Μείναμε με το ένστικτο της επιβίωσης, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό...

Η χώρα κατρακυλά καθημερινά από το κακό στο χειρότερο. Οι ελληνόφωνοι πολιτικοί επιδεικνύουν μοναδική (ίσως και παγκόσμια) αδιαφορία για την κατάρρευση της κοινωνίας. Μοναδικό μέλημα αυτών των ανθυπο-κυβερνώντων είναι η εξυπηρέτηση του χρέους που οι ίδιοι δημιούργησαν και που οι ίδιοι πέρυσι το καλοκαίρι αποφάσισαν και νομοθέτησαν για την μη διερεύνησή του…

Δυστυχώς ως χώρα βρισκόμαστε σε μία σταθερά καθοδική (και συνεχώς αυξανόμενη σε ταχύτητα) πορεία καταστροφής, εκτός και εάν συμβεί κάτι «απρόβλεπτο» που θα είναι ικανό να ανατρέψει την υπάρχουσα κατάσταση και να βγάλει την χώρα από το σπιράλ θανάτου στο οποίο την έχουν τοποθετήσει οι… «διασώστες» της.

Η σημερινή κυβέρνηση –η οποία αποτελεί την φυσική συνέχεια των προηγούμενων καταστροφικών για την χώρα μας κυβερνήσεων- θέλει να ξεκινήσει μία διαδικασία fast track, στην οποία θα τοποθετήσει πωλητήρια σε οτιδήποτε μπορεί να συνεισφέρει στην οικονομική ανάπτυξη, αλλά και στην οικονομική ανεξαρτησία, της χώρας. Επιτελεία ολόκληρα εργάζονται και σχεδιάζουν τους τρόπους ξεπουλήματος και ευαρέσκειας των «οικονομικών τρομοκρατών» μας, αλλά κανείς δεν έχει έστω και μία απάντηση για το τι θα σημάνει αυτή η γενική πώληση την επόμενη ημέρα για την χώρα, η οποία θα είναι εξαρτώμενη τόσο από το εξωτερικό, όσο και από τους «επιχειρηματίες» που θα έχουν πάρει «κοψοχρονιά» την ενέργεια, το νερό, τις μεταφορές, την είσπραξη φόρων κ.α.

Πώς θα ανταπεξέλθουν οι πολίτες (όσοι θα έχουν την «τύχη» να εργάζονται) με μισθούς κάτω από τα όρια της φτώχειας στην υπερφορολόγηση που δεν πρόκειται να σταματήσει έως ότου εξαφανιστεί και το τελευταίο ευρώ; Κανείς από τους Ελληνόφωνους κυβερνώντες (και εν γένει πολιτικούς) δεν ενδιαφέρεται για το αύριο της χώρας και των κατοίκων της.
Πώς θα ανταπεξέλθουν οι πολίτες στην συνεχώς αυξανόμενη εγκληματικότητα (η οποία σήμερα εκπορεύεται κυρίως από τους λαθρο-εποίκους, ενώ αύριο αναμένεται αλματώδης αύξησή της λόγω της φτώχειας που επιβάλλουν τα κυβερνητικά μέτρα) και πως θα μπορέσει η οικονομία να ανακάμψει μέσα σε ένα περιβάλλον που δεν θα υπάρχει καμία νομιμότητα και ασφάλεια;

Το ΔΝΤ σκοτώνει, ήταν η είδηση που πριν μερικές ημέρες «βγήκε» στο φως της δημοσιότητας. Μόνο που σκοτώνει τον αθώο πληθυσμό και όχι τα λαμόγια, τους μεγαλοκαρχαρίες, τους τραπεζίτες και τους πολιτικούς μαζί με τους παρακοιμώμενούς τους. Η κυβέρνηση αρνείται να κατανοήσει πως κάθε της ενέργεια βυθίζει την χώρα ακόμη περισσότερο, την καταστρέφει και την αποσυνθέτει και την παραδίδει σε συμφέροντα ξένων για βάθος δεκαετιών.

Υπάρχει λύση, μέσα σε αυτό το ζοφερό πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον; Υπάρχει τρόπος μίας γρήγορης ανάκαμψης, παρά το ότι προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο; Μπορεί η χώρα να βρει τον βηματισμό εκείνο (που ίσως ποτέ δεν επέτρεψαν οι «φίλοι» της) που θα την οδηγήσει μακριά από τον καλο-σχεδιασμένο όλεθρό της και μακριά από την σύγχρονης μορφής υποδούλωσή της;

Οι πρόσφατες εκλογές, εκτός του ότι αποδείχθηκαν –για μία ακόμη φορά- ένα μεγάλο πολιτικό ψέμα κι ένα μεγάλο των πολιτών φιάσκο, κατέστησαν απολύτως σαφές πως με το υπάρχον πολιτικό προσωπικό η διέξοδος από το αδιέξοδο δεν είναι μόνο αδύνατη, αλλά είναι απαγορευτική, προκειμένου η Ελλάδα να καταστεί υπό πλήρη ομηρεία, χωρίς εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία, για να μπορέσουν οι εποφθαλμιώντες τον πλούτο της να αποκομίσουν τα μέγιστα δυνατά οφέλη-κέρδη.

Από όλα αυτά, εξάγεται ένα σαφέστατο συμπέρασμα: Η χώρα απαιτείται να ανακάμψει μέσα από μία σειρά αποφάσεων που θα λάβει ο Ελληνικός λαός, παρακάμπτοντας την σημερινή κυβέρνηση που δεν εξυπηρετεί τα Ελληνικά συμφέροντα, διαγράφοντας αποφάσεις, υποσχέσεις και υπογραφές που λήφθηκαν ερήμην του και κατά των συμφερόντων του και καταδικάζοντας πολιτικές και πολιτικούς που έδρασαν ακούσια ή εκούσια κατά της ίδιας της χώρας και του Συντάγματός της.

Μόνο ένα γενικό δημοψήφισμα, με μία σειρά ερωτήσεων που θα κληθεί να απαντήσει ο Ελληνικός λαός, μπορεί να δώσει τις κατάλληλες και υπεύθυνες απαντήσεις. Ένα δημοψήφισμα που θα γίνει με απουσία του παρόντος πολιτικού προσωπικού από τα θεσμικά όργανα και που θα μπορέσει να λειτουργήσει ως μία νέα αρχή έναντι όλων εκείνων που χαμογελώντας μας απειλούν με καταστροφή. Άραγε, τι θα συνέβαινε εάν αποφασίζαμε να… απομακρυνθούμε από τους δολοφόνους μας; Τι θα γινόταν εάν αποφασίζαμε να μην δεχθούμε να πληρώσουμε για ένα χρέος που εντέχνως δημιούργησαν και που μας φόρτωσαν; Τι θα γινόταν εάν αποφασίζαμε ως λαός να πούμε ένα νέο, σύγχρονο ΌΧΙ σε εκείνους που μας προσβάλουν και που (ήδη) μας μεταχειρίζονται ως υπανθρώπους; Τι χειρότερο θα συνέβαινε σε εμάς που μας έχουν δρομολογήσει να βιώσουμε την καταστροφή, τον εξευτελισμό, την φτώχεια, την πείνα και την ατίμωση; Και τι χειρότερο θα συνέβαινε σε εκείνους οι οποίοι μέχρι και σήμερα τολμούν να παίζουν με δηλώσεις κατά της Ελλάδας και των Ελλήνων και να κερδοσκοπούν από αυτές τις δηλώσεις στα διεθνή χρηματιστήρια και στις «αγορές»;

Ένα δημοψήφισμα επί όλων των θεμάτων, είναι η απάντηση, η μοναδική απάντηση σε όσα σήμερα ταλανίζουν την χώρα, σε όσα σήμερα συνθλίβουν την οικονομία και την κοινωνία, σε όσα σήμερα απειλούν την γεωγραφική ακεραιότητα της Ελλάδας. Ένα δημοψήφισμα που θα βάλει τον κάθε κατεργάρη στο… κελί του και που θα λειτουργήσει ως μοχλός ανάκαμψης. Δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτε, αφού τον «πάτο» τον προσπεράσαμε ήδη και οι «διασώστες» μας έχουν βάλει να σκάβουμε για να πάμε ακόμη πιο βαθιά. Αυτοί που έχουν να φοβηθούνε, είναι εκείνοι που αποφάσισαν να μας εξοντώσουν εκ του ασφαλούς, κάνοντας μόνο δηλώσεις… Και είναι φοβερό για μία χώρα, για μία οποιαδήποτε χώρα, αλλά ιδιαίτερα για την Ελλάδα, να υποτάσσεται από δηλώσεις μαριονετών της Νέας Τάξης, η οποία έχει στοχοποιήσει την Ελλάδα ως το πειραματόζωο που θα πεθάνει για να φοβηθούν οι υπόλοιποι για να ακολουθήσουν τις «συμβουλές» της.

Απαιτείται, λοιπόν, ένα γενικό δημοψήφισμα, το οποίο θα λειτουργήσει ως εντολή για εκείνους που θα τολμήσουν να αναλάβουν το βάρος και την ευθύνη της υλοποίησής του. Αρκετά μας κορόιδεψαν οι ελληνόφωνοι μεγαλο-σπουδασμένοι βρυκόλακες και δεινόσαυροι, οι καρεκλοκένταυροι θηρευτές και βιαστές της Δημοκρατίας και της λογικής. Τα μίσθαρνα υπαλληλάκια του νεοταξισμού απαιτείται να βρεθούν εκεί που τους αξίζει. Η χώρα απαιτεί διοίκηση Ελληνική, με αίσθημα ευθύνης και αδίστακτη στην επιβολή των Δικαίων της χώρας.

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ως λαός πως βαδίζουμε σε ένα τούνελ, σε έναν μονόδρομο θανάτου και πως απαιτείται να κάνουμε επιτόπια αναστροφή για να κινηθούμε προς την διάσωσή μας. Ο χρόνος που υπολείπεται δεν είναι αρκετός για περαιτέρω βαθυστόχαστες αναλύσεις. Οφείλουμε να κινηθούμε τώρα, να απαιτήσουμε την Ελλάδα στους Έλληνες και να επαναφέρουμε την Δημοκρατία στην χώρα. Εάν δεν κάνουμε αυτό που η λογική επιτάσσει, θα γίνουμε μάρτυρες μίας νέας εθνικής ταπείνωσης και αιχμάλωτοι των τιποτένιων ανθυποκυβερνώντων που σήμερα κυβερνούν για εμάς, χωρίς εμάς και εκτελούν εντολές εκείνων που αποφασίζουν υπέρ των δικών τους συμφερόντων και όχι των δικών μας. Ξεπεράσαμε προ πολλού το χρέος μας προς τους προγόνους και στην ιστορία. Σήμερα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τον όλεθρό μας και το μόνο μας όπλο είναι το ένστικτο της επιβίωσής μας. Είτε θα ακολουθήσουμε το ένστικτό μας και υπάρχει περίπτωση (σοβαρή μάλιστα) να διασωθούμε, είτε θα μείνουμε υπάκουοι στις εντολές των εκτελεστών και των δημίων μας και θα προχωρήσουμε σιωπηλοί προς τον τόπο της εκτέλεσής μας.

Η επιλογή είναι δική μας. Πάντα ήταν δική μας. Πάντα έπρεπε να επιλέξουμε στο μοναδικό δίλημμα: Ή αυτοί, ή εμείς. Απλά, τα ερωτήματα που μας έθεταν δεν περιείχαν αυτή την επιλογή ή τα μικροσυμφέροντα που μας τεχνηέντως μας «εμβολίαζαν», λειτουργούσαν ως «αντιστάσεις» προς την εφαρμογή του λογικά και όχι του πολιτικά ορθού. Σήμερα είμαστε μηχανές παραγωγής χρήματος και αριθμοί στους οποίους χρεώνουν τα δικά τους χρέη. Μήπως, επιτέλους, πρέπει να αποφασίσουμε να γίνουμε άνθρωποι ελεύθεροι, να σταματήσουμε να ζούμε με τον τρόμο του αύριο και τις δικές τους αποφάσεις και να ορίσουμε την χώρα και τις ζωές μας εμείς οι ίδιοι, αφού αυτοί που ανέλαβαν αυτή την ευθύνη δεν είναι απλά ανερπαρκείς, αλλά είναι επικίνδυνοι, αφού δεν υπηρετούν εμάς, αλλά εξυπηρετούν τους μεγάλους "αφέντες" τους;

Αναγνώστης

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση