Σκοπιανό: Η Ώρα των Ανατροπών

Αδιαπραγμάτευτη η Μακεδονία αλλιώς...

Αθανάσιος Καρατζίκος, Αντιστράτηγος ε.α.

Θα προσπαθήσω να καταδείξω γιατί, μετά και τις πρόσφατες εξελίξεις στο θέμα του ονόματος των Σκοπίων, η Ελλάδα οφείλει να σκληρύνει τη στάση της και να διαπραγματευθεί από μηδενική βάση και να μη συνεργήσει στην εκχώρηση του Ιερού ονόματος της Μακεδονίας.
Κατάσταση στα Βαλκάνια
Στη Βαλκανική σήμερα επικρατεί μια φαινομενική ηρεμία, θα έλεγα μια εύθραυστη ισορροπία. Μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και τους πολέμους της 10ετίας του 1990 τα σύνορα επαναχαράσσονται, προτεκτοράτα δημιουργούνται, οι σφαίρες επιρροής το ίδιο, ενώ ανοικτά μένουν πολλά ερωτήματα για το μέλλον της. Πως θα επηρεάσει η ανεξαρτησία του Κοσόβου την περιοχή; Το ανεγνώρισαν τα Σκόπια και το Μαυροβούνιο, όπου σημειώθηκαν έντονες αντιδράσεις της φιλοσερβικής μερίδας του πληθυσμού. Η Ρωσία αντιδρά και η Σερβία προσέφυγε στο Διεθνές Δικαστήριο. Τα Σκόπια θα επιβιώσουν ως Κράτος;
Είναι γνωστό το πρόβλημα της δημογραφικής αύξησης των Αλβανών, του εθνικού ανταγωνισμού Αλβανών και Σλάβων και άγνωστη η εξέλιξη των σχέσεών τους με το Κόσοβο. Υπάρχει ζήτημα μεγάλης Αλβανίας; Ποιό το μέλλον της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης και πως θα αντιδράσουν οι Σερβοβόσνιοι; Η Σερβία θα βρει το δρόμο της; Πέραν αυτών σε εξέλιξη βρίσκεται και η παρτίδα του γεωπολιτικού πόκερ μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας. Οι ΗΠΑ ανέπτυξαν ήδη μεγάλες στρατιωτικές βάσεις στα Σκόπια, το Κόσοβο, τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία και με βραχίονα το ΝΑΤΟ απειλούν ασφυκτικά τη Ρωσία (προσπάθεια εισαγωγής στο ΝΑΤΟ της Ουκρανίας και Γεωργίας, αντιπυραυλικές βάσεις σε Τσεχία και Πολωνία) και την ανταγωνίζονται στην εκμετάλλευση των κοιτασμάτων πετρελαίου - αερίου της Κασπίας. Η Ρωσία, που στα τελευταία χρόνια ανέκτησε δυνάμεις, αντιδρά, αμφισβητεί πλέον την μοναδική Υπερδύναμη και διεκδικεί ρόλο στα διεθνή πράγματα.
Οποιαδήποτε απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα επηρεάζει θετικά ή αρνητικά τη χώρα μας. Τη χώρα μας η οποία στα τελευταία 17 χρόνια έχει εμπλακεί στο πρόβλημα του ονόματος των Σκοπίων. Ένα πρόβλημα που παρά τις προσπάθειες δεν έχει λυθεί, θίγει την φιλοτιμία μας και απειλεί τα εθνικά μας συμφέροντα.
Δεν θα επεκταθώ στα θέματα των εξελίξεων στα Βαλκάνια, που έτσι κι αλλιώς διατηρούν εν δυνάμει τη φήμη τους ως «Πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης», όχι χωρίς ευθύνη των μεγάλων παικτών του πλανήτη. Θα ασχοληθώ εν συντομία με το πρόβλημα της ονομασίας του κράτους των Σκοπίων. Στην επίλυση του οποίου η ευθύνη των μεγάλων είναι επίσης μεγάλη. Η ιστορία είναι γνωστή. Η Ρωσία, επιδιώκοντας την κάθοδό της στο Αιγαίο ιδρύει τη Μεγάλη Βουλγαρία της συνθήκης του Αγ. Στεφάνου. Η Γερμανία πάλι μέσω της Βουλγαρίας σε δύο παγκοσμίους πολέμους διεκδικεί τη Μακεδονία. Η Ρωσία επανέρχεται μετά την Οκτωβριανή επανάσταση. Στο τέλος του Β΄ Π.Π. τη Μακεδονία διεκδικεί η Γ/Β με δόλιο τρόπο. Κατασκευάζει ένα άγνωστο παντελώς έθνος, το ονομάζει Μακεδονικό και διεκδικεί τη Μακεδονία.
Στάση των Σκοπίων
Έκτοτε τα Σκόπια κάτω από την προστασία των ΗΠΑ:
Έχουν αποδυθεί σε ένα ανθελληνικό και εθνικιστικό παροξυσμό στο εσωτερικό της χώρας τους.
Ακολουθούν απολύτως αδιάλλακτη πολιτική στις διαπραγματεύσεις.
Προβάλλουν συνεχώς αλυτρωτικές διαθέσεις έναντι της Ελλάδας.
Αδίστακτα πλαστογραφούν την ιστορία, κλέβουν το όνομα και τον πολιτισμό μας και τολμούν. Σλάβοι αυτοί, εμφανισθέντες τον 7ο μ.Χ. αι. στην περιοχή, όπως ο τέως πρόεδρός τους Κύρο Γκλιγκόρωφ δεχόταν, να εμφανίζονται ως απόγονοι του Φιλίππου και του Μ. Αλεξάνδρου. Επιδιώκουν έτσι να θεμελιώσουν την πολιτειακή τους υπόσταση σε ιταμή πλαστογράφηση της Ιστορίας.
Παρότι αναγνωρίζουν ότι είναι πολυεθνικό κράτος αξιώνουν «Μακεδονική» ταυτότητα και τούτο παρά το γεγονός ότι είναι κυρίως Αλβανοί, έτοιμοι να προσχωρήσουν στη Μεγάλη Αλβανία, που θα συγκέντρωνε όλους τους Αλβανόφωνους της Βαλκανικής, και Σλάβοι, τους οποίους εποφθαλμιά να προσαρτήσει κυρίως η Βουλγαρία, ίσως και η Σερβία.
Οι άλλες εθνότητες Έλληνες, Τούρκοι, Αθίγγανοι κ.λπ. είναι ολιγότεροι πληθυσμιακά και δεν θέλουν να λογαριάζονται Αλβανοί και Σλάβοι.
Θέλουν κοινή ιθαγένεια, έστω και πλαστογραφημένη και εξόφθαλμα μυθώδη.
Διεκδικούν «μακεδονική» εθνική μειονότητα στην Ελλάδα ανυπάρκτου εθνότητος.
Παραβιάζουν συστηματικά την ενδιάμεση συμφωνία, που επιβάλλει αποχή από κάθε μορφής προπαγάνδα και επιτάσσει διαπραγμάτευση μόνο για το όνομα. Και έχουν το θράσος να προσφύγουν στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης κατά της Ελλάδος, διότι τάχα με τη στάση της στο Βουκουρέστι παρεβίασε σχετικό άρθρο αυτής της συμφωνίας. Έχουν αποδοθεί σε προπαγάνδα εις βάρος της Ελλάδος με κάθε μέσο και κυρίως μέσω του διαδικτύου.
Κωλυσιεργούν στις διαπραγματεύσεις και επιδιώκουν διπλή ονομασία καθώς και αναγνώριση μακεδονικής εθνότητας και γλώσσας!
Στα σχολεία τους διδάσκουν την καταγωγή τους από τους αρχαίους Μακεδόνες και καλλιεργούν τον αλυτρωτισμό.
Θέλουν την είσοδό τους στους Ευρωατλαντικούς οργανισμούς αλλά δεν προβαίνουν στις απαραίτητες εργασίες και αλλαγές για να ανταποκριθούν στα αναγκαία κριτήρια. Αντίθετα εμφανίζουν μεγάλο δημοκρατικό έλλειμμα όπως απέδειξαν οι τελευταίες εκλογές για ανάδειξη κυβερνήσεως.
Παρά την απόφαση του ΝΑΤΟ στη σύνοδο του Βουκουρεστίου, που δεν ενέκρινε την είσοδό τους, συνέχισαν να τηρούν ακόμη πιο αδιάλλακτη στάση στο θέμα του ονόματος. Δεν διδάχθηκαν τίποτε.
Εμμένουν στο Συνταγματικό λεγόμενο όνομα ισχυριζόμενοι ότι δεν μπορούν τάχα να παρανομήσουν και να αλλάξουν το Σύνταγμα, το οποίο όμως τροποποιούν ως προς το αναγκαίο ποσοστό συμμετοχής στις εκλογές για ανάδειξη προέδρου.
Τελευταία επιχειρούν ανάμειξη και στα εσωτερικά πράγματα της χώρας μας (υπόθεση πεδίου βολής Λλόφων Φλωρίνης, δηλώσεις ΥΠΕΞ Μιλόσοσκι κ.λπ.).
Παρά το ότι εμφανίζεται διάσταση απόψεων Προέδρου και Πρωθυπουργού, εν τούτοις και οι δύο εμφορούνται από την ίδια αδιαλλαξία με διαφορά μόνο επί της ακολουθητέας τακτικής.
Ο κ. Τσερβενκόφσκι φέρεται να αποδέχεται τη χρήση μιας κοινά αποδεκτής ονομασίας στους διεθνείς οργανισμούς, αρκεί η λύση που θα δοθεί να διασφαλίζει την εθνική ταυτότητα και τη γλώσσα, ενώ διαφωνεί με την τακτική Γκρούεφσκι αναφορικά με τα δικαιώματα των δήθεν «Αιγαιατών Μακεδόνων» και την έγερση ζητήματος δήθεν «Μακεδονικής» μειονότητος στην Ελλάδα. Ο ίδιος δεν εμφορείται από διαφορετικές απόψεις για τα παραπάνω ζητήματα, όμως πιστεύει ότι όλα αυτά θα λυθούν εφόσον η χώρα του γίνει μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και πως η Ελλάδα θα υποχρεωθεί να τα αποδεχθεί από εταίρους και συμμάχους.
Από την άλλη ο κ. Γκρούεφσκι φέρεται να μην αποδέχεται τη χρήση της κοινά αποδεκτής ονομασίας ούτε στους διεθνείς οργανισμούς, επιμένοντας ότι αυτή θα πρέπει να ισχύει μόνο για τις διμερείς σχέσεις με την Ελλάδα και τονίζει ότι δεν θα κάμει απολύτως κανένα συμβιβασμό αναφορικά με την εθνική ταυτότητα του λαού του και της γλώσσας του.
Επιμένει επίσης στην ορθότητα της τακτικής του να εγείρει ζήτημα ύπαρξης δικής του μειονότητας στην Ελλάδα.
Σημειώνεται ακόμη ότι οι αρχικές τοποθετήσεις αμφοτέρων επί της τελευταίας πρότασης Νίμιτς ήταν απορριπτικές.
Σύντομα τα Σκόπια θα κάνουν Παγκόσμιο «Μακεδονικό» Συνέδριο για το όνομα και πριν λίγες ημέρες το κρατικό ραδιόφωνο είπε πως βάση για μόνιμη ειρήνη και συμφιλίωση είναι το όνομα «Μακεδονία» και εν συνεχεία ειπώθηκε πως τα Σκόπια δεν αναμιγνύονται στα εσωτερικά της Ελλάδος, αλλά συνέχισε λέγοντας για περιουσίες στην Ελλάδα και για ύπαρξη μειονότητας.
Μην αγανακτείτε, κυρίες και κύριοι. Δυστυχώς οι Σκοπιανοί μας παίζουν στα δάκτυλα.
Με λίγα λόγια με το όνομα ως όχημα του αλυτρωτισμού και το ιδεολόγημα του Μακεδονισμού συνιστούν ανοικτή απειλή κατά της Ελλάδας και των συμφερόντων της και με την αδιάλλακτη στάση τους θέτουν σε κίνδυνο τη σταθερότητα στην ευρύτερη περιοχή.
Στάση των ΗΠΑ
Οι ΗΠΑ με πρόσφατη την υποστήριξη των Σκοπίων στον πόλεμο του Αφγανιστάν και του Ιράκ, στην ουσία όμως στην επιδίωξή τους να αποκλείσουν τη Ρωσία από την περιοχή, υποστηρίζουν απροκάλυπτα τη Σκοπιανή αδιαλλαξία. Το αποδεικνύει όχι μόνο το γεγονός ότι τα αναγνώρισαν ως «Μακεδονία» και επιδίωξαν την είσοδό τους στο ΝΑΤΟ παρά την μη επίλυση του ονόματος, αλλά και οι τελευταίες αποκαλύψεις της εφημερίδας «Έθνος», για το ρόλο τους στο ΟΗΕ.
Έλεγε ο τότε ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Stetinius στις 26 Δεκεμβρίου 1944, όταν τα Σκόπια άρχισαν να ψιλοχρησιμοποιούν το όνομα «Μακεδονία» και όταν οι Αμερικανοί μας είχαν βράχο ακλόνητο ενάντια στο τέρας και τα μιάσματα του Κομμουνισμού: «Η κυβέρνησή μας θεωρεί οποιαδήποτε συζήτηση περί Μακεδονικού Έθνους, Μακεδονικής πατρίδος ή Μακεδονικής Εθνικής συνείδησης, ως αβάσιμη δημαγωγία, η οποία δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, και βλέπει στη σημερινή αναβίωσή τους ένα πιθανό κάλυμμα των επιθετικών διαθέσεων εις βάρος της Ελλάδος. Η πολιτική της Κυβέρνησής μας είναι αντίθετη προς οποιαδήποτε αναβίωση του Μακεδονικού ζητήματος σε σχέση με την Ελλάδα. Το Ελληνικό τμήμα της Μακεδονίας κατοικείται κατ΄ εξοχήν από Έλληνες και ο Ελληνικός λαός είναι ομόφωνα αντίθετος προς τη δημιουργία Μακεδονικού Κράτους».
Τι άλλαξε και τώρα οι ΗΠΑ επιχειρούν ανοικτά εθνογένεση μακεδονικού έθνους εκ του μή όντος; Οποία υποκρισία.
Με τη στάση τους αυτή οι ΗΠΑ κακομεταχειρίζονται και προσβάλλουν την Ελλάδα, μια παραδοσιακή φίλη και σύμμαχο χώρα.
Όμως η στάση της Ουάσιγκτων στρέφεται και κατά των συμφερόντων τους και οδηγεί σε αδιέξοδα. Η ενίσχυση και διαφύλαξή της με πολύ κόπο κατακτηθείσης σταθερότητας στα Βαλκάνια απαιτεί από την Ουάσιγκτων να μη εφησυχάζει όσο αφορά τις αλυτρωτικές βλέψεις των Σκοπίων στην περίπλοκη αυτή περιοχή. Δεν μπορούν να αγνοούν τις καταστροφικές προοπτικές ενός ονόματος, που εκτός του ότι είναι προϊόν κλοπής της ιστορίας και του πολιτισμού της Ελλάδος, αποτελεί μανδύα των επιθετικών θέσεων εναντίον της. Δεν μπορούν να υπονομεύουν τις διεθνείς προσπάθειες επίλυσης του προβλήματος, ούτε να τροφοδοτούν την αδιαλλαξία των Σκοπίων. Οφείλουν να διατυπώσουν σαφή θέση εναντίον κάθε μορφής αλυτρωτισμού εκ μέρους των Σκοπίων, δεν μπορούν να ονομάζουν τα Σκόπια «Μακεδονία», και αν θέλουν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ οφείλουν να άρουν κάθε μορφής προστασία. Πολύ περισσότερο, αν θέλουν να αποφύγουν θύελλες μιας πιθανής νέας σύγκρουσης στην Ευρώπη, θα πρέπει να ασκήσουν τις αναγκαίες νέες πιέσεις στα Σκόπια για να επιλυθεί το πρόβλημα. Απαιτείται ενεργός εμπλοκή και διορατική διπλωματία εκ μέρους των ΗΠΑ.
Ρόλος του μεσολαβητή του ΟΗΕ κ. Νίμιτς
Και έρχομαι στο ρόλο του μεσολαβητή του ΟΗΕ κ. Νίμιτς. Έχει πεισθεί κανείς ότι ο κύριος αυτός μεσολαβεί για να λυθεί το πρόβλημα του ονόματος, όπως είναι η εντολή του ΣΑ του ΟΗΕ; Ή μήπως εργάζεται για τα Σκόπια και για τα συμφέροντα της πατρίδος του; Κάθε μια από τις προτάσεις, που φέρνει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, είναι χειρότερη της προηγούμενης και σιγά-σιγά γίνεται φανερό ότι εργάζεται για τα Σκόπια. Η τελευταία πρότασή του εμμέσως πλην σαφώς και δια της πλαγίας οδού, εισάγει τη διπλή ονομασία και παρά τη ρητή εντολή για διαπραγμάτευση μόνο για το όνομα, προωθεί την μακεδονική εθνότητα, μακεδονική γλώσσα, κοινή χρήση όρων κ.λπ. υπονοώντας ταυτόχρονα ό,τι ζητούν τα Σκόπια δηλ. θέμα περιουσιών, μειονότητος κ.λπ. Βέβαια προσφέρει το όνομα «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας», που κάποιοι εδώ το βρίσκουν ικανοποιητικό. Υπάρχει πράγματι η Βόρεια και Νότια Κορέα, που από το 1953 τρώγονται και εποφθαλμιούν αλλήλους και είναι και ομοεθνείς. Το ίδιο και για τη Βόρεια και Νότια Υεμένη και μόνο στην Αφρική με Άνω και Κάτω Βόλτα ηρέμησαν τα πράγματα. Και μεις τόσα χρόνια το Βόρεια Μακεδονία περιμέναμε σαν σοφή πρόταση του κ. Νίμιτς; Και ερωτώ: Μεμέρισται η Μακεδονία; Ξεχάσαμε το δάκρυ του αειμνήστου προέδρου της Δημοκρατίας Κων/νου Καραμανλή και τη δήλωσή του ότι η Μακεδονία είναι μία και Ελληνική. Και ότι μόνο ανιστόρητοι, αφελείς ή ύποπτοι δέχονται τις θέσεις των Σκοπιανών; Και ποιος θα πει τους Σκοπιανούς Ανωμακεδόνες και όχι σκέτο Μακεδόνες; Μη ξεχνάμε ότι και η Μ. Βρετανία εισήλθε στην τότε ΕΟΚ ως Ηνωμένο Βασίλειο, μετά την αντίδραση της Γαλλίας, πλην όμως όλοι σήμερα λέμε οι Βρετανοί και όχι οι κάτοικοι του Ηνωμένου Βασιλείου.
Η αποκάλυψη της εφημερίδος «Έθνος» για άμεση εμπλοκή της πρεσβείας των ΗΠΑ στα Σκόπια στις συνεχιζόμενες διαπραγματεύσεις εκθέτει ανεπανόρθωτα του κ. Νίμιτς. Ο ίδιος άλλωστε ενεργεί σαν να μη γνωρίζει ιστορία ή εάν τη γνωρίζει, την αγνοεί προκλητικά.
Η τελευταία πρόταση του κ. Νίμιτς λοιπόν είναι απαράδεκτη ως αναιρετική, συν τοις άλλοις, του σαφέστατου πλαισίου της Ελληνικής Κυβερνήσεως για τη λύση του προβλήματος [σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό έναντι όλων (erga omues) χωρίς καμία αναφορά σε μακεδονική γλώσσα και εθνότητα] και συνεπώς οδηγεί σε αδιέξοδο.
Η Ελληνική Στάση
Στο πρόβλημα του ονόματος των Σκοπίων η στάση της Ελλάδος χαρακτηρίζεται από μία ατολμία, θα έλεγα ηττοπάθεια. Η Ελλάδα έδειξε ασύγγνωστη ευπιστία, αναποφασιστικότητα, ενδοτικότητα, ανοχή και έχασε πολύτιμο χρόνο με την ατολμία της να αντιμετωπίσει από την αρχή δυναμικά το θέμα του ονόματος και την αδιαλλαξία των Σκοπίων.
Συρθήκαμε σε ένα διάλογο για να διευθετήσουμε τάχα μία διαφορά πολιτισμένα και με συμβιβασμό. Πάθαμε ότι και με την Κύπρο το 1955. Δεν σκεφθήκαμε ότι συμβιβασμός με αμοιβαίες υποχωρήσεις χωρεί μόνον όταν υπάρχει διαφορά. Εδώ οι Σκοπιανοί πέτυχαν να εμφανίσουν διαφορά με την προπαγάνδα τους, φάνηκαν πρόθυμοι στο διάλογο, αρκεί το όνομά τους να παραμείνει το «Συνταγματικό» Μακεδονία.
Μέχρι τώρα αποτύχαμε να πείσουμε συμμάχους, εταίρους και φίλους για τα δίκαιά μας. Χάσαμε ευκαιρίες. Δεν χαράξαμε εθνική στρατηγική θέση. Διολισθαίνουμε από υποχώρηση σε υποχώρηση και σε συμβιβασμούς, τους οποίους μάλιστα χαρακτηρίζουμε και επώδυνους. Τελευταία άλλαξε και η διαπραγματευτική αφετηρία με παραίτηση από την απόφαση των πολιτικών αρχηγών για αποκλεισμό της λέξεως Μακεδονία ή παραγώγων της. Σαν συνέπεια έρχονται οι προτάσεις Νίμιτς, που αγνοούν όχι μόνο τη θέση των πολιτικών αρχηγών αλλά και τη θέση του Έλληνα Πρωθυπουργού.
Παραχωρούμε λοιπόν το ιερό όνομα της Μακεδονίας, σαν να μη συμβαίνει τίποτε, σαν να έχομε αυτό το δικαίωμα, σαν να μη χρωστάμε σε όσους ήρθαν, πέρασαν, σαν να μη μας δικάσουν οι αγέννητοι και οι νεκροί.
Δεν είναι πατρώα κληρονομιά το ιερό όνομα της Μακεδονίας; Δεν είναι το όχημα του αλυτρωτισμού για τα Σκόπια; Δεν είναι κλοπή, αρπαγή, ιδιοποίηση, πλαστογράφηση της ιστορίας μας και του πολιτισμού μας; Πού πάμε; Σε ποιο δήθεν ρεαλισμό, σε ποια λογική πάμε να υποκύψουμε; Οιαδήποτε εκχώρηση του ονόματος δεν είναι ύβρις προς τους ήρωες του Μακεδονικού αγώνος; Μήπως δεν ανοίγει κερκόπορτα αλώσεως της Μακεδονίας και της πατρίδος, μήπως δεν συνιστά απεμπόληση της πατρώας κληρονομιάς, μήπως δεν εγγίζει, αν δεν αποτελεί, τα όρια εθνικής προδοσίας;
Μας λένε ότι πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού. Και εν προκειμένω η αλλαγή της ελληνικής θέσεως θα συμβάλλει σε συμφέρουσα λύση. Και ερωτώ: Πόσο εφικτή φάνταζε στους αγωνιστές του ΄21 η παλιγγενεσία; Στους Μακεδονομάχους ο αγώνας κατά των Βουλγάρων κομιτατζήδων, στους ήρωες του 1912-13 η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης και της Μακεδονίας και της Ηπείρου και των νήσων και ο διπλασιασμός της Ελλάδος, στο έπος και το θαύμα του ΄40 ο αγώνας με δύο πανίσχυρες αυτοκρατορίες; Για να μην πάμε στα αρχαία, στις Θερμοπύλες, τους Μαραθώνες και τις Σαλαμίνες.
Στη διαδρομή της Ιστορίας μας οι οιωνοί ήσαν πάντοτε εναντίον μας. Όμως «Εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης».
Μα τώρα έχομε το δίκιο με το μέρος μας. Έχομε ιστορικούς τίτλους, έχομε επιχειρήματα. Ποια Μακεδονία και ποιο Μακεδονικό έθνος, κύριοι, πάτε να δημιουργήσετε; Είσθε ανιστόρητοι;
Η δική μας Ιστορία διδάσκει ότι παλαιόθεν σαν έθνος έχομε αντιμετωπίσει πολλές φορές σοβαρές απειλές, απείρως αιματηρές, αλλά στο τέλος νικήσαμε.
Η ιστορία επίσης διδάσκει ότι οι μεγάλες αυτοκρατορίες έσβησαν όταν κυριάρχησε η αλαζονεία της εξουσίας, η φιληδονία και η αδικία. Ακόμη είναι λανθασμένη η άποψη ότι η ισχύς είναι με το μέρος αυτών που διαθέτουν κανόνια και κατέχουν τον πλούτο. Στο τέλος η δύναμη της αληθείας κυριαρχεί και καμία Υπερδύναμη δεν μπορεί να την κατανικήσει. Αυτοκρατορίες διαλύθηκαν γιατί δεν κατάλαβαν ότι η ισχύς δεν είναι θέμα όπλων και χρήματος μόνον. Η στρατιωτική ισχύς έχει όρια, όρια που ορίζονται από τους λαούς, την αίσθησή τους περί δικαιοσύνης, τη θέληση και ικανότητά τους για αντίσταση.
Από τη μια πλευρά υπάρχουν όχι τα Σκόπια αλλά οι ΗΠΑ με τρομακτική δύναμη. Χρήμα, πολιτική και στρατιωτική ισχύ, φοβερή προπαγάνδα, πιέσεις υπό μορφή συστάσεων, ωμές ή συγκεκαλυμμένες παρεμβάσεις και απειλές. Στη δική μας πλευρά υπάρχει ο Ελληνικός λαός και μια δύναμη ισχυρότερη από το χρήμα και τα όπλα, η αλήθεια. Η ιστορία μας, ο πολιτισμός μας, η πατρώα γη μας, η συνεισφορά μας στον ελεύθερο κόσμο, τα δίκαιά μας. Αυτά υπερασπίζουμε, τις πολιτιστικές μας αξίες, που σ΄ αυτή τη γη από αυτό το Έθνος γεννήθηκαν, γι΄ αυτά αγωνιζόμαστε.
Ζούμε σε μια όμορφη χώρα. Είμαστε λαός με ιστορία χιλιετιών. Ας δείξουμε στον κόσμο και τούτη τη φορά τι σημαίνει σεβασμός στην ελευθερία, στη δικαιοσύνη, στην ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια, στην αλήθεια.
Εδώ προκύπτει ένα σοβαρό ερώτημα. Με όλο αυτό το οπλοστάσιο με το μέρος μας γιατί στο θέμα του ονόματος δεν έχομε θετικό αποτέλεσμα; Εκφράζω και εγώ μαζί με τον μεγάλο μας συνθέτη Μίκη Θεοδωράκη την αμείλικτη απορία: «Υπήρξε ως τώρα από την πλευρά μας η οφειλόμενη επιστημονική αποκάλυψη όλης αυτής της γελοιότητας του Σκοπιανού μακεδονισμού; Αν ναι, με ποιους επιστημονικούς όρους, αν όχι, γιατί;».
Δεν είναι κρίμα, δεν είναι ντροπή, δεν είναι προδοσία για την ελληνική διανόηση, τη δημοσιογραφία, τη διπλωματία και την πολιτική να έχομε παραδώσει εκ των προτέρων το Ιερό όνομα της Μακεδονίας στους Σκοπιανούς χωρίς ντροπή, χωρίς αιδώ; Δεν βλέπομε ότι κινδυνεύομε να χάσουμε την ιστορική μας συνείδηση; Δεν αντιλαμβανόμαστε ότι σε αυτές τις ταπεινωτικές διαπραγματεύσεις διακυβεύεται η αξιοπρέπειά μας και αυτή η ύπαρξή μας.
Τι προτείνω
Ο ομιλών δεν είμαι περισσότερο πατριώτης από κανένα. Είμαι ένας ενεργός πολίτης αυτής της χώρας, ένας αγωνιών και σκεπτόμενος και προβληματισμένος πολίτης.
Αρύομαι το δικαίωμα να έχω γνώμη από το αρχαίο «Τις αγορεύειν βούλεται» της Αθηναϊκής δημοκρατίας, δικαίωμα άλλωστε που κατοχυρώνεται στο Σύνταγμά μας. Ωσαύτως εκφράζω και τις απόψεις του Δ.Σ. της Ο/21 Μακεδονίας - Θράκης και θέλω να πιστεύω ότι εκφράζω και τις δικές σας απόψεις.
Με βάση λοιπόν τα προαναφερθέντα και «των πραγμάτων ούτως εχόντων» προτείνω τα εξής:
1. Να καταστεί πίστη όλων των απανταχού Ελλήνων ότι το ζήτημα του ονόματος «Μακεδονία» είναι θεμελιώδες για την Ελλάδα το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της.
2. Να καταγγείλομε την ενδιάμεση συμφωνία, μια συμφωνία ετεροβαρή άλλωστε, Αμερικανικής εμπνεύσεως, την οποία τα Σκόπια ανενδοίαστα παραβιάζουν συστηματικά. Και με περίσσευμα θράσους καταγγέλλουν εμάς για παραβίαση.
3. Να τηρήσουμε σταθερή θέση στο Veto για ΝΑΤΟ και ΕΕ ακόμη και με το όνομα FYROM, ας καμώνονται αυτοί ότι τάχα προτιμούν το όνομα από την είσοδό τους στους θεσμούς αυτούς.
4. Να συνεχίσουμε τη συμμετοχή μας στη διαπραγμάτευση αλλά όχι για να μοιράσουμε το σπίτι μας. Ταυτόχρονα να ζητήσουμε να παύσει ο κ. Νίμιτς να προσφέρει τις καλές του υπηρεσίες και να ορισθεί άλλος διαπραγματευτής μη Αμερικανός.
5. Να δηλώσουμε κατηγορηματικά στα Σκόπια και τους προστάτες τους ότι δεν μας ενδιαφέρει πώς θα ονομασθούν π.χ. Βαρντάρσκα, ή Δαρδανία ή Σλαβοαλβανική δημοκρατία ή και σκέτο Σκόπια κ.λπ. Εμείς το όνομα Μακεδονία δεν παραχωρούμε, δεν το διαπραγματευόμαστε ούτε απλό ούτε σύνθετο ούτε γεωγραφικά προσδιορισμένο.
Το γεγονός ότι κατοικούν σε μικρό τμήμα της γεωγραφικής Μακεδονίας δεν τους δίδει το δικαίωμα να ονομασθούν Μακεδόνες, πολύ περισσότερο να θέλουν να γίνουν και απόγονοι του Φιλίππου και του Μ. Αλεξάνδρου.
Άλλωστε, όπως και οι ίδιοι ομολογούν, η ταυτότητα του λαού τους είναι πολυεθνική Σέρβοι, Βούλγαροι, Αλβανοί, Τούρκοι, Αθίγγανοι, Σλάβοι και Έλληνες συνιστούν την πανσπερμία τους. Καμία βεβαίως σχέση με τους αρχαίους Έλληνες Μακεδόνες, πλην ίσως των Ελλήνων κατοίκων αυτής της χώρας. Η προσπάθεια των Σκοπίων να αποκαλούνται Μακεδόνες εγκυμονεί μελλοντικές περιπέτειες στην περιοχή.
6. Να μη βιαζόμαστε για λύση. Το πρόβλημα είναι δικό τους. Ούτε να μας διακατέχει ηττοπάθεια π.χ. τι θα γίνει αν καταγγείλουμε την ενδιάμεση συμφωνία. Τίποτε δεν θα γίνει.
7. Να σκληρύνομε τη στάση μας. Διαπραγμάτευση από την αρχή, από μηδενική βάση, αταλάντευτα. Δεν εκχωρούμε το όνομα Μακεδονία. Το Σκοπιανό αποτελεί μεγάλη ευκαιρία για την Ελληνική Διπλωματία να αποδείξει επί τέλους σε όλους – γείτονες, Υπερδύναμη, Διεθνείς Οργανισμούς – ότι έχει τη βούληση και τη δύναμη να υποστηρίξει τα Εθνικά δικαιώματα σταθερά και αταλάντευτα. Το αποτέλεσμα του Βουκουρεστίου το αποδεικνύει. Ακόμη δίδεται ευκαιρία για μια συντονισμένη προσπάθεια όλων των φορέων του Ελληνισμού – Πολιτεία, Εκκλησία, Διπλωματία, Κόμματα, απόδημος Ελληνισμός, δάσκαλοι, καθηγητές, καλλιτέχνες, δημοσιογράφοι, συγγραφείς, απλοί πολίτες, δημόσιοι υπάλληλοι. Όλοι μπορούν και πρέπει να ηγηθούν μιας ειδικής πνευματικής δυνάμεως προς επιβολή του δικαίου στο θέμα το ονόματος. Και μη σκεφθεί κανείς ότι χάνομε την αξιοπιστία μας ως Κράτος. Τουναντίον η αξιοπιστία μας θα χαθεί αν υποχωρήσουμε.
Υπάρχει έδαφος να πεισθούν οι Μεγάλοι της Γης, οι σύμμαχοι και εταίροι μας στο ΝΑΤΟ, την ΕΕ και τους άλλους διεθνείς οργανισμούς. Να πεισθούν όχι μόνο για τα δίκαιά μας μα και για την ανυποχώρητη στάση μας, ότι ενωμένοι δεν πουλάμε τα όσια και ιερά μας. Έχομε τεράστιες δυνατότητες για να ανατρέψουμε τους κίβδηλους και αναληθείς ισχυρισμούς των Σκοπιανών.
Και κυρίως ότι οι κίνδυνοι που διαγράφονται από το ανοσιούργημα που επιδιώκουν με την εκχώρηση του ονόματος για τη σταθερότητα στην περιοχή, είναι υπαρκτοί και σοβαροί.
8. Να θέσουμε θέμα σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της εις τα Σκόπια Ελληνικής μειονότητας.
9. Να ζητήσουμε απογραφή του πληθυσμού υπό την αιγίδα του ΟΗΕ. Για να μάθομε πόσοι είναι οι Αλβανοί, Βούλγαροι, Αθίγγανοι, Τούρκοι, Έλληνες και Σλάβοι, που θέλουν να ονομασθούν και Μακεδόνες.
10. Να καταγγείλουμε τα Σκόπια ως κράτος – ταραξία, επικίνδυνο για την ειρήνη και τη σταθερότητα στα Βαλκάνια.
11. Να προβάλλομε διεθνώς τον αλυτρωτισμό τους.
12. Να σταματήσει η οικονομική διπλωματία. Η μέχρι τώρα οικονομική βοήθεια και η επιχειρηματική δραστηριότητα Ελλήνων Επιχειρηματιών (1 δις ευρώ, 25.000 θέσεις εργασίας) ουδέν απέδωσε. Στο σημείο αυτό διερωτώμαι. Μήπως πρέπει να επαναδιαπραγματευθούμε τη Σύμβαση για την Ελεύθερη Ζώνη στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης;
Τέλος επιτρέψατέ μου να θυμίσω τούτο το γεγονός.
Η Σλοβενία αναγνωρίστηκε από την ΕΟΚ ως ανεξάρτητο Κράτος στις 15 Ιανουαρίου 1992 και στις 22 Μαΐου γίνεται δεκτή σαν μέλος του ΟΗΕ. Τότε έκοψε χαρτονόμισμα, όπως είχε κάθε δικαίωμα, αλλά έκανε το λάθος να χρησιμοποιήσει, όχι τον ήλιο της Βεργίνας, αλλά ένα έμβλημα που απεικόνιζε μια αυτοκρατορική Αυστριακή πολυθρόνα. Τότε η Αυστρία αντέδρασε έντονα, απείλησε ακόμη και με πόλεμο κατά της Σλοβενίας, αν δεν αποσυρόταν άμεσα το συγκεκριμένο χαρτονόμισμα από την κυκλοφορία. Και φυσικά αποσύρθηκε.
Στην περίπτωσή μας πρόκειται για το Ιερό όνομα της Μακεδονίας. Επί τέλους, τέλος στην προδοσία, την ασχήμια και τη γελοιότητα.
Πώς είναι δυνατόν στο βωμό των σχέσεων «καλής γειτονίας και φιλίας» να δεχθούμε το αρχαίο Ελληνικό όνομα της Μακεδονίας να εκχωρηθεί σε ένα Σλαβοαλβανικό κρατίδιο με ιστορία μόλις 17 ετών, χωρίς να έχουν την παραμικρή συγγένεια με τους αρχαίους Μακεδόνες;
Το 1940 ένας άξιος Εθνικός Κυβερνήτης, αντέταξε το ΟΧΙ στην ιταμή πρόκληση του Μουσολίνι. Σήμερα ποιος θα πει το ΟΧΙ στους Σκοπιανούς;
Συμπέρασμα, λοιπόν: «Ξυνελόντι ειπείν», όπως κατά Θουκυδίδη θα λέγαμε αν δεν καταστρέφαμε τη γλώσσα μας:
Τα Βαλκάνια εξακολουθούν να αποτελούν ασταθή περιοχή και ενυπάρχει κίνδυνος πιθανής Ευρωπαϊκής αναφλέξεως. Τα Σκόπια αποτελούν παράγοντα αστάθειας και τηρούν επικίνδυνη για την ειρήνη στάση και συμπεριφορά.
Τα Σκόπια δεν δείχνουν διάθεση σοβαρής διαπραγματεύσεως. Οι ΗΠΑ τηρούν φιλοσκοπιανή στάση.
Το Ιερό όνομα «Μακεδονία» ανήκει στην Ελλάδα και μόνο στην Ελλάδα.
Κατά συνέπεια η Ελλάδα οφείλει να σκληρύνει τη στάση της, να διαπραγματευτεί από την αρχή δηλώνοντας ότι δεν εκχωρεί το όνομα της Μακεδονίας.
Αν θέλομε να συνεχίσουμε να έχομε το δικαίωμα να ονομαζόμαστε Μακεδόνες. Αν θέλομε τούτη η γη του Μ. Αλεξάνδρου να συνεχίσει να λέγεται Μακεδονία και να ανήκει στην Ελλάδα.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση