση αργεί ακόμα να ολοκληρωθεί. Όλα αυτά προκάλεσαν σχετικό χάος και ένα έλλειμμα πολιτικής ηγεσίας, τα οποία δεν επιτρέπουν την επαρκή κινητοποίηση του κρατικού μηχανισμού για τη δρομολόγηση λύσεων. Η ειδοποιός διαφορά με το παρελθόν είναι ότι δεν υπάρχουν πια περιθώρια.
Το ποτήρι έχει ξεχειλίσει και δεν μαζεύεται με τις γνωστές μεγαλόστομες ρητορείες. Απαιτείται επεξεργασμένο και ρεαλιστικό σχέδιο και ισχυρός καθημερινός συντονισμός του κυβερνητικού σχήματος. Η κυβέρνηση δεν φαίνεται να διαθέτει ούτε σχέδιο ούτε αποτελεσματικό συντονιστή.
Αλλιώς, πώς να εξηγήσουμε τα διαδοχικά κρούσματα αντιφατικών υπουργικών δηλώσεων και υπαναχωρήσεων;
Ο Γιώργος Παπανδρέου έχει την πιο καθαρή εντολή για να κυβερνήσει. Το γεγονός ότι για ένα διάστημα θα παίζει ουσιαστικά χωρίς αντίπαλο δεν σημαίνει πολλά. Καμία κυβέρνηση δεν απαξιώθηκε από τη δράση της αντιπολίτευσης. Όλες απαξιώθηκαν όταν δεν κατάφεραν να προσκομίσουν ρεαλιστικές λύσεις στα συσσωρευμένα και οξυμένα προβλήματα.
Αυτά τα προβλήματα είναι ο πραγματικός αντίπαλος του πρωθυπουργού και το πολιτικό στοίχημά του είναι το ίδιο που έχασε ο προκάτοχός του.
Αν και είναι πολύ νωρίς για προβλέψεις, είναι ορατό διά γυμνού οφθαλμού ότι το θετικό κλίμα των πρώτων ημερών αρχίζει να γυρίζει. Δεν πρόλαβε καλά καλά να βγει στην ανοικτή θάλασσα και το κυβερνητικό σκάφος εμφανίζει προβλήματα.
Είναι αλήθεια ότι αντιμετωπίζει πολλά μποφόρ. Δεν πρέπει, ωστόσο, ο Γ. Παπανδρέου να παραπονιέται γι’ αυτό. Αυτά τα μποφόρ κατακρήμνισαν την κυβέρνηση Καραμανλή και τον έστειλαν με τέτοια πλειοψηφία στην εξουσία. Δεν τον έστειλε ούτε η προσωπική ακτινοβολία του ούτε η αξιοπιστία του κόμματός του.
Σε μία τόσο δύσκολη συγκυρία, ο νέος πρωθυπουργός προτίμησε τους συμβολισμούς, με αποτέλεσμα να βάλει εξ αρχής τρικλοποδιές στον εαυτό του. Αναδομώντας τα υπουργεία με διασπάσεις και συγχωνεύσεις, έδωσε την εντύπωση ενός δυναμικού ξεκινήματος. Παραβίασε, όμως, την αρχή ότι καταργείς μία δομή όταν είσαι έτοιμος να την αντικαταστήσεις με μία άλλη, η οποία μπορεί να λειτουργήσει αμέσως. Πενήντα ημέρες μετά, οι υπουργοί ακόμα ψάχνονται.
Η επιλογή γενικών/ειδικών γραμματέων με βιογραφικά έδωσε την εντύπωση αξιοκρατίας. Στην πράξη, όμως, καθήλωσε την κυβερνητική μηχανή. Η μετάβαση από τη «γαλάζια» στην «πράσινη» διακυβέρνηση αργεί ακόμα να ολοκληρωθεί. Όλα αυτά προκάλεσαν σχετικό χάος και ένα έλλειμμα πολιτικής ηγεσίας, τα οποία δεν επιτρέπουν την επαρκή κινητοποίηση του κρατικού μηχανισμού για τη δρομολόγηση λύσεων. Η ειδοποιός διαφορά με το παρελθόν είναι ότι δεν υπάρχουν πια περιθώρια.
Το ποτήρι έχει ξεχειλίσει και δεν μαζεύεται με τις γνωστές μεγαλόστομες ρητορείες. Απαιτείται επεξεργασμένο και ρεαλιστικό σχέδιο και ισχυρός καθημερινός συντονισμός του κυβερνητικού σχήματος. Η κυβέρνηση δεν φαίνεται να διαθέτει ούτε σχέδιο ούτε αποτελεσματικό συντονιστή.
Αλλιώς, πώς να εξηγήσουμε τα διαδοχικά κρούσματα αντιφατικών υπουργικών δηλώσεων και υπαναχωρήσεων;
Αναρτήσεις
Επαγγελματική γραφη, τα λέει όλα χωρίς να λέει τίποτα νέο.
ΑπάντησηΔιαγραφή