Χωρίς την Εκκλησία...
Γράφει ο Γιώργος Μαλούχος
Εχουν και την καλή πλευρά τους οι ακρότητες και οι «τζάμπα» - εις βάρος φυσικά των μαθητών ερασιτεχνικοί πειραματισμοί του υπουργού Παιδείας Φίλη, ο οποίος μεταξύ άλλων, απ’ ότι φαίνεται, δεν θέλει να… κουράζει τους μαθητές που λέει, δεν αποδίδουν λόγω ωρών διδασκαλίας! [Ας ρωτήσει ο κ. Φίλης κανέναν που να ξέρει τι σημαίνει να παίρνεις απολυτήρια από Γαλλικά η Γερμανικά σχολεία κι ας σκεφτεί λίγο…]
Η καλή πλευρά, δεν είναι βέβαια προς όφελος των μαθητών, όπως θα έπρεπε να είναι. Αντίθετα, αυτοί θα είναι και πάλι τα θύματα, αυτή τη φορά ακόμα περισσότερο βέβαια, με ότι αυτό συνεπάγεται όχι μόνον για τους ίδιους και το μέλλον τους, αλλά και για την ελληνική κοινωνία και το δικό της.
Η καλή πλευρά έχει να κάνει με ένα άλλο πεδίο ακρότητας του υπουργού, εξαιρετικά «κολλημένο» στους αστείους αριστερισμούς της δεκαετίας του ΄70 που έχουν πλέον παγκοσμίως μπει στην ναφθαλίνη – παγκοσμίως, εκτός από το γραφείο του κ. Φίλη και κάποιων συναδέλφων του στην κυβέρνηση: αφορά στη σχέση με την Εκκλησία.
Περιττό να αναφερθούν εδώ όλα τα γνωστά επεισόδια αυτής της υπόθεσης τα γνωρίζουμε όλοι και όλοι έχουμε βγάλει τα συμπεράσματά μας. Το πιο ενδιαφέρον όλων όμως είναι εκείνο που είπε προ ημερών ο υπουργός: «δεν συγκυβερνάμε με την εκκλησία».
Λοιπόν είναι αλήθεια. Αλλά… μακάρι να μην ήταν: ο κ. Φίλης το λέει αυτό ως μέλος μιας κυβέρνησης που ανήλθε στην εξουσία «σκίζοντας» μνημόνια για να ράψει άλλα δύο νέα – το ένα δε, πρωτοφανές, με μόνιμο αυτόματο «κόφτη»… Το έργο αυτής της κυβέρνησης, το βλέπουν άπαντες – ακόμα και οι δικοί της. Όμως, έχουμε άραγε σκεφτεί ποιο είναι το έργο της Εκκλησίας της Ελλάδος σε όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης; Ισως όχι. Ε, ο κ. Φίλης, μας κάνει να σκεφτούμε. Δεν το ήθελε, αλλά γίνεται…
Δεν είναι υπερβολή να πει κάποιος ότι χωρίς την κινητοποίηση, την προσφορά, την εργασία και την αυταπάρνηση της Εκκλησίας τα τελευταία έξι χρόνια, η ελληνική κοινωνία θα είχε ίσως σε μεγάλα τμήματά της καταρρεύσει. Το έργο που έχει επιτευχθεί, είναι τεράστιο και είναι αδύνατο να αναλυθεί εδώ. Αλλά υπάρχει και το γνωρίζουν άπαντες: είναι δεδομένο, μετρήσιμο και συνεχίζεται. Στη συνείδηση του κόσμου, η Εκκλησία στάθηκε εκεί όπου όφειλε αλλά δεν στάθηκε το ανύπαρκτο κράτος. Και γι αυτό η εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού προς αυτήν βρίσκεται σήμερα στα ύψη, γι αυτό, μεταξύ άλλων, οι ναοί είναι γεμάτοι κάθε Κυριακή.
Ας προσέξει λοιπόν λίγο ο «αριστερός, ευαίσθητος, προοδευτικός» Φίλης και ο κάθε παρόμοιος τέτοιος Φίλης: χωρίς αυτούς, καλύτερα θα ήμασταν. Χωρίς την Εκκλησία, η κοινωνία δεν θα είχε αντέξει.
Πηγή "Το Βήμα"
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Εχουν και την καλή πλευρά τους οι ακρότητες και οι «τζάμπα» - εις βάρος φυσικά των μαθητών ερασιτεχνικοί πειραματισμοί του υπουργού Παιδείας Φίλη, ο οποίος μεταξύ άλλων, απ’ ότι φαίνεται, δεν θέλει να… κουράζει τους μαθητές που λέει, δεν αποδίδουν λόγω ωρών διδασκαλίας! [Ας ρωτήσει ο κ. Φίλης κανέναν που να ξέρει τι σημαίνει να παίρνεις απολυτήρια από Γαλλικά η Γερμανικά σχολεία κι ας σκεφτεί λίγο…]
Η καλή πλευρά, δεν είναι βέβαια προς όφελος των μαθητών, όπως θα έπρεπε να είναι. Αντίθετα, αυτοί θα είναι και πάλι τα θύματα, αυτή τη φορά ακόμα περισσότερο βέβαια, με ότι αυτό συνεπάγεται όχι μόνον για τους ίδιους και το μέλλον τους, αλλά και για την ελληνική κοινωνία και το δικό της.
Η καλή πλευρά έχει να κάνει με ένα άλλο πεδίο ακρότητας του υπουργού, εξαιρετικά «κολλημένο» στους αστείους αριστερισμούς της δεκαετίας του ΄70 που έχουν πλέον παγκοσμίως μπει στην ναφθαλίνη – παγκοσμίως, εκτός από το γραφείο του κ. Φίλη και κάποιων συναδέλφων του στην κυβέρνηση: αφορά στη σχέση με την Εκκλησία.
Περιττό να αναφερθούν εδώ όλα τα γνωστά επεισόδια αυτής της υπόθεσης τα γνωρίζουμε όλοι και όλοι έχουμε βγάλει τα συμπεράσματά μας. Το πιο ενδιαφέρον όλων όμως είναι εκείνο που είπε προ ημερών ο υπουργός: «δεν συγκυβερνάμε με την εκκλησία».
Λοιπόν είναι αλήθεια. Αλλά… μακάρι να μην ήταν: ο κ. Φίλης το λέει αυτό ως μέλος μιας κυβέρνησης που ανήλθε στην εξουσία «σκίζοντας» μνημόνια για να ράψει άλλα δύο νέα – το ένα δε, πρωτοφανές, με μόνιμο αυτόματο «κόφτη»… Το έργο αυτής της κυβέρνησης, το βλέπουν άπαντες – ακόμα και οι δικοί της. Όμως, έχουμε άραγε σκεφτεί ποιο είναι το έργο της Εκκλησίας της Ελλάδος σε όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης; Ισως όχι. Ε, ο κ. Φίλης, μας κάνει να σκεφτούμε. Δεν το ήθελε, αλλά γίνεται…
Δεν είναι υπερβολή να πει κάποιος ότι χωρίς την κινητοποίηση, την προσφορά, την εργασία και την αυταπάρνηση της Εκκλησίας τα τελευταία έξι χρόνια, η ελληνική κοινωνία θα είχε ίσως σε μεγάλα τμήματά της καταρρεύσει. Το έργο που έχει επιτευχθεί, είναι τεράστιο και είναι αδύνατο να αναλυθεί εδώ. Αλλά υπάρχει και το γνωρίζουν άπαντες: είναι δεδομένο, μετρήσιμο και συνεχίζεται. Στη συνείδηση του κόσμου, η Εκκλησία στάθηκε εκεί όπου όφειλε αλλά δεν στάθηκε το ανύπαρκτο κράτος. Και γι αυτό η εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού προς αυτήν βρίσκεται σήμερα στα ύψη, γι αυτό, μεταξύ άλλων, οι ναοί είναι γεμάτοι κάθε Κυριακή.
Ας προσέξει λοιπόν λίγο ο «αριστερός, ευαίσθητος, προοδευτικός» Φίλης και ο κάθε παρόμοιος τέτοιος Φίλης: χωρίς αυτούς, καλύτερα θα ήμασταν. Χωρίς την Εκκλησία, η κοινωνία δεν θα είχε αντέξει.
Πηγή "Το Βήμα"
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Χωρίς την Ανάσταση του Χριστού μας δεν υπάρχει δεν υπάρχει ούτε εκκλησία ούτε φιλανθρωπία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ εκκλησία δεν είναι για να παράγει μόνο φιλανθρωπικό έργο, είναι κυρίως για να μας θρέφει πνευματικά με τον Λόγο του Χριστού μας.
Εάν ακολουθούσαμε Αυτόν κανείς δεν θα πεινούσε και με την βοήθεια της Υπεραγίας μας Θεοτόκου θα είμασταν ελεύθεροι όχι σκλάβοι όπως είμαστε δυστηχώς σήμερα ακολουθώντας άθεες υλιστικές ιδεολογίες που καμία σχέση δεν εχουν με τους Ελληνες Χριστιανούς ορθοδόξους.
Η Χριστιανική ορθόδοξη πίστη μας , μας κράτησε στα 400 χρόνια σκλαβιάς όρθιους ούτε τα συσσίτια, ούτε οι υλιστικές μαρξιστικές νεοφιλελε θεωρίες.
Καταρχήν οι ιδέες μένουν ιδέες και ο πρώιμος Μαρξισμός είναι θεμελιωμένος σε υλιστές εγκυκλοπαιδιστές του 1750 με 1850 π.χ. ο Ντιτερό και ο Χαίγκελ μεταγενέστερα τάχθηκαν κατά της εκκλησίας και του ιδεαλιστικού Φινταιϊσμού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αντιπαλότητα λοιπόν ιδεαλισμού και υλισμού δέν είναι κάτι πρόσφατο 100 ή 200 χρόνων αλλά πολύ προγενέστερο π.χ. ο Επίκουρος ,ο Δημόκριτος ,ο Ηράκλειτος ήταν υλιστές φιλόσοφοι που δογματικά όλες οι μονοθεϊστικές θρησκείες διαχρονικά καταδικάζουν ώς ειδωλολάτρες!!!!
Καταδικάζουν δηλαδή την επιστήμη ακόμη!!!!!!
Για την εκκλησία ο Έλλην είναι Ρωμιός και ο όρος Έλλην σήμαινε για 2000 χρόνια ειδωλολάτρης!!!!
Βέβαια ο κ.Φίλης υποκριτικά στηρίζει τον διαχωρισμό κράτους και εκκλησίας και η θέση του αυτή είναι απλός ρητορική και όχι ουσιαστική.
Επίσης ο αυτοπροσδιορισμός του Σύριζα και του κ.Φίλη ώς (αριστερου) είναι δικαίωμα του, αλλά δικαίωμα και δικό μου είναι να μήν τον αναγνωρίζω ούτε καν σοσιαλοδημοκράτη αφού η πολιτική που ασκεί αυτός και η κυβέρνηση του είναι όχι απλός Αστική αλλά βάναυση χρηματοπιστωτικά Καπιταλιστική.
Η μπάλα λοιπόν ας μην πηγαίνει στην εξέδρα με άρθρα όπως αυτό που θέτει ζητήματα δήθεν διαχωρισμού της εκκλησίας απο το κράτος όσο αφορά μορφές εξουσίας.
Τώρα όσο αφορά αυτούς που θέλουν να πιστεύουν πως μπορεί να είναι και Χριστιανοί και Έλληνες θα τους θυμίσω πως βασικό αξίωμα του Ελληνα είναι το απροσκύνητο,πως γίνεται λοιπόν να υπερασπίζεσαι αυτήν την αρχή και να προσκυνάς τον χριστιανό ιερέα;
Στο θέμα τώρα της (βοήθειας)της εκκλησίας αυτά τα τελευταία χρόνια συντελείται ένα απο τα μεγαλύτερα προσκυνήματα ενός υπερήφανου Λαού για ένα πιάτο φασολάδα .
Εάν αυτό δέν είναι διαχείριση της φτώχειας που επέβαλε το σύστημα εξουσίας με την μορφή του Καπιταλισμού, τότε τι άλλο είναι;
Τελειώνοντας το σχόλιο μου θα ήθελα να θέσω και ένα άλλο ζήτημα πάνω στην δήθεν αντιπαράθεση της κατεστημένης πολιτικής εξουσίας με την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος .
Το Εθνικό Κτηματολόγιο και η Εκκλησιαστική Περιουσία βασίζονται σε Οθωμανικά Χρυσόβουλα προ του 1828;
Οι τίτλοι της εκκλησιαστικής ακίνητης περιουσίας είναι επικυρωμένοι απο της αρχές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ; ΝΑΙ Ή ΟΧΙ.
Αφήστε λοιπόν την φασολάδα και τα συσσίτια Φίληδες και Ιερώνυμοι και δώστε στον Ελληνικό Λαό το δικαίωμα στον πλούτο που ο ίδιος παράγει ,και ο ίδιος υπερασπίστηκε ματώνοντας αιώνες τώρα.
Π.Τ.
Υ.Γ
Εκτιμώντας την αμεροληψία του συγκεκριμένου χώρου νομίζω πως πρέπει να ανοίξει ένας όσο το δυνατόν ποιοτικός διάλογος με ζήτημα τον Ιδεαλισμό και την αντιπαράθεση του με τον Υλισμό.