Η Νέα Δημοκρατία πέθανε! Αναμένεται η… Δημοκρατία
Η Νέα Δημοκρατία του Αντώνη Σαμαρά πέθανε. Ο ίδιος, ο πρώην πρωθυπουργός, πνέει τα πολιτικά του λοίσθια, ευρισκόμενος σε έναν δρόμο της απόλυτης πολιτικής καταστροφής. Σε αυτή την πολιτική του εξαφάνιση συμπαρασύρει και το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, το οποίο κατόρθωσε σε ελάχιστο χρόνο να απαξιώσει πολιτικά, να του αποστερήσει το ιδεολογικό του στίγμα και να το μετατρέψει σε ένα απωθητικό πολιτικό ερείπιο.
Ο πρωθυπουργός που επέλεξε να λειτουργήσει ως «γκρούεζας» της Μέρκελ, που αποφάσισε να "πέσει στα τέσσερα" και να υλοποιήσει τις καταστροφικές διαταγές του ευρω-ιερατείου, βάλλεται από τις εξελίξεις και ίσως να είναι ο μοναδικός Έλληνας που ακόμη και σήμερα εύχεται την αποτυχία των συνομιλιών του Αλέξη Τσίπρα (κείμενο ευρωπαϊκού λαϊκού κόμματος), προκειμένου να «δικαιωθεί» στην επίθεση τρόμου που προεκλογικά (και όχι μόνο) εξαπέλυσε.
Κι ενώ η Νέα Δημοκρατία διαλύεται δια χειρός Σαμαρά, δημιουργώντας ένα τεράστιο πολιτικό κενό στον πολιτικό χάρτη της Ελλάδας, η Δημοκρατία ευελπιστεί πως θα κατορθώσει να ανακαταλάβει τη θέση της στα εσωτερικά του καταρρέοντος (απο)κόμματος του Αντώνη Σαμαρά και θα κατορθώσει να μειώσει τις ραγδαίες ταχύτητες του αφανισμού ενός πολιτικού χώρου και του επικίνδυνου πολιτικού κενού το οποίο θα επιχειρηθεί να καλυφθεί από νεοσύστατους ακραίους πολιτικούς χώρους.
Και αυτός, ακριβώς, είναι ο μεγάλος κίνδυνος που δημιουργείται από την επικείμενη «εξαέρωση» της Νέας Δημοκρατίας του Σαμαρά. Η δημιουργία άλλων, ισχυρών πολιτικών χώρων που θα δημιουργήσουν μία βίαιη μετακίνηση κάλυψης του πολιτικού κενού. Δυστυχώς αυτή τη φορά δεν θα είναι όπως η περίπτωση της εμφάνισης της Χρυσής Αυγής, μετά την (επί της ουσίας) εκκίνηση διάλυσης του ΠΑΣΟΚ. Οι πολιτικές δυνάμεις που θα κινηθούν για την κάλυψη του κενού θα είναι περισσότερο βίαιες, λόγω της ταχύτατης εξαφάνισης της Νέας Δημοκρατίας ως πολιτικού χώρου, που εξέφραζε ιδεολογικά ένα σημαντικό τμήμα της ελληνικής κοινωνίας.
Η μοναδική ελπίδα επιβράδυνσης του «φαινομένου» αυτού, είναι η δημιουργία ικανών αντιστάσεων της κατάπτωσης από την ίδια τη Νέα Δημοκρατία, η οποία όμως σπαράσσεται και επί της ουσίας έχει αφεθεί (λόγω του Καταστατικού της) στις αποφάσεις του «ενός ανδρός», που όπως όλα δείχνουν είναι αποφασισμένος να πάρει μαζί του, στον πολιτικό του τάφο, ολόκληρη την παράταξη που κάποτε τον χλεύασε και τον εξεδίωξε…
Αν λάβουμε υπόψη μας τόσο τον πολιτικό χαρακτήρα του ίδιου του Σαμαρά (αδίστακτος στο να κινηθεί ή και να εγείρει πολιτικά άκρα για να τα εκμεταλλευθεί πολιτικά), όπως αυτός διαφάνηκε τόσο στην προεκλογική περίοδο όσο και αμέσως μετά την οδυνηρή (αλλά φυσιολογικά αναμενόμενη) ήττα του στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές, μόνο αισιόδοξοι δεν μπορούμε να είμαστε.
Ο «γκρούεζας» Σαμαράς έχει επενδύσει πολλά τόσο στις συμμαχίες του με το εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό και δεν είναι διατεθειμένος να ξαναζήσει (αυτή τη φορά οριστικά) τον «πολιτικό χειμώνα», μακριά από την εξουσία την οποία λάτρεψε και για χάρη της οποίας δεν δίστασε να συνεχίσει το «έργο» του Γιώργου Παπανδρέου και να βυθίσει περαιτέρω την χώρα στην καταστροφή, ενώ είχε ήδη προγραμματίσει έναν κοινωνικό «αρμαγεδδώνα». Το ότι μέχρι και σήμερα ο Αντώνης Σαμαράς υποστηρίζεται φανατικά από πολιτικούς επιπέδου «Άδωνη», είναι απόδειξη της πολιτικής ποιότητας του ίδιου του Σαμαρά.
Μπορεί στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας «κλασσικά στελέχη» της παράταξης να διαβλέπουν την επικείμενη καταστροφή, όμως η απομάκρυνση του «αρχηγού» μπορεί να γίνει μόνο με «πραξικοπηματικές» ενέργειες. Και αυτό ακριβώς δύναται να εγείρει εκείνες τις ακραίες πολιτικές δυνάμεις, που όλοι διαβλέπουν και φοβούνται την εμφάνισή τους… Η ουσιώδης αυτοκριτική, η κάθαρση και ο επαναπροσδιορισμός του συγκεκριμένου πολιτικού (απο)κόμματος είναι κάτι περισσότερο από αναγκαίες συνθήκες, εάν κάποιοι αποφασίσουν να κινηθούν έστω και στην ύστατη στιγμή. Εκτός και εάν τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας αποφάσισαν να ακολουθήσουν τον "καπετάνιο" στην βύθιση του "πλοίου"...
Αν και είναι αδιάφορο το μέλλον του κόμματος που εξέφρασε παραδοσιακά την Δεξιά στην Ελλάδα, δεν θα πρέπει να επιτραπεί μέσα από αυτή την επικείμενη διάλυση και τις στάχτες της να επιτραπεί η γέννηση ενός πολιτικού χώρου που με άγνωστες προθέσεις θα επιδιώξει βίαια να «καταλάβει» το ήδη υπαρκτό κενό. Η καταστροφή της Νέας Δημοκρατίας του Αντώνη Σαμαρά και του ΠΑΣΟΚ του Βαγγέλη Βενιζέλου δεν πρέπει να γίνει αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης από τα υπόλοιπα κόμματα, αλλά αντικείμενο βαθέως προβληματισμού για το κλείσιμο μίας πολιτικής κρίσης που ταλαιπώρησε την Ελλάδα κατά τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης. Ενός προβληματισμού που θα έχει ως κύρια στόχευση το συμφέρον της χώρας, η οποία εν μέσω μίας τεράστιας πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής κρίσης δίνει μεγάλες μάχες, αναμένεται να δεχθεί ισχυρότατα και καταστροφικά χτυπήματα τα οποία δεν πρέπει να αποδομήσουν την χώρα.
Από το αποτέλεσμα των σημερινών και αυριανών συγκρούσεων τόσο στην Ευρώπη όσο και στο εσωτερικό της Ελλάδας, θα μπορέσει να διαγραφεί η επόμενη ημέρα για την χώρα. Και το αν αυτή η ημέρα θα είναι καλύτερη ή χειρότερη από σήμερα, αποτελεί ξεκάθαρη ευθύνη όλων των ιδεολογικών χώρων…
Πηγή "Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!"
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Αναρτήσεις
Το υπαρξιακό ιδεολογικό πρόβλημα της ΝΔ προυπήρξε του Σαμαρά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίχε σχέση με την έννοια της δεξιάς στην Ελλάδα, ως αντίθετης από αυτήν της αριστεράς, που από την φύση της (διεθνιστική) και την θέση της (αναθεωρητική των βορείων συνόρων), εδημιούργησε δύο οπτικές για το πως πρέπει να είναι η γεωγραφία της χώρας.
Τα κοινωνικά-οικονομικά ακολουθούν τα εδαφικά, πάντα, σε πραγματικό ιστορικό χρόνο και σε περιπτώσεις εδαφικής ανασφάλειας.
Από την στιγμή που η "δεξιά" με το όνομα ΝΔ, πλησίστια εδέχθη την κατάργηση των συνόρων (όχι μόνον οικονομικών), αυτοαναιρέθηκε και έπαψε να είναι κάτι κατανοητό και ευδιάκριτο σε σχέση με την αριστερά.
Επί πλέον, συνέβη και το μεταμορφωτικό τα τελευταία χρόνια, να αναδεικνύεται η αριστερά (έστω και προσποιητά) ως υπέρμαχος της μικρομεσαίας τάξης που τόσο επλήγη με τα μέτρα της "αστικής" υποτίθεται συμμαχίας.
Όμως, ακόμη και στο ισχνό μας δημοκρατικό σύστημα, οι όροι πλειοψηφία-μειοψηφία δεν έχουν ανατραπεί για την εκλογή κυβερνήσεων.
Η ενσωμάτωση της ΝΔ στις επιλογές προάσπισης της προσοντούχου μειοψηφίας, είναι φυσικό να την καταστήσει δευτεραγωνιστή των εξελίξεων... ίσως στην τύχη του ΠΑΣΟΚ που άριστα συνεργάσθηκε.
Ποιοι πάνε να ρίξουν τον Σαμαρά... όπερ έδει δείξαι.
Δεν υπάρχει γιατρειά σε αυτό το κόμμα.
Υπάρχουν νεώτερα και με σαφέστερες φιλοευρωπαϊκές άνευ όρων αναφορές για να παίξουν τον ρόλο της.