Για την Τουρκία, οι άλλοι φταίνε

Πάγια τακτική της Τουρκίας είναι να πράττει όπως θέλει και μετά να καταγγέλλει τα θύματα ως υπεύθυνα για ό,τι η ίδια έκανε. Παλιότερα, κατηγορούσε τα θύματα γενοκτονίας και πογκρόμ ως υπεύθυνα για τον θάνατό τους. Από το 1975 διατηρεί τη Στρατιά του Αιγαίου απέναντι από ελληνικά νησιά, ενώ Τούρκοι αξιωματούχοι και ο Τύπος επαναλαμβάνουν συνεχώς ότι κακώς αυτά τα νησιά είναι ελληνικά, απαιτώντας αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης, και καταγγέλλουν τη «στρατιωτικοποίηση» των νησιών. Ενώ η Αγκυρα άνοιξε τον ασκό του Αιόλου, συμφωνώντας με την κυβέρνηση στην Τρίπολη για τις ΑΟΖ Τουρκίας – Λιβύης, εξοργίστηκε όταν η Ελλάδα προέβη σε συμφωνία με την Αίγυπτο. Αυτή ήταν, δήθεν, η αφορμή για να στείλει ερευνητικό πλοίο και στολίσκο του πολεμικού ναυτικού σε περιοχές της Ανατολικής Μεσογείου που θέλει να κατοχυρώσει ως δικές της.

Παρότι κινείται επιθετικά και συνεχώς εκτοξεύει απειλές, η Τουρκία παρουσιάζει τον εαυτό της ως θύμα της επιβουλής άλλων. Αυτό έχει διπλό στόχο: να συσπειρώνει τους Τούρκους πολίτες και τα πολιτικά κόμματα μπροστά στην υποτιθέμενη απειλή· να δημιουργεί ασάφεια στη διεθνή σκηνή, ώστε να επιχειρήσει να κερδίσει κάτι από τη «διαπραγμάτευση» που απαιτεί. Πριν από δέκα ημέρες, ο αναλυτής Νίκολας Ντάνφορθ, συνεργάτης του German Marshall Fund, σχολίασε στο Twitter: «Ο Ερντογάν κατάφερε να φέρει τους (σ.σ.: πολιτικούς) αντιπάλους του στη θέση να υποστηρίζουν την αντίδρασή του εναντίον δυτικών προκλήσεων τις οποίες ο ίδιος προκάλεσε μέσα από πολιτικές που οι ίδιοι δεν στήριζαν». Την παρατήρηση αυτή σχολίασε Τούρκος συνάδελφός του από τον ίδιο οργανισμό: «Οι αντίπαλοι ασκούν κριτική στον Ερντογάν επειδή αποδυναμώνει την τουρκική διπλωματία, αλλά αυτό δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι συμφωνούν με την παραβίαση όσων αυτοί θεωρούν τουρκικά δικαιώματα και συμφέροντα».




Επιβεβαιώνοντας αυτές τις απόψεις, όταν το «Ορούτς Ρέις» επέστρεψε στο λιμάνι πριν από λίγες ημέρες, το κύριο κόμμα της αντιπολίτευσης (CHP) απαίτησε από την κυβέρνηση «να μην προβεί σε συμβιβασμούς στον δίκαιο αγώνα μας». Η θέση αυτή αποδεικνύει και πως πέτυχε ο Ερντογάν να προκαλέσει εθνικιστική φρενίτιδα (που όλοι θέλουν να καρπωθούν, ενώ λίγοι εναντιώνονται σε αυτήν), αλλά και πως στενεύουν τα περιθώρια κινήσεών του εάν αναγκαστεί σε υποχώρηση.

Μέσα σε αυτό το κλίμα, είναι αξιοσημείωτη η ίδρυση νέου τμήματος της διεύθυνσης Προεδρικής Επικοινωνίας για την καταπολέμηση «ψυχολογικού πολέμου, προπαγάνδας και εκστρατειών παραπληροφόρησης εναντίον της Τουρκίας», όπως το περιγράφει η εφημερίδα της κυβερνήσεως. Στην Ελλάδα, γνωρίζοντας πόσο εξελιγμένη είναι ήδη η Τουρκία στον «ψυχολογικό πόλεμο, στην προπαγάνδα και στην παραπληροφόρηση» σε διεθνές επίπεδο (βλ. ανάλυσή μου στην «Κ» στις 1 και 8 Σεπτεμβρίου), πρέπει να αναρωτηθούμε πού στοχεύει η είδηση: να πείσει τους Τούρκους πολίτες ότι συνεχίζονται οι άδικες επιθέσεις εναντίον τους και ότι η κυβέρνηση είναι άγρυπνος φρουρός για την προστασία τους; Μήπως πρόκειται για νέο όπλο εναντίον των ίδιων των Τούρκων πολιτών; Ή μήπως αναμένονται νέες αποκαλύψεις για την τουρκική παραπληροφόρηση, όπως τον περασμένο Ιούνιο, όταν το Twitter κατέβασε 7.400 λογαριασμούς που συνδέονταν με την τουρκική κυβέρνηση;

Οπως και να έχει, την ερχόμενη εβδομάδα οι υπουργοί Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ενωσης και η Σύνοδος Κορυφής θα συζητήσουν εάν η συμπεριφορά της Τουρκίας εναντίον της Ελλάδας και της Κύπρου δικαιολογεί την επιβολή κυρώσεων. Ενώ ο Ερντογάν μετέτρεψε την Αγία Σοφία σε τζαμί, διακηρύττοντας ότι «ο πολιτισμός μας είναι πολιτισμός του κατακτητή», ενώ ο ίδιος και υπουργοί του προσβάλλουν συνεχώς τον πρόεδρο Μακρόν της Γαλλίας, ενώ η Τουρκία υπονομεύει τα δικαιώματα της Ελλάδας και της Κύπρου, η Αγκυρα απαιτεί «αμεροληψία» από την Ε.Ε. και τις ΗΠΑ. Οταν οι απειλές δεν έχουν το θεμιτό αποτέλεσμα, η τουρκική κυβέρνηση επιστρατεύει κάθε μέσο και επιχείρημα για να ισχυριστεί ότι δέχεται άδικη επίθεση σε όλα τα μέτωπα – και σε αυτό του «ψυχολογικού πολέμου» και της παραπληροφόρησης. Ετσι, δεν ευθύνεται η ίδια για όποιο κακό αποτέλεσμα. Ο,τι και αν ισχυρίζεται ο Ερντογάν, όμως, οι τυχοδιωκτισμοί του επιδεινώνουν συνεχώς τη θέση της Τουρκίας.

Νίκος Κωνσταντάρας
Καθημερινή   Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση