Ένας δεκαεξάχρονος σκοτώθηκε στα Εξάρχεια – Ποιός όμως είναι ο πραγματικός δολοφόνος του;

Το παιχνίδι είναι στημένο

και από πριν ξεπουλημένο

Ένα έγκλημα έγινε σήμερα στην Αθήνα. Ένα ακόμη έγκλημα, που αυτή τη φορά εκτέλεσε ένας αστυνομικός και νεκρός βρέθηκε ένας δεκαεξάχρονος… Μία σφαίρα που δεν τιμά το αστυνομικό σώμα, αλλά που πέρα από τον νεαρό άτυχο νεκρό, σκότωσε και την οποιαδήποτε αίσθηση ασφάλειας του πολίτη.
Μέσα σε ένα σκηνικό πολέμου, με μολότοφ, εκρήξεις, φωνές και μεγάλη πίεση, συναντήθηκαν οι αναρχικοί (οι γνωστοί-άγνωστοι των Εξαρχείων) με τα ΜΑΤ. Στη συνάντησή τους αυτή τη φορά το παρών έδωσε και ο θάνατος. Ο πανικός διάχυτος και στις δύο πλευρές. Οι έμπειροι είχαν πιάσει τις σωστές θέσεις. Οι άπειροι έμελλε να πάρουν το «βάπτισμα του πυρός». Και η φωτιά δεν άργησε να ξεσπάσει. Οι μολότοφ βγήκαν από τα σακίδια και άρχισαν να εκτοξεύονται προς τους αστυνομικούς. Η εκπαίδευσή τους τώρα έπρεπε να λειτουργήσει…

Μα κάποιος από αυτούς έσπασε. Έγινε θύμα του πανικού που επεδίωκαν οι «στρατηγοί» των γνωστών-αγνώστων. Το επόμενο θύμα ένας νεαρός που βρέθηκε εκεί (τυχαία όπως διαδίδεται) και βρέθηκε να κοιτάζει κατάματα τον θάνατό του. Έπεσε νεκρός από μία σφαίρα που τον χτύπησε κατάστηθα. Την ίδια στιγμή έπεφτε στο έδαφος κάθε έννοια ασφάλειας του πολίτη. Το τίμημα αυτής της σφαίρας είναι σε κάθε περίπτωση μεγάλο, τεράστιο…
Αναρωτιέμαι όμως, ποιος ήταν αυτός που όπλισε το χέρι του «δολοφόνου»; Ποιος οργάνωσε για μία ακόμη φορά μία σύγκρουση που έλπιζε πως θα μπορεί να την ελέγξει; Ο αστυνομικός που πυροβόλησε ή ο άτυχος νεκρός νέος που το σώμα του σωριάστηκε στην άσφαλτο;
Η ευθύνη της πολιτείας και του υπουργού κ. Προκόπη Παυλόπουλου είναι τεράστια. Αλλά ακόμη μεγαλύτερη είναι η ευθύνη αυτών που οργανώνουν αυτές τις πορείες ξεσπάσματος και που με πλήρη ασφάλεια παρατηρούν τα πιόνια να χτυπιούνται, να καίγονται, να ποδοπατούνται, να ξυλοκοπούνται… Για να χαμογελάσουν, να παρατηρήσουν τα λάθη τους και να οργανώσουν την επόμενη πορεία ακόμη καλύτερα, για να επιφέρουν μεγαλύτερο χτύπημα στην πολιτεία, στο κράτος, δηλαδή σε εμάς τους πολίτες και την περιουσία μας…
Μα όλα αυτά ακούγονται αυτή τη στιγμή τόσο πεζά… τόσο λίγα… ένας νέος άνθρωπος έφυγε και πήρε μαζί του και την ψυχή του εκτελεστή του…
Ο δολοφόνος του όμως, ήδη ετοιμάζει το επόμενο έγκλημά του και απειλεί την δημοκρατία λέγοντας «αυτό δεν θα περάσει έτσι… σήμερα αρχίζουν πολύ δύσκολες καταστάσεις… θα πληρώσετε γι αυτό που κάνατε»… έτσι κι αλλιώς πάντα ανεύθυνος ήταν και πάντα έπαιζε με τις ζωές των άλλων… το πλούσιο σπίτι του είναι αδιάψευστος μάρτυρας… τα θύματά του δεν τα έχει μετρήσει, βαριέται… έτσι κι αλλιώς, είναι όπως το λένε και οι αμερικανοί που βομβαρδίζουν και σκοτώνουν τους αμάχους… παράπλευρες απώλειες…
Το κέρδος του ο στρατηγός δολοφόνος το έχει εισπράξει… ένα χαμόγελο…
Και αν καταφέρει να το εξάγει εκτός Αθήνας, τότε θα έχει κάνει ένα ακόμη βήμα στο να εκφοβίσει και τους Έλληνες εκτός Αθηνών...

Κωνσταντίνος

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση