Ο Ερντογάν πληρώνει την αλαζονεία του

Με πολλά ανοιχτά μέτωπα, ξεμένει από φίλους

Του Γιάννη Συμεωνίδη

Θα ήταν ωφέλιμο για τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να αφιέρωνε λίγο χρόνο για μία συνάντηση με τον παγκόσμιο πρωταθλητή στο σκάκι Γκάρι Κασπάροφ. Ο τελευταίος θα του εξηγούσε πως ένας καλός σκακιστής δεν ανοίγει πολλά μέτωπα ταυτοχρόνως, σε αντίθεση με ό,τι πράττει δηλαδή, ιδίως το τελευταίο διάστημα, ο πρόεδρος της Τουρκίας, ο οποίος με τις επιλογές του αρχίζει να ξεμένει από φίλους. Με τους Ρώσους είναι ήδη στα μαχαίρια, οι Ευρωπαίοι είναι ενοχλημένοι μαζί του γιατί δεν κάνει όσα υποσχέθηκε για τις προσφυγικές ροές, ενώ οι αμερικανοί δεν είναι διατεθειμένοι να τον υπερασπίζονται αιωνίως, εφόσον συνεχίσει να επιτίθεται στους συμμάχους τους Κούρδους. Κοντολογίς, πληρώνει την αλαζονεία του…

Ο «σουλτάνος» κέρδισε τις επαναληπτικές βουλευτικές εκλογές της 1ης Νοεμβρίου κλιμακώνοντας τη σύγκρουση με τον κουρδικό πληθυσμό, προκειμένου να προσεταιριστεί το συντηρητικό κομμάτι του αντίστοιχου τουρκικού, που βρίσκεται απέναντι στο ΡΚΚ και τους αυτονομιστές.
Παρατηρούμε, ωστόσο, ότι αυτή η ένταση έχει εξαπλωθεί πλέον σε όλη την τουρκική επικράτεια, την ίδια ώρα που μόνο βέβαιο δεν είναι ότι αυτοί που κατονομάζει ο κ. Ερντογάν ως υπαίτιους τρομοκρατικών ενεργειών είναι και οι πραγματικοί ένοχοι. Ούτε το Ισλαμικό Κράτος έχει αναλάβει, άλλωστε, την ευθύνη για την επίθεση στις 10 Οκτωβρίου στην Άγκυρα με τους 86 νεκρούς, ούτε και οι Κούρδοι της Συρίας για τη βομβιστική ενέργεια με τους 28 ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους την προηγούμενη εβδομάδα στην τουρκική πρωτεύουσα. Αντιθέτως, έχουν αρνηθεί την ανάμειξή τους. Οι ένοχοι έτσι κι αλλιώς για τον πρόεδρο της γείτονος είναι κάθε φορά αυτοί που βολεύει το καθεστώς του…

Όπως και να έχει, μέχρι πριν από λίγο καιρό το όραμα της μετατροπής της Τουρκίας στην ισχυρότερη περιφερειακή δύναμη, με την προσέλκυση όλου του μουσουλμανικού κόσμου, φάνταζε εφικτό. Σήμερα όμως, απέναντι στον Ταγίπ Ερντογάν δεν είναι μόνο οι ξένοι, αλλά τόσο η μεσαία τάξη όσο και η ελίτ της πατρίδας του, οι οποίες πλήττονται από την οικονομική κρίση που έχει επιστρέψει στη γείτονα χώρα. Ολοένα και αυξάνονται, μάλιστα, οι αναλυτές που ισχυρίζονται ότι ο «σουλτάνος» θα είχε ήδη εκθρονιστεί, αν είχε βρεθεί κάποιος σοβαρός αντικαταστάτης του. Είναι αμφίβολο επομένως κατά πόσο ο τούρκος πρόεδρος θα μπορέσει να συνεχίσει το αυταρχικό του μοντέλο με τόσα πολλά προβλήματα στο εσωτερικό του.

«Αντιδρά σπασμωδικά»

Η Ηλίας Τασσόπουλος, είναι διδάκτωρ Διεθνών Σχέσεων και ερευνητής του Κέντρου Μεσογειακών, Μεσανατολικών και Ισλαμικών Σπουδών (ΚΕΜΜΙΣ), του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Ο ίδιος τονίζει στα «Επίκαιρα» ότι οι επιλογές του ισχυρού άνδρα της Τουρκίας δεν υπηρετούν κάποιο μακροπρόθεσμο στόχο, αλλά αποτελούν συνέπειες των πρόσφατων σφαλμάτων του.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, αντιδρά σπασμωδικά σε προηγούμενες εσφαλμένες αποφάσεις του, ανοίγει νέα μέτωπα, όπως με τους αμερικανούς που δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα έχουν θετική κατάληξη για τον ίδιο, ενώ ταυτοχρόνως «του τελειώνουν» οι σύμμαχοι.

Κατά τον κ. Τασσόπουλο, ο Ταγίπ Ερντογάν δεν διαθέτει πια μεγάλη δεξαμενή φίλων, από την οποία να μπορεί να διαλέγει, όπως παλιά. Τώρα οι σύμμαχοί του είναι συγκεκριμένοι. Μετά την επέμβαση της Ρωσίας στη Συρία βρίσκεται σε πολύ δυσχερή θέση. Γίνεται αντιληπτό, άλλωστε, ότι και η Μόσχα κλιμακώνει με τη σειρά της την αντιπαράθεση, χτυπώντας την Τουρκία εκεί που πονάει, στο θέμα των Κούρδων δηλαδή. Διεξάγεται ένας διαφορετικός Ψυχρός Πόλεμος, ο οποίος σήμερα δεν αφορά αποκλειστικά σε ΗΠΑ και Ρωσία, αφού για τους αμερικανούς υπάρχουν πλέον πολλοί μικροί και μεσαίοι εχθροί.

«Το πρόβλημα της Ουάσιγκτον είναι πως δεν μπορεί να ελέγξει τη Μέση Ανατολή, κι αυτό το κατάλαβε με τον σκληρό τρόπο στο Αφγανιστάν και το Ιράκ. Οι αμερικανοί έχουν τον φόβο του αγνώστου, φοβούνται πως αν επέμβουν στρατιωτικά οι επιπτώσεις θα είναι ακόμα σοβαρότερες για τους ίδιους. Ναι μεν δεν ήθελαν, για παράδειγμα, το ISIS, αλλά ήταν η απόρροια της επέμβασής τους στο Ιράκ, όπου άλλαξαν έναν αδίστακτο εχθρό, τον Σαντάμ Χουσεΐν, με έναν ακόμα πιο αδίστακτο. Ο δε τούρκος πρόεδρος δεν φαίνεται ικανός να αποτρέψει το μεγάλο κύμα προσφύγων και μεταναστών, την ίδια ώρα που φοβάται τις αποσχιστικές τάσεις των Κούρδων, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι ελέγχουν την νοτιοανατολική Τουρκία, έχουν αποτινάξει το καθεστώς Ερντογάν και σιγά-σιγά απελευθερώνουν περιοχές. Κλείνοντας την πόρτα στους ευρωπαίους και στους αμερικανούς και έχοντας απέναντί του τη Ρωσία, πως μπορεί, άλλωστε, να αποτρέψει έναν τέτοιο κίνδυνο; Οι πιθανότητες είναι εναντίον του», επισημαίνει με νόημα ο κ. Τασσόπουλος.

«Σύρραξη επί Θύραις!»

Του Χάρη Γρηγοριάδη

Η παρέμβαση της Ρωσίας στη Συρία άλλαξε τους κανόνες του παιχνιδιού. Μέχρι εκείνο το σημείο ο Ταγίπ Ερντογάν μπορούσε να παριστάνει με επιτυχία τον καλύτερο ατζέντη των δυτικών συμφερόντων στη Μέση Ανατολή και να επιχειρεί παραλλήλως την αποδυνάμωση και εξαφάνιση των περιφερειακών του αντιπάλων, όπως του καθεστώτος Άσαντ.
Ήθελε όμως και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο με το διπλό του παιχνίδι, και τώρα είναι παγιδευμένος και αναγκασμένος να επιλύσει μία εξίσωση, την οποία, ωστόσο, κανένας δεν είναι σε θέση να επιλύσει. Ιδίως από τη στιγμή που οι Κούρδοι αποδεικνύονται καλύτεροι σύμμαχοι της Δύσης, αφού δεν έχουν και σκοτεινές δοσοληψίες με τους τζιχαντιστές, σε αντίθεση με την Άγκυρα.
Σε αυτό το πλαίσιο, δεν αποκλείω καθόλου έναν ρωσοτουρκικό πόλεμο μέσα στον επόμενο μήνα, μια και η Μόσχα θέλει να αποσπάσει την προσοχή από την οικονομική κρίση που την πλήττει λόγω της σημαντικής πτώσης της τιμής του πετρελαίου».

Τα παραπάνω αναφέρει ο επίκουρος καθηγητής Οικονομικών και Ανατολικών Σπουδών στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου, Χάρης Γρηγοριάδης, ο οποίος υπογραμμίζει ότι τυχόν χερσαία εισβολή της Τουρκίας στη Συρία θα αποτελέσει την κατάλληλη αφορμή για μία τέτοια εξέλιξη.

Πηγή περιοδικό «Επίκαιρα», τεύχος 329



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση