Η Άγκυρα αποκλείει την Εθνική Τράπεζα Ελλάδας από επιχειρηματικές δραστηριότητες στην Τουρκία

"Εκτός" η Finansbank από τραπεζικές εργασίες

Το τουρκικό επιτελείο απέκλεισε τη θυγατρική της Εθνικής Τράπεζας στην Τουρκία από τη χρηματοδότηση στεγαστικού δανείου για την αγορά παραθαλάσσιου θερέτρου στον Βόσπορο. Η κίνηση των στρατηγών έρχεται σε ένα κομβικό σημείο, τη στιγμή που οι τουρκικές προκλήσεις πυκνώνουν και η τουρκική Αγροτική Τράπεζα επεκτείνει τις δραστηριότητές της στη Θράκη.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα στον τουρκικό Τύπο, την εβδομάδα που κύλησε αποκαλύφθηκε ότι η ηγεσία του τουρκικού Στρατού αρνήθηκε πρόσφατα να εγκρίνει δάνειο της θυγατρικής της Εθνικής Τράπεζας στην Τουρκία, της Finansbank, προς τούρκο επιχειρηματία για την αγορά εκ μέρους του ακινήτου στον Βόσπορο. Η αρνητική γνωμάτευση του τουρκικού επιτελείου στηρίχτηκε στο γεγονός ότι, αφενός το θέρετρο βρίσκεται σε τοποθεσία στρατηγικής σημασίας και, αφετέρου, η τράπεζα που παραχωρούσε το στεγαστικό δάνειο ήταν ξένων (ελληνικών) συμφερόντων.
Ο επιχειρηματίας Οσμάν Ορ, ο οποίος επιθυμούσε να αγοράσει παραθαλάσσιο θέρετρο σε κεντρικό σημείο της ευρωπαϊκής ακτής του Βοσπόρου, που ανήκε στην οικογένεια Ερτζάν, συμφώνησε με υπευθύνους της Finansbank, πριν από ένα διάστημα, για την παραχώρηση στεγαστικού δανείου ύψους 17,5 εκατ. δολαρίων, με σκοπό να επεκτείνει την αλυσίδα εστιατορίων του ομίλου του. Ως αποτέλεσμα της άρνησης των στρατηγών να ανάψουν το πράσινο φως στη δανειοδότηση από τη Finansbank, ο Ορ προσανατολίστηκε προς άλλους χρηματοπιστωτικούς ομίλους, ένας εκ των οποίων ήταν και η τουρκική Αγροτική Τράπεζα, που τελικά παραχώρησε το αναγκαίο δάνειο για την αγορά του ακινήτου. Ωστόσο, το δάνειο της Αγροτικής Τράπεζας, όπως ομολογεί ο τούρκος επιχειρηματίας, παραχωρήθηκε με βαρύτερους όρους απʼ ό,τι είχε συμφωνήσει με τη Finansbank και το κόλλημα που προέκυψε θα του κοστίσει περίπου 300.000 ευρώ περισσότερα («ΑΚΣΑΜ», 13/8/2009).
Η εξήγηση της αρνητικής γνωμάτευσης, που εξεδόθη από τον Στρατό, κρύβεται φυσικά στο πνεύμα που διέπει την ισχύουσα τουρκική νομοθεσία. Ο τουρκικός νόμος περί ιδιοκτησίας ως πρόσφατα ήταν περιοριστικός για την ξένη ιδιοκτησία στη γείτονα. Έτυχε, όμως, κάποιας μικρής μεταρρύθμισης στο πλαίσιο της τουρκικής υποψηφιότητας για ένταξη στην Ευρώπη, κυρίως έπειτα από έντονες ευρωπαϊκές πιέσεις, που εκφράστηκαν στις αρχές της νέας χιλιετίας. Με νόμο που ψηφίστηκε το 2008 τροποποιήθηκαν τα επίμαχα σημεία του νόμου και εδώ και λίγο διάστημα διευρύνεται το δικαίωμα ιδιοκτησίας με ευνοϊκότερους όρους και σε υπηκόους ξένων χωρών. Ο νέος νόμος προβλέπει, βέβαια, μια αρκετά περίπλοκη διαδικασία για την έγκριση στεγαστικών δανείων σε φυσικά ή νομικά πρόσωπα ξένων συμφερόντων. Για την αγορά ακινήτων σε περιοχές στρατηγικής σημασίας ή εθνικής ασφάλειας, που εξαιρούνται, βέβαια, ελάχιστες μόνο περιοχές της επικράτειας, απαιτείται η σύμφωνη γνώμη του Γενικού Επιτελείου ή της νομαρχίας, ανάλογα με την περίπτωση. Η εν λόγω διαδικασία ισχύει με παραλλαγές και σε άλλες χώρες και συνεπώς δεν μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι είναι τουρκική πρωτοτυπία. Εντούτοις, η μοναδικότητα της τουρκικής περίπτωσης έγκειται στο ξενοφοβικό σύνδρομο που διέπει την εφαρμογή της εν λόγω νομοθεσίας και το οποίο τροφοδοτείται από τις μνήμες που ξυπνούν η Συνθήκη των Σεβρών και τα σενάρια διαμελισμού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Το τουρκικό Γενικό Επιτελείο απέρριψε τη σχετική αίτηση δανειοδότησης του τούρκου επιχειρηματία γιατί αυτός είχε απευθυνθεί σε τραπεζικό όμιλο συγκεκριμένων ευρωπαϊκών συμφερόντων. Οι στρατηγοί έκριναν σκόπιμο να αποτραπεί η έγκριση του δανείου, καθώς κάτι τέτοιο θα σήμαινε αυτομάτως και υποθήκευση του ακινήτου για όσο χρονικό διάστημα θα διαρκούσε το δάνειο, γεγονός που ενείχε τον κίνδυνο –σε περίπτωση αδυναμίας αποπληρωμής του δανείου– να περιέλθει το εν λόγω θέρετρο κάποια στιγμή στον Όμιλο της Εθνικής Τραπέζης!
Το ότι μια χώρα όπως η Τουρκία, που «επιδιώκει» να ενταχθεί στην ΕΕ, κάνει διακρίσεις μεταξύ χρηματοπιστωτικών ομίλων –θαρρείς και αρνήθηκε ποτέ το «ισλαμικό κεφάλαιο» που εισρέει άφθονο στη χώρα– δεν μπορεί παρά να προκαλέσει σοβαρό προβληματισμό, τόσο για την τύχη των επενδύσεων της Εθνικής Τραπέζης, που τελεί υπό καθεστώς αθέμιτου ανταγωνισμού σε αυτήν τη χώρα, όσο και για τους όρους λειτουργίας της τουρκικής Αγροτικής Τράπεζας στην Αθήνα και στην Κομοτηνή, που ως γνωστόν προσφέρει τις ίδιες ακριβώς υπηρεσίες με τη Finansbank!
Κ. Βοσπορίτης, ο νεώτερος

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση