Με την μάσκα του πολιτισμού η σφοδρή επίθεση της Τουρκίας στη Θράκη

Επιχειρείται νέα άλωση της Θράκης

Οι διαθέσεις της γείτονος χώρας, της Τουρκίας, προς την Θράκη, είναι λίγο έως πολύ γνωστές σε όλους τους Έλληνες που θέλουν να μαθαίνουν για το τι συμβαίνει στην πατρίδα τους (λυπάμαι που για κάποιους Λάκηδες πατρίδα τους είναι ό,που ζουν). Επίσης, γνωστό είναι πως η Άγκυρα χρησιμοποιεί πολλούς τρόπους για να μπορέσει να «αλώσει» την Θράκη, εκμεταλλευόμενη, κυρίως, την αδιαφορία της Αθήνας και των κέντρων αποφάσεων που βρίσκονται εκεί.
Η παρεμβατικότητα αυτή υλοποιείται με την οικονομική και την παιδαγωγική διείσδυση της Άγκυρας, που επιτυγχάνεται είτε μέσω της Ziraat (τουρκική τράπεζα που έχει την πλήρη υποστήριξη και εμπιστοσύνη των υπηρεσιών ασφαλείας της Τουρκίας) είτε μέσω των απαράδεκτων παρεμβάσεων στην Παιδεία των μουσουλμανόπαιδων της Ελληνικής Θράκης.
Η εκμετάλλευση της θρησκείας του Ισλάμ, αποτελεί το κυρίως όχημα που χρησιμοποιούν οι μυστικές υπηρεσίες της Τουρκίας, προκειμένου να προσεγγίσουν τους Έλληνες μουσουλμάνους και να τους πιέσουν συναισθηματικά, ψυχολογικά και με κάθε δυνατό ηθικό ή ανήθικο τρόπο, να αποκτήσουν την εμπιστοσύνη τους και τελικά να τους χειραγωγήσουν στην «μητέρα πατρίδα».
Οι δράσεις αυτές, κύριο στόχο έχουν τους Έλληνες μουσουλμάνους Πομάκους, αυτόχθονες κατοίκους της Θράκης. Το διεύθυνση του έργου «εκτουρκισμού» τους το έχει αναλάβει το Τουρκικό Προξενείο της Κομοτηνής, μέσα στο οποίο εργάζονται ικανότατοι διπλωμάτες, αλλά κυρίως πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών (ΜΙΤ) της Τουρκίας και διάφοροι «ειδικοί» (όπως τους αποκαλούν τουρκόγλωσσες εφημερίδες – όργανα της Άγκυρας, οι οποίες εκδίδονται κυρίως στο νομό Ροδόπης). Το δίκτυο πληροφοριοδοτών, αλλά κυρίως το δίκτυο προπαγανδιστών που έχει αναπτυχθεί στην ακριτική Θράκη, φροντίζει για τον συνεχή εθνοτικό «βομβαρδισμό» (μία «πλύση εγκεφάλου» που βασίζεται κύρια στην αδιαφορία του κράτους των Αθηνών αλλά σε άλλα πολιτισμένα κράτη που διατηρούν τον ελάχιστο αυτοσεβασμό προς την ύπαρξή τους θα υπήρχε σαφής αυτεπάγγελτη κατηγορία των αρμοδίων εισαγγελέων για συστηματική, μεθοδευμένη και άκρως επικίνδυνη απόπειρα διασάλευσης της ειρηνικής διαβίωσης των πολιτών στο εσωτερικό του κράτους).


Γνωρίζοντας, λοιπόν, την δράση του εκάστοτε Τούρκου Προξένου της Κομοτηνής, η οποία είναι προσανατολισμένη στην δημιουργία επίσημης αλλά και ανεπίσημης προπαγάνδας εις βάρος του Ελληνισμού και της Ελληνικότητας της Θράκης,

Η τελευταία, όμως, μέθοδος προσεταιρισμού των Ελλήνων μουσουλμάνων Πομάκων της Θράκης, που έχει προστεθεί στις μέχρι τώρα άοκνες προσπάθειες των Τούρκων «ειδικών» και πρακτόρων, είναι η «πολιτιστική επίθεση», η άλωση και τουρκοποίηση των ηθών, των εθίμων, των παραδόσεων, της μουσικής, των τραγουδιών και των χορών των ορεσίβιων Πομάκων. Έτσι, είτε σε πολιτιστικά δρώμενα που οργανώνονται και δημιουργούνται από πολιτιστικούς συλλόγων νέων Πομάκων, είτε από διάφορα «φεστιβάλ» που οργανώνουν και εκτελούν τα υποχείρια του Τουρκικού Προξενείου της Κομοτηνής, η Άγκυρα δείχνει αποφασισμένη να κλέψει, κυριολεκτικά, τον πολιτισμό των Πομάκων και να διατηρήσει τα ιστορικά χαρακτηριστικά του οθωμανισμού – καταστροφέα πολιτισμών.
Στα «φεστιβάλ» του εκτουρκισμού, γιατί περί αυτού πρόκειται, τα οποία γίνονται για να παρουσιαστεί ο πολιτισμός των Πομάκων, πρωταγωνιστές δεν είναι οι Πομάκοι, αλλά τα μουσικά σχήματα, τα χορευτικά συγκροτήματα και οι διάφοροι «τουρίστες» από την Τουρκία. Φυσικά, στους επισήμους που δεν παραλείπουν (σε αντίθεση με την πλήρη ανυπαρξία-απουσία των τοπικών αρχόντων –νομαρχών, δήμων, διευθυντών υπηρεσιών κ.α.- της Ελληνικής πολιτείας) να παραβρίσκονται του «τουρκικού θεάματος» είναι ο Τούρκος Πρόξενος της Κομοτηνής, οι «εκλεγμένοι» μουφτήδες (ψευτομουφτήδες, αν αναλογισθεί κανείς πως την θέση του μουφτή ακόμη και στην Τουρκία την καταλαμβάνουν μετά από διορισμό και όχι μέσα από εκλογή) Ξάνθης και Ροδόπης, οι τοπικοί μουσουλμάνοι βουλευτές (ανύπαρκτοι στο Ελληνικό Κοινοβούλιο και χωρίς καμία ουσιαστική πρόταση – λύση στα υφιστάμενα προβλήματα των κατοίκων της Θράκης) και φυσικά οι πρωτοκλασάτοι πρακτορίσκοι (μουσουλμάνοι άρχοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης).
Ο ανθελληνισμός ρέει σαν άφθονο κρασί, σε όλα αυτά τα «φεστιβάλ» τα οποία γίνονται σε επιλεγμένες χρονικές περιόδους με κύριο στόχο την τουρκοποίηση των αυτοχθόνων Πομάκων. Τα συνθήματα υπέρ της «μητέρας πατρίδας» και η προπαγάνδα διαρρέουν την ατμόσφαιρα αυτών των «πολιτιστικών δρώμενων» και εξακοντίζουν οποιαδήποτε φιλότιμη προσπάθεια καταβάλλεται από τους Πομάκους (νέους ανθρώπους κυρίως), οι οποίοι προσπαθούν να καταδείξουν την διαφορά μεταξύ του Πομακικού και του Τουρκικού Πολιτισμού. Οι αμανέδες καλύπτουν τους παραδοσιακούς ήχους και οι τούρκοι καλλιτέχνες γεμίζουν το ρεπερτόριο παραγκωνίζοντας τοπικά τραγούδια και ήχους του παρελθόντος και της παράδοσης των Πομάκων. Οι τουρκικές φορεσιές των συγκροτημάτων από την Τουρκία, σε πλήρη αντίθεση και σε ουσιαστική αντίφαση με την πομακική ιδιοσυγκρασία, προσπαθούν να επιβληθούν και να «ανακατέψουν» όλα εκείνα που με πολύ πόνο και αγωνία μπόρεσαν και διατήρησαν στο πέρασμα του χρόνου οι πρόγονοι των σημερινών Πομάκων.
Η Τουρκία στην σημερινή Θράκη δεν προσπαθεί να αποδομήσει το Ελληνικό κράτος, αλλά στην πραγματικότητα μέσα από συστηματικές καλοσχεδιασμένες προσπάθειες επιχειρεί να δομήσει μία νέα αυτο-διοικούμενη και ανεξάρτητη κοινωνία πολιτών. Η παρέμβαση στην οικονομία μέσω της (έμπιστης στη ΜΙΤ) τουρκικής τράπεζας Ziraat, η παρέμβαση στην παιδεία μέσω των μειονοτικών σχολείων που φροντίζουν για την μετάδοση του τουρκισμού και της αποκλειστικής χρήσης της τουρκικής γλώσσας, η σχεδιαζόμενη παρέμβαση στην υγεία (μην ξεχνάμε ότι το τουρκικό κράτος σχεδιάζει την δημιουργία πολυκλινικής στον Εχίνο, η οποία θα λειτουργήσει με την κάλυψη «ιδιωτών» τούρκων γιατρών), η επιχειρούμενη παρέμβαση και απόπειρα στραγγαλισμού του Πομακικού πολιτισμού, ουσιαστικά αποτελούν τομείς –και σοβαρότατους μάλιστα- μελλοντικής «διαφοροποίησης» και πιθανότατης πρότασης ανεξαρτητοποίησης της Θράκης. Ο σημερινός Τούρκος Πρόξενος Κομοτηνής, κύριος Σαρνίτς, γνωρίζει πάρα πολύ καλά, άλλωστε, το πλήθος των προαπαιτούμενων αλλά και τους τρόπους λειτουργίας προς την επίτευξη ενός τέτοιου στόχου. Ανέλαβε την Θράκη, γνωρίζοντας την Βαλκάνια ιδιοσυγκρασία και τα προβλήματα που αυτή έχει ή που μπορεί να δημιουργήσει.
Στις ημέρες μας, λοιπόν, ζούμε την συστηματοποιημένη δημιουργία μίας μελλοντικής τουρκικής πρότασης, η οποία βρίσκεται απέναντι σε μία αδιάφορη αθηναϊκή πολιτεία, με πολιτικούς που προσπαθούν με κάθε τρόπο να αποφύγουν το συγκεκριμένο θέμα ή με τοπικούς άρχοντες που δεν θέλουν να δυσαρεστήσουν το «κέντρο» μεταφέροντας άσχημες εξελίξεις… Τι μέλλει γενέσθαι; Με τους ρυθμούς που η Άγκυρα εργάζεται και ουσιαστικά απεργάζεται την ειρηνική διαβίωση των Ελλήνων πολιτών της Θράκης, αλλά και με την ταυτόχρονη απουσία του κράτους από την ακριτική αυτή περιοχή, τα μηνύματα δεν προοιωνίζονται και ως τα καλύτερα… Η τύχη της Θράκης βρίσκεται πλέον στα χέρια ευαίσθητων πολιτών αλλά και ανθρώπων που συνεχίζουν να αντιστέκονται στην πολυσύνθετη «επίθεση» της Άγκυρας, είτε μέσα από ιδιωτικές πρωτοβουλίες είτε χρησιμοποιώντας τις θέσεις τους (η περίπτωση του κυρίου Σταμάτη, περιφερειάρχη Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, ο οποίος έχει μπει στο στόχαστρο του Σαρνίτς, λόγω των προβλημάτων που δημιουργεί στο «έργο» του Τουρκικού Προξενείου, είναι χαρακτηριστική και ευελπιστούμε να μην απομακρυνθεί προς χάριν των δημοσίων σχέσεων της κυρίας Μπακογιάννη, όπως εικάζεται ότι συνέβη με τον πρώην Α ΓΕΕΘΑ κ. Γράψα).
Η Θράκη χρειάζεται ανθρώπους που να ενδιαφέρονται και όχι που απλά θα επισκέπτονται την πατρίδα του Ορφέα, του Δημόκριτου και θα θαυμάζουν τα αρχαία ή θα σχεδιάζουν δρόμους. Ο μοναδικός δρόμος που μπορεί να υπάρξει στη Θράκη, είναι ο μονόδρομος της στήριξής της, κυρίως της υποστήριξής της σε ζητήματα εθνικά. Σήμερα μπορεί οι Τούρκοι να παραβιάζουν το Αιγαίο, αλλά οι παραβιάσεις της Θράκης γίνονται εδώ και δεκαετίες και κανείς δεν νοιάζεται… Γιατί;

Κωνσταντίνος

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση