Ρεπλίκες!...
Γράφει ο Κώστας Μαντατοφόρος
Υποθέταμε κάποτε πως ίσως τούτος ο λαός μπορέσει κάποια στιγμή να αποκτήσει σκέψη και συνείδηση.
Μάλλον πλανηθήκαμε πλάνην οικτράν.
Υποθέταμε πως μετά την λαίλαπα του Μεγάλου Τυχοδιώκτη και ιδρυτή του ΠαΣοΚ, ο κόσμος θα είχε πάρει το μάθημά του και δεν θα υπέκυπτε ποτέ πάλι στην "γοητεία" ενός τσαρλατάνου.
Αλλά, μπά...!
Λέγαμε πως πάει πιά, μετά απ' αυτά που του επιφύλαξε η τριαντάχρονη και βάλε διαχείριση του κράτους απ' το κόμμα (εγκληματική πολιτική συμμορία) του παπατζή, θα είχε βάλει μυαλό και θα πέταγε έξω απ' την "πόλιν" πασαλειμμένο με πίσσα και πούπουλα όποιον ξανατολμούσε να παίξει με την νοημοσύνη του και την εμπιστοσύνη του.
Πού τέτοια τύχη!
Βγαλμένο το σήμερα απ' τους πιό τρελούς μας εφιάλτες, βλέπουμε και ξαναζούμε μέρες Αντρέα.
Μέρες όπου το παράλογο (και παράνομο) που κυριαρχούσε επισκιάζονταν από μιά ομαδική ψύχωση για έναν άνθρωπο που υπήρξε ο σχεδιαστής και θεμελιωτής της καταστροφής του ελληνικού κράτους.
Και όπως και τότε που ο "χαρισματικός" ηγέτης είχε συνεχώς δίπλα του για τζουτζέ και γελωτοποιό (προφανώς για να βλέπουν τα πλήθη και να κάνουν την σύγκριση) έναν ωραιοπαθή τενεκέ, τον πανηλίθιο Άκη, έτσι και η σημερινή ρεπλίκα του Αντρέα σέρνει μαζί του έναν μπουχέσα καρεκλομανή, όχι πολύ ευφυέστερο του Άκη (που μάλλον αργότερα θα έχει την ίδια τύχη του προηγούμενου τζουτζέ, προφανώς λόγω λειψού IQ).
Μετά την τρομερή προδοσία του προηγούμενου καλοκαιριού...
Την καταπάτηση κάθε έννοια δημοκρατίας μέσω της ξετσίπωτης αγνόησης της βούλησης του λαού όπως αποτυπώθηκε στο δημοψήφισμα...
Μετά τους λαοκτόνους εφαρμοστικούς νόμους του 3ου κατάδικού τους μνημονίου...
Μετά τα χιλιάδες νέα λουκέτα και τις χιλιάδες χαμένες θέσεις εργασίας...
Μετά την απελευθέρωση των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας...
Μετά από τόσο ξεπούλημα ελληνικών φιλέτων-περιουσίας του δημοσίου σε ξένους...
Μετά την εφάμιλλη προδοσίας αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά, που αποτελούν την βαριά βιομηχανία του τουρισμού μας...
Μετά την παραχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας στο Αιγαίο...
Μετά από τόσες χιλιάδες μορφωμένους νέους που συνεχίζουν να αποδημούν για μιά κανονική ζωή στο εξωτερικό...
Μετά την μετατροπή της χώρας σε ευρωπαϊκό κέντρο υποδοχής-επιλογής μεταναστών οιονεί σκλάβων στις βιομηχανίες της πολιτισμένης "Δύσης"...
Μετά τόσους καινούργιους άστεγους...
Μετά τόσες καινούργιες αυτοκτονίες...
Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι (μικροί ή μεγάλοι αδιάφορο)...
Που θέλουν να σφίξουν το χέρι του φονιά τους...
Που θέλουν να βγάλουν selfie με τον απατεώνα τους...
Που προτίθενται να ξαναψηφίσουν τον ληστή τους...
Αλλά τί καθόμαστε κι ασχολούμαστε μ' έναν λαό τελειωμένο;
Πάμε για μπάνια!...
Πηγή "Ουδέν Σχόλιον"
Υποθέταμε κάποτε πως ίσως τούτος ο λαός μπορέσει κάποια στιγμή να αποκτήσει σκέψη και συνείδηση.
Μάλλον πλανηθήκαμε πλάνην οικτράν.
Υποθέταμε πως μετά την λαίλαπα του Μεγάλου Τυχοδιώκτη και ιδρυτή του ΠαΣοΚ, ο κόσμος θα είχε πάρει το μάθημά του και δεν θα υπέκυπτε ποτέ πάλι στην "γοητεία" ενός τσαρλατάνου.
Αλλά, μπά...!
Λέγαμε πως πάει πιά, μετά απ' αυτά που του επιφύλαξε η τριαντάχρονη και βάλε διαχείριση του κράτους απ' το κόμμα (εγκληματική πολιτική συμμορία) του παπατζή, θα είχε βάλει μυαλό και θα πέταγε έξω απ' την "πόλιν" πασαλειμμένο με πίσσα και πούπουλα όποιον ξανατολμούσε να παίξει με την νοημοσύνη του και την εμπιστοσύνη του.
Πού τέτοια τύχη!
Βγαλμένο το σήμερα απ' τους πιό τρελούς μας εφιάλτες, βλέπουμε και ξαναζούμε μέρες Αντρέα.
Μέρες όπου το παράλογο (και παράνομο) που κυριαρχούσε επισκιάζονταν από μιά ομαδική ψύχωση για έναν άνθρωπο που υπήρξε ο σχεδιαστής και θεμελιωτής της καταστροφής του ελληνικού κράτους.
Και όπως και τότε που ο "χαρισματικός" ηγέτης είχε συνεχώς δίπλα του για τζουτζέ και γελωτοποιό (προφανώς για να βλέπουν τα πλήθη και να κάνουν την σύγκριση) έναν ωραιοπαθή τενεκέ, τον πανηλίθιο Άκη, έτσι και η σημερινή ρεπλίκα του Αντρέα σέρνει μαζί του έναν μπουχέσα καρεκλομανή, όχι πολύ ευφυέστερο του Άκη (που μάλλον αργότερα θα έχει την ίδια τύχη του προηγούμενου τζουτζέ, προφανώς λόγω λειψού IQ).
Μετά την τρομερή προδοσία του προηγούμενου καλοκαιριού...
Την καταπάτηση κάθε έννοια δημοκρατίας μέσω της ξετσίπωτης αγνόησης της βούλησης του λαού όπως αποτυπώθηκε στο δημοψήφισμα...
Μετά τους λαοκτόνους εφαρμοστικούς νόμους του 3ου κατάδικού τους μνημονίου...
Μετά τα χιλιάδες νέα λουκέτα και τις χιλιάδες χαμένες θέσεις εργασίας...
Μετά την απελευθέρωση των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας...
Μετά από τόσο ξεπούλημα ελληνικών φιλέτων-περιουσίας του δημοσίου σε ξένους...
Μετά την εφάμιλλη προδοσίας αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά, που αποτελούν την βαριά βιομηχανία του τουρισμού μας...
Μετά την παραχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας στο Αιγαίο...
Μετά από τόσες χιλιάδες μορφωμένους νέους που συνεχίζουν να αποδημούν για μιά κανονική ζωή στο εξωτερικό...
Μετά την μετατροπή της χώρας σε ευρωπαϊκό κέντρο υποδοχής-επιλογής μεταναστών οιονεί σκλάβων στις βιομηχανίες της πολιτισμένης "Δύσης"...
Μετά τόσους καινούργιους άστεγους...
Μετά τόσες καινούργιες αυτοκτονίες...
Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι (μικροί ή μεγάλοι αδιάφορο)...
Που θέλουν να σφίξουν το χέρι του φονιά τους...
Που θέλουν να βγάλουν selfie με τον απατεώνα τους...
Που προτίθενται να ξαναψηφίσουν τον ληστή τους...
Αλλά τί καθόμαστε κι ασχολούμαστε μ' έναν λαό τελειωμένο;
Πάμε για μπάνια!...
Πηγή "Ουδέν Σχόλιον"
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Και εγώ θα ήθελα να βγάλω μια selfie με μια μαϊμού ή έναν κλόουν σε ένα τσίρκο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροφανώς θα σκέφτηκαν τα πιτσιρίκια ότι απογόνους του Εφιάλτη δεν συναντάς κάθε 'μέρα και άδραξαν την ευκαιρία.
Απάντηση στους χαρακτηρισμούς που αποδίδονται στου Έλληνες, το επίσης σημερινό άρθρο του "Ας μιλήσουμε επί τέλους" με τίτλο: "Τζαμί δεν θα γίνει εδώ" Ας σταθούμε κάποτε στα θετικά και ας τονώσουμε το αίσθημα αξιοπρέπειας και αυταξίας αυτού του λαού. Είναι καλό για όλους μας και για την προοπτική μας ως "ενιαίου" ΄Εθνους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι υπάρχουν και προδότες και αφελείς και ακραία ατομιστές ανάμεσα στο λαό, που όμως είναι καρκινικά αποστήματα και καμιά σχέση δεν έχουν με το κυρίως σώμα του λαού, που είναι υγιές, έστω και αν είναι για πολλούς λόγους ναρκωμένο. Έργο των πιο αφυπνισμένων συνειδησιακά, είναι να το "ξυπνήσουμε" σιγά-σιγά. Κι αυτό δε γίνεται με κατηγόριες, παρά μόνο με ενθάρρυνση και επαίνους, ώστε να πάρει "τα επάνω του". Και μετά, αυτός ο κοιμισμένος γίγαντας, ο λαός, γνωρίζει ο ίδιος να διεκδικήσει το αυτεξούσιό του. Δηλαδή όλη την πολιτική εξουσία, (όχι δι' αντιπροσώπων, που την επόμενη των εκλογών μεταβάλλονται σε ανεξέλεγκτους τυραννίσκους) αλλά με τέτοιους Συνταγματικούς θεσμούς που να την εξασφαλίζουν -την πολιτική εξουσία- στον ίδιο τον πολίτη, φυσικά ως σύνολο.