Από ΕΥΠ έγινε... ΦΥΠ (Φανερή Υπηρεσία Πληροφοριών)

Παράξενο; Αδιανόητο; Εξωφρενικό; Ίσως... Όμως, δεν παύει να είναι γεγονός πως η ΕΥΠ (Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών) τα τελευταία χρόνια κατόρθωσε (αναιτιολόγητα) να συγκεντρώσει επάνω της τα φώτα της δημοσιότητας και το ενδιαφέρον διαφόρων, εντός κι εκτός συνόρων, σε σημείο που σχεδόν να έχει πάψει να είναι μυστική υπηρεσία. Κι αυτό, επειδή είναι πλέον (υπόπτως) πάρα πολλά τα «περιστατικά» που αφορούν την δημοσιοποίηση ευαίσθητων πληροφοριών και στοιχείων τόσο της λειτουργίας της όσο και των στελεχών της, έχοντας δημιουργήσει ένα «δομικό» ρήγμα σε αυτή καθεαυτή την λειτουργία της υπηρεσίας που είναι επιφορτισμένη με την συλλογή πληροφοριών για την ασφάλεια της χώρας.

Γράφει ο Κωνσταντίνος Τερζής

Το κακό, βεβαίως, δεν είναι σημερινό. Πηγαίνει μερικά χρόνια πίσω, όταν η περιβόητη πλέον κυβέρνηση του Γιώργου Α. Παπανδρέου με ενέργειές της (μέσω κομματικών εγκάθετων στην συγκεκριμένη υπηρεσία) προχώρησε σε διώξεις ενός σημαντικού αριθμού υπαλλήλων και στελεχών (έως και πρακτόρων επιχειρησιακού πεδίου), τις οποίες ελαφρά τη καρδία (και για λόγους που πιθανότατα χρήζουν ειδικής έρευνας) επέλεξε να μην τις διερευνήσει - αντιμετωπίσει ενδοϋπηρεσιακά, αλλά τις εξέθεσε σε κοινή θέα, παραδίδοντάς τες στο ακροατήριο δικαστηρίων…!!!
Σε αυτή την πρακτική συνήργησαν τόσο ο πρώην διοικητής της ΕΥΠ κ. Κ. Μπίκας, όσο και ο υποδιοικητής κ. Φ. Παπαγεωργίου που με τη βοήθεια μίας ομάδας «βαθιά πράσινων» υπαλλήλων της υπηρεσίας, κατόρθωσαν μέσω μηνύσεων (που σηκώνουν πολύ συζήτηση) το ακατόρθωτο, δηλαδή την πλήρη αποκάλυψη της ιδιότητας συγκεκριμένων στελεχών αλλά και πληροφοριακών δικτύων της ΕΥΠ!!!

Αποτέλεσμα αυτής της παγκοσμίως πρωτοφανούς τακτικής ήταν κατ’ αρχάς η δημοσιοποίηση των στοιχείων τόσο πρακτόρων όσο και στελεχών της ΕΥΠ, οι οποίοι εκτέθηκαν μαζί με τις οικογένειές τους σε πλήθος κινδύνων, λόγω του «ενδιαφέροντος» ξένων μυστικών υπηρεσιών αλλά και εσωτερικών "εχθρών" με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για την ασφάλειά τους...

Ακόμη πιο δυσάρεστο αποτέλεσμα μέσω της γνωστοποίησης – δημοσιοποίησης της ιδιότητας των συγκεκριμένων στελεχών και πρακτόρων ήταν η έμμεση αποκάλυψη επιχειρήσεων της ΕΥΠ που βρισκόταν σε εξέλιξη, ενώ σύμφωνα με δημοσιεύματα του Τύπου υπήρξε έκθεση δικτύων πληροφοριών με τραγικά αποτελέσματα για κρίσιμους πληροφοριοδότες αλλά και για το γόητρο (εχεμύθεια, υποστήριξη, αποτελεσματικότητα κ.ά.) της ίδιας της ΕΥΠ.

Ενώ, λοιπόν, οι υποθέσεις αυτές οδηγήθηκαν στη Δικαιοσύνη (με τραγικά αποτελέσματα για το κύρος και το γόητρο της συγκεκριμένης υπηρεσίας), άρχισαν να εμφανίζονται και κάποια στοχευμένα δημοσιεύματα στον Τύπο, με σκοπό την σπίλωση και την δημόσια διαπόμπευση συγκεκριμένων στελεχών της ΕΥΠ. Οι κατηγορίες, όμως, ήταν τόσο σαθρές (όσο και ύποπτες), με αποτέλεσμα να καταπέσουν η μία μετά την άλλη σε δημόσιες ακροαματικές διαδικασίες, όπου συζητήθηκαν τόσο ο τρόπος λειτουργίας της ΕΥΠ όσο και δράσεις της που φυσιολογικά θα έπρεπε να είναι γνωστές μόνο σε πολύ στενούς κύκλους διαβαθμισμένων υπαλλήλων – στελεχών της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών.

Μέσα σε αυτόν τον κλαυσίγελο, κι ενώ οι αθωώσεις των κατηγορουμένων –ατομικές ή και ομαδικές- δημοσιεύονταν η μία μετά την άλλη, την περασμένη Παρασκευή, όπως διαβάσαμε στο σχετικό ρεπορτάζ του πολύ καλού ιστολόγιου GreekAmericanNewsAgency μία ακόμη ομάδα κατηγορουμένων αθωώθηκε, αφού προηγουμένως αναιτιολόγητα λοιδωρήθηκε, λασπολογήθηκε και διαπομπεύθηκε.

Αν και για τους ίδιους είναι πολύ σημαντική η αθώωση τους, επί της ουσίας δεν έχει καμία απολύτως σημασία αυτή η αθώωση, αφού η ταλαιπωρία που υπέστησαν και η ψυχοφθόρα διαδικασία της δικαστικής διερεύνησης δεν αντικαθίσταται με καμία αθώωση τόσο για τους ίδιους όσο και για τις οικογένειές του αλλά, κυρίως και για την υπηρεσία τους...

Το μέγα ζητούμενο, στο οποίο θα έπρεπε λογικά να έχει ήδη εντρυφήσει αυτεπάγγελτα η ίδια η Δικαιοσύνη ή μέσω της άμεσης παρέμβασης της σημερινής διοίκησης του τεχνοκράτη κ. Θ. Δραβίλλα, είναι να απαντηθεί το γιατί δεκάδες ικανά στελέχη της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (που εργάζονταν σχεδόν σε όλους τους τομείς της ΕΥΠ) στοχοποιήθηκαν από μία συγκεκριμένη ομάδα «συναδέλφων» τους (προϊσταμένων ή μη και συνδικαλιστών), με αποτέλεσμα να υπάρξει μία δομική ρηγμάτωση στην λειτουργία αυτής της ευαίσθητης εθνικά κρατικής υπηρεσίας (θυμίζουμε πως είναι υπεύθυνη για την συλλογή πληροφοριών για την ασφάλεια της χώρας), στην πλέον κρίσιμη χρονικά ιστορική περίοδο που διανύει η Ελλάδα…

Δεν γνωρίζουμε -ούτε μπορούμε να πληροφορηθούμε σχετικά- εάν ο κ. Δραβίλλας έχει κινηθεί προς την κατεύθυνση εκείνη που θα δώσει σημαντικότατες απαντήσεις σχετικά με τις αποφάσεις και τις ενέργειες συγκεκριμένων ανθρώπων - υπαλλήλων και στελεχών - της ΕΥΠ, οι οποίες έβλαψαν σημαντικά τόσο την μυστικότητα της λειτουργίας, όσο πιθανότατα και την αποτελεσματικότητα της συγκεκριμένης υπηρεσίας, η οποία εκτέθηκε παγκοσμίως από στελέχη και υπαλλήλους της.
Ενδεχομένως, η περίπτωση αυτής της «εθελούσιας διαλυτικής τάσης» να γίνει αντικείμενο σεμιναρίων σε διεθνές επίπεδο για την αποφυγή της αρραγούς λειτουργίας θεσμικών κρατικών υπηρεσιών και δη υπηρεσιών σχετιζόμενων με τις πληροφορίες και την ασφάλεια μίας χώρας. Και οι ευθύνες του ίδιου του σημερινού διοικητή της ΕΥΠ κ. Δραβίλλα, είναι τεράστιες, αφού ναι μεν «βρήκε» αυτή την τραγελαφική κατάσταση, αλλά φαίνεται πως δεν έκανε απολύτως τίποτε για να την «τερματίσει». Προφανώς δεν έμαθε τίποτε από το δίδαγμα του ιστορικού κοψίματος του «γόρδιου δεσμού» από τον Μέγα Αλέξανδρο. Εκτός και εάν είχε άνωθεν (πολιτικές ή "άλλες") εντολές για να διατηρήσει αυτή την διαλυτική τάση της συγκεκριμένης υπηρεσίας, γεγονός που άρει την οποιαδήποτε ανικανότητά του…

Θυμίζουμε, ότι από αυτό εδώ το βήμα εμείς είχαμε υποστηρίξει (από τους λίγους μάλιστα) την επιλογή του κ. Σαμαρά στο πρόσωπό του γι αυτή την τόσο νευραλγική θέση πιστεύοντας ότι ένα πρόσωπο πέρα κι έξω από τα συνηθισμένα και μη προερχόμενο από τους γνωστούς μηχανισμούς θα κατάφερνε να επαναφέρει την πολυπόθητη ηρεμία και εργασιακή ειρήνη που τόσο πολύ διασαλεύθηκε κατά την περίοδο διακυβέρνησης της χώρας από την κυβέρνηση του Γ. Α. Παπανδρέου και την τότε διοίκηση της ΕΥΠ των Μπίκα - Παπαγεωργίου υπό την πολιτική καθοδήγηση των Μ. Χρυσοχοίδη και Χρ. Παπουτσή...

Πηγή "Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση