Τα Βαλκάνια φλέγονται και η Ελλάς... απούσα!

Γράφει ο Γεωργίου Μιχαήλ
Πηγή "Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!"

Τα Βαλκάνια βρίσκονται προ δυσάρεστων εξελίξεων. Οι επιλογές όξυνσης του εθνικισμού από τον Αλβανό πρωθυπουργό, Έντι Ράμα, δείχνουν να επηρεάζουν στον μέγιστο βαθμό τα όσα συμβαίνουν στο εσωτερικό των Σκοπίων, όπου ο άκρατος εθνικισμός του Γκρούεφσκι προκαλεί τον αλβανικό εθνικισμό (και παραστρατιωτικές οργανωμένες ένοπλες ομάδες του UCK), αλλά και τις Βουλγαρικές αιτιάσεις για συνένωση της Βουλγαρίας με το ανατολικό τμήμα της ΠΓΔΜ.

Ποιός όμως, βρίσκεται πίσω από όσα επικίνδυνα συμβαίνουν στο εσωτερικό της ΠΓΔΜ και έχουν σημάνει συναγερμό σε όλες τις γειτονικές με τα Σκόπια χώρες, εκτός της Ελλάδας; Ο κίνδυνος να υπάρξει έκρηξη στην πυριτιδαποθήκη των Βαλκανίων, προήλθε μόνο από τις πολιτικές σκοπιμότητες του Αλβανού πρωθυπουργού, ή μήπως οι εμπλεκόμενοι και κυρίως υπεύθυνοι μιας λίαν επικίνδυνης εκτροπής, έχουν φροντίσει να βρίσκονται "εκτός κάδρου", προγραμματίζοντας την είσοδό τους ως "διαμεσολαβητές" ή ακόμη και ως "ειρηνοποιοί";

Ποιές είναι οι ομάδες που συγκρούονται στα Σκόπια;

Ο Γκρούεφσκι, ο οποίος στηρίζεται από την μαφία και δεν θα δίσταζε να προχωρήσει στις πιό ακραίες καταστάσεις, αφού γνωρίζει πολύ καλά πως η πολιτική του πτώση θα επιφέρει (κατά πάσα πιθανότητα) και την φυσική του εξόντωση, από τους μετέχοντες την ό,ποια νέα κατάσταση προκύψει στα Σκόπια. Ο Γκρούεφσκι και η ομάδα του, έχοντας αναπτύξει ισχυρά οικονομικά συμφέροντα στα σημερινά Σκόπια, είναι σχεδόν βέβαιο πως θα δεχόταν την ύπαρξη των Σκοπίων ακόμη και χωρίς το Τέτοβο.

Η ομάδα του Πιρίν (ισχυρό κυβερνητικό στήριγμα του Γκρούεφσκι), η οποία αποτελείται από Βουλγαροσλάβους, δηλαδή Βούλγαρους που διακατέχονται από μια διαχρονική επιθυμία επαναφοράς στη Βουλγαρία της ανατολικής ΠΓΔΜ

Οι Σέρβοι (έλεγχος σλάβικου στοιχείου, με τον μανδύα προστασίας ομοεθνών) είναι ένα ισχυρό στοιχείο στο εθνοτικό μωσαϊκό της ΠΓΔΜ. Η Σερβία επιθυμεί να ελέγχει την γεωγραφική περιοχή στην οποία διαβιούν σήμερα οι Σέρβοι των Σκοπίων, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε πως στις αρχές της δεκαετίας του 1990-2000 έχουν υπάρξει ιστορικές τοποθετήσεις από την πλευρά της Σερβίας προς την Ελλάδα, οι οποίες -δυστυχώς- δεν εισακούσθηκαν από την ελληνική πλευρά και επέτρεψαν την περαιτέρω δημιουργία βαλκανικών χωρών - μορφωμάτων (βλ. Κόσσοβο, Σκόπια, Βοσνία και Ερζεγοβίνη). Την ατολμία και την σκοπιμότητα συγκεκριμένων πολιτικών ανδρών (της τότε ελληνικής αντιπολίτευσης) πλήρωσαν στη συνέχεια τα Βαλκάνια, αλλά και η Σερβία του Μιλόσεβιτς ο οποίος κατηγορήθηκε άδικα και πέθανε στην φυλακή...

Οι Αλβανοί του Τέτοβο (διαιρεμένοι σε τρία κόμματα) αποτελούν μια ισχυρή ομάδα, η οποία όμως αποτελεί το προπύργιο ενός πλήθους καθαρά αλβανικών συμφερόντων και λειτουργεί με έναν συνδετικό κρίκο, αυτόν της ιδέας της Μεγάλης Αλβανίας.

Το υπάρχον κενό στα σημερινά Σκόπια εντοπίζεται μεταξύ Αχρίδας και Μπίτολα (Μοναστήρι), περιοχή στην οποία υπάρχει το ελληνικό στοιχείο, που έχει εγκαταλειφθεί από όλες τις κυβερνήσεις των Αθηνών (η αναφορά γίνεται σε Σαρακατσάνους και Βλάχους που εγκλωβίστηκαν στην περιοχή της Bitola όταν δημιουργήθηκαν οι χώρες του Ανατολικού Μπλοκ).

Σύμφωνα με τα όσα καταγράφονται σε αναλύσεις γεωπολιτικών επιστημόνων, Γερμανία, Τουρκία, Ρωσία και ΗΠΑ, φέρονται να είναι οι χώρες που έχουν ειδικά συμφέροντα στην αποδιοργάνωση (έως και επαναχάραξη) των Βαλκανίων.

Η Γερμανία, η πανίσχυρη χώρα της Ευρώπης, για ένα πλήθος λόγων θα προτιμούσε μια ελεγχόμενη "αναταραχή", μέσα από την οποία όλοι οι εμπλεκόμενοι θα χάσουν πολλά περισσότερα από όσα ελπίζουν να κερδίσουν, δίνοντας σπουδαία ευκαιρία στο Βερολίνο να κερδίσει τα Βαλκάνια, απομακρύνοντας σε βάθος χρόνου τους δύο πανίσχυρους παίκτες, δηλαδή την Ρωσία και τις ΗΠΑ. Με δεδομένη την ανυπαρξία ικανότητας, αντίληψης και διαχείρισης της γεωπολιτικής πραγματικότητας από την πλευρά της Γερμανίας (έλλειψη στρατού, έλλειψη ενεργειακής ανεξαρτησίας, σωρεία προβλημάτων στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ομολογία αποτυχίας και τακτική υποχώρηση - διάλυση της Ευρωζώνης μέσω του "ευρώ πολλών ταχυτήτων", ιστορικά τεκμηριωμένη ανικανότητα διαχείρισης της εκάστοτε ισχύος), η οποία επ' ουδενί δεν επιθυμεί να στοχοποιηθεί από τις ΗΠΑ του Τραμπ και τη Ρωσία του Πούτιν, θεωρείται σχεδόν βέβαιο πως η ενασχόληση της γερμανίδας καγκελαρίου Άγκελας Μέρκελ με τα Βαλκάνια αποτελεί κεφάλαιο της Ιστορίας που έχει κλείσει οριστικά και αμετάκλητα.

Οι σχέσεις του αλβανού πρωθυπουργού Έντι Ράμα με την Τουρκία, αλλά και το όραμα της Μεγάλης Αλβανίας που στηρίζεται από τον νεο-οθωμανό Ερντογάν, αλλά και οι ιδιαίτεροι δεσμοί του ισλαμιστή Ερντογάν με τον ριζοσπαστικό ισλαμισμό των Βαλκανίων, συνθέτουν μια εικόνα που τίποτε καλό δεν προοιωνίζει για τους λαούς και τις χώρες των Βαλκανίων. Κι αυτό επειδή ο Ερντογάν φαίνεται αποφασισμένος να ανταλλάξει την ειρήνη των Βαλκανίων με την αποτροπή δημιουργίας ενός Κουρδικού κράτους που είτε θα επηρεάσει αρνητικά την γεωγραφική ύπαρξη της σημερινής Τουρκίας, είτε δημιουργήσει μια ζώνη εξόδου προς τη Μεσόγειο, μειώνοντας κατακόρυφα την γεωστρατηγική αξία της Τουρκίας στο θέμα της ροής ενέργειας (βλ. αγωγούς) από την ευρύτερη Μέση και Εγγύς Ανατολή έως και το Κατάρ και τη Σαουδική Αραβία (για την τελευταία, ας κρατήσουμε κάποιες επιφυλάξεις ως προς τη διατήρηση της οικονομικής και ενεργειακής της σπουδαιότητας που ενδέχεται να πληγεί άμεσα σε μεσοπρόθεσμο χρονικό βάθος).
Όμως, τα προβλήματα της Τουρκίας είναι πάρα πολλά, τόσο στο εσωτερικό της, όσο και στη νοτιο-ανατολική πλευρά της. Και μπορεί μεν η τουρκική εξωτερική πολιτική (με την "τεχνογνωσία" των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών, και με "εργαλείο" το Ισλάμ) να έχει διεισδύσει με τα χρήματα του δικτύου Γκιουλέν στα Βαλκάνια, όμως πολύ δύσκολα θα μπορούσε η σημερινή Τουρκία του Ερντογάν να αντιμετωπίσει τις σκληρές ιστορικές μνήμες που άφησε στους Βαλκανικούς λαούς η Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Περισσότερο δύσκολο θα ήταν για την Τουρκία του "σουλτάνου" Ερντογάν, να σταθεί στο πεδίο της μάχης που δίνουν τα "βουβάλια", δηλαδή η Ρωσία και οι ΗΠΑ, εάν τολμούσε ο στριμωγμένος τούρκος πρόεδρος να "εκβιάσει" τα συμφέροντα των ισχυρών (Ρωσίας και ΗΠΑ) ακόμη και σε επίπεδο απλής παρουσίας του στην Βαλκανική περιοχή. Τόσο η Μόσχα, όσο και η Ουάσιγκτον, έχουν πολλά "μαζεμένα" για την Τουρκία, η οποία αρέσκεται να μην υπακούει σε κανόνες, αλλά αντιλαμβάνεται στον απόλυτο βαθμό πως η ύπαρξή της εξαρτάται από την βούληση και την ικανοποίηση των συμφερόντων των ισχυρών.
Εάν η Τουρκία θελήσει να "ανακατέψει την τράπουλα" των Βαλκανίων, μέσω μιας εθνοτικής - θρησκευτικής έκρηξης, θα πρέπει να έχει αποφασίσει προηγουμένως το "στρατόπεδο" στο οποίο θα παράσχει τις υπηρεσίες της, γνωρίζοντας ταυτόχρονα πως το πλήθος των επιλογών της απέναντι στις υπάρχουσες (για την ίδια) απειλές έχει μειωθεί αισθητά και τείνει με ταχύτατους ρυθμούς να συναντηθεί με το μηδέν (0)...

Ο κοινός παρονομαστής όλων των παραπάνω είναι οι δύο ισχυροί του πλανήτη. Η Ρωσία και οι ΗΠΑ, δύο χώρες που για τους δικούς τους λόγους επανέρχονται στα Βαλκάνια, επιχειρώντας να εξασφαλίσουν ζώνες επιρροής, χώρες συνεργασίας ή και εμπορικών και οικονομικών συνεργασιών.
Η απομάκρυνση της σημερινής Βουλγαρικής κυβέρνησης από την "σκέπη" της Ουάσιγκτον και η άψογη συνεργασία της Σερβίας με την Μόσχα, από τη μία πλευρά, με την ισχυροποίηση της "ναι σε όλα" Αλβανίας από την πλευρά των ΗΠΑ, δημιουργούν έναν χώρο που μόνο αισιοδοξία δεν μπορεί να προκαλέσει για την περιοχή. Και μπορεί μεν οι ΗΠΑ να ενισχύουν την υποταγμένη στα συμφέροντα των ΗΠΑ Αλβανία, προκειμένου να εξασφαλίσουν τον έλεγχο της ροής ενέργειας προς την Ιταλία (μέσω Αλβανίας), όμως η Μόσχα στηριζόμενη σε τραγικά λάθη της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής φέρεται να επέλεξε την "αναθέρμανση" του αντι-αμερικανικού κλίματος στα Βαλκάνια, στα οποία επανέρχεται χρησιμοποιώντας "παλαιές οδούς" (βλ. Βουλγαρία) ή ζητήματα ασφάλειας (βλ. Σερβία).

Τα μεγάλα ερωτήματα προκύπτουν από την παρουσία για συνομιλίες στην προσπάθεια εξεύρεσης μιας λύσης -στα όσα συμβαίνουν σήμερα στα Σκόπια- του Βοηθού Υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Χοϋτ Μπράϊαν Γι, του αμερικανού διπλωμάτη που ήταν Γενικός Πρόξενος στη Θεσσαλονίκη προ ετών, γνωστός και ως "Κινέζος" λόγω της ασιατικής καταγωγής του, αλλά ακόμη πιο γνωστός στις αρμόδιες Ελληνικές Υπηρεσίες για την τουλάχιστον αμφιλεγόμενη πολιτεία του όσον αφορά τη μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη, τις επαφές του με τουρκόφρονες της περιοχής, αλλά και την εκ μέρους του προσπάθεια δημιουργίας εθνικής τουρκικής μειονότητας στη Θράκη και όχι μόνο... Όπως και τη δράση του σε περιοχές της Β.Δ. Μακεδονίας που στόχο είχε την ενίσχυση γκρουπούσκουλων τύπου "Ουράνιο Τόξο"... Και τώρα τον ξαναβρίσκουμε στα Σκόπια. Ο κ. Χοϋτ Μπράϊαν Γι είναι για την ακρίβεια από 8 Σεπτεμβρίου 2013 Αναπληρωτής Βοηθός ΥΠΕΞ στο Γραφείο Ευρωπαϊκών και Ευρασιατικών Υποθέσεων του State Department, αρμόδιος ειδικότερα για χώρες Κεντρικής και Νοτιο-Κεντρικής Ευρώπης. Μια αναδρομή στο βιογραφικό του εξηγεί γιατί επελέγη για να πάει αυτός, και όχι κάποιος άλλος, στα Σκόπια. Στη Θεσσαλονίκη υπηρέτησε από 2006 έως 2009.
Η εμπλοκή του συγκεκριμένου αμερικανού διπλωμάτη επιβεβαιώνει την διακύβευση ύψιστων εθνικών συμφερόντων της Ελλάδας, η οποία -παραδόξως- εμφανίζεται από αδιάφορη έως ανύπαρκτη των όσων συμβαίνουν στην Βαλκανική -πολύ κοντά στα ελληνικά σύνορα- όταν κάποιοι ανεγκέφαλοι επιδιώκουν και με διάφορες προφάσεις απειλούν έως και την αλλαγή των σημερινών συνόρων στην περιοχή. Μια αλλαγή που θα δημιουργήσει μία νέα Αλβανία, ένα κράτος "ταραχοποιό", που θα απομακρύνει κατά πολύ τα Βαλκάνια από την έννοια της σταθερότητας και της ασφάλειας, ενώ την ίδια στιγμή θα ζημιώσει τα ελληνικά συμφέροντα στην περιοχή.

Και εάν δεν μπορούν οι "αρμόδιοι" (αλλά ποτέ υπεύθυνοι") των αρμοδίων υπουργείων και υπηρεσιών, να αντιληφθούν το μέγεθος του προβλήματος που σημαίνει η παρουσία του Χοϋτ Μπράϊαν Γι στα Σκόπια, μήπως θα μπορούσαν να αιτιολογήσουν την ανυπαρξία της Ελλάδας στα όσα επικίνδυνα σήμερα συμβαίνουν στη γειτονιά των Βαλκανίων;
Μήπως θα μπορούσαν οι "αρμόδιοι" να εξηγήσουν γιατί δεν υπάρχει ο παράγοντας "Ελλάδα" -ως ισχυρός, ως φίλος ή ως συνεργάτης- στο τραπέζι των διαβουλεύσεων όπου ο αμερικανός αξιωματούχος θα θέσει την μορφή των νέων Βαλκανίων για τα επόμενα 100 χρόνια;
Ποιός αποφασίζει και με ποιό σκεπτικό, η Ελλάδα να λάμψει δια της απουσίας της από τις εξελίξεις που αφορούν το μέλλον των Βαλκανίων;

Όσοι, τυχόν, επικαλεστούν τη δεινή οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα, την ανυπαρξία προβολής ισχύος μέσω της οικονομίας ή την αδυναμία παρέμβασης σε ένα χώρο που κρύβει εθνικές παγίδες, θα πρέπει να αντιληφθούν πως η Ελλάδα υπήρξε (και συνεχίζει να υπάρχει) στα Βαλκάνια, ως ειρηνική χώρα, ως παράγοντας σταθερότητας, που μπορεί να συνδράμει στην δημιουργία λύσεων απέναντι στην επιτηδευμένη εισαγωγή προβλημάτων μεταξύ των Βαλκανικών κρατών.
Ναι, η Ελλάδα του σήμερα βρίσκεται σε δεινή κατάσταση. Κατά κοινή ομολογία, όμως, σε καλύτερη από όλες τις χώρες των Βαλκανίων. Ακόμα τουλάχιστον...

Σύμφωνα με δημοσίευμα του περιοδικού ProNews (τ. 7, Νοέμβριος 2016) με τίτλο "ΜΙΤ vs ΕΥΠ", μήπως, όμως, θα μπορούσαν οι "αρμόδιοι" να εξηγήσουν πως αποκαλύφθηκε εκτεταμένη επιχείρηση των ελληνικών μυστικών υπηρεσιών στα Βαλκάνια (και την Τουρκία), μέσω της οποίας είχε ξεκινήσει η διαδικασία εύρεσης, στρατολόγησης και χειραγώγησης εκείνων των προσωπικοτήτων που θα μπορούσαν είτε να βρεθούν σε καίριες κρατικές θέσεις, είτε -ακόμη- και σε ύψιστα πολιτικά αξιώματα Βαλκανικών χωρών;
Ποιός και γιατί αποκάλυψε μια εκτεταμένη ελληνική επιχείρηση που απέβλεπε στην δημιουργία των Βαλκανίων της ασφάλειας, της ειρήνης και της συνεργασίας των λαών;
Ποιός και γιατί "έδωσε" στη δημοσιότητα μια μείζονος ελληνικού εθνικού ενδιαφέροντος (και συμφέροντος) καλοσχεδιασμένη και άψογα εκτελεσθείσα (έως της στιγμής της προδοτικής "αποκάλυψης") προσπάθεια, εκθέτοντας σε ύψιστο κίνδυνο τις ζωές ελλήνων που συμμετείχαν, των οικογενειών τους, αλλά και των αυστηρά επιλεγμένων ξένων συνεργατών τους;

Τέλος, επανερχόμενοι στην "προσωπικότητα" και τον ρόλο που ανέλαβε να "εκτελέσει" ο αμερικανός Χοϋτ Μπράϊαν Γι, μπορεί κανείς από την σημερινή κυβέρνηση να "ψελίσσει" κάποια σοβαρή ελληνική πρόταση, που θα επαναφέρει την ασφάλεια στα Βαλκάνια και θα απομακρύνει τους σημερινούς ορατούς κινδύνους που απειλούν τα εθνικά (και όχι μόνο) συμφέροντα της Ελλάδας;
Δυστυχώς, η σημερινή ελληνική κυβέρνηση δεν είναι σε θέση να καταθέσει οποιαδήποτε πρόταση, λόγω της γενικότερης υποτελούς στάσης που διατηρεί, αλλά και λόγω της ανυπαρξίας μιας ελληνικής εθνικής στρατηγικής πολιτικής, η ύπαρξη της οποίας θα καθιστούσε δυνατή την επιβολή ήπιας ελληνικής ισχύος επί των εξελίξεων και την κατάθεση ολοκληρωμένου "πακέτου" για την ανάδειξη και ανάπτυξη των Βαλκανίων, που η σημερινή Αλβανία πρόθυμα επιχειρεί να σαμποτάρει μέσω της έκρηξης του εθνικισμού... Σε κάθε περίπτωση, η απραξία της Ελληνικής πλευράς λειτουργεί υπέρ της σώρευσης προβλημάτων που κάποιοι ανενόχλητοι "τοποθετούν" στα Βαλκάνια εις βάρος του συνόλου της Βαλκανικής, αλλά και ιδιαίτερα της Ελληνικής ανάκαμψης...

Αντί επιλόγου

Η Ελλάδα και η Σερβία είναι οι δύο χώρες που μπορούν να ανατρέψουν τον αλβανικό αναθεωρητισμό, ο οποίος ως ανέκδοτο μόνο μπορεί να εμφανιστεί εάν υπάρξει ειλικρινής αποφασιστικότητα αντιμετώπισής του. Μάλιστα, τα όσα εξελίσσονται σήμερα στα Σκόπια, μπορούν να χαρακτηριστούν ως μοναδική ευκαιρία για την Ελλάδα (και όχι μόνο), για να ξεκαθαρίσει -κινούμενη παρασκηνιακά- οριστικά με την "απειλή" της Μεγάλης Αλβανίας και τον μεγαλοϊδεατισμό της γείτονος (που καλλιεργεί για τους δικούς της λόγους η Τουρκία του Ερντογάν), που περιορίζεται σε λεονταρισμούς, αφού τα Τίρανα γνωρίζουν πάρα πολύ καλά πως δεν είναι (και ίσως δεν θα βρεθούν ποτέ) σε θέση α απειλήσουν στρατιωτικά την Ελλάδα. Η μόνη περίπτωση που θα έπρεπε να απασχολήσει σοβαρά την ελληνική πλευρά ως προς τα σχέδια της Μεγάλης Αλβανίας, είναι η πιθανότητα ενεργοποίησης αλβανικών εθνικιστικών στοιχείων που βρίσκονται σήμερα εν υπνώσει εντός της Ελλάδας... Η πολιτική του στρουθοκαμηλισμού μόνο απώλειες μπορεί να επιφέρει για την Ελλάδα...

Κι ενώ η ελληνική κυβέρνηση ασχολείται με "κόφτη" και "αντίμετρα", την ίδια ώρα, σύμφωνα με πληροφορίες, οι παραστρατιωτικοί του Αλβανικού Εθνικού Στρατού, γνωστού και ως «UCK», απειλούν με πόλεμο τα Σκόπια, για να απελευθερώσουν -όπως λένε- τα αλβανικά εδάφη του. Φυσικά, κάτι τέτοιο αποτελεί αλβανική ονείρωξη που γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από τις ΗΠΑ, που επανέρχονται στα Βαλκάνια ως "ειρηνοποιός δύναμη", απευθυνόμενοι (με την βοήθεια φιλικών ΜΜΕ) στα αισθήματα φόβου που προκαλούν οι σχετικά πρόσφατες αιματηρές μνήμες των Βαλκανίων και της δράσης του UCK. Σε κάθε περίπτωση, όμως, η ανάληψη στρατιωτικής δράσης από τις παραστρατιωτικές ομάδες του UCK, δεν θα αποκάλυπτε μόνο την αδυναμία της Αλβανίας να επιβάλει τις θέσεις - απαιτήσεις - ονειρώξεις της με τη χρήση της βίας (ο Έντι Ράμα, που βρίσκεται σε προεκλογική ουσιαστικά περίοδο, έχει ξεκάθαρα και αυστηρά προειδοποιηθεί και από το ΝΑΤΟ και από την ΕΕ, τόσο για το Κοσσυφοπέδιο όσο και για τα Σκόπια), αλλά θα δημιουργούσε παρασκηνιακές αντιδράσεις, συσπειρώσεις και συνεργασίες Βαλκανικών χωρών, η δυναμική των οποίων θα μπορούσε να διαγράψει δια παντός την "ταραχοποιό" Αλβανία του Έντι Ράμα. Μια εξέλιξη που κανείς λογικός δεν επιθυμεί, αφού κάτι τέτοιο θα είναι απλά ο πυροκροτητής σε μια περιοχή που γεννά παγκοσμίους πολέμους, αφού τα συμφέροντα των δύο ισχυρών του πλανήτη είναι ήδη επαρκώς καταγεγραμμένα...

Διαβάστε επίσης: Το διεθνές γεωπολιτικό παίγνιο και η ευκαιρία για την Ελλάδα

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση