Τα σκουλήκια τραγουδάνε ακόμα...

Γράφει ο Κώστας Μαντατοφόρος

Μέσα στο πολιτικό προσωπικό της χώρας μας υπάρχουν ακόμη αξιόλογοι άνθρωποι, έντιμοι, και άξιοι να τους εμπιστευτεί κανείς.
Άνθρωποι που δεν έχουν εθισμό με τις καρέκλες και δεν έχουν βάλει αυτοσκοπό στην ζωή τους τον πλουτισμό μέσω της πολιτικής ή την μέσω πολιτικής ασυλίας απαλλαγής τους από τις παράτυπες-παράνομες δραστηριότηττές τους.
Κανένας όμως, μα κανένας απ' αυτούς, δεν βρίσκεται μέσα στην Βουλή.

Ο σημερινός αρχηγός της προδοτικής κυβέρνησης γνωρίζει πιά πολύ καλά πως δύσκολα θα μπορέσει με οποιαδήποτε επικοινωνιακή καταιγίδα, με οποιαδήποτε υστερία των υπόλογων για την κατάντια του λαού ΜΜΕ, να κρατήσει μακριά απ' την Βουλή κι άλλο αυτούς τους ανθρώπους.
Σπεύδει λοιπόν με την αλλαγή του εκλογικού νόμου να αποδυναμώσει όσο μπορεί αυτές τις τίμιες φωνές, όταν αυτές ξαναμπούν στο κοινοβούλιο.
(Το ότι ο ντεμέκ αριστερούλης πρωθυπουργός δεν ενδιαφέρεται καθόλου για την απλή αναλογική, για τον λαό και άλλες πίτσες ροζ, φαίνεται από το ότι δεν καταργεί εντελώς το "μπόνους" των 50 εδρών στο πρώτο κόμμα, αλλά το περιορίζει στις 30 έδρες, ίσα-ίσα για να μην μπορεί να υπάρξει ποτέ πιά αυτοδυναμία. Όχι από δημοκρατικό "πιστεύω" προς τις κυβερνήσεις συνεργασίας, αλλά επειδή γνωρίζει πως ποτέ πιά δεν θα βρεθεί στην θέση του πρώτου, ή τέλος πάντων κοντά στην κατάκτηση της αυτοδυναμίας όπως τον Ιανουάριο του 2015)

Κατεβάζοντας το όριο ηλικίας των ψηφοφόρων στα 17 ελπίζει σε μιά εντελώς ανώριμη πολιτικά και εύκολα χειραγωγούμενη μάζα πρόωρα ανακυρηγμένων "πολιτών", μιά μάζα ψηφοφόρων που μέσα στην ως τότε περιδίνηση της ζωής τους μέσα στο δαιδαλώδες τοπίο μιά Παιδείας που μοιάζει περισσότερο με κινούμενη άμμο παρά με προπαρασκευή χρήσιμων και μορφωμένων πολιτών, αδιάβαστοι και αστοιχείωτοι πολιτικά και ιστορικά, χωρίς τις βασικές γνώσεις που θα μπορούσαν να τους οδηγήσουν σε ώριμη πολιτική και κριτική  σκέψη απαλλαγμένη από την παρορμητικότητα της ηλικίας, αποτελούν οι ίδιοι το τυράκι στην φάκα της ίδιας τους της ζωής.
Αυτό ελπίζει και αυτό προσδοκά ο νέος "πατερούλης", ντεμέκ αριστερούλης, μα πιό πολύ φασιστούλης πρωθυπουργός.

Κυρίως όμως μειώνοντας στο 2% το όριο για την είσοδο στην Βουλή των κομμάτων, ελπίζει πως θα πετύχει την πολυδιάσπαση των υγιών λαϊκών δυνάμεων και την αποδυνάμωσή τους όταν αυτές θα έχουν μπει στο κοινοβούλιο.
Διότι καλώς ή κακώς (κακώς, κάκιστα ) οι πραγματικά λαϊκές αυτές δυνάμεις έχουν ένα βασικό κουσούρι:
Ενώ συμφωνούν στα μείζονα και τα καθοριστικά, θεωρούν  "δημοκρατικά"  απαραίτητο να συμφωνούν και στα ελάσσονα, που μπορεί πολλές φορές να μην είναι μεν επουσιώδη, μπορούν να πάρουν όμως νερό στο κρασί τους ή να βρεθουν πολλαπλοί τρόποι προσέγγισής τους.
Εμ, δε γίνεται να συμφωνούνε σε όλα!  Κι εκεί τις περισσότερες φορές χαλάει η μανέστρα της σύγκλισης και του συνασπισμού των δημοκρατικών-λαϊκών δυνάμεων.

Κάνουμε λοιπόν έκκληση στους έντιμους και αξιόπιστους λίγους πολιτικούς που έχουν απομείνει σ' αυτό τον τόπο, να συμπτυχθούν σε ένα ενιαίο μέτωπο, βάζοντας σαν προμετωπίδα και σημαία αυτά που όλους μας ενώνουν.
Όχι σε έναν χαλαρό συνασπισμό, αλλά σε ένα συμπαγές ισχυρό κόμμα, με πολλές συνιστώσες ίσως, αλλά αρραγές στην προσπάθειά μας να απαλλαγούμε από τις κατοχικές δυνάμεις εσωτερικού και εξωτερικού, που για δικά τους οικονομικά οφέλη απομυζούν τόπο και λαό.

Κι αν ίσως η αρχηγία ή η πρωτοκαθεδρία είναι λόγος τριβής, ας μπούν μπροστά άλλοι, τρίτοι, άγνωστοι, νέοι, μέσα απ' τον λαό και την κοινωνία.
Υπάρχουν χιλιάδες εδώ έξω αξιότεροι από τους 300 ξεπουλημένους της Βουλής.

Άντε, γιατί πολύ αφήσαμε τα σκουλήκια, να τραγουδάνε ακόμα!...

Πηγή "Ουδέν Σχόλιον"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση