Η αθηναϊκή ελίτ φοβάται την Τουρκία…

Ο μίνι πόλεμος με την Τουρκία είναι προ των πυλών αν δεν αφήσει «η Ελλάδα στην άκρη το σύνδρομο του ικέτη», όπως σημείωνε ο καθηγητής Γιώργος Μαργαρίτης πριν λίγους μήνες. Ταυτόχρονα, πρέπει η χώρα μας να σταματήσει να επικαλείται το διεθνές δίκαιο, λες και είναι ο θείος από την Αμερική! Εξάλλου το διεθνές δίκαιο επικαλείται και η Τουρκία. Γιατί το λέω αυτό;

Θα μπορούσε η Ελλάδα να επικαλείται το διεθνές δίκαιο καθημερινά, μιας και είναι με το μέρος της 100%, αλλά επειδή γνωρίζουμε τα ελλείμματα των διεθνών θεσμών και καθώς κάθε στιγμή απειλούμαστε στρατιωτικά, αν χρειαστεί, θα το υπερασπιστούμε και ένοπλα στον βαθμό που απαιτείται. Για μερικούς αναλυτές δε, η ασύμμετρη νεο-οθωμανική επιθετικότητα καταλαβαίνει μόνο από πράξεις.

Και μία αποθρασυνόμενη Τουρκία, ήδη, “πυροβολεί” στο πρόσωπο τον Θουκυδίδη, τον Αριστοτέλη και την Σαπφώ και τους μακρινούς “απογόνους” τους: Κωνσταντίνο ΧΙ Παλαιολόγο, Κολοκοτρώνη, Λέλα Καραγιάννη, Μαρία Κάλλας, Κονδύλη, Καστοριάδη, Σταύρο Λυγερό, Παναγιώτη Ήφαιστο, Γιώργο Κοντογιώργη και τόσους άλλους. Μας “πυροβολεί” όλους στο πρόσωπο! Έτσι δεν είναι;

Ήδη, την ώρα ακόμη που διαβάζετε το κείμενο αυτό, συνεχίζεται με αμείωτη ένταση ένας κλιμακούμενος πόλεμος με απειλές, NAVTEX, πολεμικές ιαχές και αμέτρητες παραβιάσεις. Ο πλους του Oruc Reis στην εν δυνάμει ελληνική υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ συνεχίζεται, σαν να μην πέρασε μια μέρα! Γιατί οι Τούρκοι συμπεριφέρονται σαν να θέλουν ένα μίνι πόλεμο στο Αιγαίο; Γιατί υποτιμούν την στρατιωτική ισχύ της Ελλάδας; 

Οι πολεμικές σκέψεις του Ερντογάν

Κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει ότι ο μίνι πόλεμος μπορεί να ξεκινήσει από μια προβοκάτσια ή και από ένα ατύχημα, ήδη είδαμε μία μίνι-σύγκρουση τουρκικής και ελληνικής φρεγάτας. Οι Τούρκοι, ίσως πιο πολύ για ψυχολογικούς λόγους, πάντα ήθελαν να αντιδράσουν, παρά να προκαλέσουν έναν πόλεμο. Όμως υπό τους θορυβώδεις Ερντογάν και τον Γκρίζο Λύκο Μπαχτσελί, σχεδόν έπεσαν στην ολέθρια παγίδα του Θουκυδίδη.

Ίσως θέλουν να ξεκινήσουν τον πόλεμο και ψάχνουν για αφορμή. Ή μήπως όχι; Θα θελήσει άραγε η Τουρκία, που έχει ξεπεράσει τα όρια, να προκαλέσει τη μοίρα της; Παρατηρούμε πως η Τουρκία βαδίζει προς την διάπραξη πολιτισμικής και πολιτικής ύβρεως. Σίγουρα εδώ και δεκαετίες, μα εδώ και μήνες επιταχύνει. Είναι, ένας μίνι πόλεμος με την Τουρκία πάνω στο τραπέζι; Σαφώς και ναι, από την μεριά των Τούρκων.

Λέει χαρακτηριστικά ο καθηγητής Παναγιώτης Ήφαιστος «ο Ερντογάν σκέφτεται με όρους πολέμου». Άρα, μήπως θα έπρεπε να είναι και πάνω στο δικό μας τραπέζι, πριν να είναι πολύ αργά; Και αν ο πόλεμος είναι πολιτική, η συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα, θα πρέπει να έχουμε πολιτική και ιεραρχημένα εθνικά συμφέροντα. Mα καλά, δεν είναι ξεκάθαρο στους ιθύνοντες της αθηναϊκής ελίτ, πως οι ηγεμονικές αξιώσεις της Τουρκίας, ως σύνδρομο ανεξήγητο, εποφθαλμιούν την αλλαγή των συνόρων, της Συνθήκης της Λωζάνης του 1923, την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων, αλλά και την εθνική μας εξαφάνιση;

Μήπως είναι ψέμα η σφαγή της Χίου το 1822, η πυρπόληση της Σμύρνης το 1922 και εισβολή στην Κύπρο το 1974; Το ενδοξότερο κομμάτι της ιστορίας της Τουρκίας είναι ακριβώς αυτές οι θηριωδίες. Στην άλλη άκρη του Αιγαίου, ο κανόνας πάντα ήταν, οι πορείες θανάτου και οι εκτοπίσεις για Αρμένιους, Έλληνες, Μικρασιάτες, Πόντιους, Κούρδους και άλλους. Η Ελλάδα χρειάζεται να δυναμώσει την ισχύ της. Η ισχύς της Ελλάδας δεν πρέπει ποτέ να υποταχθεί στην στρατιωτική ισχύ της Τουρκίας. 

Το πρώτο πλήγμα ως μάθημα

Η αμυντική συμφωνία με χώρες, όπως η Γαλλία, είναι μονόδρομος και αποτελεί πολλαπλασιαστή ισχύος. Άρα, μήπως θα έπρεπε να τεθεί ξανά επί τάπητος το θέμα των Belh@ra; Είναι προφανές, λοιπόν, ότι για να αποφευχθεί η Θουκυδίδειος παγίδα από εμάς, χρειαζόμαστε μέτρα ισχυρότατης αποτροπής. Εμείς είμαστε αμυνόμενοι και υπερασπιζόμαστε το status quo. Και υπάρχει μια λεπτή σχέση μεταξύ του αμύνομαι, δηλαδή του κάνω πόλεμο αν μου επιτεθούν και των σταθμισμένων εκτιμήσεων ότι επίκειται επίθεση. Επομένως, εισερχόμαστε σε λογική αντεπίθεσης, που στην Ελλάδα ηθελημένα πολλοί αγνοούν.

Όμως, παρακολουθώντας το πως πορεύεται η ερντογανική Τουρκία, μήπως θα πρέπει να είναι στο τραπέζι ένας μίνι πόλεμος μαζί της, ίσως και με πρώτο πλήγμα, που είναι ικανό να μας δώσει το πάνω χέρι στο Αιγαίο και θα λειτουργούσε ως το καθοριστικότατο μάθημα αποτροπής για δεκαετίες; Αν οι Έλληνες σήμερα φοβούνται να πολεμήσουν, τότε μια μέρα, η υπόθεση Ελλάδα θα χαθεί. Αν συνεχίσει να μετατρέπεται σε “ελβετικό τυρί” η ελληνική επικράτεια, το μέλλον θα είναι δυσοίωνο για όλους μας. Και αν ο Ελληνισμός υποχωρήσει περαιτέρω, μια μέρα οι Έλληνες θα ξεριζωθούν όπως οι Πόντιοι. Η Κύπρος ακρωτηριάστηκε επειδή και ο Ελληνισμός εκεί υποχώρησε, ενώ οι Ελληνοκύπριοι έχασαν από μόνοι τους.

«Οι Έλληνες δεν αστειεύονται» είναι η φράση την οποία φέρεται να είπε η Γερμανίδα Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, στους Τούρκους, το βράδυ της Τρίτης 22 Ιουλίου 2020. Τούτη η φράση, είναι η σωστή παρακαταθήκη για το μέλλον. Ταυτόχρονα, όλοι οι Έλληνες και όλες οι Ελληνίδες πρέπει να εκτιμήσουν ξανά αυτό που έχουμε δημιουργήσει στα διακόσια χρόνια, από την Εθνεγερσία του 1821. Τότε θα το υπερασπιστούν καλύτερα!

Η αθηναϊκή ελίτ (πολιτική και οικονομική) ατύχησε. Ωστόσο, έχει πολλά ακόμη να διδαχθεί από τον περήφανο ελληνικό λαό, τον Άγνωστο Στρατιώτη και τον Εθνικό Ευεργέτη. Και χωρίς δεύτερη κουβέντα, οι Έλληνες πρέπει να μείνουν ενωμένοι σαν μία ατσάλινη γροθιά! Τούτος ο τόπος, είναι η πατρίδα μας και γονατίζουμε μόνο μπροστά στους νεκρούς μας, τις Εκατόμβες των Μαρτύρων. Το σύνθημα «Ελευθερία ή Θάνατος», είναι επίκαιρο σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε. Γιατί μόνο έτσι δεν θα χαθεί η υπόθεση Ελλάδα μέσα στον πολυπολικό21 ο αιώνα.

O Δημήτρης Ελέας σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Λονδίνο και είναι συγγραφέας, ερευνητής και πολιτικός ακτιβιστής που ζει στη Νέα Υόρκη. Συγγραφέας πλήθους κειμένων, άρθρων, δοκιμίων και βιβλίων. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται με θέματα, όπως: το Ολοκαύτωμα, ο Ελληνισμός, η σύγχρονη Αμερική, η Αριστερά, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις, η καστοριαδική σκέψη και «το εστιατόριο ως χώρος». Ταυτόχρονα, επεξεργάζεται τα νέα του έργα, τα μυθιστορήματα: «Όταν χάθηκε ο Σαίξπηρ 1585-1592» (για έξι συνεχή χρόνια) και στα αγγλικά το, «The Black Birds of Warsaw» (για έντεκα συνεχή χρόνια). Το e-mail του είναι: dimitris.eleas@gmail.com.

Απόψεις

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση