Ας είμαστε (λοιπόν) ρεαλισταί

• Του Αλέξανδρου Μερκούριου
  

Θα είχε πραγματικά μεγάλη πλάκα, αν τα πράγματα δεν ήταν σε τόσο ακραία κατάσταση. Την ώρα που δύο οικονομολόγοι συνεργάτες του πρωθυπουργού Ζανιας και Χριστοδούλου, ετοίμαζαν τα βαλιτσάκια τους για την Ουάσιγκτον, όπου θα έχουν (πιστέψτε με είναι πολύ, μα πολύ κρίσιμες) διαβουλεύσεις με το ΔΝΤ, στο ΠΑΣΟΚ ανάλωσαν τα τελευταία 24ωρα για τις διαδικασίες ανάδειξης νέου αρχηγού. Μια από τα γνωστά τους δηλαδή. Οι πολιτικοί που έφεραν την Ελλάδα στην κατάσταση που ζούμε (τουλάχιστον η ομάδα του Κωστάκη κρύφτηκε μετά τα δικά της αίσχη) επιχείρησαν και πάλι να «κλέψουν» την επικαιρότητα με τις διαδικασίες και τα πολιτικά Σαββατοκύριακα.

Πραγματικά, εκτός από τις ίδιους που διαγκωνίζονται για το ποιος μπορεί θα κάνει το κουμάντο εάν το ΠΑΣΟΚ ξανάρθει στην εξουσία… πριν διασπαστεί (γιατί αν αργήσει, αυτό θα συμβεί), λίγους Έλληνες ενδιαφέρει ποιος θα είναι ο επόμενος πρόεδρος. Άλλωστε όποιος και να είναι (από τους υποψήφιους τουλάχιστον), δεν είναι αυτό που λέμε ότι… συνεγείρει και τα πλήθη.

Αν μάλιστα είχαν διαβάσει στην Καθημερινή τη δημοσκόπηση της Public Issue, θα ήταν σίγουρα πιο μαζεμένοι. Και βέβαια δεν είναι το προβάδισμα του 16,5% που δίνει η σφυγμομέτρηση υπέρ της ΝΔ. Αυτό θα αλλάξει την επομένη των όποιων εκλογών, όποτε γίνουν. Είναι ότι το ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται να παίρνει 14%. Που κατά την ίδια δημοσκόπηση είναι μόλις 0,5% μπροστά από το τη Δημοκρατική Αριστερά, 1,5% μπροστά από το ΚΚΕ και 2% μπροστά από τον Σύριζα.

Θα έπρεπε λοιπόν να είναι λίγο πιο μαζεμένοι οι διεκδικητές της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, γιατί ήδη είναι ένα μικρό κόμμα. Ένα κίνημα που με αυτά τα νούμερα θα έβγαζε μόλις 32 με 42 βουλευτές. Από τους 160 του 2009. Στον αντίποδα, τα «μικρά» κόμματα της Αριστεράς ακόμη κι αν θεωρήσουμε ότι δεν θα μπορούσαν να συνεργαστούν μεταξύ τους, θα έβγαζαν 90-115 βουλευτές στην ίδια Βουλή.

Ο μόνος που πρέπει να χάρηκε από τους ΠΑΣΟΚους θα πρέπει να ήταν ο ΓΑΠ, που μετά την αποχώρησή του από την πρωθυπουργία, πήρε έναν αέρα… συν 2 ποσοστιαίων μονάδων από τον προηγούμενο μήνα φτάνοντας στο 14%! Βέβαια ακόμη υπολείπεται πολύ της Ντόρας (24%), ενώ έχει τη μισή από τη δημοφιλία της Αλέκας. Και φυσικά δεν μπορεί να πιστέψει πως ο Κουβέλης βρίσκεται στο απρόσιτο 56%. Η μάλλον δεν θέλει…

Γιατί αν ήθελε, και ανέτρεχε στα πεπραγμένα της διακυβέρνησής του, θα καταλάβαινε τι συνέβη και οι ερωτηθέντες στο επόμενο κουτάκι της ίδιας δημοσκόπησης δήλωσαν σε ποσοστό 91% πως αισθάνονται ανασφαλείς για το μέλλον τους.

Για την εικόνα αυτή, βέβαια δεν φταίει μόνο ο ΓΑΠ, αλλά και πολλοί από τους υπουργούς των κυβερνήσεών του. Αυτοί που εμφανιζόμενοι με κομψές ενδυμασίες και όμορφα ετοιμασμένες ατάκες από τις ομάδες των επικοινωνιολόγων, δήλωναν έτοιμοι για… την επόμενη ημέρα και την Ελλάδα.

Ας είμαστε λοιπόν ρεαλισταί, που έλεγε και ο Τόλης. Όλοι οι Έλληνες έχουν καταλάβει ότι αυτά που ήξεραν έχουν τελειώσει. Και καλά θα κάνουν και στο ΠΑΣΟΚ να το καταλάβουν, για να μην δουν τα νούμερά τους να συρρικνώνονται περισσότερο.

Για την ιστορία: Εάν οι Έλληνες γνώριζαν τους ακριβείς λόγους της επίσκεψης Ζανια και Χριστοδούλου στην Ουάσιγκτον, το ποσοστό ανασφάλειας, θα είχε φτάσει σε ακόμη υψηλότερα επίπεδα…

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση