Ο Ερντογάν κηρύσσει τον πόλεμο σε δύο μέτωπα

Ο Τ. Ερντογάν, καθεστωτικός ηγέτης της κυρίαρχης κάστας των Νεοοθωμανών, πιο ισχυρός μετά την αποτυχία του εγχειρήματος πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου, δεν έκανε αναθεωρητικές δηλώσεις για τη Συνθήκη της Λωζάννης, προ ολίγων ημερών, για εσωτερική κατανάλωση. Ουσιαστικά μιλώντας στους περιφερειάρχες της εναπομένουσας -ελάσσονος- αυτοκρατορίας θέλησε να κηρύξει το τέλος της «αμείλικτης αντίστασης» που πιστεύει η Τουρκία ότι κάνει μετά τη Συνθήκη των Σεβρών (1920) και την απαρχή ενός δεύτερου απελευθερωτικού πολέμου.

Όχι τυχαία ο Ερντογάν χαρακτήρισε ως αφετηρία την αποτυχία του πραξικοπήματος του Ιουλίου, που -κατά την αντίληψη που εκφράζεται από εφημερίδες και αρθρογράφους της δικής του σχολής σκέψης στην Τουρκία- θα είχε ως αποτέλεσμα μια νέα συνθήκη εις βάρος της ενότητας, εδαφικής και πληθυσμιακής, της χώρας με χωρισμό της σε τρία κράτη: το Κουρδιστάν, την Ανατολία και το Βυζάντιο ή «κράτος της Κωνσταντινούπολης». Αυτό θεωρούν ότι απέτρεψαν με τη ενότητα του έθνους και του λαού εκείνη τη νύχτα του καλοκαιριού. Επειδή μάλιστα στο πραξικόπημα φέρεται ότι ήταν εμπλεκόμενοι αξιωματικοί με εκπαίδευση, σχέσεις και προϋπηρεσία στο ΝΑΤΟ, ο Ερντογάν και οι μηχανισμοί προπαγάνδας του «σουλτανάτου» κατηγορούν τη Δύση και τις ΗΠΑ ότι συνέδραμαν στον σχεδιασμό και στην εκτέλεση της απόπειρας πραξικοπήματος, στο πλαίσιο της αλλαγής συνόρων και του καθορισμού νέων ζωνών επιρροής βόρεια των χωρών των Αράβων.

Ο Ερντογάν και το «κέντρο» της Άγκυρας, που βρίσκεται υπό τον έλεγχό του, προχώρησαν με την έννοια αυτή σε μαζικές εκκαθαρίσεις στρατιωτικών όλων των βαθμίδων και όπλων, αποσυντονίζοντας τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ στην εσωτερική δομή της Τουρκίας, αποκτώντας πλήρη έλεγχο σε σημαντικές βάσεις της Συμμαχίας επί τουρκικού εδάφους, όπως το Ιντσιρλίκ, θυσιάζοντας τελικά την επιχειρησιακή δυνατότητα και συνοχή των ενόπλων δυνάμεων της Τουρκίας.

Ταυτοχρόνως η νεοοθωμανική Τουρκία εστράφη εναντίον του Γκιουλέν και όχι μόνο, γιατί ο Ερντογάν δεν θέλει να υπάρχει άλλος ισχυρός πόλος στο τουρκικό Ισλάμ εκτός από τον ίδιο αλλά και γιατί ο πρόεδρος της Τουρκίας είναι πιο εθνικός από τον θρησκευτικό ηγέτη και ιεροκήρυκα του Κορανίου -τον χαλίφη-, που ζει μέσα στα πλούτη στην Πενσιλβανία των ΗΠΑ. Ο ισλαμιστής Γκιουλέν προφανώς θεωρεί ότι το χαλιφάτο του Ισλάμ στην Ανατολία δεν είναι καθόλου αναγκαίο να αποτελείται από εθνικές οντότητες ή να κυριαρχείται από μια ισχυρή Τουρκία, αλλά να συγκροτεί μια μετα-εθνική, μετα-κρατική ενότητα στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης με πολλούς λαούς, έθνη, φυλές και γλώσσες, που θα καταλαμβάνουν μια τεράστια περιοχή από την Τουρκία ως τη Σαουδική Αραβία, συμπεριλαμβανομένης της Μεσοποταμίας, και ενδεχομένως στη συνέχεια να έχει προεκτάσεις προς τον Καύκασο και την Αφρική.

Για τον Ερντογάν, αντίθετα με τον Γκιουλέν, το «σουλτανάτο» των Τούρκων Οθωμανών στόχος είναι να συγκροτήσει ως νέα «Μεγάλη Πύλη» το χαλιφάτο του Ισλάμ ένθεν και ένθεν της Μεσογείου, στην ευρωπαϊκή - βαλκανική πλευρά και στο βάθος της Ανατολίας στην Ασιατική - Εγγύς Ανατολή. Η Αγκυρα μιλά για σταυροφόρους, προκειμένου να αποτελέσει αυτή τη δύναμη ενσωμάτωσης των φυλών, λαών και εμιράτων των μουσουλμάνων. Το «σουλτανάτο» του Ερντογάν στη διαδρομή αυτή εκκαθαρίζει τους πυρήνες των πιστών του χαλίφη Γκιουλέν στο εσωτερικό του ως εχθρούς της Τουρκίας.

Συνοπτικά ο Ερντογάν κηρύσσει την αναθεώρηση δύο συνθηκών και όχι μίας, όπως δηλώνει αρχικά: της Συνθήκης της Λωζάννης δυτικά προς Αιγαίο - Βαλκάνια και της συμφωνίας Σάικς - Πικό στην Ανατολή, που καθόρισε τα σύνορα -αλλά και την κυριαρχία επί της ζώνης Κιρκούκ - Μοσούλης- στη Μέση Ανατολή στο τέλος της αποικιοκρατίας. Το δεύτερο μέτωπο γίνεται σαφές από τα τουρκικά στρατεύματα που μάχονται ή κινούνται επί του εδάφους της Συρίας - Μεσοποταμίας ήδη. Η Άγκυρα σε πρώτη φάση δεν επιδιώκει την κατάκτηση εδαφών αλλά «γκρίζες ζώνες» σε στεριά και θάλασσα και δικαιώματα εκμετάλλευσης σε πηγές υδρογονανθράκων, για να δομήσει στην Ανατολή τη νέα αυτοκρατορία.

Μενέλαος Τασιόπουλος
Πηγή "Δημοκρατία"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση