Ο «φτωχός» συνεταίρος;

Η συμμετοχή ενός κράτους σε διεθνείς οργανώσεις, μπορεί να είναι αναγκαία και χρήσιμη, αλλά περιορίζει την εθνική του κυριαρχία.
Η αποδοχή των όρων της συμμετοχής, προϋποθέτει ενδελεχή έλεγχο, των επιπτώσεων και των υποχρεώσεων που θα προκύψουν.
Στις διεθνείς οργανώσεις, υπάρχουν τα ισχυρά κράτη, που συνήθως ηγούνται και τα ανίσχυρα, που υφίστανται τις επιπτώσεις των υποχρεώσεων που αναλαμβάνουν.
Η συμμετοχή μας στο ΝΑΤΟ, έχει φέρει πολλές φορές τους Έλληνες, σε δύσκολες καταστάσεις.
Για παράδειγμα, μας υποχρεώνει να στέλνουμε στρατιωτικά τμήματα σε εμπόλεμες περιοχές. Η οικονομική μας αδυναμία, δεν γίνεται δεκτή σαν δικαιολογία, με αποτέλεσμα να αναλαμβάνουμε δυσβάσταχτο κόστος.
Όταν έγινε η επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία, η χρησιμοποίηση του λιμανιού της Θεσσαλονίκης, όξυνε την αντίθεση των Ελλήνων με το ΝΑΤΟ και την κυβέρνηση Σημίτη.
Το ΝΑΤΟ αδυνατεί να διαφυλάξει τα ανατολικά μας σύνορα και πολλές φορές δείχνει ξεκάθαρα φιλοτουρκικές διαθέσεις.
Η άρνηση της κυβέρνησης Καραμανλή, στην είσοδο των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, θεωρήθηκε σαν εθνική αντίσταση και επιτυχία της τότε κυβέρνησης.
Η συμμετοχή μας στην ΕΕ δεν έδωσε τα αναμενόμενα αποτελέσματα και ειδικά η αποδοχή του ευρώ έναντι της δραχμής, μας έφερε στην σημερινή οικονομική κατάσταση.
Η ΕΕ χωρίς ενιαία εξωτερική πολιτική, αδυνατεί ή δεν θέλει, να εγγυηθεί τα σύνορα της Ελλάδας με την Τουρκία.
Προσωπικά πιστεύω ότι η συμμετοχή μας στο ΝΑΤΟ, πρέπει να συνοδεύεται από την εγγύηση της συμμαχίας όσο αφορά τα σύνορά μας. Ίσως πρέπει να ξεκινήσουμε μια έντονη εκστρατεία, μέσα στο ΝΑΤΟ, για να αντιληφθούν οι σύμμαχοι τα Ελληνικά δίκαια. Η λογική ότι θα αποτελέσουμε το «μαύρο πρόβατο», έχει εν μέρει δίκαιο αλλά αν χάσουμε Ελληνικά εδάφη, τότε τι κερδίσαμε από την συμμετοχή μας;
Η Τουρκία κινούμενη με το δόγμα Νταβούτογλου, επιδιώκει την Οθωμανοποίηση της Βαλκανικής και όχι μόνο. Προσωπικά πιστεύω ότι μας απειλεί μόνο στα λόγια, δεν έχει τη δυνατότητα να υλοποιήσει τις απειλές της. Οι στρατιωτικοί εξοπλισμοί όμως που υποχρεούμαστε να κάνουμε, μας αφαιρούν σημαντικά κεφάλαια, που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την ανάπτυξη της χώρας.
Άρα η δυναμική παρέμβαση της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ, για την εξασφάλιση των ανατολικών μας συνόρων είναι πρώτιστη αναγκαιότητα.
Όσο αφορά την ΕΕ, η επιστροφή στη δραχμή και η επαναδιαπραγμάτευση των όρων συμμετοχής μας σ’ αυτή, θα μας δώσει τη δυνατότητα να κινηθούμε με εθνικά κριτήρια και στον οικονομικό τομέα και στα εθνικά μας θέματα. Το σκληρό και ακριβό ευρώ, τελικά θα μας φέρει την ολοκληρωτική υποταγή στους δανειστές και με την εθνολογική αλλοίωση μας θα γίνουμε εύκολα θύματα του Τουρκικού επεκτατισμού.
Το σημερινό πολιτικό-οικονομικό μας σύστημα δεν έχει τη βούληση και τη δυνατότητα, για τέτοιες δραστικές λύσεις, γιατί άγεται και φέρεται με δουλικότητα από το ΝΑΤΟ την ΕΕ και το ΔΝΤ.
Οι θέσεις για εθνικές πολιτικές, συκοφαντούνται σαν δήθεν εθνικιστικές και η «πολυπολιτισμικότητα» με τη δουλοπρέπεια, μας παρουσιάζονται σαν υπεύθυνες πολιτικές.
Έχουμε περάσει πολλές κρίσεις και πάντοτε με σκληρή και επίπονη δουλειά, τις ξεπερνάγαμε, έχοντας όμως στιβαρή και Ελληνοκεντρική ηγεσία. Σήμερα;

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση