Το καθεστώς Τσίπρα συλλαμβάνει δημοσιογράφους

Στα βήματα του σουλτάνου Ερντογάν ο Τσίπρας, 

άρχισε το "ξεκαθάρισμα" των αντιφρονούντων

Γράφει ο Παναγιωτίδης Μάρκος 

Αυτοί που σήμερα κυβερνάνε την Ελλάδα θα μπορούσαν να είναι ένας μέτριος περιοδεύοντας θίασος (μπουλούκι) που θα ασχολούνταν με την κωμωδία. Δυστυχώς, παίζουν άσχημα παιχνίδια σε βάρος της χώρας οδηγώντας την σε μία τεραστίων διαστάσεων τραγωδία.

Η σημερινή σύλληψη του δημοσιογράφου Στέφανου Χίου (σε μία ευνομούμενη δημοκρατία δεν έχει καμία απολύτως σημασία εάν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς μαζί του) συνθλίβει το προσωπείο δημοκρατικότητας που με νύχια και δόντια προσπαθεί η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ να διατηρήσει. Και, δυστυχώς, αυτή η σύλληψη έρχεται μετά τις γνωστές κωμικοτραγικές εξελίξεις σχετικά με την αδειοδότηση των τηλεοπτικών καναλιών και αποδεικνύει πως στόχος του καθεστώτος Τσίπρα – Καμμένου είναι η τρομοκράτηση όχι μόνο των οργανωμένων ΜΜΕ (όπου ενδεχομένως υπάρχουν και οργανωμένα συμφέροντα ή περίεργες συνδιαλλαγές εξουσίας και επιχειρηματιών του Τύπου), αλλά και των ελεύθερων δημοσιογράφων…

Γνωρίζαμε πως στην Ελλάδα η Δημοκρατία βιάζεται ποικιλοτρόπως και πως το Σύνταγμα παραβιάζεται κατά το δοκούν από υπουργούς της κυβέρνησης. Γνωρίζαμε, επίσης, πως τα καθεστωτικά χαρακτηριστικά των μνημονιακών κυβερνήσεων (κορωνίδα τους αποτελεί ο Τσίπρας και η κυβερνητική του παρέα) θα επιχειρήσουν να επιβάλουν την δική τους κυβερνητική τρομοκρατία, την ομερτά που θα τους επέτρεπε να παρατείνουν την παραμονή τους στην εξουσία, μέσω του απόλυτου ελέγχου στην ενημέρωση. Περιμένουμε, δε, και την «δημοκρατική» παρέμβαση στο διαδίκτυο, που αποτελεί και την τελευταία γραμμή άμυνας αλλά και επίθεσης απέναντι οποιοδήποτε σύγχρονο καθεστώς. Όμως, δεν θέλαμε να πιστεύουμε πως ο Αλέξης Τσίπρας (και το υπόλοιπο κυβερνητικό κονκλάβιο) θα αντέγραφε (τόσο σύντομα) τις μεθόδους επιβολής του τούρκου προέδρου Ταγίπ Ερντογάν.

Μάλιστα, είναι τέτοιος η δημοκρατικός ξεπεσμός των στελεχών της συγκυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου, που δεν διστάζουν να χρησιμοποιούν την εξουσία για να επιβάλλουν δια κρατικών υπηρεσιών και οργάνων την επιβολή σιωπής που θα τους επιτρέψει να κερδίσουν χρόνο παραμονής στην εξουσία.

Σύμφωνα με τα όσα έγιναν γνωστά, ο δημοσιογράφος συνελήφθη έξω από την κατοικία του, από αστυνομικούς της Κρατικής Ασφάλειας και του Τμήματος Υπηρεσίας Προστασίας του Πολιτεύματος. Κι ενώ μέχρι αυτή τη στιγμή δεν έχουν γίνει επίσημα γνωστές οι κατηγορίες κατά του δημοσιογράφου, όμως είναι γνωστό το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας που εκδίδει και στο οποίο εμπλέκεται ο υπουργός κ. Σπίρτζης. Εάν δεν υπάρχουν στοιχεία που να εμπλέκουν τον δημοσιογράφο σε μη σύννομη απόπειρα ανατροπής της σημερινής κυβέρνησης, τότε δικαίως διερωτόμαστε για ποιόν λόγο έγινε η σύλληψη; Μήπως έγινε επί της ουσίας από τον κ. Σπίρτζη και οποία υλοποιήθηκε μετά από καταγγελία - μήνυση της συζύγου του; Και γιατί χρησιμοποιήθηκε η υπηρεσία Προστασίας του Πολιτεύματος και όχι απλοί αστυνομικοί;

Σε αυτή την περίπτωση, είναι δυνατόν ο κ. Σπίρτζης να χρησιμοποιεί την υπουργική του καρέκλα – εξουσία κατά ενός δημοσιογράφου, για προσωπικό του θέμα, ενώ ο ίδιος προστατεύεται από την υπουργική του ασυλία με βάση την οποία κανένας, το τονίζουμε, ΚΑΝΕΝΑΣ πολίτης δεν μπορεί να κινηθεί νομικά εναντίον του, εάν θεωρεί πως με δηλώσεις ή με ενέργειές του ο υπουργός συνέβαλε στην οικονομική του καταστροφή και στην κοινωνική του κατάπτωση, στην επιβάρυνση της ψυχολογικής του υγείας, την διάλυση της οικογενειακής του ειρήνης ή και, ακόμη, στην επιβάρυνση της σωματικής του υγείας;

Αφού ο οποιοσδήποτε πολίτης δεν μπορεί να κινηθεί νομικά κατά οποιουδήποτε βουλευτή ή υπουργού, πόσο ηθικά ή δημοκρατικά έντιμη θεωρείται η απαίτηση του κ. Σπίρτζη να συλληφθεί ο δημοσιογράφος; Άραγε, ο υπουργός και ο πρωθυπουργός (ως πολιτικός του προϊστάμενος) δεν μπορούν να αντιληφθούν την πολιτική τους κατάπτωση, την καθεστωτική τους συμπεριφορά ή την πιθανή κατάχρηση εξουσίας εις βάρος του δημοσιογράφου, αλλά και τη δημιουργία ενός πολύ συγκεκριμένου μηνύματος τόσο προς τους δημοσιογράφους όσο και προς τους πολίτες;

Δυστυχώς, η δημοκρατία στην χώρα που γεννήθηκε, εξαϋλώνεται με ταχύτατους αριστερο-α-δέξιους ρυθμούς. Δυστυχώς, αυτή η αντίληψη περί της εξουσίας, με βάση την οποία μπορεί να χρησιμοποιείται για την ικανοποίηση προσωπικών θεμάτων και όχι να ασκείται υπό το πρίσμα της ισότητας και της ισονομίας, αποτελεί μια ακόμη απόδειξη για το σκληρό καθεστώς που δημιουργούν οι σημερινοί κυβερνώντες, οι οποίοι ενδεχομένως θα βρεθούν αντιμέτωποι με το νόμο άμα της καθαίρεσής τους από τους κυβερνητικούς θώκους. Το δυστυχέστερο για τους ίδιους είναι πως θα βρεθούν αντιμέτωποι με τους πολίτες. Αυτούς τους πολίτες που επιχειρούν σήμερα να τρομοκρατήσουν, είτε με τα εκβιαστικά νομοθετικά τερατουργήματα και τις κυβερνητικές ή υπουργικές αποφάσεις, είτε με τον έλεγχο του Τύπου και των δημοσιογράφων (ενδεχομένως και του διαδικτύου). Και, μπορεί αυτός ο λαός να ξεχνά πολλά, όμως τα καθεστωτικά χαρακτηριστικά και οι γεννήτορές τους πολύ σύντομα ενδέχεται να ακούσουν από αυτόν τον λαό ένα σύνθημα, επικαιροποιημένο: «Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει αριστερά».

ΥΓ: Γιατί, άραγε, δεν μπορεί η Αστυνομία να βρει την ενάγουσα, κυρία Σπίρτζη, για να την προσάγει στο αυτόφωρο μετά την μήνυση του δικηγόρου του κ. Χίου για ψευδή καταμήνυση και συκοφαντική δυσφήμιση;

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση