Η εξομολόγηση ενός υποψηφίου II
Ακόμα κι ένας εκ φύσεως και εκ πεποιθήσεως ακαμάτης μπορεί να πάρει ένα πτυχίο - ή, έστω, να του το δώσουν...
Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Mετά το σχολείο κάτι έπρεπε να κάνω. Καλός ο χαβαλές, καλύτερο το δεκαπενταμελές (κόντεψα να παραιτηθώ, τεράστια ευθύνη η πενταήμερη στη Ρόδο), καλυτερότερες οι καταλήψεις, αλλά τα γάλατα σφίγγανε. Και οι περιστάσεις σφίγγανε και ο Στρατός με περικύκλωνε από παντού. Και μόνο το γεγονός πως πέρασα περιοδεύων αρκεί για να αιτιολογήσει και να δικαιολογήσει τις μετέπειτα επιλογές μου. Οταν βίωσα αυτή την εμπειρία, να περάσω πύλη στρατοπέδου, ένιωσα σαν πολυετής αιχμάλωτος πολέμου στα νύχια των Βιετκόνγκ, κι ακόμα χειρότερα. Στην περίπτωσή μου δεν υπήρχε Ράμπο με αποστολή να με απεμπλέξει από τον αφανισμό του χακί. Τρομακτικό πράγμα ο Στρατός. Εχει πρόγραμμα, όπλα, αγγαρείες και, το κυριότερο, κανόνες, που εφαρμόζονται! Οπως συμβαίνει στανταράκι με τους φυγόπονους, είμαι πιο δειλός κι από αλαφροΐσκιωτο λαγό που βρέθηκε σε πεδίο βολής, όπου τον τουφεκάνε 1.000 κυνηγοί και τον καταδιώκουν 1.000 αγέλες πεινασμένων λύκων.
Προσπάθησα, λοιπόν, να πάρω αναβολή. Θα μπάρκαρα ακόμα και μούτσος σε γκαζάδικο, αλλά με αναγούλιαζε η ιδέα του καμάτου. Γι’ αυτό έπρεπε να περάσω στο πανεπιστήμιο. Είχα πάρει την απόφαση να μη σνομπάρω ούτε σχολή τύπου Υδατοκαλλιέργειες Μεσολογγίου. Φυσικά και δεν είχα σκοπό να παρακολουθήσω, πολλώ δε μάλλον να ασχοληθώ μια ζωή με τσιπούρες και λαβράκια. Δεν ήμουν και δεν είμαι εγώ για τέτοια. Τελικά, δεν πέρασα πουθενά. Είναι δύσκολο να σταυρώσεις θέση οπουδήποτε, αν ο χρόνος διαβάσματος που αφιερώνεις στη χρονιά είναι μισή ώρα στο λεωφορείο πριν δώσεις εξετάσεις. Γι’ αυτό και οι δικοί μου έκαναν το μεγάλο βήμα να με στείλουν σε παγκοσμίως άγνωστο πανεπιστήμιο της Βαλκανικής, με απώτερο στόχο να μετεγγραφώ σε ημεδαπό.
Το κόμμα δούλεψε καλά, το βύσμα λειτούργησε, το κόλπο έπιασε. Εφτασα άνευ πολλών επαίνων σε ελληνικό πανεπιστήμιο, αποφασισμένος να λιώσω ένα ημιφορτηγό με τάβλια στο παίξιμο, να συνδικαλιστώ, να δικτυωθώ και να πάρω πτυχίο χωρίς να χρειαστεί να διαβάσω. Ολα πήγαν όπως τα είχα υπολογίσει!
Συνεχίζεται...
Δημοκρατία
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...