Δεν τους πιστεύει κανείς

Για όσους κυκλοφορούν στον πραγματικό κόσμο δεν είναι έκπληξη ότι μόνο το 4% του πληθυσμού πιστεύει τις κυβερνητικές διαβεβαιώσεις πως «αυτά τα μέτρα θα είναι τα τελευταία». Το εύρημα της δημοσκόπησης «Δείκτες» της Pulse RC που δημοσιεύει σήμερα το «Π» φωτογραφίζει την οδυνηρή ελληνική πραγματικότητα, την οποία αντιλαμβάνεται πια το σύνολο του πληθυσμού, εκτός ίσως αυτών που κυβερνούν και των μελών των ποικίλων μηχανισμών που τους στηρίζουν με νύχια και με δόντια.

Κάποιοι εξ επαγγέλματος παρατηρητές της ελληνικής πραγματικότητας, όπως ο Mohamed El Erian, διαχειριστής ενός από τα μεγαλύτερα οικονομικά χαρτοφυλάκια του κόσμου (Pimco), σε άρθρο του στους «Financial Times» εκτιμά ότι αυτό που επιχειρείται μεταξύ των τριών κομμάτων της ελληνικής κυβέρνησης και στη συνέχεια της κυβέρνησης με την τρόικα θα καταλήξει τελικά σε πολλούς μη ικανοποιητικούς και μη βιώσιμους συμβιβασμούς.

Αυτό, σύμφωνα με τον El Erian (ο οποίος αξίζει να σημειώσουμε ότι όταν – τον Ιανουάριο του 2010 – η κυβέρνηση Παπανδρέου έριξε τη χώρα στα νύχια των αγορών είχε δηλώσει πως «κανένας νόμος δεν απαγορεύει να εκμεταλλευτείς τον μαλάκα»!), οδηγεί στην αποτυχία της αντιμετώπισης των θεμελιωδών ελληνικών προβλημάτων και κατά συνέπεια «η εμπιστοσύνη των Ελλήνων πολιτών στην αξιοπιστία της κυβέρνησης και τους θεσμούς της χώρας θα διαβρώνεται».

Τα παίρνουν πίσω


Η διάβρωση της εμπιστοσύνης «των Ελλήνων πολιτών στην αξιοπιστία της κυβέρνησης και τους θεσμούς της χώρας», στην οποία καταλήγει ένας άνθρωπος που δουλειά του είναι να τοποθετεί ή να αποσύρει κεφάλαια, συνάγεται – πέρα από τη συστηματική μέτρηση των τάσεων και των πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών δεικτών της κοινής γνώμης – από την απλή παρατήρηση και λογική.

Όταν μια κυβέρνηση προκύπτει από μια συμμαχία κομμάτων τα οποία προεκλογικά υποσχέθηκαν επαναδιαπραγμάτευση, όχι άλλο ψαλίδι σε μισθούς και συντάξεις και εξασφάλιση στον... παράδεισο της ευρωζώνης και πριν περάσει ένας μήνας από τη «νίκη» παίρνουν πίσω τις ψευδαισθήσεις που διέσπειραν, είναι προφανές ότι το μόνο που τους απομένει είναι η αναξιοπιστία.

Με δεδομένη την έλλειψη εμπιστοσύνης, την οποία απώλεσαν μέσα σε ένα καλοκαίρι, οι δυσκολίες της κυβέρνησης των τριών κομμάτων να εμφανίσουν μια προοπτική διεξόδου για τη χώρα και την ελληνική κοινωνία με τα μέτρα που σκοπεύουν να ψηφίσουν μοιάζουν ανυπέρβλητες. Εξ άλλου ο κόσμος πια έχει εξοικειωθεί με την ορολογία που χρησιμοποιούν οι κρατούντες για να δώσουν θετικό πρόσημο στην οικονομική σφαγή.

Έτσι όλοι αντιλαμβάνονται πια ότι:

• Ο «εξορθολογισμός δαπανών» για συντάξεις σημαίνει τσεκούρι στα εφάπαξ και νέο κούρεμα στις κύριες και επικουρικές συντάξεις.

• Η «μείωση των λειτουργικών δαπανών» σημαίνει, μεταξύ άλλων, σχολεία χωρίς θέρμανση και νοσοκομεία χωρίς γάζες.

• Η «βελτίωση της λειτουργίας των ΔΕΚΟ» σημαίνει το ξεπούλημά τους.

• Ο «εξορθολογισμός του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων» σημαίνει την αδυναμία του κράτους να προωθήσει στρατηγικής σημασίας επενδύσεις και να παρέμβει για την αντιμετώπιση της ανεργίας.

• Η «βελτίωση του τομέα της Υγείας» και η μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης, χωρίς κανένα σχέδιο εξορθολογισμού ενός τομέα με χιλιάδες προβλήματα, σημαίνει ότι όποιος δεν έχει χρήματα πεθαίνει στον δρόμο.

• Αν σε όλα αυτά προσθέσει κάποιος την αποκαλούμενη (και επαπειλούμενη) «φορολογική μεταρρύθμιση», η οποία περιγράφει οριζόντιες επιδρομές (αύξηση των συντελεστών ΦΠΑ και των ειδικών φόρων κατανάλωσης, εξίσωση της φορολόγησης του πετρελαίου θέρμανσης και κίνησης, αύξηση των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων και πάει λέγοντας), αντιλαμβάνεται το ναρκοπέδιο μέσα στο οποίο καλείται να επιζήσει η ελληνική κοινωνία τα επόμενα (πολλά) χρόνια.

Κανένα φως

Όλα τα παραπάνω, ίσως και ακόμη περισσότερα, η ελληνική κοινωνία έχει αποδείξει με τη μέχρι τώρα στωική στάση της ότι θα μπορούσε να τα αντέξει, αρκεί βεβαίως να έβλεπε φως στην άκρη του τούνελ. Το φως όμως συναρτάται άμεσα με την εμπιστοσύνη που μπορούν να εμπνεύσουν η κυβέρνηση και η ηγεσία του τόπου. Ωστόσο, όπως προείπαμε, αυτή η εμπιστοσύνη περιορίζεται στο 4%!

Αυτό που απομένει είναι οι αριθμοί, οι οποίοι περιγράφουν τη μελλοντική εικόνα της χώρας. Σύμφωνα με τις προβλέψεις, λοιπόν, το χρέος της κεντρικής κυβέρνησης θα φτάσει στο 191,6% του ΑΕΠ το 2014 και στο 184,9% του ΑΕΠ το 2016.

Προφανώς είναι εξαιρετικά δύσκολο για τους απλούς θνητούς να αντιληφθούν πώς, ύστερα από τρία μνημόνια, τόσες περικοπές, τόσα μέτρα και θυσίες, το χρέος της χώρας σκαρφάλωσε 60 ποσοστιαίες μονάδες, από το 120% όπου ήταν επί διακυβέρνησης Παπανδρέου, όταν ενεργοποιήθηκαν οι διαδικασίες για την προσφυγή της χώρας στην εποπτεία.

Το συμπέρασμα στο οποίο βάσιμα μπορεί να καταλήξει κάποιος που διαβάζει τους αριθμούς, αλλά και έχει μια στοιχειώδη γνώση των συνθηκών που επικρατούν στον πραγματικό κόσμο, στην ελληνική κοινωνία, είναι αυτό στο οποίο κατέληξε στο άρθρο του ο διαχειριστής κεφαλαίων της Pimco:

Η διάρρηξη της εμπιστοσύνης της ελληνικής κοινωνίας στους θεσμούς περιγράφει τον βαθύτερο και μέγιστο κίνδυνο ενώπιον του οποίου ήδη βρίσκεται η Ελλάδα. Άλλωστε χωρίς εμπιστοσύνη δεν μπορεί να εκπονηθεί κανένα σχέδιο διαφυγής και να οργανωθεί καμία αντίσταση στις επιδρομές των δανειστών και άλλων ενδιαφερομένων.

Επιπλέον οι ίδιοι οι θεσμοί, ήδη ασθενείς και προβληματικοί πριν από την έλευση των δανειστών, τώρα, ελέω της τρόικας και των τριών μνημονιακών κυβερνήσεων, σε τρία χρόνια απειλούνται με παταγώδη και ανεξέλεγκτη κατάρρευση, στην οποία θα συμπαρασύρουν το σύνολο σχεδόν του ελληνικού λαού.

Άλλωστε πτώχευση δεν συνιστά μόνον η αδυναμία πληρωμής των δανείων – η πτώχευση της κοινωνίας και η διάλυση του κράτους συνιστούν τον κύριο ορισμό της πτώχευσης. Η οποία επέρχεται ταχύτατα στο όνομα της... αποφυγής της.

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση