Η ελληνική ελίτ σε ρόλο παρκαδόρου του Πομπέο
Τα συγκλονιστικά γεγονότα στην ευρύτερη περιοχή μας συνεχίζονται και αποτελούν εξόφθαλμα, κρίκους στην αλυσίδα γεγονότων που (επικίνδυνα πια) θυμίζουν τις παραμονές του “Μεγάλου Πολέμου”.
Ο πόλεμος στον Καύκασο που ξεκίνησε εκ νέου με σφοδρότητα και με προφανή συμμετοχή της Τουρκίας στις εχθροπραξίες συνιστά μέσο άσκησης “μέγιστης πίεσης” (κατά την ιδιόλεκτο του State Department) προς τη Ρωσία. Δεν γνωρίζουμε όλες τις κρίσιμες πληροφορίες γύρω από τις στρατιωτικές επιχειρήσεις και τους καταλύτες του νέου πολέμου Αζερμπαϊτζάν-Αρμενίας. Γνωρίζουμε, ωστόσο, ότι η Τουρκία και το Αζερμπαϊτζάν (τουλάχιστον) ετοιμάζονταν για αυτόν τον πόλεμο από το καλοκαίρι, όπως και ότι η Τουρκία έσπευσε άμεσα να πάρει σαφή θέση υπέρ του Αζερμπαϊτζάν και να προσφέρει υποστήριξη, διακηρύσσοντας ακόμα και το στόχο των στρατιωτικών επιχειρήσεων των Αζέρων: την πλήρη ανακατάληψη του Ναγκόρνο- Καραμπάχ.
Αντικειμενικά, η στάση αυτή ασκεί τεράστια πίεση στην Ρωσία, η οποία εντείνεται διαρκώς εδώ και μια δεκαετία, με αιχμή του δόρατος σχεδόν πάντα την Τουρκία. Πρώτα με την απόπειρα αλλαγής καθεστώτος στη Συρία, που αν λάμβανε χώρα θα εκτόπιζε από τη Μεσόγειο τη Ρωσία, και τώρα με μια πολεμική σύγκρουση στην πίσω αυλή της τελευταίας, ενάντια σε έναν από τους στενότερους συμμάχους της, και με διακύβευμα τόσο γεωπολιτικό (ενεργειακές οδοί) όσο και ευρύτερα στρατηγικό: άμεσο, ηγεμονικό, τουρκικό αποτύπωμα στον Καύκασο αλλά και ρωσική απαξίωση.
Η Ρωσία και στον Καύκασο (σχέσεις με το Αζερμπαϊτζάν), αλλά και στη Συρία και στη Λιβύη (σχέσεις με την Τουρκία) προσπάθησε τα τελευταία χρόνια να ανακουφίσει την πίεση αφενός και αφετέρου να έλξει μέχρι ενός σημείου την Τουρκία προς την πλευρά της. Θέλησε έτσι να πετύχει δύο στόχους: να κερδίσει χρόνο προς όφελος εναλλακτικών προς τις ευρωατλαντικές ολοκληρώσεων, ούτως ώστε να αποκτήσει η ίδια μεγαλύτερο οικονομικό και στρατηγικό “βάθος” και να παίξει έναν ρόλο ρυθμιστικό, επανασταθεροποιώντας τον χάρτη της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου, ο οποίος χαράσσεται ξανά, μετά από τις παρεμβάσεις και τις επεμβάσεις των ΗΠΑ.
Αυτού του είδους η πολιτική βεβαίως μπορεί να αποβεί δίκοπο μαχαίρι, στο βαθμό που οι λεπτές ισορροπίες διαταράσσονται, επειδή άλλοι δρώντες υπονομεύουν την προσπάθεια απόκτησης νέων συμμάχων και συνομιλητών ή γιατί κάποιοι από τους τελευταίους θεωρούν ότι μπορούν να κινηθούν τυχοδιωκτικά. Η “λυκοφιλία” Ρωσίας- Τουρκίας θα μείνει τέτοια και μέσα από ένα συνδυασμό πιέσεων των ΗΠΑ και τουρκικού μεγαλοϊδεατικού, νεοοθωμανισμού δοκιμάζεται (και) στον Καύκασο.
Τούτο σημαίνει ότι για τις ΗΠΑ (όχι μόνο του Τραμπ αλλά κατεξοχήν των Δημοκρατικών) ο ενοχλητικός κατά τα λοιπά Ερντογάν αναδεικνύεται εκ νέου σε καταλύτη της πίεσης προς την Ρωσία, προς το Ιράν και προοπτικά την Κίνα.
Και η εσπευσμένη διαπραγμάτευση της χώρας μας με την Τουρκία (με άγνωστη ακόμα ατζέντα και με γερμανοαμερικανικό “καπέλο”) σχετίζεται με την πίεση προς την Ρωσία που ασκείται κατεξοχήν δια της Τουρκίας.
Εξ ου και η ελληνική κυβέρνηση εγκαταλείπει την Κύπρο, η Ε.Ε. αίρει την απειλή των κυρώσεων κατά της Τουρκίας, προσερχόμαστε σε διαπραγματεύσεις στις οποίες ευθέως τίθεται η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου ή η Δυτική Θράκη και άλλα ζητήματα κυριαρχίας και κυριαρχικών δικαιωμάτων, ενώ ταυτοχρόνως δια της κυβέρνησής μας δεχόμαστε να μετατρέπεται η Ελλάδα σε πιόνι των ΗΠΑ στην περιοχή, χωρίς ίχνος διασφάλισης των εθνικών δικαίων και συμφερόντων.
Την ώρα που η αξία της Τουρκίας του Ερντογάν ενισχύεται η Ελλάδα του Μητσοτάκη πανηγυρίζει επειδή μετατρέπεται στον παρκαδόρο πλοίων των ΗΠΑ και επειδή η Σούδα ακόμα περισσότερο μεταμορφώνεται σε μεσογειακό Γκουάμ. Ουδέποτε μετά τη χούντα η ελληνική ελίτ ήταν τόσο πρόθυμη να θυσιάσει τα συμφέροντα του ελληνισμού προς όφελος των συμφερόντων των ΗΠΑ, με αντάλλαγμα τα “δώρα” προς τα πρόσωπα που συναπαρτίζουν το ελληνικό κατεστημένο.
Πρόκειται για εθνικά μειοδοτική και καταστροφική πολιτική: η Ελλάδα δέχεται να καταστεί ξανά (όπως και στη μετεμφυλιακή περίοδο του κράτους της Δεξιάς και των εθνικοφρόνων, με αποκορύφωμα την περίοδο της χούντας και της προδοσίας του Κυπριακού Ελληνισμού) το έδεσμα στο τραπέζι ΗΠΑ και Τουρκίας. Θα πληρώσουμε πολύ άσχημα τη φιλοξενία της “υπέρκομψης” Μαρέβας Μητσοτάκη (πρωταγωνίστριας, παρεμπιπτόντως, προς αποτυχημένους απατεώνες και πραξικοπηματίες α λα Γουαϊδό) στο ζεύγος Πομπέο.
Θέμης Τζήμας
Cosmodromio
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...