Προβληματισμοί του Stratfor για την επέμβαση στη Συρία

Έχει αποκληθεί ως «παρακλάδι» της CIA, με σημαντική βέβαια δόση υπερβολής, αφού άλλο είναι το να μιλάς και ενίοτε να συνεργάζεσαι ή/και να συμβουλεύεις και άλλο να θεωρείσαι οργανικό τμήμα. Ο λόγος για το περιβόητο STRATFOR που δεν είναι και λίγες οι φορές που έχει επιτεθεί σε κομβικές αποφάσεις στον τομέα της αμερικανικής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής.

Ο ιδρυτής του, Δρ. Τζορτζ Φρίντμαν, λαμπρός αναλυτής ο ίδιος με εντυπωσιακή διεθνολογική κατάρτιση, παρότι χρησιμοποιεί τη διπλωματική γλώσσα, είναι καταφανώς σκεπτικιστής απέναντι στο ενδεχόμενο του στρατιωτικού πλήγματος, ενώ προειδοποιεί εμμέσως και για επιπτώσεις στην παγκόσμια στρατηγική των ΗΠΑ, άρα και σε άλλα μέτωπα, όπως αυτά του Ιράν και της Βόρειας Κορέας.

Για τον Φρίντμαν, ο Άσαντ είναι αδίστακτος, αλλά και ορθολογιστής, όπως άλλωστε και οι αντίπαλοί του. Γνωρίζει δε πολύ καλά, ότι μπορεί να τον ανατρέψει διεθνής επέμβαση, κυρίως αν σε αυτή συμμετέχουν και οι Ηνωμένες Πολιτείες. Η χρήση των χημικών θα ήταν για τον αναλυτή η τελευταία του επιλογή. Οπότε αναφέρει, ότι είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πια απελπιστική κατάσταση τον οδήγησε στο να χρησιμοποιήσει χημικά όπλα, τη στιγμή που αυτό θα πραγματοποιούσε το σενάριο που ο ίδιος επιθυμεί να αποτρέψει. Εξίσου δύσκολο εκτιμά ότι είναι και οι αντικαθεστωτικοί να τα χρησιμοποίησαν για να πείσουν τις ΗΠΑ να εμπλακούν στρατιωτικά.

Υπάρχει βέβαια αντίλογος αν αντιμετωπίσουμε τον ισχυρισμό ως «πνευματική άσκηση» και τον έχουμε αναφέρει: Ακριβώς το γεγονός ότι οι επιλογές είναι μη ορθολογικές και δεν θα έπειθαν, οδήγησαν είτε τον ένα είτε τον άλλο στη σκέψη να προχωρήσει, θεωρώντας πως δεν θα μπορεί να κατηγορηθεί…

Το πρόβλημα για τον Φρίντμαν είναι ότι οι ΗΠΑ ενεπλάκησαν από τη στιγμή που τέθηκαν ως «κόκκινη γραμμή» τα χημικά. Ενδεχομένως ο Ομπάμα να εκτιμούσε πως δεν θα την παραβίαζε κανείς. Από τη στιγμή όμως που την παραβίασαν, η αξιοπιστία των ΗΠΑ απειλείται για τους ακόλουθους λόγους:

Εάν ο Ομπάμα δεν τηρήσει την «υπόσχεση» για επέμβαση, τότε άλλες περιπτώσεις, όπως π.χ. το Ιράν ή η Βόρεια Κορέα, σε κάποια μελλοντική κρίση αποδειχτούν πιο «απρόσεκτες» χώρες, θεωρώντας ότι η συμπεριφορά θα επαναληφθεί. Εάν επέμβει, κινδυνεύει να εμπλέξει σε περιπέτεια τη χώρα του από οικονομικής και στρατιωτικής απόψεως, ενώ περιπλέκει τη σχέση της με τη Ρωσία και όχι μόνο.

Επειδή όμως πάντα υπάρχει και ο αντίλογος, να αναφέρουμε ότι το Ιράν και η Βόρεια Κορέα θα μπορούσαν να αναλογιστούν, ότι ακριβώς επειδή παραβιάστηκε η «κόκκινη γραμμή», οι ΗΠΑ θα επιθυμούν να αποκαταστήσουν την αποτρεπτική τους αξιοπιστία, άρα δεν θα έχουν το περιθώριο υποχώρησης και ότι οι πιθανότητες να επιτεθούν θα είναι μεγαλύτερες…

Πηγή Defence-Point

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση