Oι λυτρωμένοι και οι κολασμένοι

Του David Malone*
Ιστολόγιο Golem XIV
14/11/2011
Aπόδοση: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους
 
Είχα μια συνάντηση τις προάλλες με μία κυρία, η οποία τυγχάνει να είναι ανάμεσα στους ισχυρότερους τραπεζίτες στην Ιρλανδία σήμερα. Συμφώνησε να με συναντήσει και να απαντήσει σε μερικές ερωτήσεις μου, υπό τον όρο της απόλυτης ανωνυμίας. Για να είμαι ειλικρινής, το γεγονός ότι το πρόσωπο αυτό δέχθηκε να μου μιλήσει με εξέπληξε.

Ένα από τα πράγματα που συζητήσαμε ήταν η επικείμενη σύνοδος της ΕΕ σχετικά με τα ατέρμονα πακέτα διάσωσης των ευρωπαϊκών τραπεζών. Ήθελα τη γνώμη της για το τι σημαίνει αυτό το ατελείωτο σούρτα-φέρτα μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΕΤΧΣ), τι είδους "διασώσεις" είναι αυτές για τις οποίες μας λένε και αν στην πραγματικότητα θα αξιωθούμε να δούμε έστω μία από αυτές.

Μου είπε το εξής: "Υπάρχουν όντως διαπραγματεύσεις σε εξέλιξη, αλλά όχι του είδους που αναφέρουν τα μέσα ενημέρωσης. Σύμφωνα με αυτή τη γνωστή ιδιοκτήτρια τράπεζας, είναι πλέον κοινό μυστικό το ότι όλες οι χώρες έχουν συμφωνήσει για το σχέδιο, το οποίο προβλέπει την επανακεφαλαιοποίηση όλων των τραπεζών, αλλά στο "λιγότερο δυνατό" βαθμό. Η Γαλλία και η Γερμανία ήδη συμφώνησαν". Να προσθέσω εδώ ότι, όπως έγραψα και σε προηγούμενό μου άρθρο, σε εξέλιξη είναι αυτές τις μέρες ένας πόλεμος "προσφορών" μειοδοσίας για το χαμηλότερο ποσό.

"Οι διαπραγματεύσεις και οι λογομαχίες μεταξύ τους είναι πράγματα που αλλιώς φαίνονται και αλλιώς είναι στην πραγματικότητα". Σύμφωνα με την τραπεζίτη, "αυτό που κυκλοφορεί ανάμεσά τους και που δεν βλέπουν οι δημοσιογράφοι είναι μια λίστα, που θα χρησιμοποιήσουν στη φάση που θα διαδεχθεί αυτή την "μικρή ενίσχυση" των τραπεζών. Η λίστα κατονομάζει ποιές τράπεζες θα διασωθούν και ποιές θα αφεθούν στο έλεος της κρίσης, για να τα τινάξουν με το πρώτο μεγάλο πρόβλημα που θα ανακύψει. Οι διαπραγματεύσεις μεταξύ τους γίνονται για το ποιές θα πέσουν από τη μεριά των "λυτρωμένων" και ποιές από τη μεριά των "κολασμένων".

Με άλλα λόγια, οι ευρωκράτες το έχουν πάρει απόφαση ότι αυτό θα είναι το τελευταίο τους πανευρωπαϊκό εγχείρημα διάσωσης όλων των τραπεζών. Μετά από αυτό, θα μας ομολογήσουν απλά ότι η ΕΕ και το ΔΝΤ αδυνατεί να διασώσει όλες τις τράπεζες. Επομένως, μόνο οι πιο σημαντικές από συστημική άποψη πρόκειται να διασωθούν και οι υπόλοιπες θα αναγκαστούν να διασωθούν από μόνες τους αν μπορέσουν, κι αν δεν μπορέσουν, τότε θα τινάξουν τα πέταλα.

Πεποίθησή μου είναι ότι η τραπεζίτης που μου εκμυστηρεύτηκε την πληροφορία είναι ειλικρινής. Αλλά συγχρόνως αναρωτήθηκα αν όλα όσα μου είπε πράγματι ανταποκρίνονται στην αλήθεια.

Πρώτα απ' όλα, ποιοί άραγε ήταν σε θέση να καταρτίσουν μια τέτοια λίστα; Και δεύτερον, ποιοί δικαιούνται να συμμετέχουν στις συζητήσεις; Εάν τυχόν διαρρεύσει οποιαδήποτε πληροφορία για το ποιές τράπεζες περιλαμβάνονται σε αυτή τη λίστα, τότε, ούτε λίγο ούτε πολύ, θα έχουμε μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Οι "κολασμένοι" θα δουν τις μετοχές τους και τα ομόλογα να παίρνουν τον κατήφορο και οι "λυτρωμένοι" θα στήσουν χορό. Σε ποιούς εμπιστεύθηκαν την κατάρτισή της, λοιπόν; Οι Μέρκελ και Σαρκοζί αποκλείεται να κατάρτισαν μια τέτοια λίστα από μόνοι τους. Μήπως ήταν οι επικεφαλής των κεντρικών τραπεζών; Ή οι υπουργοί Οικονομικών; Αν οποιοσδήποτε υπουργός είχε λόγο σε αυτή την διαδικασία, τότε θα είχαμε σίγουρα διαρροή της πληροφορίας και το σχέδιο θα γινόταν αιτία να τα τινάξουν όλες οι τράπεζες μαζί. Υπάρχει, επομένως, περίπτωση να έχει όντως συνταχθεί μια τέτοια λίστα;

Μέχρι εδώ, θα έλεγα πως η όλη ιδέα μοιάζει απίθανη. Αλλά από την άλλη πλευρά, όλοι γνωρίζουμε - και εδώ η τραπεζίτης ήταν ειλικρινής και σαφής - ότι απλά δεν υπάρχει καμιά περίπτωση, ούτε ο ΕΤΧΣ, ούτε η ΕΚΤ, ούτε το ΔΝΤ, και ούτε καν όλοι μαζί από κοινού να μπορέσουν να διασώσουν τις τράπεζες όλων των χωρών της Ευρωζώνης. Άρα, κάποιες τράπεζες θα πήγαιναν στον πάτο ούτως ή άλλως, με την πρώτη φουρτούνα που θα έπεφτε πάνω τους. Από τη στιγμή που θα αποδεχθούμε αυτή την ιδέα, τότε γιατί να μοιάζει παράλογη η πιθανότητα του να έχουν κάποιοι σκεφτεί ποιές τράπεζες θα σώσουν και ποιές θα αφήσουν να πάνε στον πάτο; Βλέπετε εσείς καμιά λογική στο να αφήνουν το ένα και το άλλο γεγονός να τους σοκάρει και να τρέχουν από τη μια συνάντηση στην άλλη για να βρουν λύση στην κάθε κρίση που θα ξεσπάει, μ' ένα πιστόλι στον κρόταφό τους;

Αν δούμε το όλο ζήτημα με αυτό το σκεπτικό, τότε η ύπαρξη της λίστας όχι μόνο φαίνεται πιθανή, αλλά είναι επιτακτική. Και οι δύο πλευρές του επιχειρήματος οδηγούν στη λογική υπόθεση ότι η ΕΚΤ και οι ηγέτες των ισχυρών ευρωπαϊκών χωρών αναγκαστικά θα πρέπει να έχουν καταρτίσει μια τέτοια λίστα για κάθε χώρα: μια λίστα με τις τράπεζες που θεωρούν άκρως σημαντικές από συστημική άποψη και εκείνες που δεν τις θεωρούν σημαντικές. Σημειωτέον ότι ως σημαντικές θεωρούνται αυτές που είναι απαραίτητες για το ευρύτερο τραπεζικό σύστημα και όχι απαραίτητα για τη χώρα στην οποία βρίσκονται. Έτσι, είναι πολύ πιθανό να μη θεωρηθεί απαραίτητη για το "σύστημα", για παράδειγμα, ούτε μία ιρλανδική, ή πορτογαλική ή ελληνική τράπεζα. Και αυτό ακριβώς είναι το ζητούμενο. Η λογική υπαγορεύει ότι ορισμένες χώρες, τα ισχυρά δηλαδή κράτη, θα βάλουν τις περισσότερες τράπεζές τους στη λίστα των "λυτρωμένων". Ενώ οι υπόλοιπες χώρες, ίσως και εν αγνοία των κυβερνήσεών τους, θα βρουν τελικά τις περισσότερες τράπεζές τους στη λίστα των "κολασμένων". Η απόφαση για το ότι θα πάνε στον πάτο θα έχει ληφθεί εκ των προτέρων. Αποτέλεσμα; Ένας ολόκληρος λαός που θα βρεθεί σε αυτή τη δεύτερη μοίρα, θα θυσιαστεί με το να σακατευτεί η οικονομία της χώρας του, μόνο και μόνο για να απολαύσει ακόμα καλύτερες μέρες το "σύστημα".

Αυτό σημαίνει ότι, καθώς οι τράπεζες θα καταρρέουν, θα δούμε σε κάποιες χώρες να πηγαίνουν στον πάτο αρκετές τράπεζες, και ό,τι καλό είχαν στα χέρια τους πριν το ναυάγιο να το κατασπαράζουν οι "λυτρωμένες" τράπεζες της χώρας τους. Και σε περίπτωση που δεν θα υπάρχουν αρκετά εύρωστες τράπεζες σε αυτές τις χώρες, τότε θα τις καταβροχθίσουν οι τράπεζες των χωρών που δεν έχουν ακόμα δει τα δύσκολα. Έτσι θα έχουμε χώρες στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, δίχως οι λαοί τους, και ούτε καν η κυβέρνησή τους, να είχε λόγο στην απόφαση που πάρθηκε για την τύχη τους. Οι κυβερνήσεις θα μείνουν με την εντύπωση ότι είχαν καταβάλλει προσπάθειες για να σώσουν τις τράπεζές τους, αλλά τελικά θα τις βρουν κατασπαραγμένες από άλλες, για το καλό τρίτων. Αυτό, φυσικά, δεν θα είναι "ελεγχόμενη χρεοκοπία", όπως ακούμε να λένε περιστασιακά, αλλά "με τη βία" χρεοκοπία. Θα την προκαλέσουν μεν οι αγορές, αλλά η έκβαση θα είναι αποφασισμένη και επιβεβλημένη από τρίτους παράγοντες, για το δικό τους συμφέρον.

Εν τω μεταξύ, σε κάθε χώρα, εμείς οι λαοί θα εξακολουθούμε να είμαστε υποχρεωμένοι να ρίχνουμε χρήματα στις τράπεζες, προκειμένου, όπως μας λένε, να "διασωθούν". Όμως, στην πραγματικότητα, ίσως πολλές από τις τράπεζες αυτές να είναι ήδη στη λίστα των "κολασμένων". Οι ηγέτες της Γαλλίας, της Γερμανίας, ίσως και οι επικεφαλής της ΕΚΤ και του ΔΝΤ, αλλά ίσως και οι δικοί μας πρωθυπουργοί, να γνωρίζουν ήδη ότι οι τράπεζες στις οποίες ρίχνουμε τώρα ό,τι έχουμε και δεν έχουμε είναι ήδη καταδικασμένες. Με την επόμενη κρίση που θα αντιμετωπίσουν, θα αφεθούν να πάνε στον πάτο, αλλά μέχρι τότε εμείς θα συνεχίζουμε να καταστρέφουμε τις χώρες μας, ρίχνοντας το βιός μας για λίπασμα πάνω σε πτώματα νεκρών και καταδικασμένων τραπεζών. Και όταν τελικά θα πάνε στον πάτο, θα πάρουν μαζί τους όλα τα χρήματα που τους έχουμε ρίξει για να τις κρατήσουμε ζωντανές. Όλα αυτά τα ποσά, αυτά τα δισεκατομμύρια, θα εξαφανιστούν. Δεν θα τα πάρουμε πίσω. Θα έχουν περάσει στα χέρια των ομολογιούχων, για να τους κάνουν ακόμα πιο πλούσιους.

Μη με ρωτήσετε να σας πω στα σίγουρα αν υπάρχει τέτοια λίστα. Δεν ξέρω. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι, από σκέτη διαίσθηση, πιστεύω ότι η τραπεζίτης που μου ανέφερε ότι υπάρχει μου έλεγε την αλήθεια.

Η ζοφερή λογική της κρίσης τού τραπεζικού και πολιτικού συστήματος που βιώνουμε απλά την επιβεβαιώνει.


*O David Malone, εκτός από ιδιοκτήτης του ιστολογίου Golem XIV, είναι σκηνοθέτης και παραγωγός ντοκιμαντέρ, κάποια από τα οποία προβλήθηκαν αποκλειστικά στο ΒΒC και στο Channel 4. Κάποια από τα ντοκιμαντέρ του, όπως η σειρά Τesting God ("Δοκιμάζοντας τα όρια του Θεού"), προτάθηκαν για το βραβείο καλύτερου ντοκιμαντέρ της Royal Television Society της Βρετανίας. Το 2008 σκηνοθέτησε για το ΒΒC το High Anxieties - The Mathematics of Chaos ("Η μεγάλη αγωνία ή Τα μαθηματικά του χάους"), μια από τις πρώτες ταινίες γύρω από την οικονομική κρίση, στην οποία γίνονται ακριβείς προβλέψεις για όσα επακολούθησαν στα επόμενα χρόνια. To βιβλίο του The Debt Generation ("Η γενιά του χρέους") εκδόθηκε το Νοέμβριο του 2010.

Πηγή


ΔIABAΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Ελλάδα: Η κατάρρευση της Δημοκρατίας

Το δημοψήφισμα των Ελλήνων είναι μια μοναδική ευκαιρία αντίστασης στο νέο ολοκληρωτισμό

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση