Ο μεγαλύτερος ένοχος της Κυπριακής τραγωδίας

Γράφει ο Μιχάλης Ιγνατίου

Τις ημέρες αυτές τιμούμε κάθε χρόνο τους νεκρούς της Κύπρου, όσους έπεσαν κατά το χουντικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974 και κατά την εισβολή του «Αττίλα», στις 20 Ιουλίου και στις 14 Αυγούστου.

Ήταν μέρες εξαιρετικά δύσκολες, βαμμένες με αίμα, για τους Έλληνες του νησιού, που μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα δέχθηκαν διπλό χτύπημα. Το σχέδιο, όπως αποδεικνύεται από πληθώρα μαρτυριών και εγγράφων, εκπονήθηκε στην Ουάσινγκτον και υλοποιήθηκε από την Τουρκία, από τη χούντα, της οποίας ηγείτο ο Δημήτριος Ιωαννίδης και από τους πράκτορές της στην Κύπρο.

Από τότε πέρασαν σαράντα χρόνια. Οι τουρκικές κατοχικές δυνάμεις παραμένουν ανενόχλητες στην κατεχόμενη Βόρεια Κύπρο και σήμερα, το κατοχικό καθεστώς παραμένει μεν παράνομο, αλλά κερδίζει στις διαπραγματεύσεις αποδοχή πολλών εκ των απαράδεκτων θέσεών του και οι Ελληνοκύπριοι, που είναι τα θύματα της εισβολής και της κατοχής, παρουσιάζονται ως οι «κακοί» της υπόθεσης, ενώ οι τουρκοκύπριοι, που συνεργάζονται ακόμα και σήμερα με τους κατακτητές, είναι οι κερδισμένοι, καθώς το έχουν «δίπορτο»: απολαμβάνουν όλα τα προνόμια (ακόμα και περισσότερα και από τους Ελληνοκύπριους) ως πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας, την οποία στοχεύουν, ωστόσο, να καταργήσουν οι πάτρωνές τους στην Άγκυρα.

Κατά καιρούς έγινε προσπάθεια από τις Ηνωμένες Πολιτείες, μέσω συνεργατών της υπερδύναμης σε πανεπιστήμια και μέσα ενημέρωσης, να παρουσιάσουν μία άλλη «αλήθεια» για το διπλό έγκλημα, του πραξικοπήματος και της εισβολής .

Ο μακαρίτης Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, ένας σκληρός αλλά δίκαιος διπλωμάτης που ασχολήθηκε επισταμένα με το Κυπριακό και ο οποίος σχεδίασε την πορεία ένταξης της Κύπρου στην Ε.Ε., απολογήθηκε στον τότε Πρόεδρο Γλαύκο Κληρίδη (11 Νοεμβρίου 1977) για την αμερικανική συμπεριφορά, τις δεκαετίες του 60 και του 70.

Στον υπογράφοντα αλλά και σε άλλους συναδέλφους επανέλαβε τη δήλωση που έκανε στη Λευκωσία μετά τις συναντήσεις που είχε με τον Κληρίδη και τον Ντενκτάς, ενώ μας περιέγραψε κα τα λάθη της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής αναφορικά με την υποστήριξη στην Ελληνική χούντα. Μας είχε πει και την φοβερή κουβέντα ότι «συνέβησαν ορισμένα πράγματα για τα οποία ντέπομαι»…

Ο Χένρι Κίσινγκερ
Βεβαίως, όσοι καταφέραμε να αποκτήσουμε πρόσβαση στα πραγματικά έγγραφα του Χένρι Κίσινγκερ και όχι στα προεπιλεγμένα των αμερικανικών αρχείων, δεν έχουμε την παραμικρή αμφιβολία για τον ρόλο του τότε υπουργού Εξωτερικών. Ο κ. Κίσινγκερ είναι ο μεγαλύτερος ένοχος για την Κυπριακή τραγωδία. Από τν 19η Ιουλίου μέχρι την παραμονή της δεύτερης εισβολής παρακολουθούσε τον σχεδιασμό της πορείας των τουρκικών στρατευμάτων, ενώ απέρριψε σημαντικές εισηγήσεις των συνεργατών του, όπως ο μακαρίτης Τζόζεφ Σίσκο, που του πρότειναν:

- Πρώτον, να μετακινηθεί ο αμερικανός Έκτος Στόλος μεταξύ της Κύπρου και της Τουρκίας

- Δεύτερον, να επεκταθεί ο ρόλος της Ειρηνευτικής Δύναμης του ΟΗΕ στο νησί και τα αποσπάσματα που βρίσκονταν τότε στην Κύπρο να μετακινηθούν στην Κερύνεια

Απέρριψε και τις δύο εισηγήσεις, λέγοντας στον Σίσκο, που βρισκόταν στην Άγκυρα την παραμονή της εισβολής, ότι θα αναλάμβανε ο ίδιος να πείσει τον Μπουλέντ Ετσεβίτ να μην προχωρήσει με την επίθεση εναντίον της Κύπρου. Του ζήτησε δε να μεταβεί αμέσως στην Αθήνα για να σταματήσει τον ελληνοτουρκικό πόλεμο σε περίπτωση που η Τουρκία υλοποιούσε το σχέδιο της εισβολής.

Τα υπόλοιπα είναι γνωστά σε όλους. Ο κ. Κίσινγκερ δεν σταμάτησε τους Τούρκους. Αντίθετα, εκμεταλλευόμενος το πραξικόπημα και την εισβολή, ξεκίνησε διαβουλεύσεις για να επιβάλει λύση στο νησί με βάση «τις νέες πραγματικότητες». Ο τότε υπουργός Εξωτερικών είναι ο «πατέρας» της φιλοτουρκικής και ρατσιστικής λύσης της διζωνικής – δικοινοτικής ομοσπονδίας που σαράντα χρόνια μετά προσπαθούν να επιβάλουν με το ζόρι στους Ελληνοκύπριους.

Η Αμερική δεν θα μπορέσει ποτέ να αποσείσει τις τεράστιες ευθύνες της για τη συνεχιζόμενη κατοχή του νησιού. Όσα βιβλία και να γράψουν οι Αμερικανοί, τα στοιχεία είναι αμείλικτα για τον Χένρι Κίσινγκερ και την τότε κυβέρνηση. Είναι προτιμότερο να αποδεχτούν τις ευθύνες τους και να απολογηθούν, όπως έπραξε ο Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ. Άλλωστε, ο «Ψυχρός Πόλεμος» ΗΠΑ και ΕΣΣΔ «επέβαλλε» στους αμερικανούς να «καθαρίσουν» με τον Μακάριο, ο οποίος έπαιζε με τη φωτιά, φλερτάροντας με τους Σοβιετικούς, ενώ στην πραγματικότητα ήταν αντικομμουνιστής, σε σημείο που σκέφτηκε να θέσει εκτός νόμου το ΑΚΕΛ.

Τότε, (ίσως και τώρα), η υπερδύναμη, που ασκούσε έλεγχο στην Κύπρο, την Κρήτη, τη Μάλτα και το Γιβραλτάρ, έλεγχε λίγο πολύ και τον κόσμο. Στο πλαίσιο αυτό, η Αμερική του Κίσινγκερ δεν υπήρχε περίπτωση να επιτρέψει την απώλεια της Κύπρου στους Σοβιετικούς. Τόσο απλά και ταυτόχρονα τόσο σκληρά κι απάνθρωπα…

Πηγή περιοδικό «Επίκαιρα», τεύχος 248

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση