Χορεύοντας με τα... Μνημόνια και το χρέος

Mικρή ανάσα σε ότι αφορά την διαχείριση του χρέους πέτυχε να πάρει ο Γ. Παπανδρέου. Το αντάλλαγμα είναι το ακόμα μεγαλύτερο σφικταγκάλιασμα με το Μνημόνιο και με ένα νέο πανευρωπαϊκό Μνημόνιο το οποίο επέβαλε το Βερολίνο. Η διαχείριση του ελληνικού χρέους εντάχθηκε σε μια ευρωπαϊκή «λύση-πακέτο» για όλες τις χώρες που χρωστάνε, κάτι που επεδίωκε από την αρχή ο πρωθυπουργός.
Τα ανταλλάγματα ήταν σχεδόν αναμενόμενα, λόγω της εμμονής της κας Μέρκελ.

• Άμεση αξιοποίηση (πώληση) δημόσιας περιουσίας,
• Άμεσα μέτρα στο δημόσιο για εξαφάνιση των ελλειμμάτων.
• Αποδοχή των μέτρων για εξομοίωση των κανόνων φορολογίας, ασφάλισης, εργασιακών σχέσεων σ όλη την ευρωζώνη.

Πρακτικά η ελληνική κυβέρνηση δεσμεύθηκε για μία ακόμα φορά ότι θα ολοκληρώσει στο ακέραιο το Μνημόνιο, με τρόπο αποτελεσματικό, κάτι που δεν συνέβη ως τώρα. Οι αποφάσεις των 17 ηγετών της ευρωζώνης που ελήφθησαν τα ξημερώματα του Σαββάτου δημιουργούν ...

νέες δεσμεύσεις που φέρνουν νέες συγκρούσεις για την κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου.

1. Ο πρωθυπουργός είναι υποχρεωμένος να ακολουθήσει πιστά το Μνημόνιο. Κι αυτό είναι η πρώτη αντίφαση στο εσωτερικό, με δεδομένο ότι η κοινοβουλευτική ομάδα και μεγάλο μέρος της κοινωνίας φωνάζουν ότι «δεν βγαίνει ο λογαριασμός» όπως απαιτεί το Μνημόνιο.
2. Καλείται να ξεπεράσει τις αγκυλώσεις του ΠΑΣΟΚ και της κυβέρνησης σε ότι αφορά την ριζική αλλαγή στην οικονομία. Χρόνος για νέες καθυστερήσεις δεν υπάρχουν. Το άνοιγμα των επαγγελμάτων πρέπει να γίνει 100%, όπως και η απελευθέρωση της εργασίας. Κι εδώ είναι σίγουρο ότι θα βρει νέες αντιστάσεις από το κόμμα και τα συνδικάτα.
3. Καλείται να πάρει νέα μέτρα στο δημόσιο για αλλαγή του κράτους. Καλείται λοιπόν να επιλέξει ένα νέο επιτελείο σε πολλούς τομείς, το οποίο δεν θα αποφεύγει την σύγκρουση με κατεστημένα κυκλώματα.
4. Καλείται τέλος να προχωρήσει το πρόγραμμα της αξιοποίησης (η πώλησης) δημόσιας περιουσίας. Παρά τις ηχηρές δεσμεύσεις για μη πώληση δημόσιου πλούτου (που έφτασε έως την υπόσχεση για συνταγματική δέσμευση) η κυβέρνηση μετέτρεψε την απαίτηση της τρόικα σε κυβερνητική πολιτική.

Η απόφαση των 17 ηγετών της ευρωζώνης αποτελεί ένα συμβιβασμό βορρά-νότου. Για να σωθούν οι χώρες του λεγόμενου νότου, καλούνται να πληρώσουν το τίμημα της προσαρμογής στις επιταγές των βορείων.

Σε ένα πρώτο επίπεδο φαίνεται ότι μπήκε η βάση για την δημιουργία ενιαίων κανόνων σε ότι αφορά την οικονομία, επί της ουσίας όμως ο νότος μετατρέπεται σε μια φτηνή ενδοχώρα για τον βορρά. Η Γερμανία θα βάλλει το χέρι στην τσέπη τα ανταλλάγματα όμως που πήρε φαίνεται να αντισταθμίζουν την προσφορά της.

Σε ότι αφορά την Ελλάδα η ανάσα που πήρε λόγω της επιμήκυνσης και της μείωσης του επιτοκίου, δεν επιλύει το οικονομικό της πρόβλημα. Η κυβέρνηση με την ακολουθούμενη πολιτική οδηγεί σε συνεχή ύφεση την οικονομία με αποτέλεσμα να είναι σχεδόν αδύνατον να καλυφθούν οι στόχοι βάσει των δεσμεύσεων. Το αποτέλεσμα θα είναι νέες πιέσεις και νέα ύφεση.

Ο Γ. Παπανδρέου καλείται να ξεπεράσει τις αντιφάσεις που προκαλεί η δέσμευση βάσει του Μνημονίου με την εφαρμοζόμενη οικονομική πολιτική.

Συγχρόνως καλείται να δημιουργήσει την απαιτούμενη πολιτική και κοινωνική συμμαχία η οποία θα του επιτρέψει να προχωρήσει γρηγορότερα και αποτελεσματικότερα σε αλλαγές και μεταρρυθμίσεις.

Ο πρωθυπουργός αναγνωρίζει Αλλωστε ότι η μάχη θα κριθεί στο εσωτερικό. «Αυτές οι αποφάσεις- είπε μετά ητν Συνοδο ο κ. Παπανδρέου- θα μας βοηθήσουν σημαντικά στο δύσκολο δρόμο που έχουμε πάρει. Αλλά ο δρόμος αυτός είναι δικός μας δρόμος. Εμείς τον έχουμε επιλέξει. Είναι δρόμος αλλαγών, μεγάλων αλλαγών και τομών για τη χώρα μας, διότι ξέρουμε ότι η χώρα πρέπει να αλλάξει».

Τι πήραμε

• Διπλασιασμός του χρόνου αποπληρωμής του δανείου των 110 δισεκατομμυρίων. Από 3 στα 7,5 χρόνια κατά μέσο όρο.
• Μείωση επιτοκίου για ολόκληρο το δάνειο, των 110 δις, κατά 30% (100 μονάδες βάσης) από το 5,2% στο 4,2% . Όφελος περισσότερα από 6 δισεκατομμύρια ευρώ.
• Δικαίωμα πώλησης ΝΕΩΝ ομολόγων μέσω του Μηχανισμού Στήριξης σε περίπτωση που δεν υπάρχει ενδιαφέρον από τις αγορές ή το επιτόκιο είναι ασύμφορο.

Δεν πήραμε

• Την επαναγορά του παλαιού χρέους (των παλαιών ομολόγων που έχει εκδόσει το ελληνικό κράτος)

Οι όροι των Μηχανισμών Στήριξης

• Ο Μηχανισμός στήριξης έως το 2013 διαθέτει 440 δις ευρώ για να στηρίξει τις υπερχρεωμένες χώρες.
• Ο Μηχανισμός στήριξης μετά το 2013 διαθέτει 500 δις ευρώ επιπλέον.
• Ο Μηχανισμός μπορεί να αγοράζει κρατικά ΝΕΑ ομόλογα από κάθε χώρα-μέλος με χαμηλότερο επιτόκιο από αυτό των αγορών.
• Θεσπίζεται ο ευρωπαϊκός φόρος στις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές, (φόρος Tobin tax). Η εισφορά θα δημιουργεί ασφάλιστρο κινδύνου.

Τι δώσαμε

• Αξιοποίηση (πώληση) δημόσιας περιουσίας και αποκρατικοποιήσεις εως 50 δις τα επόμενα χρόνια
• Άμεση προώθηση (νέων) αλλαγών στην αγορά εργασίας και στο ασφαλιστικό, ειδικά στον δημόσιο τομέα.
• Δέσμευση στους κανόνες δημοσιονομικής πειθαρχίας. (Δεν περιλαμβάνει δέσμευση για συνταγματοποίηση της απαγόρευσης δημιουργίας ελλειμμάτων).

Από το "Διαδίχτυ" μοντάζ "Γρέκι"

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση