H κυβέρνηση είτε να συγκρουστεί, είτε να φύγει με αξιοπρέπεια…

Του Άκη Κοσώνα

Φθάνει λοιπόν η ώρα που η κυβέρνηση της Αριστεράς είναι υποχρεωμένη είτε να φύγει αξιοπρεπώς είτε να συγκρουστεί εφαρμόζοντας αριστερή πολιτική. Αλλιώς δεν έχει ρόλο και λόγο παρουσίας στην κυβέρνηση.

Το επιχείρημα ότι οι πολίτες «ήξεραν τι ψήφιζαν» στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015 όπου ο ΣΥΡΙΖΑ ξανακέρδισε όπως και τον Ιανουάριο 2015 και μάλιστα με το ίδιο ποσοστό (36%) δεν λειτουργεί πια, τόσο λόγω πληθώρας φόρων και εμπρηστικών κοινωνικά μέτρων, όσο και λόγω έλλειψης προοπτικής.

Και αυτή η κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες, δεν εξηγεί επαρκώς ούτε γιατί συμβαίνουν όλ’ αυτά, ούτε πόσο θα διαρκέσουν.

Στο εύλογο ερώτημα «γιατί να κάνω τόσες και τέτοιες θυσίες, τι ακολουθεί καλύτερο από τα σημερινά;» οι απαντήσεις είναι ασαφείς και βερμπαλιστικές.

Συγχρόνως, η υιοθέτηση της TINA (There Is No Alternative) για τη συνέχιση της ίδιας πολιτικής με τους προηγούμενους παραπέμπει ευθέως στην ερώτηση που είναι και απάντηση «και τότε γιατί μας τα λέγατε αλλιώς, από τα καταχρηστικά διόδια που δεν πρέπει να πληρώνουμε μέχρι τον ΕΝΦΙΑ που θα καταργούσατε διότι είναι άδικος και αναποτελεσματικός;».

Η μη ύπαρξη άλλης εναλλακτικής – ίσως διότι ζούμε στη δημοκρατία των αγορών και εν γένει- «στον καπιταλισμό» – έπρεπε να είναι γνωστή συνθήκη στην Αριστερά πριν γίνει κυβέρνηση και να έχει σχεδιάσει την κυβερνητική της υπόσταση και πορεία με αυτό το δεδομένο.

Αν δεν ήταν γνωστή η συνθήκη, τότε ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ανεπαρκής, αν ήταν γνωστή, αλλά κανείς δεν είπε και δεν έκανε τίποτα επ’ αυτού, τότε είναι ακατάλληλος να κυβερνά.

Εδώ που έφτασαν τα πράγματα, να καλείται δηλαδή η πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς να εφαρμόσει όσα δεν μπόρεσε, δεν τόλμησε και, ενδεχομένως, μέρος τους δεν αποδέχθηκε η προηγούμενη (ανάμεικτη) δεξιά κυβέρνηση, δεν υπάρχουν πολλοί δρόμοι.

Επειδή η Αριστερά δεν είναι ενσωματωμένη στην εξουσία και δεν κουβαλάει το βαθμό διαφθοράς, αναλγησίας και έλλειψης ηθικής που χαρακτηρίζει τα κατ’ επάγγελμα και καθ’ έξιν κυβερνητικά κόμματα, μπορεί να κάνει πράγματα που η διεθνής και ντόπια εξουσία δεν περιμένει.

Μπορεί να αιφνιδιάσει. Μπορεί να δώσει μερικά έστω πολυέξοδα μαθήματα ηθικής και αξιοπρέπειας (κοστίζει η απομάκρυνση από την εξουσία, αλλά η παραμονή σε αυτήν μερικές φορές μπορεί να κοστίζει παραπάνω…) σε ένα σύστημα που αγκάλιασε, υιοθέτησε και επέβαλε στο εκλογικό σώμα την T.I.N.A.

Ναι, με τους όρους παιχνιδιού που διαμορφώνει το σύστημα δεν υπάρχει χώρος για εναλλακτική κυβερνητική λύση. Ας πει λοιπόν η πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς την αλήθεια στον κόσμο, τι συμβαίνει, σε τι μπροστά βρέθηκε, τι αντιμετωπίζει και πού θέλουν μας οδηγήσουν. Μετά, ας προτείνει λύσεις που θα συνάδουν με την αξιοπρέπεια και την ιστορία της χώρας. Δεν έχει να χάσει τίποτα. Εξουσία, ούτε είχε ούτε έχει.

Κι αυτό που σήμερα μοιάζει να έχει (κάτι σαν εξουσία), εικονικό είναι. Αυτό θα αποτελέσει τη μεγαλύτερη προσφορά της στον τόπο. Σίγουρα μεγαλύτερη από την (μάταιη) προσπάθεια που κάνει να μεταμορφώσει και εξανθρωπίσει τις ντιρεκτίβες που έρχονται γραμμένες από τις Βρυξέλλες και τη Φραγκφούρτη και τις διαταγές για εξαθλίωση του κόσμου, με επιστροφή της Ελλάδας στη δεκαετία του ’50. Κάπου πρέπει να μπει μια τελεία.

* Ο Άκης Κοσώνας είναι δημοσιογράφος. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στην Αθήνα και το Παρίσι. Εργάστηκε ως πολιτικός συντάκτης στο περιοδικό «Αντί» (1983-1987) και στις εφημερίδες Μεσημβρινή, Απογευματινή, Έθνος, Βήμα, Καθημερινή. Έκανε για πολλά χρόνια ραδιόφωνο στον Αθήνα 9.84, του οποίου ήταν ιδρυτικό στέλεχος. Διετέλεσε γενικός διευθυντής της ΕΡΤ και γγ του ΕΟΤ. Εργάστηκε στο ΑΠΕ (1996-2015), έχοντας την ευθύνη των εκδόσεων του πρακτορείου. Αρθρογραφεί στην εφημερίδα «Αγορά».
Πηγή MIgnatiou


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση