Τσίπρας: «Δεν ισχυρίζομαι ότι ο πατέρας μου ήταν αντιστασιακός»

Με μια ανάρτηση στο facebook ο Αλέξης Τσίπρας αναφέρεται στον πατέρα του σημειώνοντας ότι δεν ισχυρίζεται πως ήταν αντιστασιακός και περιγράφει τη ζωή του σημειώνοντας ότι μετά την μεταπολίτευση είχε ενταχθεί στο ρεύμα του ΠΑΣΟΚ.

Επιχειρώντας να δώσει όπως αναφέρει απάντηση σημειώνει μεταξύ άλλων ότι ο πατέρας του «κατάφερε όμως, όπως πολλοί άλλοι, παρά τη φτώχεια να μάθει γράμματα και με το υστέρημα της οικογένειας να σπουδάσει μηχανικός στα Γιάννενα και ο αδελφός του στην Αθήνα».

Συνεχίζοντας τονίζει ότι κατάφερε «να περάσει από την φτώχεια στη μεσαία τάξη τη δεκαετία του 1960 έχοντας ξεκινήσει «να δουλεύει ως νέος μηχανικός σε δημόσια έργα σε μια εποχή δύσκολη για όσους είχαν γκρίζο φάκελο κοινωνικών φρονημάτων».

Επίσης δηλώνει ότι επί Χούντας «Όχι μόνο δε συνεργάστηκε μαζί τους αλλά γνώρισε και τη φιλοξενία τους στα κρατητήρια του καθεστώτος» όπου παρέμεινε για ενάμιση μήνα. Επισημαίνει για αυτό ότι «τον Οκτώβριο του 67 δούλευε μαζί με τον αδελφό του στο Ηράκλειο της Κρήτης. Ο πατέρας μου ήταν λιγότερο ενεργός αλλά ο θείος είχε διασύνδεση με κάποιους πυρήνες της Δημοκρατικής Άμυνας. Έτσι συνέδραμαν με εκρηκτικά υλικά από το εργοτάξιο της τεχνικής εταιρείας σε μια βομβιστική επίθεση στη πλατεία Λιονταριών στο Ηράκλειο».


Στο σημείο αυτό τονίζει ότι συνελήφθη έμεινε φυλακή ενάμιση μήνα και αποφυλακίστηκε, καθώς και ότι το 1970 δεν κατάφερε να ανανεώσει το πτυχίο του λόγω φρονημάτων με αποτέλεσμα να μεταβεί στην Αραβία για αναζήτηση εργασία.

Διευκρινίζει πάντως ότι ο πατέρας του ανήκε στη μεγάλη πλειοψηφία των δημοκρατικών ανθρώπων που δεν βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή της αντίστασης αλλά είχαν καθαρή συνείδηση, ψήφιζε ΠΑΣΟΚ αλλά δεν κέρδισε «δουλειές ή εύνοια» όπως άλλοι.

Στη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή δε θέλησα να δώσω συνέχεια στον κατήφορο της αθλιότητας, με δεύτερη απάντηση στον υβριστή. Προτίμησα έναν στίχο του Αναγνωστάκη.

Επειδή όμως το να υβρίζει και να συκοφαντεί κανείς ζώντες είναι μιά φορά αθλιότητα, το να υβρίζει και να συκοφαντεί νεκρούς που δεν μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους είναι ανείπωτη αθλιότητα, για αυτόν τον λόγο, αισθάνομαι την ανάγκη να γράψω δυο κουβέντες για τον πατέρα μου έτσι όπως τον θυμάμαι, έτσι όπως τον θυμούνται όσοι τον γνώρισαν.

Ο πατέρας μου δεν ήταν δημόσιο πρόσωπο για να μπορεί κανείς να έχει μια αντικειμενική εικόνα για τη ζωή και την περπατησιά του. Όσοι τον έζησαν και τον γνώρισαν, έχουν καθαρή εικόνα που κανείς συκοφάντης, καμία αθλιότητα δε μπορεί να τη διαβάλλει: στο ορεινό Αθαμάνιο της Άρτας όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε από μια φτωχή οικογένεια, στα Γιάννενα, όπου πήγε στο μικρό Πολυτεχνείο και αργότερα στην Ξάνθη, στην Καβάλα, στην Κρήτη, στην Πρέβεζα, στην Αλεξανδρούπολη, αλλά και στην Αραβία όπου δούλεψε σκληρά και έντιμα για να ζήσει την οικογένειά του.

Στη μεγάλη πλειονότητα της κοινής γνώμης, όμως, που δεν τον γνώρισε και δεν τον έζησε, το ψέμα και η αθλιότητα διαδίδεται, και όταν δεν λάβει απάντηση, κατακάθεται ως πλαστογραφημένη αλήθεια.

Εδώ και αρκετά χρόνια, μετά την εκλογή μου ως προέδρου του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., κυκλοφόρησε από διάφορα περιθωριακά έντυπα και ηλεκτρονικά Μέσα της Ακροδεξιάς, η αστήρικτη κατηγορία ότι ο πατέρας μου ήταν φίλος της Χούντας και ότι δήθεν ήταν ιδιοκτήτης μιας Τεχνικής εταιρείας με την ονομασία Σκαπανέας, που έπαιρνε, λένε, έργα από τη Χούντα.

Αρχικά δεν έδωσα σημασία.

Όταν αυτά τα επανέλαβε ο αρχηγός του ΛΑ.Ο.Σ., κ. Καρατζαφέρης, τού απάντησα δημόσια. Προς τιμήν του, δεν επανήλθε. Επανήλθαν όμως τα κίτρινα αντικυβερνητικά έντυπα, όταν εξελέγην πρωθυπουργός, αναπαράγοντας την αθλιότητα.

Ούτε τότε έδωσα σημασία.

Δεν περίμενα όμως ότι τις αστήριχτες συκοφαντίες, το ψέμα και την αθλιότητα θα τα υιοθετούσε και ο αρχηγός της αντιπολίτευσης σε μια συζήτηση στη Βουλή. Στη μνήμη του πατέρα μου, λοιπόν, χρωστώ μια απάντηση.

Όχι στο τίποτα του κ. Μητσοτάκη, αλλά στην αλήθεια.

Ο πατέρας μου λοιπόν, ο Παύλος Τσίπρας, γεννήθηκε και μεγάλωσε σε μια φτωχή και δημοκρατική οικογένεια σε ένα χωριό που στην Αντίσταση ήταν με το ΕΑΜ.

Ο πατέρας μου περιέγραφε με καμάρι ότι ο παππούς μου, τον οποίο δε γνώρισα γιατί έφυγε νέος από τη ζωή, ήταν γραμματέας του χωριού διορισμένος από το ΕΑΜ, και στο φτωχικό του σπίτι έμενε η ηγεσία του ΕΛΑΣ όταν περνούσε από το χωριό.

Στα δύσκολα χρόνια του μετεμφυλιακού κράτους αυτός ήταν ο λόγος που η οικογένειά του, όπως όλες που ήταν με το ΕΑΜ στη Κατοχή, βρέθηκε στο περιθώριο.
Κατάφερε όμως, όπως πολλοί άλλοι, παρά τη φτώχεια, να μάθει γράμματα, και με το υστέρημα της οικογένειας, να σπουδάσει μηχανικός στα Γιάννενα και ο αδελφός του στην Αθήνα.

Στη δεκαετία του '60, ξεκίνησε να δουλεύει ως νέος μηχανικός σε δημόσια έργα, σε μια εποχή δύσκολη για όσους είχαν γκρίζο φάκελο κοινωνικών φρονημάτων.

Παρ’ όλ’ αυτά, με σκληρή δουλειά κατάφερε, όπως πολλοί άλλοι, να περάσει από τη φτώχεια στη μεσαία τάξη.
Τα πολιτικά του φρονήματα δεν άλλαξαν ποτέ.

Αγόραζε την «Αυγή» και μια δεύτερη εφημερίδα, πάντα, για να την τυλίγει, ώστε να μη φαίνεται.

Δεν ήταν οργανωμένος στην Αριστερά, αλλά ψήφιζε πάντα την ΕΔΑ, όταν μπορούσε. Γιατί στις εκλογές της μεγάλης πόλωσης και της τρομοκρατίας, οι εγκάθετοι του καθεστώτος στο χωριό τον απειλούσαν να μην εμφανιστεί στο εκλογικό τμήμα.

Αργότερα, όταν ήρθε η Χούντα, άρχισαν τα προβλήματα. Όχι μόνο δε συνεργάστηκε μαζί τους, αλλά γνώρισε και τη φιλοξενία τους στα κρατητήρια του καθεστώτος.

Τον Οκτώβρη του '67 δούλευε μαζί με τον αδελφό του στο Ηράκλειο της Κρήτης. Ο πατέρας μου ήταν λιγότερο ενεργός, αλλά ο θείος είχε διασύνδεση με κάποιους πυρήνες της Δημοκρατικής Άμυνας.

Έτσι, συνέδραμαν με εκρηκτικά υλικά από το εργοτάξιο της τεχνικής εταιρείας σε μια βομβιστική επίθεση στη πλατεία Λιονταριών στο Ηράκλειο.

Η Χούντα τούς αναζήτησε.

Ο θείος κατάφερε να δραπετεύσει. Συνελήφθησαν ο πατέρας μου και η γυναίκα του θείου μου, η Δέσποινα.
Έμειναν ενάμιση μήνα στη φυλακή. Αποφυλακίστηκαν μετά τη δίκη, γιατί δε βρέθηκαν επαρκή στοιχεία.

Αποφυλακίστηκε μεν, αλλά το μητρώο φρονημάτων του έγινε ακόμη βαρύτερο. Έτσι το '70 δεν μπόρεσε να ανανεώσει το πτυχίο του, με αποτέλεσμα να μην μπορεί ο ίδιος να συμμετάσχει σε διαγωνισμούς. Και λίγο αργότερα, το '72, αναγκάστηκε μαζί με τον αδελφό του να φύγει από τη χώρα για να δουλέψουν ως μηχανικοί στη Σαουδική Αραβία.

Ύστερα ήρθε η Μεταπολίτευση.

Ο πατέρας μου εντάχθηκε, όπως χιλιάδες αριστεροί, και ΕΑΜογενείς, στο μεγάλο ρεύμα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. εκείνη την εποχή.

Στήριξε με πάθος το ΠΑ.ΣΟ.Κ., χωρίς να ανήκει σε αυτούς που κέρδισαν δουλειές ή εύνοια. Θυμάμαι ακόμη τους μεγάλους τσακωμούς μας στο οικογενειακό τραπέζι το '89, όταν εγώ και τα αδέλφια μου, οργανωμένοι στην Αριστερά, επικροτούσαμε τις αποφάσεις του Κόμματος και αυτός υπερασπιζόταν με πάθος τον Παπανδρέου.

Αυτή είναι συνοπτικά η αληθινή οικογενειακή μου ιστορία.

Δεν ισχυρίζομαι ότι ο πατέρας μου ήταν αντιστασιακός.
Ανήκε όμως, στη μεγάλη πλειοψηφία των προοδευτικών, δημοκρατικών ανθρώπων, που παρά το ότι δε βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή της Αντίστασης, είχαν πάντα καθαρή τη συνείδηση και το πολιτικό τους φρόνημα.

Κατάφερε με εντιμότητα και σκληρή δουλειά, όχι να κάνει μεγάλη περιουσία, αλλά να ζήσει την οικογένειά του με αξιοπρέπεια.

Και θα τον θυμάμαι πάντα με πολλή αγάπη και περηφάνεια.

Τι έλεγε ο Φ. Ιωαννίδης για την οικογένεια Τσίπρα

Τη δική του μαρτυρία για τη δράση του θείου του Α. Τσίπρα, Ηρακλή, κατά την περίοδο της χούντας είχε δώσει το 2018 ο Φοίβος Ιωαννίδης, ο πρώην υφυπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων και πρώην διοικητής του ΙΚΑ επί κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ.

Στην εποχή της χούντας ο Φοίβος Ιωαννίδης ήταν αρχηγός της οργάνωσης ΔΕΚΑ Κρήτης (Δημοκρατικό Εθνικό Κίνημα Κρήτης), μια οργάνωση με έντονη αντιστασιακή δράση.

Μιλώντας το 2018 στον Βηματοδότη, ο Φ. Ιωαννίδης είχε πει τα εξής: «Είναι μια μπερδεμένη ιστορία. Η περίπτωση ωστόσο του Ηρακλή Τσίπρα είναι υπαρκτή. Ηταν ενεργό μέλος της οργάνωσής μας. Εμένα με συνέλαβαν σ’ ένα μοναστήρι στο ανατολικότερο μέρος της Κρήτης, ενώ ο Ηρακλής Τσίπρας δεν συνελήφθη. Ήταν φυγόδικος, ήρθε στην Αθήνα, τα βρήκε με τον Ασλανίδη και απέκτησε κορυφαίο ρόλο στον Παναθηναϊκό. Το μυστήριο είναι ότι ενεφανίσθη την παραμονή στο Στρατοδικείο και ενώ είχε βαρύτατες κατηγορίες απηλλάγη».

Και ο κ. Ιωαννίδης πρόσθεσε ότι «όλα τα άλλα που λέγονται δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και ότι αυτή είναι η πραγματικότητα».


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση